Kiedy Walt Disney zrealizował swoje plany dotyczące Fantazji, jego pierwotnym planem było uczynienie Fantazji regularnym wydarzeniem, które ciągle się zmieniało i ewoluowało. Nowe utwory muzyczne, nowe style animacji i nowe dodatki za każdym razem, gdy rozwijała się seria filmów. Byłby to mniej film, a bardziej wydarzenie.
Niestety wizja Walta nigdy się nie ziściła, ale dostaliśmy kontynuację oryginalnej Fantasii w 1999 roku. Fantasia 2000 jest prawdopodobnie nową i ulepszoną funkcją koncertową dla bardziej współczesnej publiczności. Film oferuje szerszą gamę muzyki, a nawet różne style animacji z grafiką CGI. Tego właśnie chciał Walt, a my jesteśmy dzisiaj, aby zobaczyć, jak się różnią poszczególne sekwencje filmu. To jest ranking Fantasia 2000.
8 Symfonia nr 5
Podobnie jak „Toccata En Fuge” był eksperymentalnym abstrakcyjnym utworem otwierającym oryginalną Fantazję, „Symfonia numer 5” Beethovena podąża podobną drogą, ale zawiera bardziej namacalną historię. Pierwszy segment, znany jako „nietoperze i motyle”, wykorzystuje kolory, a fraktalne kształty przedstawiają przygodę dwóch motyli fruwających w geometrycznym świecie. Choć nie tak abstrakcyjny jak „Toccata En Fuge”, utwór wciąż był nieco psychodeliczny.
„Symphony Number 5” rozpoczyna naszą listę nie dlatego, że coś jest z nią nie tak, ale dlatego, że wydaje się być niezdecydowanym dziełem. Czy chce być abstrakcyjnym eksperymentem, jak jego poprzednik, czy może opowiedzieć określoną historię? Próbuje to zrobić, ale są tacy, którzy twierdzą, że nie musi. Mimo to nadal jest interesującym sposobem na otwarcie filmu.
7 Karnawał zwierząt
Damy temu segmentowi trochę chwiejnego pokoju, głównie dlatego, że uwielbiamy słyszeć, jak James Earl Jones mówi: „Co by się stało, gdybyś dał jo-jo stadzie flamingów?” Wspomniane flamingi to gwiazdy „Karnawału zwierząt” Camille Saint Saens i choć sekwencja jest zabawna i przyjemna, jest także niesamowicie głupia w przypadku czegoś takiego jak Fantasia.
Nie zrozumcie nas źle, sekwencja jest naprawdę dobrze zrobiona, przyjemna i idealnie pasuje do muzyki. Ale kiedy połączysz taką sekwencję z czymś takim jak „Duszpasterska Symfonia” lub nawet sekwencja „Sosny Rzymu”, będzie to trochę dziwne. To świetny sposób na zapoznanie dzieci z tymi utworami muzycznymi, ale dorośli mogą ich nie mieć.
6 Pines of Rome
Dwa słowa, kosmiczne wieloryby. Ta sekwencja związana z „Sosnami Rzymu” Ottorino Respighiego mogła być odpowiedzią Fantazji 2000 na „Symfonię pasterską” Beethovena, ale na szczęście animatorzy Disneya myśleli inaczej i postanowili przekazać nam tę epicką opowieść o latających humbakach. Nie wiemy, dlaczego mamy humbaki latające w kosmosie, ale tak naprawdę nie mamy nic przeciwko.
To niemal idealna sekwencja dla czegoś takiego jak film Fantasia. Choć grafika może być nieco przestarzała według dzisiejszych standardów, skala animowanego świata i towarzysząca mu partytura są absolutnie fenomenalne. Fabuła jest minimalna, ale zrozumiała, bohaterowie są sympatyczni, a ogólny efekt to połączenie epickiej i marzycielskiej fantazji. To piękna sekwencja, ale może nie dla wszystkich.
5 Rhapsody in Blue
Wraz z „Rhapsody in Blue” Gershwina mamy pierwszy utwór jazzowy włączony do filmu Fantasia. Wykorzystując szkice stylistyczne rysownika Al Hershfielda, sekwencja jest hołdem dla muzycznych i wizualnych stylów starego Nowego Jorku. Dla wielu widzów może to być pierwszy raz, kiedy słyszymy ten utwór, i nie możemy wymyślić lepszego sposobu na jego wprowadzenie niż ta piękna niebieska sekwencja.
Z kapryśnym stylem wizualnym, ryczącym jazzowym tłem i obsadą kolorowych postaci, które widzowie mogą rozpoznać i uwielbiać, „Rhapsody in Blue” jest alternatywą dla biblioteki Fantasia, którą mogliśmy szczerze oglądać. To odrobina nowoczesności połączona z klasyką, dzięki której jesteśmy w 100% w tyle.
