Kiedy w kwietniu w kinach pojawi się No Time To Die, będzie to piąty i ostatni występ Daniela Craiga na dużym ekranie jako kultowy superspy Iana Fleminga, James Bond. Począwszy od ponownego uruchomienia Casino Royale w 2006 roku, kadencja Craiga jako Agenta 007 ożywiła dawną flagę franczyzy Bonda, odnosząc znaczący sukces krytyczny i komercyjny.
Ale czy filmy z Bonda z epoki Craiga są wszystkim, czym są spartaczeni? Z pewnością jest w nich wiele do kochania - nie zgarniesz ponad 3, 5 miliarda dolarów i mnóstwa nagród, nie mając racji. Ale jak pokazuje ta lista, istnieje również kilka obszarów, w których można by ulepszyć te filmy, więc mamy nadzieję, że Eon Productions rozwiąże te zmarszczki na czas łabędzia Craiga jako Bonda.
10 Get Right: The Leading Man
Oryginalny James Bond Sean Connery wciąż rzuca długi cień, a każdy aktor ma kolor 007, ponieważ Connery wypada niekorzystnie w stosunku do czcigodnej gwiazdy Szkocji. Na szczęście Daniel Craig nie tylko sprostał temu wyzwaniu, regularnie plasując się na drugim miejscu po Connery jako najbardziej popularnej Bonda wszechczasów.
Łącząc autentyczne kotlety aktorskie z surowym, ładnym wyglądem, stalowym spojrzeniem i umiejętnością łatwego przełączania się z demonair na śmiertelny, Craig szybko przezwyciężył początkowe wątpliwości otaczające jego obsadę. Rzeczywiście, furia na jego jaśniejszych włosach i mniej niż imponującej posturze - na 5 stóp 10, Craig jest najkrótszą Bondą w serii kanonicznej - wydaje się odległym wspomnieniem!
9 Mylić się: ciągłość
Charakterystyczną cechą ery filmów Bonda Craiga było to, jak ściśle te cztery filmy są ze sobą powiązane - i to zapewne ich najsłabszy aspekt. Rzeczywiście, podczas gdy seria zwykle działała najlepiej jako seria oddzielnych części utrzymywanych razem jedynie przez niejasne poczucie ciągłości, Quantum of Solace i Spectre służą jako bezpośrednie kontynuacje ich bezpośrednich poprzedników.
Nic dziwnego, że są one również najmniej dochodowym i najmniej uznanym przez krytyków kwartetem Bonda, do którego do tej pory dołączył. Z drugiej strony Casino Royale i Skyfall - które mniej więcej ignorują to, co się przed nimi wydarzyło - zyskały największe uznanie i największe sukcesy kasowe. Ponieważ No Time To Die jest w stanie kontynuować trend bliskiej ciągłości między filmami, trzymamy kciuki, aby reżyser Cary Joji Fukunaga mógł w końcu sprawić, by to podejście zadziałało.
8 Get Right: utwory tytułowe
Dwie z czterech przygód Bonda, których główną gwiazdą jest Daniel Craig, zdobyły Oscara za najlepszą oryginalną piosenkę - więc Eon Productions wyraźnie ma problemy z utworami tytułowymi. To prawda, że charakterystyczny utwór Quantum of Solace - duet „Another Way to Die” Jacka White'a i Alicii Keys - nie pasował do marki 007 i można dyskutować, czy kompozycja Spectre Sama Smitha „Writing's on the Wall”, naprawdę zasłużył na tego Oscara.
Ale „You Know My Name” Chrisa Cornella to absolutna belter, która organicznie wplata się w szerszy wynik Casino Royale, podczas gdy odważna ballada Adele „Skyfall” (z filmu o tej samej nazwie, natch) jest niczym innym jak jedną z najlepszych Bonda motywy kiedykolwiek.
7 Get Wrong: Villains
Długowieczność serii Jamesa Bonda zależy zarówno od jej pamiętnych złoczyńców, jak i popularności jej superbohatera. Pod tym względem era Craiga była mieszaną torbą. Chociaż Le Chiffre Madsa Mikkelsena i Raoul Silva Javiera Bardema zaliczają się do najpotężniejszych wrogów, jakich kiedykolwiek spotkał 007, Dominic Greene Mathieu Amalrica i Blofeld Christopha Waltza były boleśnie rozczarowujące.
Ze swej strony, wolny od sztuczek, nikczemny przemysłowiec Amalrica był totalnym nie-bytem, przykładem nadmiernej liczby franczyz w jego próbach bycia uziemionym i społecznie istotnym. Tymczasem Waltz również padł ofiarą słabego skryptowania, które walczyło o skuteczne wprowadzenie supervillainów w bardziej stonowanym środowisku zrestartowanego kanonu.
6 Get Right: Uziemiony dźwięk
Nie zrozum nas źle: uwielbiamy wrażliwość OTT pierwszych 20 wpisów w kanonie Jamesa Bonda. Jednak ta często głupia atmosfera po prostu nie zamierzała latać w krajobrazie post-Jasona Bourne'a - dlatego Eon Productions sprytnie przeprowadziła ponowną kalibrację tonu franczyzy, aby dopasować ją do bardziej ugruntowanego podejścia przedstawionego w oryginalnych powieściach Iana Fleminga.
Trzeba przyznać, że wykonanie nie było dokładnie bezbłędne. Quantum of Solace to niewybaczalnie nędzny romans, podczas gdy Spectre idzie zbyt daleko w przeciwnym kierunku, niebezpiecznie zbliżając się do quasi-kreskówkowości, która podważyła późniejsze wyczyny Pierce'a Brosnana 007. Mimo to, w najlepszym wydaniu, filmy z ery Craiga były równie zrównoważone tonalnie, jak koktajle, którymi cieszył się sam Bond.
