Oscary nie zawsze mają rację. Czasami jest to prawdą w mniej zapamiętywanych kategoriach, takich jak Najlepsze efekty wizualne, a nawet kategoria aktorska. Te wygrane są oczywiście godne ubolewania, ale są również znacznie szybciej zapominane. Niestety, Akademia często myli się, przyznając główną nagrodę, Najlepszy Film. Niektóre filmy, które zostały zabrane do domu z tej nagrody, nie były dokładnie arcydziełami, a wiele z nich nie było najbardziej docenionym przez krytyków filmem roku, w którym zostały wydane.
Oczywiście Akademia najczęściej myliła się na wczesnym etapie, ale nadal popełniła poważne błędy w późniejszej przeszłości. Rotten Tomatoes, niezawodny agregator krytycznych opinii, ma ocenę każdego zwycięzcy najlepszego zdjęcia, a niektóre z nich są szokująco niskie. Ta lista jest opracowywana na podstawie skorygowanych wyników tych filmów, które nieznacznie różnią się od ich surowych wartości procentowych. Te filmy są najgorsze z najlepszych, jeśli chcesz.
Oto 15 najgorszych filmów Rotten Tomatoes, które zdobyły Oscary za najlepszy film.
15 Gladiator - 76%
Russell Crowe zagrał w dwóch laureatach Najlepszego Obrazu, a Gladiator był pierwszym z nich. Film podąża za Maximusem, rzymskim generałem, który zostaje zdradzony i traci całą swoją rodzinę, gdy dochodzi sprawiedliwości za zbrodnie, które zostały popełnione przeciwko niemu. Podczas gdy film jest niewątpliwie pełen akcji i oferuje intensywne sceny walki, krytycy nie byli zjednoczeni w swoich odczuciach dotyczących filmu.
Wielu krytyków bardzo polubiło intrygi polityczne leżące u podstaw codziennego życia rzymskiego i podziwiali sposób, w jaki reżyser Ridley Scott zintegrował tę intrygę z naprawdę przerażającymi sekwencjami gladiatorów, w których Maximus jest zmuszony walczyć o swoje życie.
Mimo to, podobnie jak wielu na tej liście, film trwa długo i wywołuje uczucie sentymentu, które prawdopodobnie nie jest potrzebne. W Gladiator z pewnością jest wiele rzeczy do kochania , ale to nie znaczy, że musimy kochać wszystko.
14 Braveheart - 78%
Po buncie Williama Wallace'a i Szkocji przeciwko koronie Anglii w XIII wieku Braveheart okazał się szokującym zwrotem dla gwiazdy i reżysera Mela Gibsona. Podejście Gibsona do materiału było zaskakująco skuteczne i przyniosło mu kilka nagród Akademii, w tym za najlepszy film. Chociaż film nie jest idealny, w rozległym eposie wojennym jest wiele do kochania.
Przeglądając film, krytycy chwalili eposę wojenną za jej ambicje oraz za zapewnienie wystarczającej ilości emocji i romansu, aby zapewnić widzom wartościowe wrażenia. Mimo to kilku krytyków zauważyło, że film jest w najlepszym razie niedokładny z historycznego punktu widzenia, a także jest zbyt długi.
Nadmierna przemoc w filmie odciągnęła również uwagę niektórych, którzy uważali, że film mógł z powodzeniem przedstawić te same wydarzenia, nie będąc tak krwawym. Jednak wady są ostatecznie przytłoczone czystą skalą projektu i dziką ambicją Gibsona.
13 Piękny umysł - 75%
Piękny umysł to drugi film z udziałem Crowe na tej liście i nie może być bardziej szalony niż Gladiator. Film opowiada o Johnie Nashu, niestabilnym psychicznie matematyku, którego znaczna część jego życia została mu skradziona przez chorobę. Piękny Umysł naprawdę odnosi się do ostatecznego triumfu Nasha nad jego chorobą, kiedy ostatecznie wygrywa Nagrodę Nobla. Występ Crowe'a w głównej roli jest jednym z jego najlepszych - najbardziej dopracowanych i poruszających - a krytycy zwykle się z tym zgadzają.
