20 rzeczy, które nie mają sensu w trylogii Hobbita

Filmy Władcy Pierścieni Petera Jacksona to prawdopodobnie najlepsza trylogia fantasy, jaką kiedykolwiek stworzono. Film Władca Pierścieni, dostępny dla nowoprzybyłych, pozostając w dużej mierze wierny powieściom JRR Tolkiena, łączył niesamowity spektakl i oszałamiającą grafikę z autentyczną, szczerą emocją.

Kiedy ogłoszono, że Jackson wróci do Śródziemia, by sterować prequelową trylogią opartą na Hobbicie, oczekiwania fanów były, co zrozumiałe, wysokie. Niestety, choć filmy Hobbita odniosły ogromny sukces komercyjny, tym razem reakcja publiczności była znacznie bardziej letnia.

Bardziej charytatywnym werdyktem jest to, że - choć filmy mają swoje chwile - są nieudaną próbą przekształcenia krótkiej opowieści dla dzieci w rozległą sagę dla dorosłych.

Szczerze mówiąc, Jackson miał dla niego swoją pracę, ponieważ Hobbit jest zwodniczo trudną książką do adaptacji. Oprócz jaśniejszego, bardziej młodzieńczego tonu, ma także 15 członków obsady rdzenia, z których 13 to prawie identyczne krasnoludy!

Niemniej jednak wydaje się, że innych problemów z filmami można uniknąć - a najważniejsze z nich to to, jak często nie sprawdzają się one w logice.

Mając to na uwadze, oto 20 rzeczy, które nie mają sensu w trylogii Hobbita.

20 Smaug jest świadomy bieżących spraw w Śródziemiu

Aż do spotkania z Bilbo w Pustkowiu Smauga , smok Smaug był w zasadzie ognistą odpowiedzią Śródziemia na Howarda Hughesa. Jest bardzo bogatym mordercą, który ma zerowy kontakt ze światem zewnętrznym, zadowolony z hibernacji na skradzionych krasnoludzkich bogactwach, jak obsesyjny na punkcie złota Miś Jogi.

Co czyni to tym bardziej zaskakującym, gdy - po wyjściu ze snu trwającego od dziesięcioleci - zły robak wykazuje szczegółową wiedzę o bieżących wydarzeniach poza jego kryjówką. Najbardziej niepokojące jest to, że Smaug sugeruje, że jest świadomy (przynajmniej na pewnym poziomie) planów mrocznego władcy Saurona dotyczących podboju Śródziemia.

Szczerze mówiąc, nie powinno to być możliwe. To prawda, że ​​Smaug jest przedstawiony w oryginalnej historii jako posiadający łagodne zdolności telepatyczne (naprawdę talent do hipnozy) i możliwe, że Sauron komunikował się z nim w ten sposób, gdy spał. Ale nigdy nie powiedziano nam, że tak się stało, pozostawiając wiedzę Smauga prawdziwym drapieżnikiem.

19 Gandalf celowo wchodzi w pułapkę Saurona

Spójrz, jest odważny, a potem głupi. Gandalf świadomie wchodzący w pułapkę zastawioną na niego przez Saurona zdecydowanie kwalifikuje się jako głupek. W obliczu wyboru czekania na kolegę czarodzieja Radagasta na zebranie posiłków lub szarżowania samotnie na przeciwnika, którego moce znacznie przewyższają jego własne, wciąż wybiera to drugie!

Było to lekkomyślne z kilku powodów. Po pierwsze, Gandalf jest cenną postacią w walce z wrogiem, więc szarżowanie w pojedynkę na misję o wysokim ryzyku nie jest łatwym ruchem. Po drugie, potajemnie niesie ze sobą Naryę, elfi pierścień ognia - prawie nic, co ktokolwiek chciałby wpaść w uścisk ciemnego pana.

Jasne, Gandalf nie miał ostatecznego dowodu, że sam Sauron był obecny, ale miał dość przeczucie, że tak było. Jak na sprytnego faceta, Gandalf zadzwonił przy tej okazji naprawdę głupio.

18 Thorin And Company wygrywa wojnę

W Bitwie Pięciu Armii jest chwila, w której perspektywy dobrych facetów są co najmniej ponure. Połączone siły Ludzi, Elfów i Krasnoludów wydają się być całkowicie przytłoczone przez hordy Orków i trudno sobie wyobrazić, że wytrzymają znacznie dłużej. Ale wtedy Thorin Oakenshield i Kompania udają się na pole bitwy, inspirując otaczających ich ludzi do znalezienia drugiego wiatru i kontynuowania dobrej walki jeszcze trochę.

