Recenzja „Project Almanac”

Mimo że Project Almanac nie odkrywa na nowo znalezionego formatu materiału filmowego, wciąż udaje mu się opowiedzieć porywającą (i stylową) historię podróży w czasie.

Kiedy odważny licealista David Raskin (Jonny Weston) zostaje odrzucony na prestiżowe stypendium, które pozwoliłoby mu uczestniczyć w programie naukowym MIT, owdowiała matka Davida Kathy (Amy Landecker) decyduje się wystawić dom rodzinny na sprzedaż - aby zabezpieczyć wystarczającą ilość pieniędzy na uczelnia najwyższego poziomu. Podczas przeszukiwania starych skrzynek na strychu w ramach przygotowań do sprzedaży David i jego młodsza siostra Christina (Virginia Gardner) odkrywają tajemniczą kamerę wideo spakowaną wśród rzeczy zmarłego ojca. Wewnątrz kamery znajduje się stara kaseta z siódmej imprezy Davida; jednak po dokładnym przyjrzeniu się filmowi David wraz z przyjaciółmi Quinnem (Sam Lerner) i Adamem (Allen Evangelista) zauważają coś niewytłumaczalnego - osiemnastoletniego Davida (z tym samym aparatem) stojącego na tle dziesięcioletniej nagranie.

Po tym dziwnym objawieniu kumple badają piwnicę Davida w poszukiwaniu potencjalnej odpowiedzi - dowiadując się, że ojciec Davida był genialnym wynalazcą, który pomógł opracować pierwszą na świecie maszynę czasu, nazwaną „Projekt Almanac”. Kierując się osobistymi pragnieniami (pieniądze, popularność) i pragnieniem odkrycia, przyjaciele rozpoczynają żmudny proces odbudowy maszyny. Jednak po ukończeniu urządzenia młodzi szefowie technologii, do których dołącza nowa dziewczyna Davida, Jessie (Sofia Black-D'Elia), dowiadują się o kosztach eksperymentów - szczególnie, że nawet najmniejsza nieszczęście w czasie może mieć drastyczne konsekwencje w teraźniejszości.

Projekt Almanac, poprzednio zatytułowany Welcome to Yesterday, został wprowadzony na duży ekran przez dom produkcyjny Platinum Dunes Michaela Baya - z reżyserem pierwszego roku Deanem Israelite'em. Niemniej jednak, pomimo niesprawdzonego talentu stojącego za kamerą i głównie nieznanych aktorów na ekranie, Project Almanac zapewnia rozrywkową podróż w czasie z autentycznie ostrym humorem, ciasnym tempem i wysokiej jakości występami głównej obsady. Dla uznanych fanów porywających, kapryśnych historii (np. Doktor Who BBC lub kultowy hit Shane'a Carrutha Primer) Project Almanac nie wymyśla (ani nie ulepsza) koła gatunku. W szczególności, dążąc do zwiększenia ogólnej wartości popcornowej rozrywki, Project Almanac ma tylko miejsce na standardowe (i przewidywalne) pomysły science fiction.

Fabuła koncentruje się na wielu koncepcjach podróży w czasie, które były wykorzystywane w filmach z przeskakiwaniem z poprzedniego roku; jednak Izraelita przedstawia każdemu wystarczająco sprytem, aby odróżnić swoją wersję - i sprawia, że Project Almanac jest ogólnie przyjemnym doświadczeniem w ruchu. W ten sam sposób, w jaki Josh Trank odkrył nową odmianę gatunku superbohatera w Chronicle, połączenie Izraelitów z materiałami znalezionymi, teorią podróży w czasie, dziwaczną komedią i dopracowanymi momentami postaci zapewnia, że większość widzów będzie zbytnio zainwestowana w dramat na ekranie, aby szydzić przy każdym znanym rytmie fabuły. Pomysły z recyklingu filmu nadal stanowią przejmujący fundament dla nieudanych przygód Davida w czasie - i, co najważniejsze, nigdy nie naruszają ustalonych zasad tej konkretnej opowieści o podróżach w czasie.

