Bez Arrow niesamowity wszechświat superbohaterów na CW po prostu nie istniałby. Ugruntowane i szorstkie podejście do postaci Zielonej Strzały uderzyło we właściwym czasie w sieci, i od tego czasu rozwinęło się w niesamowicie zabawne multiwersum połączonych bohaterów, wszyscy ubrani w pleather lub coś w tym stylu. Łatwo jest myśleć czule o Arrow ze względu na to osiągnięcie. Jest to szczególnie prawdziwe po przejściu sezonu 5, ponieważ był to bez wątpienia najlepszy sezon w ponad 100 odcinkach Arrow. Jednak z Oliver Queen była to długa i kamienista droga.
Tak jak wszyscy chcielibyśmy zapomnieć o ciemnych wiekach, które były sezonami 3 i 4, pozostają one plamami w historii serialu - plamami, które okazały się prawdziwymi niewypałami w epizodycznym drżeniu serialu. Chociaż te środkowe pory roku są ślepymi punktami Arrow, nie są to jedyne złe łaty w podróży Oliver Queen. Każdego sezonu, nawet sezonu 5, zdarzały się złe odcinki.
Nawet pomimo tego, co Arrow dał fanom superbohaterów, w nieśmiertelnych słowach piosenki Facts of Life, musisz brać dobro ze złem. Odliczamy już najlepsze odcinki Arrow, więc bez zbędnych ceregieli jest 15 najgorszych odcinków Arrow.
15 „Eleven Fifty-Nine” (4x18)
Fani Arrow wiedzieli, że jedna postać, prawdopodobnie bardzo ważna, umrze, zanim wszystko zostanie powiedziane i zrobione w sezonie 4, gdy premiera zakończyła się błyskawicznym przeskokiem Olivera (i Barry'ego Allena) stojącego przed czyimś grobem. Pod koniec sezonu program w końcu dotrzymał złowrogiej obietnicy, ale wielu fanów żałowało, że nawet nie zawracali sobie głowy.
W przyziemnej konfrontacji z czarnym charakterem Damienem Darhkiem Laurel Lance, znany również jako Czarny Kanarek, został dźgnięty nożem, a później zmarł w szpitalu. Śmierć Laurel w końcu pojawia się w „Eleven Fifty-Nine”, odcinku stworzonym całkowicie wokół wartości szoku.
Choć występy w ostatnim odcinku Laurel są mocne, a emocje związane z jej nagłym odejściem są wyraźnie wyczuwalne, nie jest to satysfakcjonujący koniec postaci. Laurel spotyka się ze swoim twórcą, ponieważ postać musiała umrzeć z powodu błyskawicznego ruchu do przodu. Ogólnie rzecz biorąc, jest to bardzo słaba śmierć dla postaci tak kultowej jak Czarny Kanarek. Damien Darhk dźga Laurel w bok, a postacie Arrow wracają do zdrowia znacznie gorzej niż pozornie śmiertelny cios Laurel. Arrow również zdawał sobie sprawę z błędu polegającego na zabiciu Laurel, ponieważ Katie Cassidy szybko została przywrócona do Flasha jako wersja Laurel Earth-2, a później dołączyła do sezonu Arrow jako ta sama postać.
14 „Zjadacz grzechów” (5x14)
Wystąpienie w niesamowitym sezonie 5 „The Sin-Eater” powinno być równie niesamowitym odcinkiem. „Sin-Eater” widział, że czarne charaktery z przeszłości Arrow (Kupidyn, China White i Lady Cop) łączą siły, by wziąć udział w nowej drużynie Arrow. Wszystkie złe panie były nietypowe lub wręcz denerwujące w ich solowym występie, ale kombinacja mogła uczynić je lepszymi niż suma ich części. Nawet się nie zamknął.
„The Sin-Eater” otrzymuje punkty za przekazanie nam nowej akcji Black Canary dzięki uprzejmości Dinah Drake oraz za dodanie logów do ognia z opowieści Prometeusza, ale nic więcej. Związek między związaniem Lady Cop z Quentinem Lance'em i jego pracą z Damienem Darhkiem spada. Amorek jest tak niesamowity jak zawsze, a China White, jak zwykle, dodaje niewiele. Sugeruje się, że panie mogą ponownie połączyć siły pod koniec odcinka, ale lepiej jest dla wszystkich zaangażowanych, jeśli będą trzymać się jak najdalej od siebie (i publiczności).