Podczas gdy pochwały za ten film nie były tak uniwersalne, jak w przypadku innych laureatów najlepszego filmu, większość krytyków zgodziła się, że wady filmu zostały częściowo zrekompensowane przez dobre wyniki. Filmowi udaje się opowiedzieć angażującą historię miłosną, nie tracąc z oczu wyniszczających problemów, z jakimi zmaga się Nash, i wykorzystuje geniusz swojej centralnej postaci, by ulepszyć swoją historię, zamiast ją pomniejszać.
12 Crash - 75%
Crash , znany jako zniesławiający nagrodę, dokonuje kilku dziwnych i nieco niepokojących wyborów w kwestii rasy, która jest w jej centrum. Oczywiście, wystarczy spojrzeć na świat, aby zrozumieć, że Crash nie rozwiązał rasizmu w taki sposób, jak się wydawało. W filmie występują rozległa obsada, w tym Terrence Howard, Don Cheadle, Sandra Bullock i Matt Dillon, a film dowodzi, że seria przypadkowych spotkań może naprawdę zmienić ludzi, którzy są w nie zaangażowani.
Podczas gdy oklaski dla filmu nie były jednomyślne, wielu twierdziło, że jego przedstawienie rozłąki między grupami mieszkającymi w jednym mieście zasługuje na pochwałę. Mimo to było wielu innych, którzy uważają, że Crash ukradł trofeum za najlepszy obraz z bardziej zasłużonej Góry Brokeback, w tym niektórzy krytycy. Cele filmu są bez wątpienia godne podziwu, nawet jeśli cały film nie jest w stanie im sprostać.
11 Going My Way - 78%
Na pierwszy rzut oka Going My Way opowiada o katolickim księdzu, który próbuje zmienić sposób zarządzania swoim nowym kościołem. W filmie występują Bing Crosby. Koncentrują się one na konfliktach między młodym kapłanem a starszym, bardziej konserwatywnym kapłanem, który nie jest zainteresowany zmianą sposobu, w jaki wszystko działa. Film rozgrywa się na tle dwóch mężczyzn walczących o wiarę. Film opowiada historię bitwy między tradycjami a nowymi wynalazkami w upadającym kościele.
Podczas gdy Going My Way z pewnością ma wiele do zrobienia, w tym wygrane za rolę Crosby i Best Picture, film ma również kilka wad, przynajmniej według krytyków. Większość krytyków nie może obwiniać sentymentów filmu, które są prawdziwe i miłe, ale argumentują również, że film cierpi z powodu przedawkowania sacharynowej słodyczy, która może utrudniać oglądanie, szczególnie dla współczesnej publiczności.
10 Życie Emila Zoli - 75%
Historia francuskiego autora, który jest stale cenzurowany przez rząd francuski, w którym żyje, The Life of Emile Zola udało się zdobyć Oscara za najlepszy film podczas ceremonii w 1937 roku. Z udziałem Paula Muniego w niezwykle angażującym przedstawieniu Życie Emile Zoli podąża za autorem, który zyskał na znaczeniu po opublikowaniu powieści o historii prostytutki. Chociaż film ma ciekawe rzeczy do powiedzenia na temat cenzury i prawdy, nie jest to film powszechnie lubiany.
Krytycy oglądający dziś film nie zaprzeczają szczeremu przesłaniu, które film stara się przekazać, i nie atakują filmu za jego pisanie lub styl. Niestety, pomimo wszystkich tych czynników, które działają na jego korzyść, film nie łączy się w jedną całość, a zatem jest o wiele bardziej interesujący jako ćwiczenie filozoficzne, niż sam w sobie jest filmem.
9 Gigi - 77%
Jeden z wielu wczesnych hollywoodzkich musicali z tej listy, Gigi to romans osadzony w codziennym paryskim życiu, wypełniony konwencjami nieodłącznymi dla kultury tamtych czasów. Po platonicznej przyjaźni między dwojgiem ludzi, którzy są wyczerpani konwencjami, które uważają za ograniczające, Gigi pokazuje ich związek, który zamienia się w coś bardziej romantycznego.
