A Quiet Place to horror PG-13 o rodzinie ukrywającej się przed stworzeniami atakującymi na podstawie dźwięku. Jak głosi slogan filmu: „Jeśli cię usłyszą, polują na ciebie”. To intrygująca przesłanka, ale czy spełnia swój potencjał jako ewolucja horroru w XXI wieku?
Można śmiało powiedzieć, że trzeci film Johna Krasińskiego jako reżysera jest daleki od jego wcześniejszych prac - dramatu niezależnego, krótkich wywiadów z ohydnymi mężczyznami i rodzinnego dramatu The Hollars - z przyczepami grającymi przerażające doświadczenia i recenzje w porównaniu z nim takie jak Cloverfield i Get Out. Jednak nadal ma ocenę PG-13 - jak przerażające może być Ciche Miejsce? Właściwie to całkiem sporo.
Spokojne miejsce ma wcześnie dużo przestraszonych skoków
Od samego początku A Quiet Place ma problem z nadmiarem przestraszonych skoków. Wczesna scena, szeroko rozpowszechniona w materiałach marketingowych, ma rodzinę grającą w grę Monopoly, gdy córka przypadkowo przewraca latarnię. To szokująco głośny moment w filmie, który do tej pory był wyjątkowo cichy.
Niestety, po scenie następują absurdalnie kolejne przerażające skoki. W ciągu zaledwie kilku minut jest co najmniej cztery przerażenia skoków, którym towarzyszą obrzydliwe strachy. Pod koniec sekwencji, zamiast napinać się adrenaliną, wszyscy widzowie mogą poczuć, że są własnymi postrzępionymi nerwami. Na szczęście ten problem szybko ustępuje, gdy film wchodzi w drugą (i znacznie bardziej ekscytującą) połowę.
Ciche miejsce jest nieco brutalne
Jako film PG-13, A Quiet Place ma ograniczone obrazy i jasne jest, że niektóre szczególnie gwałtowne momenty zostały nieco skrócone. W pewnym momencie dwie postacie napotykają ciało kobiety zabitej przez stworzenia. Kamera pokazuje jej martwe ciało, rozdarte i brutalnie rozerwane, ale odcina się zauważalnie szybko.
Mimo takich krótkich chwil A Quiet Place nie jest narażona na szwank z powodu oceny przyjaznej rodzinie. Pod względem przemocy A Quiet Place przypomina swoje oczywiste wpływy, Szczęki i Park Jurajski, oba filmy w reżyserii Stevena Spielberga. Podobnie jak te filmy, A Quiet Place dokładnie wie, jak daleko może się posunąć bez wzburzenia nadmiernie wrażliwych piór MPAA. Niestety, PG-13 w 2018 roku jest bardziej ograniczająca niż PG był w tamtych czasach; nie ma nic tak gwałtownego jak, powiedzmy, śmierć Quinta ze Szczęki, ale wciąż istnieją pewne z pewnością wywołujące skrzywienie chwile terroru i krótkie plamy krwi tu i tam.
Ciche miejsce jest intensywne
To, czego brakuje w brutalnym i wulgarnym języku, A Quiet Place rekompensuje czysty strach. Kiedy potwory prześladują ludzi, którzy muszą unikać wydawania dźwięku, aby się nie rozerwali, napięcie jest wyczuwalne. W swojej najsilniejszej (która jest drugą połową filmu) A Quiet Place tętni napięciem z białych kłykci i terrorem wysokich stawek, z którego Spielberg byłby dumny. Pośród wszystkich emocji A Quiet Place składa bezpośrednie hołdy Jawsowi i Parkowi Jurajskiemu, ale te chwile bicia serca nie zostaną tutaj zepsute. Mając to na uwadze, idealnie łączy linię PG-13 - jest tak przerażające, jak to, co wnosi do niej publiczność.
Kiedy strzela do wszystkich cylindrów, Ciche Miejsce jest intymne, klaustrofobiczne i wręcz przerażające. Dzięki temu filmowi John Krasiński udowodnił, że jest wszechstronnym reżyserem, zdolnym do osiągnięcia wszystkiego, o czym myśli - nawet horroru PG-13. Cokolwiek stanie się później dla Krasińskiego, ma on uwagę szerokiej publiczności.
Dalej: Czy w cichym miejscu znajduje się scena End-Credits?
