Społeczność hollywoodzka właśnie straciła kolejną legendę, a ikona ekranu Burt Reynolds zmarł w wieku 82 lat. Reynolds była jedną z największych gwiazd Hollywood lat 70. i 80. XX wieku, której pasją bycia najlepiej zarabiającą gwiazdą Hollywood w latach 1979–1982 była tak rzadkie, że nie zdarzyło się to odkąd Bing Crosby w latach 40. XX wieku. Zostanie zapamiętany za wiele ról w klasyce, w tym Smokey and the Bandit, Cannonball Run i Boogie Nights.
Reynolds urodził się w Michigan, ale dorastał na Florydzie, gdzie został gwiazdą futbolu na Florida State University, zanim kariera sportowa zakończyła się po kontuzji kolana i wypadku samochodowym. Po tym, jak stracił swoje perspektywy kariery w NFL, po ukończeniu FSU wyjechał do Nowego Jorku, aby kontynuować karierę aktorską. Reynolds pracował stabilnie w latach 60., powtarzając role w Riverboat, Gunsmoke i Hawk, ale tak naprawdę stał się gwiazdą dzięki nieusuwalnemu występowi jako Lewis Medlock w klasycznej reżyserii Johna Boormana z 1972 roku.
Powiązane: Pewnego razu w Hollywood rzuca swojego młodego Romana Polańskiego
Wiadomość o śmierci Reynoldsa pochodzi z THR, a kierownik aktora potwierdza, że zmarł w Jupiter Medical Center w Jupiter na Florydzie wcześniej tego ranka, chociaż nie podano przyczyny śmierci. Legendarny aktor przygotowywał się do sfilmowania roli, jaką mogła być jego powracająca rola w „Pewnego razu w Hollywood” Quentina Tarantino, gdzie miał zagrać George'a Spahna, który pozwolił Charlesowi Mansonowi i jego „rodzinie” zostać na swoim ranczu przed niesławnym Morderstwo Sharon Tate. Nie ma jeszcze żadnych wskazówek, w jaki sposób lub jeśli wpłynie to na produkcję, ponieważ podobno Reynolds miał zacząć kręcić swoją rolę już za kilka tygodni.
W szczytowym momencie sukcesu Reynoldsa w 1978 r. Miał kiedyś w kinie cztery filmy, które mówią wiele o jego sile gwiazd, a także stał się znany z odrzucania wielu kultowych ról. Zaproponowano mu rolę Hana Solo w Gwiezdnych wojnach George'a Lucasa, dzięki czemu Harrison Ford stał się gwiazdą, wraz z Johnem McClane (Bruce Willis) w Die Hard i Garrett Breedlove w kategoriach słownictwa, rolę, która wygrała Jacka Nicholsona jego drugim Oscarem. Reynolds przyznał później, że odrzucenie roli Breedlove było największym błędem w jego karierze zawodowej. Anderson był tak samo sławny poza kamerą, jak on, ze swoim głośnym małżeństwem z aktorką Loni Anderson i jego niesławną teraz nagą okładką dla magazynu Cosmopolitan w 1972 roku, jednocześnie rozwijając teleturniej Win, Lose lub Draw z gospodarz Bert Convy.
Prawdopodobnie słusznie jest powiedzieć, że Reynolds zrobił to wszystko w Hollywood, a nawet miał poczucie deprecjacji humoru o sobie, wyśmiewając się ze swoich słynnych tupetów, a nawet gościnnie w roli Archera. Gwiazda miała sporo wzlotów i upadków, w tym kilka odcinków, w których role aktorskie wydawały się wysychać, wraz z wnioskiem o ogłoszenie bankructwa rozdziału 11 w 1996 r., Co zmusiło go do sprzedaży jego nieruchomości. Mimo to Reynolds zawsze znajdował sposób na powrót, jak w 1997 roku w Boogie Nights, i wielu z niecierpliwością oczekiwało jego ostatniej próby powrotu w „Once Upon a Time in Hollywood” Tarantino. Mimo to Reynolds przejdzie do historii jako niepowtarzalna legenda Hollywood, za którą bardzo tęsknimy.
