Przegląd broni

Ciekawy pomysł źle wykonany.

Aby dostać się do pokazu Broni na festiwalu filmowym w Sundance w 2007 roku, musiałem wcześnie wyjść z filmu „Pytania i odpowiedzi dotyczące Black Snake Moan”. Jedynym powodem, dla którego nie jestem całkowicie zirytowany tym faktem, jest to, że krótki film poprzedzający główną fabułę „Nick w czasie” Be 'Garretta był znakomity.

Kiedy przeczytałem opis filmu dla reżysera / scenarzysty Adama Bhali Lougha, miałem wrażenie, że to może nie być na mojej drodze, ale pomyślałem, że i tak dam mu szansę. W końcu powinienem był to przekazać, a wiele osób, z którymi rozmawiałem po seansie, miało takie same, jeśli nie silniejsze opinie, także negatywne. Nigdy nie jest to dobry znak, kiedy ludzie zaczynają wychodzić w tłumach przed sesją pytań i odpowiedzi dyrektora …

Broń to kolejny film, który zaczyna się od zakończenia. Przypadek, The Good Life, w którym wystąpił Mark Webber, który także jest w tym filmie, również rozpoczął się w ten sam sposób. Czasami to działa, czasem nie. Po zakończeniu filmu stało się oczywiste, dlaczego zostało zrobione w ten sposób, ale to nie znaczy, że działało dobrze. Scena otwierająca z długim, powolnym ujęciem z kamery wskazuje na to, że będzie więcej tego samego. Zaczyna się dosłownie od huku, który nie jest dla zwodniczych.

Film trafia następnie do Seana (granego przez nadchodzącego Marka Webbera) i jego przyjaciół Jasona i Chrisa. Chris próbuje wszystko sfilmować („Robię film”) i to właśnie nazwałbym niebezpiecznym maniakiem. Dorky, nie może zdobyć dziewczyny i jeździ ze strzelbą z tyłu samochodu na wypadek, gdyby „chciał kogoś zastrzelić”. Jason jest zarozumiały i twardy, a Sean właśnie wrócił z college'u, choć łatwo wciągnął go w ślepy zaułek swoich przyjaciół.

Główna historia polega na tym, że Reggie (w tej roli Nick Cannon) ma obsesję na punkcie tropienia i zabijania mężczyzny, który zgwałcił i pobił swoją młodszą siostrę Sabrinę (graną przez Regine Nehy). Dzięki początkowi filmu wiemy już, co się z nim stanie, a dla mnie to całkiem zrujnowało film. Reggie, który nie wydaje się być gangsterem, zaskakuje nas swoim podejściem i zaangażowaniem w szukanie broni i wyruszanie z przyjaciółmi, by jak najszybciej zabić gwałciciela. Idzie do swoich przyjaciół Mikey i młodszego Jamesa (który ma być chłopakiem Sabriny) z prośbą o pomoc.

Sabrina mówi, że to Jason jej to zrobił i to jest cel Reggie. On i jego przyjaciele udają się do wujka Mikey'ego, który najwyraźniej wypalił zbyt wiele stawów i jest bardzo dziwny. Mimo to stara się odwieść ich od tego, co zamierzają zrobić, a oni reagują, pokonując go.

O najlepszej rzeczy w tym filmie dzieje się tutaj, kiedy wujek przypiął Reggie do ściany i pyta go o ludobójstwo w Rwandzie, na które Reggie odpowiada: „Kto to jest Rwanda?”.

Broń był pierwszym filmem, który widziałem w Sundance, który miał „niezależny” charakter - ziarnisty film, aparat ręczny i dziwne rzeczy, które, jak sądzę, miały być „artystyczne”, ale upadły. Z jednej strony Lough robił stare „oglądanie wydarzeń z różnych punktów widzenia”, ale wszystko, co robiłem, sprawiało, że czułem się tak, jakbym musiał trzykrotnie zepsuć zły film zamiast jednego. Potem miał zwyczaj strzelać do twarzy lub sceny, w której nic się nie działo ZA DŁUGO. Czuł się prawie tak, jakby w kilku scenach po prostu zapomniał powiedzieć „wytnij!” Wreszcie w środku filmu umieścił ten dziwny, zamrożony montaż głównych i drugoplanowych postaci.

Naprawdę chciałem dać temu szansę i przez pierwsze 15 lub 20 minut, chociaż nie sądziłem, że to wspaniale, pomyślałem, że jest w porządku i podążam w ciekawym kierunku. Niestety, naprawdę się rozpadło, gdy się posunęło. Styl filmu w rzeczywistości przypominał mi kontrowersyjny film Dzieci reżysera Larry'ego Clarke'a, który choć bardziej dotyczył seksu nastolatków niż przemocy i był uważany za wyzysk, naprawdę nie miał nic do stracenia, ślepy zaułek bohaterów niż ten film udało się zrobić.