4 Uczeń czarnoksiężnika
Czy oszustwo polega na ponownym wykorzystaniu wcześniej przedstawionej sekwencji do nowego filmu? Może, ale ponieważ jego gwiazdy są naszym ulubionym czarodziejem myszy, pozwolimy mu się przesuwać. Ponieważ Mickey w swoim ekwipunku czarnoksiężnika jest praktycznie twarzą Fantasii, nie ma mowy, żeby Disney nie uwzględnił go w nowym filmie. Choć jest to powtórka z tego, co sprawiło, że pierwszy film stał się ikoną, skłamalibyśmy, gdybyśmy powiedzieli, że nie lubimy go oglądać.
Nie ma nic nowego do powiedzenia na temat tej sekwencji. Jest to adaptacja opowieści Ucznia Czarnoksiężnika z udziałem Myszki Miki, co dość powiedziane. Lubimy elementy fantasy, psychedeliczne użycie kolorów, Mickey kontroluje kosmos za pomocą magicznego kapelusza, wszystko to zostało zrobione wcześniej. To powiedziawszy, było wtedy ikoniczne, teraz jest ikoniczne i żadna nowa sekwencja nigdy nie odbierze tego samej myszy nadrzędnej.
3 Koncert fortepianowy nr 2, Allegro, Opus 102
Jeśli ten tytuł jest zbyt duży, wystarczy odnieść się do jego nazwy Fantasia 2000 „The Steadfast Tin Soldier”. Ta sekwencja jest zasadniczo odpowiedzią filmu z 2000 roku na „Ucznia czarnoksiężnika”. Jest to utwór muzyczny, w którym historia była na pierwszym miejscu, a partytura wspaniale pasuje do bajki Hansa Christiana Andersena jak rękawiczka.
Sekwencję tę można streścić jednym słowem, czarujący. Skłamalibyśmy, gdybyśmy powiedzieli, że to nie jest jedna z naszych absolutnie ulubionych sekwencji we wszechświecie Fantasia. Od kwitnącego romansu między zabawkowym żołnierzem i baletnicą, aż po zwykłe szaleństwo, jakim jest niegodziwy Jack-in-the-box, ten utwór jest czarującą muzyczną bajką, którą moglibyśmy oglądać wielokrotnie.
2 Pakiet Firebird
„The Firebird Suite” to mitologiczny epos ze stylem animacji równie potężnym jak muzyka, którą ożywia. Jak wspaniale to ujęła Angela Lansbury, jest to opowieść o narodzinach, śmierci i odnowie. Historia zawiera pięknego wiosennego duszka, szlachetnego jelenia i złego feniksa, który ożywia i zamiera naturalny krajobraz. To jedna z tych sekwencji, które musisz obejrzeć, aby zrozumieć.
To „Noc na Łysej Górze” Fantazji 2000. To połączenie biegunowych przeciwieństw, życia i śmierci, które ma przynieść coś niesamowitego i gigantycznego. Mieszanie stylów artystycznych jest również wyraźnie odczuwalne w tej sekwencji, nie możemy być jedynymi, którzy odbierają wibracje anime od duszka i wczesnego, ciemniejszego Disneya z tytułowego Firebird. Disney kończy film w tym wielkim finale, ale możemy wymyślić lepszy sposób na zakończenie.
1 Pomp i okoliczność
Zanim dotkniesz tej klawiatury, naprawdę chcieliśmy, aby „Firebird” zajął pierwsze miejsce. Ale w „Pompie i okoliczności” Elgara chodzi o to, że ma więcej elementów z Fantazji jako całości, co czyni go świetnym niż „Firebird”. W stylu przypominającym „Ucznia czarnoksiężnika” Kaczor Donald gra główną rolę asystenta Noego w adaptacji Arki Noego. Rezultaty są zarówno humorystyczne, jak i szczere.
Ta sekwencja jest tym, jak film powinien się zakończyć, ciepły, puszysty i zawiązany w zgrabny mały łuk. To nie tylko sprawia, że chcemy zobaczyć, jak Disney kręci film biblijny, ale także zmienia to, co wielu uważa za nadużywany utwór muzyczny. Kiedy myślisz o „Pompie i okolicznościach”, myślisz o ukończeniu szkoły. Disney bierze tę muzykę i podbija ją do dwunastu, oceniając, jak cudowna może być. W połączeniu z fabułą, która jest w połowie biblijną epicką i w połowie miłosną historią, wyróżnia się sekwencją z napisem Fantasia 2000.