W przypadku Gigi wielu krytyków nie żałuje wygranej, po części dlatego, że uhonorowało Vincente Minnelli, reżysera, którego Akademia nie doceniała przez całą swoją karierę. Choć wielu uważa, że Gigi jest jednym z mniejszych filmów Minnelli, nie oznacza to, że nie zasługuje on na główną nagrodę. Film jest chwalony za swój urok, wspaniałe obrazy i muzykę. Kluczowe są także główne role Leslie Caron i Maurice'a Chevaliera, które są częścią tego, co wielu krytyków uważało za nieodparte w tym filmie.
8 Dookoła świata w 80 dni - 74%
Na całym świecie w 80 dni dostosowuje powieść Juliusza Verne'a, ale nie martwi się o wierność tekstowi w najmniejszym stopniu. Zamiast tego film opowiada raczej lekką historię człowieka, który wyrusza w podróż po świecie za 80 dni. Film przedstawia lokalizacje na całym świecie oraz absurdalną liczbę scen z gwiazdami, gdy odwiedzamy różne lokalizacje na całym świecie. „80 dni dookoła świata” to fascynujący film, po części dlatego, że bardziej przypomina serię winiet niż pojedynczą, spójną całość.
Krytycy zdawali się zgadzać z tym sentymentem, argumentując, że film jest po części cudownie zabawny ze względu na to, jak puste wydaje się całe ćwiczenie. Rzeczywiście, niektórzy krytycy zawstydzają film za jego płytkość, ale inni twierdzą, że ważne jest, aby spojrzeć w przeszłość i zwrócić większą uwagę na niesamowicie beztroską jazdę, którą film chce zabrać swoją publiczność.
7 Forrest Gump - 72%
Film Roberta Zimeckisa o pozornie prostym człowieku, który ma ogromny wpływ na historię, jest bez wątpienia jednym z najbardziej rozpoznawalnych filmów na tej liście. Mimo to nie oznacza to, że był to hit wśród krytyków w momencie jego wydania. Film nie zdobył nawet wyróżnienia „Certified Fresh” od Rotten Tomatoes, odznaki honoru, która świadczy o tym, że krytyczny konsensus jest pozytywny.
Ale to nie znaczy, że film zasługuje na oddalenie w całości. Wielu chwaliło Forresta Gumpa za jego szczerość i przekonywało, że jego słodycz i urok zwykle wystarczały, aby przenieść widzów przez słabsze momenty filmu. Mimo to wielu krytyków twierdziło również, że przesłanie filmu było nieco problematyczne i że może również ucierpieć z powodu przytłaczających nastrojów. Ogólnie rzecz biorąc, wydaje się, że krytycy zgadzają się, że Forrest Gump byłby bardziej skuteczny, gdyby tak bardzo nie starał się poruszyć publiczności.
6 Wielki Ziegfeld - 65%
Podczas gdy musicale takie jak La La Land mogą wydawać się anomaliami we współczesnym krajobrazie filmowym, były znacznie bardziej popularne we wczesnych dniach Hollywood. Jeden przykład pochodzi od The Great Ziegfeld, filmu, który zdobył Oscara dla najlepszego filmu po premierze w 1936 roku. Film jest hołdem złożonym Florenzowi Ziegfieldowi Jr. i przedstawia jego liczne produkcje sceniczne. Jest to także adaptacja udanego musicalu na Broadwayu i była dumą z systemu studyjnego przez większą część lat trzydziestych.
Krytyczna reakcja na film była zdecydowanie mieszana od lat od jego pierwszej premiery. Film jest znany ze swoich stylowych rozkwitów, ale został skrytykowany za jego długość i stosowanie klisz. Film znalazł się także pod ostrzałem niedokładności historycznych, które przedstawił, a niektórzy krytycy twierdzą, że film jest bardziej interesujący jako artefakt historyczny niż jako element rozrywki.
