Paranormal Activity: The Ghost Dimension Review

Pomimo powiązań z trwającą sagą serialową, Paranormal Activity: The Ghost Dimension można łatwo pomylić z podróbką filmu Azylu B.

W 2013 r. Rodzina Fleege - ojciec Ryan (Chris J. Murray), matka Emily (Brit Shaw) i siedmioletnia córka Leila (Ivy George) - przygotowują się do pierwszych świąt Bożego Narodzenia w nowym domu. Wraz z bratem Ryana, Mikiem (Dan Gill) i najlepszą przyjaciółką Emily, Skyler (Olivia Taylor Dudley), rodzina zaczyna dekorować na nadchodzące wakacje, dopóki Ryan i Mike nie odkryją tajemniczego niestandardowego rejestratora wideo zdolnego do robienia zdjęć, których normalne aparaty nie widzą.

Oprócz aparatu bracia Fleege znajdują także serię kaset VHS z końca lat 80. XX wieku - domowe filmy, które chronią życie dwóch sióstr, Kristi i Katie. Gdy w domu rodzinnym zaczynają się pojawiać niewyjaśnione wydarzenia, Ryan ma obsesję na punkcie kamery, jej połączenia z tajemniczymi taśmami domowymi i mrocznej postaci, której nie można zobaczyć za pomocą standardowego sprzętu wideo.

Paranormal Activity: The Ghost Dimension oznacza „ostateczne wejście” (czas i zyski pokażą) w ulubionej serii filmów autorstwa Orena Peli. Niestety, gdy oryginalna Paranormal Activity była odświeżającym i nawiedzającym filmem niezależnym, dzięki wysokiej jakości opowiadaniu historii, sprytnemu wdrożeniu znalezionego formatu materiału filmowego, a co najważniejsze, mrożącemu użytek z niewidzialnego terroryzowania widzów, The Ghost Dimension jest desperacką próbą uratuj malejącą popularność serialu, zwiększając go (dzięki efektom specjalnym CGI), a nie lepiej (powrót do subtelności, która sprawiła, że dwa oryginalne filmy były wyjątkowe).

Reżyser Gregory Plotkin kończy transformację serialu od inspirowanego horrorem nawiedzonego domu do niewyobrażalnej ramy dla sztuczek znalezionych filmów - tym razem w 3D. Podobnie jak poprzednie wpisy, historia Ghost Dimension rozwija się w ramach standardowego szablonu aktywności paranormalnej: miła rodzina wprowadza się do nowego domu / spotyka nową osobę, zaczynają się dziać dziwne rzeczy, ujawnia się związek z Katie i Kristi, Toby zostaje porzucony, a dziwne rzeczy stają się przerażające - wtedy zagrażają życiu. Trzeba przyznać, że Plotkin próbuje zatoczyć koło wszystkich wcześniejszych filmów filmem, który mógłby pełnić rolę ostatniego rozdziału - gdyby Peli zdecydował się w końcu odłożyć franczyzę na odpoczynek; jednak tam, gdzie Wymiar Ducha jest znośnym (choć na wpół upieczonym) punktem końcowym, jest wciąż mało skrypty i niewiele robi, aby wydarzenia z ostatnich filmów o Działaniach Paranormalnych miały znaczenie - szczególnie PA 4 i The Marked Ones.

Podobnie wysiłki Ghost Dimension w kontynuowaniu (i potencjalnym ograniczeniu) narracji franczyzy odbywają się kosztem jakościowych przerażeń związanych z Aktywnością Paranormalną - których jest niewiele i nie mają oryginalności. Wymiar duchowy jako koncepcja całkowicie podważa najbardziej udany element serii - strach przed nieznanym (i niewidzialnym). Zamiast tego kamera Ryana umożliwia bohaterom i widzom wgląd w tajemnicze rzeczy. Czasami efekt, który przedstawia każdą „zjawisko paranormalne” jako płynny czarny eter, będzie zbyt znany (i zmęczony) fanom horrorów - którzy od dziesięcioleci widzieli niezliczone amorficzne byty widmowe w lepszych filmach. Co najgorsze, do czasu, gdy istota Ghost Dimension zacznie pojawiać się częściej w ostatnim akcie, efekt będzie bardziej rozpraszający niż przerażający - ponieważ momenty CGI w Twojej twarzy są bezpośrednio złej jakości na DVD.