Teraz wszyscy uwielbiają porywającą bitwę, ale tuzin krasnoludów piekarza - nawet krasnoludy dowodzone przez inspirującego króla takiego jak Thorin - raczej nie drastycznie zmienią szanse na jednostronne starcie. Pytanie o realizm w filmie fantasy może zabrzmieć nieco szyderczo, ale w końcu trudno jest patrzeć i nie myśleć o tym, jak niedorzeczna jest ta scena.

17 Kili And Tauriel's Insta-Love Romance

Romans porusza się szybciej w filmach niż w prawdziwym życiu - musi, z uwagi na miłość, rozwój może zająć miesiące, lata, a nawet dekady. Ale nawet biorąc pod uwagę tę niezbędną kompresję, czas, w którym Kili i Tauriel zakochują się w sobie w trylogii Hobbit , nie do końca brzmi prawdziwie. Doprowadzając koncepcję szybkiego randkowania do dosłownego ekstremum, dwoje kochanków ze skrzyżowanymi gwiazdami spotyka się zaledwie dwa razy, zanim zaczynają wymieniać długie, nastrojowe spojrzenia, co wydaje się nieco oburzające!

Nie twierdzimy, że nie ma powodu, aby para nie odczuwała atrakcyjności podczas krótkich chwil razem. W końcu, gdy krasnoludy idą, Kili jest dość przystojnym facetem (z łobuzerskim urokiem do oszczędzenia), podczas gdy Tauriel jest również odważny, namiętny i niesamowicie piękny. Tak, atrakcja ma sens - ale powodzenia w próbach przekonania nas, że to coś więcej.

16 Orkowie nadrabiają zaległości w towarzystwie

Pod koniec Oczekiwanej Podróży Kompania zostaje uratowana przed Azogiem Defilerem i jego sługami Orków przez Wielkich Orłów (więcej o nich później). Ponadwymiarowe ptaki przenoszą następnie Bilbo, Gandalfa, Thorina i resztę gangu na wiele mil, pozostawiając napastników daleko za nimi.

To trochę mylące, że kiedy rozpoczyna się Pustkowie Smauga , Orki znów szczypią w piętach Kompanii!

Tak, Azog i jego zbójcy zostali zamontowani na wierzchowcach wilka Warga, które potrafią pokonywać ziemię co najmniej tak szybko, jak koń. Jednak trudno nam zaakceptować fakt, że byli w stanie tak szybko wypełnić lukę między sobą a kamieniołomem, a nawet osiodłali. Trzeba przyznać, że ponowne uruchomienie zagrożonego filmu przez Spółkę to świetny dramat - po prostu nie ma sensu.

15 Gandalf ciągle bailuje firmę

Wspominaliśmy już, że Jackson napotkał pewne przeszkody w opowiadaniu historii, jeśli chodzi o dostosowanie historii Hobbita do dużego ekranu. Doskonałym przykładem tego jest to, jak reżyser musiał poradzić sobie z skłonnością Gandalfa do porzucania Kompanii, ilekroć odczuwa on potrzebę.

W uczciwości wobec Jacksona i jego zespołu scenarzystów wykonują godną podziwu pracę, usprawiedliwiając powtarzającą się nieobecność czarodzieja w filmach, wiążąc to z jego poszukiwaniami odpowiedzi otaczającymi Nekromanty.

Istnieją jednak granice tego, co nawet sprytne skrypty mogą osiągnąć, i trylogia ma kilka punktów - na przykład gdy Gandalf burzy się w huku w Nieoczekiwanej podróży - które malują starego programistę jak płatek. Rzeczywiście, jedynym wnioskiem, jaki widz może wyciągnąć, jest to, że Gandalf zbytnio się zaangażował i powinien trzymać się tego zadania. Poważnie: jedna rzecz na raz!

14 Krasnoludy próbują pokonać Smauga złotem

Podsumujmy tutaj: Smaug jest smokiem. Smoki oddychają ogniem, który podsycają w brzuch. Jest zatem oczywiste, że smoki takie jak Smaug nie mają się czym martwić, jeśli chodzi o intensywne upały. Co nasuwa pytanie - dlaczego Thorin i Kompania próbowali zamordować zarośniętą jaszczurkę za pomocą stopionego złota?

Oczywiście, łuskowata skóra Smauga może nie jest tak odporna na rozpalone do białości substancje jak jego wnętrzności - widać na podstawie złota, które najwyraźniej wywołuje u niego przynajmniej dyskomfort.

