Kiedy czasy stają się ciężkie, filmy też muszą być trudne. W ciągu ostatniej dekady pojawiło się wiele znakomitych filmów o przetrwaniu, dużych i małych, które osiągnęły najwyższe poziomy w kasie i zdobyły najbardziej pożądane nagrody w branży.
Może wydawać się dziwnym gatunkiem zadowolenie tylu tłumów w czasie, gdy większość tego, czego ludzie chcą od filmów, to przewiewny eskapizm. Ale strzelając do niektórych z tych filmów, znajdziesz się z podniesionymi duchami i rozbudzonymi sercami, w najbardziej zaskakujący sposób. Oto nasze dziesięć typów najlepszych filmów o przetrwaniu z 2010 roku.
10 Tunel (2016)
Pozornie prosta historia Kim Seong-huna, o człowieku uwięzionym w zawalonym górskim tunelu z tylko umierającym telefonem komórkowym oraz kilkudniowym jedzeniem i wodą, przechodzi od walki o przetrwanie do dramatu instytucjonalnej niekompetencji i debaty na temat waga życia jednego człowieka.
Pomysł, że mężczyzna jest uwięziony tuż poza zasięgiem, bez żadnej pilnej potrzeby poza jedzeniem i wodą, maluje wyjątkowo ponury i zasadniczo ograniczony obraz, ale Tunnel nieustannie znajduje sposoby na rozszerzenie dramatu i eskalację napięcia. Ostatecznie osiągnięcie klasycznego charakteru poprzez zastosowanie prostych, ale autentycznych śmiechu i łez.
9 Revenant (2015)
Najczęściej pamiętany za wszystkie wyczerpujące rzeczy, które Leonardo DiCaprio musiał zrobić, aby ostatecznie wygrać, że Oscar, epicki antyzachodni Alejandro González Iñárritu prawie na pewno przetrwa lata dzięki uderzającemu, naturalnie oświetlonemu zdjęciowi Emmanuela Lubezkiego. (Zdobycie jednej z dwóch pozostałych nagród Akademii Revenant.)
Choć prawie całkowicie zaludniony przez widocznych hollywoodzkich aktorów w zauważalnie nie-hollywoodzkich lokalizacjach, to naturalny świat kradnie serial. Opowiadając bardziej szczegółową historię i posiadając najbardziej niezaprzeczalne piękno, przesłania te szalone występy zderzających się osobowości. Ich poszukiwania pieniędzy, honoru i zemsty wydają się tym bardziej drobiazgowe w obliczu wielkości otoczenia.
8 Grawitacja (2013)
Aby ponownie wykorzystać zużytą analogię, film katastrofy orbity Alfonso Cuaróna, Gravity, robi dla kosmosu to, co Jaws zrobił dla oceanu. Główną różnicą jest to, że znacznie mniej prawdopodobne jest, że pójdziesz w kosmos niż do dużego akwenu, więc uderzenie jest nieco złagodzone. (Nie wspominając o tym, że przestrzeń jest już dość przerażająca.)
Niezależnie od tego obraz biednej Sandry Bullock, niekontrolowanie pędzącej w nieskończoną pustkę nicości, był obrazem, który przez pewien czas wypalał wielu niepokojących koszmarów widza. Prosty akt zawieszenia się staje się o wiele bardziej napięty, gdy potencjalny spadek nie ma dna.
7 arktyczny (2018)
Robotnicza interpretacja opowieści o osieroconym człowieku Joe Penny jest najbardziej utalentowana w chwilach powściągliwości. Bez dialogu, historia jest opowiedziana za pomocą kluczowych informacji, które widzowie mogą sami sobie wyobrazić.
Oprócz przyjemnego uczucia bycia traktowanym tak, jakbyś był wystarczająco inteligentny, aby zrozumieć rzeczy na podstawie podstawowych wskazówek kontekstowych, uproszczona narracja Arctic pozwala łatwiej zależeć od wydajności Madsa Mikkelsena. W końcu jest on twoją jedyną skałą na surowym pustkowiu. Sprytny i sprytnie działający film o przetrwaniu uległ jedynie nieznacznemu podobieństwu do innego filmu z tej listy.
6 Niemożliwe (2012)
JA Bayona kontynuował swój przebojowy debiut Sierociniec z zupełnie innym podejściem do emocjonalnego terroru. Niemożliwe dostosowuje relację hiszpańskiej lekarz Marii Belón na temat wydarzeń, które ona i jej rodzina doświadczyli podczas tsunami na Oceanie Indyjskim w 2004 roku i po nim, które nawiedziły ośrodek, w którym przebywali w Khao Lak w Tajlandii.