Bohaterowie Paranormal Activity nigdy nie byli szczególnie dobrze zdefiniowani, warstwowi, ani nawet tak podobni, ale lista The Ghost Dimension, podobnie jak wszystko inne w tym filmie, jest pełna bezrozumnych konturów i relacji, które seria już eksplorowała do wyczerpania. Aktorzy robią wszystko, co w ich mocy, z mieszanymi rezultatami, ale nie ma nic nowego do wydobycia z próby Ryana, aby odkryć prawdę o nawiedzeniu Ghost Dimension lub Emily początkowo odrzuca jego obsesję jako paranoję. Mike i Skyler są uwzględnieni tylko po to, aby zapewnić rodzinie Fleege dodatkowych partnerów ekspozycyjnych, a dodanie aktora ojca Todda (Michaela Krawica) do miksu, jako najnowszego katolickiego kliszę Paranormal Activity, wnosi więcej w fabułę (ustawienie filmu punkt kulminacyjny) niż jako żywy uczestnik każdej sceny.

Połączenia z poprzednimi filmami o Działaniach Paranormalnych pozwalają na krótkie występy poprzednich postaci (choć Katie Featherston nie mogła zawracać sobie głowy pojawieniem się w tej rundzie) i powtórkę kluczowych momentów franczyzy. Niemniej jednak, w zestawieniu z obsadą i wydarzeniami The Ghost Dimension, połączenia te pokazują tylko, że Peli i producent Jason Blum przechodzą obecnie przez ten ruch - z niewielkimi sztuczkami, aby iterować w siedmioletniej formule. Niestety, największa zmiana w filmie, włączenie 3D (i „Ghost Dimension”) jest raczej szkodą niż atutem filmu.

Po początkowym odkryciu przez Ryana płynnej aury w domu, która jest naprawdę przerażająca we wczesnych ujęciach (dzięki subtelnemu użyciu niestandardowej kamery), Plotkin następnie otwiera zastawę szarego CGI i efektownych wyskakujących zdjęć 3D. Co najgorsze, ze względu na zaciemniający efekt projekcji kina 3D w połączeniu z nocnymi ustawieniami, ekranowa prezentacja Ghost Dimension jest zamazana, przyćmiona i trudna dla oczu. Niemal dekadę po zastosowaniu cyfrowego 3D do przebojowych filmów konsumenckich trudno jest wybaczyć tak przyziemnej (i wręcz niekompetentnej) próbie zarabiania na sprzedaży biletów 3D.

Pomimo powiązań z trwającą sagą serialową, Paranormal Activity: The Ghost Dimension można łatwo pomylić z podróbką filmu Azylu B. W przypadku franczyzy filmowej, która zarobiła ponad 800 milionów dolarów w globalnej kasie (przy budżetach produkcyjnych, które nigdy nie przekroczyły 5 milionów dolarów), szokujące jest to, jak mało innowacji lub zwrotu z inwestycji nastąpiło w serii Paranormal Activity (ani historii, ani rdzenia koncepcja filmu).

Fani, którzy utknęli w serii, mimo że w ostatnich latach zanikła, prawdopodobnie będą chcieli zobaczyć The Ghost Dimension - aby na chwilę zakończyć swój serial. Jednak nadal trudno jest polecić płacenie za oglądanie filmu Plotkina w kinach, a tym bardziej w 3D, ponieważ rzeczywisty film jest złożoną mieszanką chwytających za gotówkę franczyzy i niecodziennych scenografii - zwieńczoną finałowym aktem, który pomimo wniesienia Historia Paranormal Activity do najbardziej oczywistego zakończenia nie jest solidnym (lub satysfakcjonującym) zakończeniem serii. Zamiast tego, The Ghost Dimension oferuje pewne zamknięcie wydarzeń z przeszłości - miejsce, w którym filmowcy mogą odłożyć serial na chwilę, dopóki publiczność nie będzie gotowa na kolejną część, czy to nowy wpis Aktywności Paranormalnej, czy pełne ponowne uruchomienie Paranormalnej Aktywności.