13 „Promień wybuchu” (2x10)
Arrow nie jest obcy w obsadzaniu aktorów o przyjaznym dla geeków pochodzeniu. Nic więc dziwnego, że Sean Maher ze Firefly został obsadzony, by zagrać złoczyńcę Shrapnel w sezonie 2. Choć Maher był tak dobry i przerażający, jak Shrapnel, odcinek wokół niego jest marnotrawstwem. Arrow próbuje podbić stawkę niezależnego złoczyńcy, a Shrapnel grozi wysadzeniem w powietrze całej załogi i samego Olivera, ale tak naprawdę nigdy nie wychodzi na wiele sposobów. Maher nie ma wystarczającej ilości czasu na ekranie, zanim zostanie szybko wysłany.
Nie pomaga to, że „Promień wybuchu” również przypada na czas, w którym sezon 2 zawierał niektóre z jego najsłabszych wątków. Roy głupio usiłował ukryć swoje działania czujności przed Theą i poniósł klęskę, podczas gdy Laurel była w swoim skrajnym nastawieniu przeciw Strzała i wcale nie ujmowała publiczności. Sezon strzały 2 jest ogólnie bardzo silny, ale „Promień wybuchu” zawiera niektóre jego najsłabsze elementy w jednym nieszczęśliwym pakiecie.
12 „Magik” (3x04)
Powrót Nyssa al Ghul do Arrow na początku sezonu 3 powinien był być powodem do radości. Zamiast tego „The Magician”, który jest pierwszym odcinkiem Nyssy w bałaganiarskim sezonie 3, jest mylącym zaciągnięciem.
Nyssa przybywa do miasta Star (ling) po dowiedzeniu się, że Sara Lance została zabita. Słusznie zakłada, choć nie wierzy jej, że Malcolm Merlyn zabił Sarę, więc Nyssa zostaje załogą rozbijającą kobiety w poszukiwaniu zabójcy Sary. „Magik” zmienia najmłodszą córkę Ra al al Ghula, skomplikowaną i niewiarygodnie fajną postać, w jednoznaczną, brutalną maszynę zemsty.
„Magik” służy również jako punkt zwrotny w postaci Malcolma Merlyna. Zaczynał jako zabawny powracający antagonista, ale „The Magician” przygotowuje scenę, by Malcolm stał się częstym, choć niespokojnym sojusznikiem Team Arrow. Jest to sojusz, który sprawia, że Oliver wygląda w najlepszym razie na lekkomyślnie, a wręcz na głupiego w najgorszym. Największym błędem jest jednak to, że usuwa część mistyki, która sprawiła, że Malcom był tak atrakcyjny na początku.
11 „Tendencje samobójcze” (3x17)
Mimo złowrogiej nazwy to odcinek, w którym Lyla i Dig biorą ślub. Ale jak możesz sobie wyobrazić, odcinek o nazwie „Tendencje samobójcze” oznacza, że nie wszystko idzie dobrze dla ponownie połączonych gołąbków - lub dla każdego, kto naprawdę ogląda w domu.
„Suicidal Tendencies” nie jest złym odcinkiem, ponieważ jest bałaganiarski i popędzony. Pomysł, by Dig i Lyla musieli uczestniczyć w supertajnej misji w ramach Drużyny Samobójczej Amandy Waller, jest z pewnością interesujący. W odcinku jest zbyt wiele zmian tonalnych i duże momenty przychodzą do publiczności zbyt szybko. Przechodzi od ślubu do misji do wielkiej niespodzianki z zaskoczenia Floyda Lawtona AKA Deadshot.
Podczas gdy śmierć Lawtona jest zaskakująco emocjonalna, wciąż wydaje się tania i pędzi. Wydawało się, że Arrow po prostu wyciera go z planszy, ponieważ film DCEU Suicide Squad był na horyzoncie, co oczywiście zostało później potwierdzone przez obsadę i ekipę Arrow, która wspomniała, że TV Suicide Squad to tylko test do filmu. Program nie mógł wykorzystać grupy ani jej bohaterów w przyszłych wypadach z powodu nakładania się na film, a „Suicidal Tendencies” to niechlujne i przedwczesne podsumowanie ich wątku.
