[To recenzja Doctor Who sezon 9, odcinek 12. Będą SPOILERY.]
-
Jak się okazuje, „Hell Bent” to coś w rodzaju sprytnego podstępu; początkowo był prezentowany pod pozorem bycia jedną rzeczą, a potem, gdy widz był rozproszony, stał się czymś zupełnie innym. Ponieważ wykonuje to przełączanie ze względną łatwością, tworząc ramy odcinka, umieszczając widza w scenariuszu, który według nich zna specyfikę Doktora Who, który potrafi zmienić to, co na pierwszy rzut oka wydawało się większe niż życie, definiująca serię podróż do domu do Gallifrey do emocjonalnego rozwiązania czasu Clary Oswald z Doktorem. Ma również zaszczyt zakończyć sezon 9 wzruszającą nutą, która zamyka narracyjne drzwi, ale pozostawia otwarte okno.
Być może największą niespodzianką w „Hell Bent” jest to, że pozornie oferuje widzom wgląd w powrót Gallifreya i to, co jest już prawie dziesięcioletnim opowiadaniem, daje poczucie zamknięcia. Ale, podobnie jak Doktor, epizod, gdy twarzą w twarz z Gallifreyan, a zwłaszcza Lord Prezydent (Donald Sumpter), ma zupełnie inny program. Doktor - a co za tym idzie, skrypt Moffata - zajmuje trochę czasu, aby ujawnić, co się właściwie dzieje, ale po drodze pojawiają się wskazówki, które pozwalają stwierdzić, że Gallifrey niekoniecznie jest w centrum tej historii.
Po pierwsze, zaczyna się od spotkania Doktora z Clarą w dziwnie odległej i pustej jadalni na środku pustyni Nevada. Specyfika ich interakcji brzmi, jakby mogła to wynikać z wielu rzeczy: gorączkowego snu, żartobliwych rozmów między dwojgiem przyjaciół, fantasy lub przedłużenia tarczy spowiedzi doktora z gwiezdnego „Wysłanego nieba” z zeszłego tygodnia. Wszystkie te wyjaśnienia natychmiast przychodzą mi na myśl, a jednak skrypt pozostaje zastrzeżony, co to wszystko znaczy. Nie wiadomo dokładnie, co się dzieje, ale wydaje się jasne, że ponieważ Moffat ufa publiczności w rozpoznawaniu wskazówek strukturalnych - bez względu na to, jak nieprzejrzyste mogą być - odcinek osiąga pewien poziom sukcesu w tworzeniu i realizacji narracji.
Doktor w restauracji i Doktor na Gallifrey są tą samą postacią w dwóch wyraźnie odmiennych mentalnościach i to mówi. Kiedy więc koncentruje się na Gallifrey i prawie bezgłośnym występie Capaldiego, te elementy prowadzą do konfrontacji z Rassilonem, którego Doktor wypędza. Szybkość, z jaką ten aspekt fabuły jest rozwiązywany, przenosi bagaż sezonu 8 i 9 serialu na dwa różne sposoby: 1) przypomina nieco odcinki, w których fabuły i fabuły zostały zakończone zbyt pochopnie, i 2) pokazuje, jak pewny siebie godzina decyduje się na przejście od przebojowej opowieści do bardziej satysfakcjonującej opowieści o relacji między dwojgiem ludzi, którzy są do siebie podobni, niż wszechświat tak naprawdę chce.
Kiedy Doktor ujawni swój plan wykorzystania swojej rzekomej wiedzy o Hybrydzie, aby generał (Ken Bones) odciągnął Clarę od czasu, staje się jasne, o co dokładnie chodzi w Hell Hell. To nie jest opowieść o zemście, która została sprzedana w promocjach, ale raczej w ostatniej chwili zdesperowany mężczyzna, który „tęskni za przyjacielem”. Od tego momentu finał jest zakotwiczony w żalu Doktora, tak jak „Niebo wysłane”. Powoduje to, że Doktor robi rzeczy, do których normalnie nie wydawałby się zdolny, jak strzelanie do Generała (który przeżywa wybuch i regeneruje się, zmieniając płeć i rasę), aby on i Clara mogli uciec do Cloisters i, miejmy nadzieję, uciec ustalony punkt jej śmierci.
