recenzje filmowe

Istnieją elementy przyzwoitej przypowieści o horrorze, ale Sinister 2 nie ma powściągliwego kierunku i wielu mitów swojego poprzednika.

„Blue Valentine” to odświeżająca, surowa i nowoczesna medytacja na temat nieuchwytnej natury miłości, z niesamowitymi występami wiodących Ryana Goslinga i Michelle Williams.

Czy „Iron Man” jest zgodny z przedpremierową popularnością?

Chazelle ponownie dostarcza towar.

Sędzia jest bardzo znaną opowieścią o człowieku, który odnajduje pokorę w powrocie do rodzinnego miasta - aczkolwiek z kilkoma naprawdę silnymi momentami dramatu.

Pancernik to film, który jest przyjemny ponad wszelkie oczekiwania, ale nie oferuje nic więcej niż zabawa w stylu fast food z letniego spektaklu filmowego.

Niestety Annabelle nie jest w stanie wytrzymać dużego napięcia, zanim nie wykona nudnego, powtarzalnego ćwiczenia w zmienionej taktyce odstraszania. Przeklinanie to nie jest.

„Resident Evil: Afterlife” to krok naprzód w stosunku do serii gier wideo, która stała się serią filmów, ale wciąż nie jest świetnym filmem akcji o zombie.

„Bellflower” od scenarzysty, reżysera, aktora Evana Glodella oferuje chaotyczne i intensywne spojrzenie na relacje międzyludzkie. Ale czy film zdoła opowiedzieć właściwą historię? Przeczytaj naszą recenzję, aby się dowiedzieć.

Daveed Diggs i Rafael Casal łączą siły w tej kumpelskiej komedii przeciwko rasizmowi.

Niestety to spotkanie Girls Trip nie zdobywa przyzwoitej oceny.

Lorax może być filmem z przesłaniem, ale niekoniecznie jest zły, a film świetnie przekazuje go w sposób czasami poruszający, a czasem prowokujący do myślenia.

Filmowcy, którzy doceniają filmy za wysokiej jakości aktorstwo, wciągające otoczenie z epoki, a także zdrową dawkę humoru w przełomowym dramacie, prawdopodobnie znajdą The Book Thief.

Split jest najlepszym dziełem M. Night Shyamalana w najnowszej pamięci, o czym świadczy świetny występ (a raczej występy) Jamesa McAvoya.

Eddie the Eagle to lekka i głęboko inspirująca opowieść o gorszych wynikach - z uroczymi występami Hugh Jackmana i Tarona Egertona.

Jak film Wolverine różni się od innych filmów X-Men? My ci powiemy

Debra Granik, dyrektor Winter's Bone, wreszcie wróciła.

Film nie jest kolosalną porażką, jak niektórzy przewidywali, ale prawie nie wskazuje na talent Burtona czy Deppa.

Vincent D'Onofrio przedstawia i wyreżyserował ten pół-biograficzny western.

Bohaterowie potwierdzają nawet przewidywalność tego, co się z nimi dzieje (re: fabuła), ale grający w nich aktorzy decydują się cieszyć z jazdy.

Reżyser Moonlight Barry Jenkins adaptuje znaną powieść Jamesa Baldwina.

Mortdecai nie ma dowcipu i uroku, które byłyby konieczne, aby ten farsy pastisz zadziałał, co spowodowało kolejne rozczarowanie Johnny'ego Deppa.

Assassin's Creed to krok w dobrym kierunku dla filmów z grami wideo, ale zręczna akcja i piękne efekty wizualne są podcięte przez pustą historię bohatera.

Dla tych, którzy szukają bezpiecznego i znanego dramatu komediowego, czego można się spodziewać, oczekujesz, czego oczekujesz.

Stanowiska wróciły na ostatnią jazdę

„The SpongeBob Movie” jest zasadniczo przyjazną dzieciom komiczną stonerką, ale także taką, która jest sprytna i wystarczająco zainspirowana, aby zapewnić rozrywkę fanom SpongeBob.

Nie jestem pewien, kto jest docelowym odbiorcą Legionu - jest zbyt gadatliwy dla tłumu akcji, a każdy, kto zna Biblię, uzna to za śmieszne.

Dobrze, że ostatni rozdział w ich historii oferuje także jak dotąd najwięcej radości i emocji - nie wspominając o tym, że może to zmienić zdanie kilku osób.

Jak pokazuje ten film: czasem lepiej jest rzucić palenie, zanim będziesz na czele.

Czy ten norweski film warto zobaczyć? Przeczytaj naszą recenzję i dowiedz się!

Zombieland: Double Tap jest równie zabawny i krwawy jak pierwszy film.

Przed pójściem spać niewiele robi, aby przedefiniować gatunek thrillera psychologicznego, ale wciąż oferuje intrygującą, centralną tajemnicę, która powinna sprawić, że widzowie zgadną.

Niestety, Spectre jest dla Skyfall tym, czym Quantum of Solace było dla Casino Royale; to znaczy: mniej inspirujący pod każdym względem.

Czy najnowsza kontynuacja Blumhouse to tabaka? Przeczytaj naszą recenzję i dowiedz się!

Bez wątpienia istnieje rynek filmów takich jak A Million Ways to Die na Zachodzie, a wielbiciele MacFarlane (a także miłośnicy komedii) powinni znaleźć coś dla siebie na zachodzie.

Czy „The Hangover Part II” pasuje do komediowego złota pierwszego filmu? Czy ponowne zaszumienie tej samej dokładnej koncepcji działa za drugim razem? Przeczytaj naszą recenzję i dowiedz się.

Nie jest to najbardziej przejmująca lub przełomowa opowieść o nadchodzącym wieku, ale delikatna natura i szlachetne zamiary Paper Towns czynią ją godną szacunku.

„Tomorrowland” to zabawna przygoda z wielkimi pomysłami i dużym sercem, ale jakoś się nie udaje.

„Let Me In” jest dość dobrym filmem o wampirach, ale nie tak niuansowym ani potężnym jak materiał źródłowy, który go zrodził.

Adaptacja powieści Stephena Kinga z udziałem Idrisa Elby i Matthew McConaugheya.

Lucas Hedges występuje w prawdziwym dramacie Joela Edgertona.

Horror wyprodukowany przez JJ Abramsa wywołuje emocje nazistowskich zombie.

Świetne efekty wizualne nie są w tym przypadku świetną historią.

Kopciuszek gra zbyt bezpiecznie, przechodząc od komiksu do gry na żywo, ale z pewnością zapewni rozrywkę tłumowi Disneya.

Aloha ma elementy najlepszej pracy Camerona Crowe'a, ale słaba narracja powoduje, że film jest bardziej kłopotliwy niż czarujący.

Występy w Silent House - a także wyjątkowa prezentacja filmowa - wznoszą film ponad zwykłe horrory i horrory.