Oprócz ścisłego scenariusza, sprawdzonej mechaniki czasu i stylowego kręcenia filmów, Project Almanac korzysta również z sympatycznej obsady - młodych aktorów, którzy uchwycili zarówno cud, jak i przerażenie niekontrolowanego odkrycia naukowego. Jonny Weston (Taken 3 and Insurgent) ma przed sobą trudną część - jako sympatyczny kujon, który jest zmuszony do podjęcia kilku niezwykle trudnych (a czasem mrocznych) decyzji. Weston jest względnie nowicjuszem w hollywoodzkim centrum uwagi, z dość cienką filmografią, ale młody lider odgrywa kluczową rolę w sprzedaży najbardziej zabawnych i wpływowych scen z Project Almanac.

To powiedziawszy, Weston nie nosi samego filmu - a Izraelita zgromadził silną grupę aktorów drugoplanowych. Tam, gdzie wiele filmów z epoki licealnej znalazło się w stereotypach stereotypowych, Project Almanac otacza Westona wysokiej jakości wykonawcami w zaokrąglonych i wręcz powiązanych relacjach. Lerner Quinn od czasu do czasu ćwiczy na nastoletnich tropach, choć postać (i występ) udaje się znaleźć wystarczającą różnorodność, aby Quinn był jednym z bardziej zabawnych dodatków do historii - szczególnie, gdy wydarzenia zaczynają iść na południe. Podobnie Evangelista jest solidną przeciwwagą dla Westona i Lernera - przedstawiając Adama jako nieco mniej lekkomyślnego poszukiwacza przygód i często głos rozsądku w ich grupie.

W mniej udanym wysiłku postacie żeńskie, takie jak Christina i Jessie, zostałyby zredukowane do jednego naczelnego wspólnika dla bardziej dopracowanych męskich postaci, ale odpowiednio Gardner i Black-D'Elia zapewniają, że dziewczyny z Projektu Almanac są równie dynamiczne i zdolne jak ich męscy odpowiednicy. Pewne aspekty bohaterów wciąż mocno zapożyczają się z licealnych konturów, ale pod koniec nie ma wątpliwości, że panie z Projektu Almanac są bardziej niż niedogotowanymi zainteresowaniami miłosnymi, obie odgrywają kluczową rolę w kluczowych decyzjach fabularnych - a także w większym filmie dylematy filozoficzne (i naukowe).

To powiedziawszy, filmowcy, którzy mają już zastrzeżenia do formatu nagrań, przekonają się, że film Izraela cierpi na standardowe problemy w tym gatunku - niepewne, perspektywy z perspektywy pierwszej osoby, zawieszenie niedowierzania (że dzieci faktycznie będą kręcić w określonych sytuacjach), oraz ogólnie ograniczony zestaw narzędzi filmowych. Projekt Almanac jest daleki od rażącego znalezienia gotówki, ponieważ twórcom filmu udało się wykorzystać format do ulepszenia niektórych sekwencji (wraz z całą historią); jednak film raczej nie przekona sceptyków, którzy wciąż uważają, że znaleziony materiał filmowy (prawie zawsze) jest tanim chwytem, który ukrywa gorsze efekty wizualne i rozwój narracji.

Ostatecznie widzowie, którzy szukają zabawnej (i czasem zabawnej) opowieści science-fiction, powinni znaleźć mnóstwo rozrywki w najnowszym wysiłku Izraela. Hardkorowi fani prowokujących do myślenia opowieści o podróżach w czasie mogą być rozczarowani brakiem świeżej fantastyki naukowej w projekcie Izraela, ale, na jego uznanie, reżyser wciąż odkrywa całkiem niezłe pomysły - szczególnie w filmie skierowanym do zwykłego filmu (dla młodych dorosłych) rynek. W tym celu, mimo że Project Almanac nie odkrywa na nowo znalezionego formatu materiału filmowego, film wciąż udaje się opowiedzieć porywającą (i stylową) historię podróży w czasie.