To, co napędza godzinę (i niektóre zmiany), nie polega na ucieczce przed pewnością; jest to zrozumienie przez publiczność żalu Doktora i jego desperacji. Aby to zrobić, „Hell Bent” w dużej mierze opiera się na doskonałej godzinie z zeszłego tygodnia. W rezultacie powstaje „Heaven Sent”, a „Hell Bent” staje się najlepszą dwuczęściową fabułą, jaką zaoferował sezon, niekoniecznie rozliczając go za to. Niemniej jednak cztery i pół miliarda lat, które Doktor spędził uwięziony w swojej spowiedzi, pokolorował postać w taki sposób, że jego działania przez całą godzinę nie wymagają dalszych wyjaśnień. Doktor jest zepsuty. Nie przez czas spędzony na ściganiu śmierci i przebijaniu się przez substancję trudniejszą niż diament, ale przez śmierć Klary. Był już załamany, zanim utknął w tarczy; Władcy Czasu próbujący go ponownie złamać, to tylko akt bezcelowości.
Ponieważ jego żal i desperacja popychają go do robienia rzeczy, których normalnie nie robiłby - ryzykując cały czas i przestrzeń dla życia pojedynczej osoby (która była najbardziej konsekwentną linią sezonu) - teoria Ashildra, że Doktor i Clara są tak naprawdę Hybryd pracuje nad wyjaśnieniem, dlaczego jego pamięć o Klarie musi zostać w większości wymazana. Jeśli cztery i pół miliarda lat nie stłumi bólu związanego z utratą Klary, nic nie będzie. Stanowi to problem dla Moffata, ponieważ chęć wyrażenia emocjonalnego znaczenia Klary dla Doktora powoduje ekstremalne działanie, które musi zostać cofnięte przez równie ekstremalną reakcję. Serial mógłby spędzić następne dziewięć sezonów, obserwując Doktora radzącego sobie ze swoją udręką, lub mógł wyrazić ten dystans do uzdrowienia poprzez zastosowanie pewnych konwencji gatunku.
Częściowe wyczyszczenie pamięci Doktora to kolejna zmiana w odcinku, który gra z nimi szybko i swobodnie, ale podobnie jak inne, działa. Jeśli „Niebo wysłane” dotyczyło sposobu, w jaki smutek może wydawać się niekończącym się cyklem bólu i złamanego serca, to „Hell Bent” mówi o tym, co trzeba zrobić, aby przejść dalej. Doktor przełamał swój żal, ale było też jasne, że aby podjąć niezbędne kroki naprzód, jego część będzie musiała pozostać w tyle. Dokładne wspomnienie Clary zniknęło, ale wciąż ma jej historię, by się utrzymać, i właśnie tego potrzebuje, aby przejść dalej.
W końcu każdy ma szansę na kontynuację. Doktor otrzymuje ostatnią wiadomość od swojego towarzysza, kiedy zakłada aksamitną kurtkę i otrzymuje nowy śrubokręt dźwiękowy. Tymczasem Clara i Ashildr przeszli długą drogę do Gallifrey, stając się Kobietą, Która Przeżyła i Towarzyszem Bez Pulsu. Wydaje się, że w finale chodzi o to, aby dać bohaterom to, czego potrzebują, tak jak przekazać im to, czego chcą, ale przez to wszystko jest zaskakująco wpływające na przebieg procesu utraty, żałoby i powrotu do zdrowia. To właśnie Doktor Who dokonuje transformacji, ponieważ informuje o tytule bohatera przez cały sezon, gdy przechodzi z poczucia większej obcości niż kiedykolwiek wcześniej, aby stać się wyraźnie i wpływowo bardziej ludzkim.
-
Doctor Who kontynuuje coroczny świąteczny dodatek specjalny „The Husbands of River Song” 25 grudnia 2015 r. Obejrzyj podgląd poniżej:
Zdjęcia: BBC Worldwide Limited