5 Zły błąd: polityka seksualna
Jak można oczekiwać od franczyzy, która działa od prawie sześćdziesięciu lat, niektóre aspekty formuły Jamesa Bonda są problematyczne według dzisiejszych standardów. Weź niesławne miłosne eskapady 007: chociaż nie byłby to film Bonda bez kultowej superspy pościel atrakcyjnych kobiet z niemal nadludzką łatwością, często dzieje się to kosztem tworzenia jednowymiarowych postaci kobiecych.
Szczerze mówiąc, wcielenie Daniela Craiga w Bonda należy do najbardziej postępowych - a jego tragiczny związek z Vesper Lynd Evy Green w Casino Royale jest naprawdę poruszający. Jednak spotkanie seksualne między 007 a byłą niewolnicą seksualną Sévérine w Skyfall było tak przerażająco błędnie ocenione, że nie można w rezultacie powstrzymać całej kadencji Craiga. Mam nadzieję, że No Time To Die - która została poddana obróbce scenicznej przez Phoebe Waller-Bridge - może odkupić erę Craiga, jeśli chodzi o politykę seksualną.
4 Get Right: Stripped Back Gadgets
Pomysłowe gadżety umożliwiające szpiegostwo są podstawą franczyzy Bonda od czasów Dr. No, do tego stopnia, że nie można sobie wyobrazić 007 bez walki. Ale podczas gdy te gadżety są świetną zabawą, zanim Bond Pierce'a Brosnana zaczął się toczyć w niewidzialnym samochodzie w grze Die Another Day, nadszedł czas, aby odsunąć niedorzeczność tylko odrobinę.
To wyjaśnia, dlaczego postawa Daniela Craiga w sprawie najsłynniejszego tajnego agenta kina ma dostęp do znacznie mniej zaawansowanego arsenału tajnych urządzeń niż jego poprzednicy. Nie ma już obezwładnionych zabawek z przeszłości, takich jak emitujące lasery zegarki na rękę - ten 007 radzi sobie z nadajnikami radiowymi i rewolwerami wyposażonymi w funkcję rozpoznawania dłoni (nie wspominając o jego szybkim sprytu i jeszcze szybszych pięściach).
3 Pomyl się: historia Bonda
Pełne ujawnienie: jesteśmy mocno w obozie fanów Bonda, którzy uważali Spectre za nieco rozczarowujące, w dużej mierze, ponieważ zagłębia się ono w lata twórcze 007. Szczerze mówiąc, dzieciństwo Bonda nie jest czymś, co naszym zdaniem wymaga odkrycia - jesteśmy mniej zainteresowani tym, kim jest teraz Bond, niż kiedy miał na sobie szelki.
Jasne, nawiązanie do wychowania superspy w Casino Royale i Skyfall dodało mile widzianej postaci, wskazując na to, kto Bond stoi za jego muszką i odwagą. Jednak błędnie podjęta decyzja o retronizacji archemezji 007 Blofelda, gdy jego dawno zaginiony adoptowany brat w Spectrze został zhackowany, co nie tylko ujawniło zbyt wiele o dzieciństwie Bonda, ale sprawiło, że jego świat wydawał się nieprawdopodobnie mały.
2 Get Right: Fight & Stunt Choreography
W serialu szpiegowskim opartym bardziej na akcji niż skradaniu, seria Jamesa Bonda nie zawsze szczyciła się najlepszą choreografią walki. Wręcz przeciwnie, 007 Seana Connery'ego był co najwyżej prymitywnym awanturnikiem i podczas gdy George Lazenby, Timothy Dalton i Pierce Brosnan niewiele zrobili, by podnieść poprzeczkę jeszcze wyżej, ruchy judo Rogera Moore'a były tak śmiesznie złe, że bezlitośnie marnowały je wszystkie trzy filmy Austin Powers!
W przeciwieństwie do tego, film o Bondie Daniela Craiga jest doskonale zaznajomiony z rodzajem mieszanych technik sztuk walki, które powinien znać facet w swojej branży. Dzięki walecznej waleczności Craiga i zaangażowaniu ponownie uruchomionej serii w praktyczną pracę kaskaderską nad CGI, tam gdzie to możliwe, sceny akcji z czterech ostatnich misji 007 są lepsze niż w poprzednich 20 połączonych.
1 Popełniaj błąd: nikczemne fabuły
Jeśli istnieje obszar, w którym przywrócone przywiązanie Bonda do bardziej ugruntowanej narracji zaszkodziło, jest to dział „Schemat Zła” - okazuje się, że większy realizm oznacza niższe stawki. Weźmy spisek Dominica Greene'a, który wypiera rząd Boliwii, gromadząc wodę w kraju w Quantum of Solace: był to niezdarny komentarz społeczny, który jedynie został zamaskowany jako plan złoczyńcy Bonda - powodzenia faktycznie łączy się z nim na czysto trzewnym poziomie.
Potem w Spectrze pojawiła się zmącona, dwutorowa sztuczka Blofelda, która łączyła niejasne dążenia do dominacji nad światem z osobistą zemstą na niezadowalającym skutku. Rzeczywiście, tylko złym Le Chiffre i Silva udaje się opracować strategie na małą skalę - finansując globalny terroryzm poprzez hazard i odpowiednio rzucając MI6 na kolana poprzez cyberterroryzm - zdolne do podniesienia tętna widzów.