5 Kawalkada - 59%
Cavalcade , kolejny zwycięzca wczesnej ceremonii wręczenia Oscarów, jest interesującym przykładem filmu, który wykorzystuje okres, w którym ma opowiedzieć swoją historię. Opowiadając historię dwóch par, jednej zamożnej i jednej klasy robotniczej, bada sposób, w jaki obie rodziny zostały ukształtowane przez wydarzenia z początku XX wieku, w tym zatonięcie Titanica i pierwszą wojnę światową. Te trudne chwile testują relacje między parami i mają być interesującą medytacją na temat tego, jak definiuje nas nasza pozycja społeczna.
Niestety spuścizna Calvacade naznaczona jest mniej niż jednomyślną pochwałą. Chociaż większość krytyków zgadza się, że występy są solidne, a film wygląda dobrze, twierdzą również, że filmowi brakuje prawdziwych emocji. W kościach Calvacade jest potencjał, by opowiedzieć naprawdę wciągającą historię. Niestety, krytycy byli rozczarowani końcowym wynikiem i ostatecznie uznali to za porażkę.
4 Poza Afryką - 56%
Pomimo zdobycia siedmiu Oscarów w 1985 roku, Out of Africa nie jest dziś uważany za klasyka. Chociaż w filmie wystąpiły dwie prawdziwe gwiazdy filmowe, Meryl Streep i Robert Redford, wciąż jest wielu, w tym niektórzy krytycy, którzy twierdzą, że nie był godny nagrody za najlepszy film. O duńskich kobietach, które podążają za mężczyzną na plantację kawy, zanim zakochują się w kimś innym, Out of Africa wydaje się opowiadać ciekawą historię miłosną o romansach w obcych krajach.
Krytycy, którzy recenzowali film od jego premiery, nie dyskutują o zaletach głównych występów, które niewątpliwie wygrywają. Chwalą także styl wizualny filmu, który udaje się uchwycić cud afrykańskich równin. Niestety, film jest zapchany nadmierną długością i niepotrzebnie wolnym tempem, co sprawia, że nie jest to naprawdę wciągający film.
3 Cimarron - 53%
Kolejny zwycięzca najlepszego filmu, Cimarron, to rozległy western, który opowiada swoją historię w ciągu 40 lat. Po tym, jak redaktor gazety, który wraz z żoną decyduje się na przeprowadzkę na zachód do Oklahomy, film opowiada o ich małżeństwie na tle prób Oklahomy zmierzających do osiągnięcia państwowości pod koniec XIX wieku. Para jest wielokrotnie rozdzielana i ponownie łączona w trakcie filmu, gdy Cimarron próbuje połączyć zachodnie otoczenie z poruszającą historią miłosną.
Niestety, dziś krytycy nie postrzegają podejmowanych przez film prób jako całkowicie udanych. Krytycy twierdzą, że film jest pełen problematycznych stereotypów i chociaż ma mocną rolę drugoplanową Irene Dunne, jest wadliwy pod każdym innym względem, w jakim film może być. Ogólnie rzecz biorąc, wydaje się, że krytycy uważają, że ten wcześnie zdobywca nagrody za najlepszy film był niegodny nagrody, zarówno ze względu na oświadczenia, jak i ogólną jakość.
2 Największy program na Ziemi - 44%
Cyrk jest tematem rzadko poruszanym przez współczesne filmy, i może to być częściowo spowodowane tym, że dzisiejsi filmowcy nauczyli się lekcji The Greatest Show na Ziemi. Zwycięzca najlepszego filmu w 1952 roku podąża za Bradem Bradenem, kierownikiem cyrku w Ringling Brothers, który jest zmuszony do radzenia sobie z różnymi problemami w trakcie filmu. W rolach głównych Charlton Heston i Jimmy Stewart film nie jest dziś zbyt często dyskutowany, co może sugerować, że zdobycie Oscara tak naprawdę nie ugruntowało jego ogólnej spuścizny.
Krytyczny konsensus, jaki pojawił się od czasu premiery filmu, sugeruje, że chociaż film ma pewne uroki, jest on zaspokoony różnorodnymi kliszami i melodramatem. Film jest również zaskakująco lekki w fabule i nie zapewnia wiele widowni do trzymania się. Zamiast tego widzowie pozostają unoszący się w powietrzu, prawie tak, jakby stali na jednej z lin cyrkowych.
