Być może ludzie wciąż zastanawiają się nad logiką podróży w czasie wykorzystywanych w grze Avengers: Endgame, ale Karen Gillan ogłosiła, że ma to sens, nawet jeśli scenarzyści i reżyserzy filmu się nie zgadzają. Wykorzystanie popularnego urządzenia science fiction było integralną częścią rozdzielczości filmu, umożliwiając Avengersom podróżowanie do różnych punktów w przeszłości, aby odzyskać Kamienie Nieskończoności i wykorzystać ich moc, aby odwrócić Snap.
Wykorzystanie podróży w czasie w fabule gry Endgame było długo spekulowane jako możliwość tego, w jaki sposób Avengers cofnęłoby pył w połowie wszechświata, a także królestwo kwantowe wykorzystane do jego osiągnięcia. Zgadywania pomogli także niektórzy fani obserwując kręcenie, które rozpoznali jako odtworzenie scen z poprzednich filmów MCU, przede wszystkim Bitwy o Nowy Jork od Avengers. Jednak dokładny sposób jego działania był widoczny tylko w samym filmie, co prowadzi do ciągłych dyskusji na temat jego zastosowania.
Kontynuuj przewijanie, aby kontynuować czytanie Kliknij przycisk poniżej, aby rozpocząć ten artykuł w szybkim widoku.
Zacząć teraz
Podczas wywiadu z LA Times Karen Gillan została zapytana o wykorzystanie podróży w czasie w ramach fabuły Avengers: Endgame i stwierdziła, że jej zdaniem ma to sens. Jako ekspert od podróży w czasie stwierdziła, że „powiedziałbym, że to się składa”. Jest pewna, że rozumie tę kwestię ze względu na swoje dwa i pół sezonu w ramach głównej obsady Doctor Who, programu, który traktuje standard podróży w czasie jako główny cel. Kopie się też, że nie wystawiła przedstawienia, o którym wspomina się na scenie Endgame, gdzie pojawiają się słynne przykłady fabuł w czasie.
Koncepcja podróży w czasie została podana do publicznej wiadomości pod koniec XIX wieku przez Wehikuł czasu HG Wellsa i A Connecticut Yankee Marka Twaina w sądzie króla Artura. Od tego czasu wykorzystywano go na wiele różnych sposobów, badając różne idee, takie jak predestynacja (w The Terminator, próba Skyneta, aby zapobiec istnieniu lidera ruchu oporu, zamiast tego doprowadziła do jego narodzin, a także pozostawioną w przyszłości technologię mimowolnie pozwalającą na jej stworzenie.); samospełniająca się przepowiednia (w Raporcie mniejszości prognoza, że John Anderton zamorduje człowieka, prowadzi go do poszukiwania ofiary, z którą inaczej by się nie spotkał); oraz efekt motyla (spopularyzowany nieco dosłownie w opowiadaniu Raya Bradbury'ego „Dźwięk grzmotu”, w którym turysta czasu nadepnął na motyla w prehistorii drastycznie zmienia teraźniejszość, do której wraca).
Podróż w czasie używana w grze Avengers: Endgame była niezwykła, ponieważ była jedynie narzędziem fabuły, a nie punktem centralnym, dla którego wystąpiłyby reperkusje. Wspomniana scena, w której omawiane są filmy z podróży w czasie, została uwzględniona w celu ustalenia zasad, których będzie używał film, w szczególności, że nie będzie żadnych doczesnych paradoksów spowodowanych działaniami bohaterów, które zobaczą najbardziej bezpośrednio później w filmie, gdy Nebula zabije swoje poprzednie ja, które nadal była lojalna wobec Thanos, ale nie spowodowało to jej własnego wymazania z osi czasu, tak jak miało to miejsce w wielu innych miejscach. Chociaż Steve Rogers stroił Kamienie Nieskończoności tam, gdzie zostały zabrane, rozwiązał styczne linie czasu spowodowane ich nieobecnością, tworzenie innych było bardziej trwałe, dając jeszcze więcej możliwości ciągłej ekspansji MCU.