Jest to prosta koncepcja, którą można odrzucić z ręki za bycie Pierwszym Światem w świecie Trzeciego Świata, tak jak wielu krytyków. Ale poza imponująco zrealizowanym zakresem i najlepszymi osiągnięciami w karierze, siłą napędową wizji Bayony jest dominująca idea ludzkiej przyzwoitości w obliczu każdej tragedii.
5 Marsjanin (2015)
Ridley Scott całkowicie odwraca polaryzację Prometeusza, zachowując jednocześnie wiele z głównych elementów projektu, aby stworzyć całkowicie wyjątkową komedię science-fiction. Adaptacja bestsellerowej powieści Andy'ego Weira zmienia wyobrażenia o podnoszącym na duchu filmie o astronautach w opowieść o superbohaterach naukowych. Jego znajoma wizja niezbyt odległej przyszłości, choć nie wydaje się wcale taka zła.
To, co mogło być tak łatwo wyciągniętym, posępnym, dramatem, przypomina bardziej ryczącą literacką przygodę w duchu Robinsona szwajcarskiego. Pustynia Marsa staje się oceanem, a ujmujący nerdy botanika Matta Damona zdobywcą rozbitków. Film tak optymistyczny, że nawet postać Seana Beana nie umiera.
4 127 godzin (2010)
Adaptacja wspomnienia Arona Ralstona autorstwa Danny'ego Boyle'a może być najlepszym przykładem ostatniej dekady filmu, w którym zagrasz już znając zakończenie. Emocje i emocje, które film jest w stanie wyciągnąć z tego zestawu, są najprawdziwszym dowodem pomysłowości Boyle'a jako reżysera i zdolności Franco jako aktora. Obaj zostali nominowani na nagrody Akademii w następnym roku wraz z kilkoma innymi kolegami.
Choć może się to wydawać ponure - opowieść o człowieku uwięzionym, samotnym w pustynnym kanionie, bez nadziei na ratunek - jest to opowieść, którą wszyscy zaangażowani uznali za triumfującą i podtrzymującą życie.
3 Theeb (2014)
Mieszczący się na rozległej pustyni Wadi Rum w Jordanii podczas pierwszej wojny światowej, Theeb podąża za swoją tytułową postacią, młodym Beduinem, gdy angażuje się w misję ze swoim starszym bratem i odwiedzającym go brytyjskim żołnierzem. Młodość i niedoświadczenie Theeba powodują problemy na szlaku, ale szybko zostają przyćmione powagą innych wydarzeń, w wyniku czego musi on zawrzeć mało prawdopodobny sojusz, aby pozostać przy życiu.
Dzieląc ten sam okres czasu i lokalizacje, których używał klasyczny Lawrence z Arabii Davida Lean'a, Theeb zauważalnie dąży do epickiej jakości i tego, czego brakuje jej z powodu braku głównych wspierających studio i profesjonalnych aktorów, które rekompensuje autentycznością i oryginalnością.
2 Wszystko stracone (2013)
Minimalistyczna opowieść JC Chandora o starym człowieku zagubionym na morzu była znaczącą zmianą w studiach Baja, które zostały ochrzczone podróżą morskiego potwora Jamesa Camerona, który uderzył Titanica szesnaście lat wcześniej. Wydaje się, że oba filmy nie mogą być jeszcze bardziej oddalone od siebie, praktycznie bez dialogu i stonowanej partytury, All is Lost jest co najmniej równie ekscytujące i ma imponującą skalę. Samotny występ Roberta Redforda ogarnął każdego, kto go złapał.
Choć wciąż się wkracza, natura nie czuje się tak bardzo postacią w ciągłej walce bohatera o przetrwanie. Z pewnością nie jest antagonistą, jak w wielu filmach o przetrwaniu. Walka odbywa się z czasem i jest to możliwe zarówno dla miłośników lądu, jak i żeglarzy.
1 The Gray (2011)
Nie jest to film, który ma jakąkolwiek miłość w społeczności ludzi, którzy cenią dokładne odwzorowanie wilków na ekranie, mimo to Gray zachowuje wyjątkową równowagę między materiałem wybuchowym a zadumanym. Metaforyczne wilki śmierci, o których mowa, padają na grupę alaskańskich pracowników naftowych po strasznej katastrofie lotniczej. Najtwardsi ludzie stoją w lodowatej przestrzeni przed nie do pokonania wyzwaniem wobec bezlitosnego krajobrazu, a nawet groźniejszych zwrotów losu.
Zdjęcia Masonobu Takayanagi są niesamowicie sprytne, a perfekcyjnie dobrany zespół nie zabraknie niekonwencjonalnie trudnych dialogów, ale to centralny występ Liama Neesona sprawia, że film szybuje w górę.