Stopione złoto prawie na pewno nigdy nie wyrządzi wystarczających obrażeń, aby zabić smoka.

Musisz tylko obserwować, jak bez wysiłku Smaug ostatecznie odrywa swoją błyszczącą nową powłokę, aby docenić, jak bardzo był to pomysł.

13 Upiory Pierścienia to zombie

Zarówno w książkowej, jak i filmowej wersji Władcy Pierścieni zgadza się to, że najbardziej przerażającymi sługami Saurona, Nazgûl, byli Ludzie, którzy ostatecznie stali się podobni do upiorów. Jako takie nigdy nie umarły w tradycyjnym sensie, ale raczej zniknęły z istnienia.

Wszystko to wywróciło się na głowie w trylogii Hobbita , w której odkrywamy, że Upiory Pierścienia najwyraźniej zmarły śmiercią fizyczną, zanim stały się widmami, a ich łańcuchy zakopano w zaklętych grobowcach. Oczywiście jest to całkowicie sprzeczne z wcześniej ustaloną ciągłością - jednak łatwo jest zrozumieć, dlaczego Jackson dokonał tej zmiany.

W końcu badanie związku między Nekromantą a Nazgûlem stanowi dla Gandalfa całkiem przyzwoitą wymówkę do zwolnienia za kaucją Kompanii. Przywrócenie do życia Upiorów Pierścienia zapewnia również wyjaśnienie aliasu Nekromanty Saurona, co również nie boli.

12 Bezsensowna jazda Legolasa

Dla kogoś, kto nawet nie pojawia się w oryginalnej powieści Tolkiena, Legolas robi duże wrażenie w trylogii Hobbita . Obejmuje to jego pojedynek z synem Azoga, Bolgiem, gdy ten ostatni prowadzi nalot na miasto nad jeziorem w Pustkowiu Smauga .

Po walce pary do impasu, Bolg postanawia go ocalić, a Legolas jest w pogoni. Z determinacją ustawioną szczęką i koniem w pełnym galopie wybaczono by ci, że zakładając, że następnym razem, gdy zobaczymy księcia Elfów, rzuci się na ziemię ze swoim brzydkim przeciwnikiem.

Zamiast tego, gdy Legolas pojawia się w Bitwie Pięciu Armii , wraca na pustynię otaczającą Jezioro-Miasto, co sprawia, że ​​jego jazda wydaje się raczej bezsensowna, jeśli chodzi o historię. Trzeba przyznać, że Legolisa odpłaca się za pościg, gdy Bolg przegrupowuje się wraz z resztą swoich żołnierzy - choć to nie wydaje się być charakterystyczne dla takiej maszyny do zabijania orków!

11 Saruman idzie sam za Sauronem

Podczas konfrontacji między Białą Radą - na potrzeby filmów: Galadriel, Elrond, Saruman i Gandalf - i Saurona w Bitwie pięciu armii , stało się jasne, że tylko Galadriela jest odpowiednikiem Wielkiego Oka. Nawet wtedy potrzeba całej mocy, jaką może zebrać Pani Lórien - wzmocniona znacznie magią Światła Eärendila - aby wysłać Saurona.

Dlaczego zatem Saruman - który kulił się przed chwilą - zgłosi się na ochotnika, by ścigać samego czarnego pana? Być może mógłbyś przypisać to rosnącej arogancji Białego Czarodzieja - lub nawet jako motywację, którą teraz potajemnie pragnie sprzymierzyć się z Sauronem, teraz, gdy zobaczył prawdziwą siłę swojego przeciwnika. Właściwie to, co przechodzi przez głowę Sarumana, jest zbyt niejasne, co oznacza, że ​​jego decyzja tak naprawdę się nie kumuluje.

10 Cały punkt wyprawy

Jak przystało na opowieść dla dzieci, powieść Tolkiena zawiera prostą narrację: zabija smoka i odzyskuje trochę skradzionego złota. Jasne, dzieje się o wiele więcej, ale w istocie o to właśnie chodzi w Hobbicie . Nie jest to jednak filmowy odpowiednik, który oferuje wiele różnych powodów, dla których Firma odzyskuje Samotną Górę jest tak wielka sprawa, że ​​wkrótce sprawy stają się bardzo zagmatwane.

To prawda, że ​​w fikcji (tak jak w życiu) ludzie mogą mieć wiele powodów, by coś zrobić - ale sama liczba konkurujących ze sobą motywacji staje się trudna do zachowania. Czy warto odzyskać kamień Arkenstone? Aby odzyskać dom utracony przez krasnoludy? Aby pokonać Smauga, zanim będzie mógł dołączyć do Saurona? Może to strategiczna wartość Góry?

To wszystko sprawia, że ​​tęsknimy za usprawnioną fabułą Władcy Pierścieni - zabierz Pierścień do wulkanu, wrzuć go - co było znacznie łatwiejsze do zrozumienia.

9 Radagast Goes AWOL

Niektóre rzeczy z trylogii Hobbit nie sumują się ze względu na kontekst szerszej serii. Weź Radagast the Brown, który odgrywa aktywną rolę w prequelach, ale nie ma go nigdzie w trylogii Władca Pierścieni . Wydaje się bardziej niż trochę zaskakujące, że czarodziej zaangażowany w obronę Śródziemia nie pojawił się na głównym wydarzeniu!

Obrońcy szybko zauważą, że Radagast to ten, który wysłał Wielkich Orłów w różnych momentach podczas Wojny o Pierścień, i że prawdopodobnie nie walczył w dobrej walce na Północy podczas wydarzeń z filmów fabularnych. Niemniej jednak wydaje się, że ten kochający naturę czarodziej siedział na uboczu w ostatnich trzech filmach, co jest dość trudne do przełknięcia.

8 Okazuje się, że elfy mogą się podrażnić

Ten wpis dotyczy niewielkiego naruszenia ciągłości, które tylko uszlachetni hardkorowych fanów zaznajomionych z wersjami filmów „Jacksona” w wersji „Extended Edition”. Jeśli czytasz tę listę, istnieje duża szansa, że ​​obejmuje Ciebie.

W każdym razie problem polega na tym, że w jeszcze dłuższym odcinku Powrotu Króla dowiadujemy się - poprzez konkurs picia między Legolasem a Gimli - że Elfy nie mogą się upić. Co sprawia, że ​​jest to tym bardziej zaskakujące, że w The Desolation of Smaug widzimy kilku Elfów - krewnych Lasu Legolasa, nie mniej! - tak mocno wbijano, że zemdlały.

To prawda, że ​​Jackson musiał przedstawić nietrzeźwe elfy, aby pozostać wiernym powieści Tolkiena.

Być może prawdziwym problemem jest to, że nie zbliżył się do ustalonego kanonu podczas opracowywania zawodów związanych z piciem, których brak uczyniłby z tego głupka kwestię sporną.

7 Trolle ukradły kucyki firmy niezauważone

Kiedy słyszysz słowo „troll”, prawdopodobnie myślisz, że „masywny”, „ociężały” i „niesubtelny” (między innymi). I odwrotnie, raczej nie bierzesz pod uwagę terminów „ukryty” lub „podstępny”. To dlatego, że te gigantyczne bestie są być może najmniej zdolnymi stworzeniami do wykonania zadania niezauważonego w całej Śródziemiu - z wyjątkiem tego czasu, które zrobiły trzy z nich!

To niewytłumaczalne wydarzenie miało miejsce podczas Nieoczekiwanej podróży, kiedy trio trolli zdołało ukraść kucyki Kompanii tuż pod ich nosami, nie zwracając na siebie uwagi.

Ponownie, przynajmniej część winy za ten nieprawdopodobny scenariusz można przypisać samej książce - gdzie wszystko gra prawie tak samo - i tak, jesteśmy bardziej niż podstępni. Niezależnie od tego trolle z umiejętnościami ninja zdecydowanie nie mają sensu.

6 Bilbo najwyraźniej postarzał się dzień między trylogiami

Kiedy po raz pierwszy właściwie przedstawiliśmy się Bilbo w Drużynie Pierścienia , on posiadał Jedyny Pierścień przez 60 lat, a wiele z tego wynika z faktu, że w rezultacie fizycznie się nie zestarzał. Przewiń do przodu (czy powinno to być „przewinięcie”?) Do trylogii Hobbita , a ta koncepcja zostanie wyrzucona na śmietnik.

Tutaj starsze wcielenie Bilbo - przedstawione przez Iana Holma - jest wyraźnie starsze niż jego młodsza postać, grana przez Martina Freemana. Oczywiście, prozaicznym powodem tego czkawka ciągłości jest to, że Jackson musiał przekształcić Holm z bardziej wyostrzonym aktorem.

Zamiast pochylać się nad tą oczywistą nieciągłością, reżyser pochyla się nad nią - Bilbo podziwia nawet szkic swojej pozbawionej linii twarzy w jednym punkcie! Oznacza to, że kiedy Gandalf później zauważa nadprzyrodzoną witalność Bilbo, publiczność zastanawia się, co on może mieć na myśli.

5 Moce Gandalfa są niezwykle niespójne

Spójrzmy, rozumiemy: nadprzyrodzone zdolności dowolnej postaci w książce lub filmie fantasy prawie zawsze rosną i maleją siłą bez podania racjonalnych wyjaśnień. Na pewnym poziomie musi się to zdarzyć - aby istniało napięcie, magicznie uzdolniona postać musi być tak potężna (lub bezsilna), jak na to wskazuje historia.

Rozumiemy, dlaczego zdolność rzucania zaklęć Gandalfa drastycznie odpływa i przepływa przez trylogię Hobbita - w swoim zenicie, wytwarzając potężne fale uderzeniowe, a na jego nadiru, płonące szyszki. Nie oznacza to, że niejednolite, magiczne osiągnięcia czarodzieja - tutaj lub w trylogii Władca Pierścieni - mają sens, przynajmniej z perspektywy wszechświata.

4 Dlaczego Bilbo decyduje się dołączyć do firmy?

W powieści Tolkiena jasne jest, dlaczego Bilbo decyduje się rzucić swój los Thorinowi i spółce. Robi to z zranionej dumy po tym, jak krasnoludy wyśmiewają czarujący styl życia hobbita.

Mniej oczywiste jest, dlaczego Mistrz Baggins dołącza do Nieoczekiwanej podróży, do tego stopnia, że ​​jest wręcz zakłopotany.

Jasne, sugeruje się, że Gandalf obudził uśpione poczucie przygody Bilbo po tym, jak zaczął przeglądać go o swoich książkowych zachowaniach i opowiadać o jego dziwacznym przodku, Bullroarer Took. Tak, sam Bilbo sugeruje później, że popiera współczucie dla losu krasnoludów - chętny, aby pomóc im odzyskać poczucie domu, które jest mu drogie. Mimo to trudno zignorować fakt, że Bilbo poszedł spać w nocy, zanim Kompania wytrwale wyruszyła przeciwko dołączaniu do nich, tylko po to, by rano zrobić nagły obrót o 360 stopni, który tak naprawdę nie trzyma wody.

3 Legolas zostaje wysłany na spotkanie ze Striderem

Jest to bardziej przeszkodą dla fanów książek Tolkiena, ale kiedy ojciec Legolasa, król Thranduil, każe swojemu synowi, by szukał Stridera podczas debaty o Bitwie Pięciu Armii , jest to dziwna rada. Dlaczego? Cóż, zgodnie z osią czasu ustaloną przez profesora Tolkiena, podczas wydarzeń w Hobbicie Strider (znany również jako Aragorn) miałby zaledwie 10 lat.

Najłatwiejszym sposobem wyjaśnienia tego logicznego potknięcia - poza sugerowaniem, że Thranduil chciał, aby Legolas spróbował swoich sił w opiece nad dziećmi - jest zaakceptowanie faktu, że filmy Jacksona wyraźnie działają na innej osi czasu niż powieści. Niezależnie od tego stanowi niepotrzebną i nieco nieporadną próbę połączenia obu trylogii i prawdopodobnie najlepiej pozostawić ją na podłodze w krojowni.

2 Tylko orły niosą firmę do Carrock

Ach, Wielkie Orły Śródziemia: ulubiony deus ex machina i plothole wszystkich w jednym. Te ogromne ptaki nie tylko potrafią się pokazać, aby uratować naszych bohaterów przed nieuchronnie niemożliwymi do uniknięcia zacięciami, ale także stanowczo odmówiły udzielenia wcześniejszej pomocy, która w pierwszej kolejności pozwoliłaby uniknąć tych zacięć!

Pamiętasz, jak Orły napłynęły, aby uratować bekon Kompanii pod koniec Nieoczekiwanej Podróży , przenosząc je bezpiecznie do Carrock? Chcemy wiedzieć: dlaczego musieli się tam zatrzymać? Oczywiście, zgodnie z kanonem Tolkiena, Wielkie Orły są dumnym gatunkiem, który woli trzymać się z daleka od spraw Ludzi, Elfów i Krasnoludów (tylko interweniując z miłości do Gandalfa).

Ale tak naprawdę, czy tak trudno byłoby nieść Firmę do końca Samotnej Góry?