10 „Schizm” (4x23)
Neal McDonough był fantastyczny jako Damien Darhk, i to jedyna pochwała, jaką można udzielić finałowi sezonu 4, „Schism”. Wraz z Darhkiem Arrow znalazł się w kącie, czyniąc go zdecydowanie zbyt mocnym, aby Oliver mógł go zdjąć, więc w finale sezonu jest wiele udogodnień, które spowodują śmierć Darhka. Obejmuje to takie zwycięskie chwile, jak Oliver obracający całe miasto z przytłaczającą mową, lub Felicity i Curtis, których umiejętności hakerskie zostały ulepszone do podstawowej magii.
Najgorsza część „schizmy” polega na tym, jak się to wszystko kończy. Pojedynek Damiena i Olivera zawiera jedne z najbardziej leniwych choreografii w historii serialu. To tak, jakby patrzeć na dwóch małych dzieci z ledwo rozwiniętymi funkcjami motorycznymi, a nie na dwóch dorosłych mężczyzn, którzy byli szkoleni przez Ligę Zabójców. Kiedy Darhk zostanie pokonany, Arrow szybko sprząta z drużyną, rozpraszając ich. Thea postanawia podróżować, by się odnaleźć, Quentin opuszcza miasto z Donną, a Dig postanawia być bliżej swojej rodziny - dołączając do wojska i podróżując w połowie drogi od nich.
9 „Burned” (1x10)
Podobnie jak większość serii, Arrow naprawdę starał się znaleźć w sezonie 1. Było wiele rzeczy, z którymi eksperymentowano i większość z nich nie trwała długo. (Krzycząc o niezręcznej narracji Olivera, która została porzucona po kilku odcinkach). W „Burned” serial wciąż próbował wymyślić, jak przedstawić niezależnych złoczyńców, którzy tak naprawdę nie byli związani z sezonową narracją. Najwyraźniej były tylko dwie opcje dla Arrow w odniesieniu do złoczyńcy formatu tygodnia: były albo zabawne i jasne, albo całkowicie ciemne i poważne. W „Burned” to drugie podejście przyniosło straszne rezultaty.
„Burned” zabiera złoczyńcę Batmana, Firefly, i stara się przekształcić swoją Campiness w melodramatyczne piach. To nie działa Pierwszy sezon strzała zawsze opierał się na uzasadnionej opcji, gdy tylko było to możliwe, ale zabranie złoczyńcy tak głupiego jak Firefly i przekształcenie go w tragiczną postać było śmiechu warte. „Burned” to naprawdę ponury odcinek, pozbawiony jakiegokolwiek życia lub rozpędu. Zły facet zostaje zatrzymany do końca, ale nie w taki sposób, aby ktokolwiek czuł, że Ollie osiągnął coś wspaniałego.
8 „Tajne pochodzenie Felicity Smoak” (3x05)
Szkoda, że Felicity, która łatwo jest jedną z głównych postaci serialu, ma tak kiepską historię. Nie ma nic złego w tym odcinku na papierze. Były chłopak Felicity z jej quasi-kryminalnej przeszłości wraca, by prześladować ją i zespół. Felicity przeciwstawia się mu i pokazuje swój wzrost, nie tylko z przeszłości, o której nie wiedzieliśmy, ale z jej pierwszego pojawienia się na Arrow. Wszystko, co dobre, znajduje się w „The Secret Origin of Felicity Smoak”, ale zostało zakopane pod bardzo kiepską egzekucją.
Uczennica w wieku Felicity i jej gotycki wygląd to kompletny żart. Peruki retrospekcji Arrow znów wyglądają brzydko, a cała historia retrospekcji jest po prostu tandetna. Nie pomaga to, że zły chłopak Felicity, Cooper, jest jedną z najcieńszych postaci w historii.
„The Secret Origin of Felicity Smoak” również nie wydaje się rozumieć, co czyni ją tak dobrą postacią. Wiele czasu poświęca relacjom Felicity z mężczyznami w jej życiu i prawie nic więcej. Felicity sama jest w pełni rozwiniętą i niezależną postacią; nie ma to nic wspólnego z jej romantycznymi związkami.
7 „Łowczyni powraca” (1x17)
Jak wspomniano w naszych najlepszych odcinkach z listy Arrow, wstępny odcinek Huntress / Helen Bertinelli jest solidny. Po raz pierwszy fani mogli zobaczyć, jak Oliver Queen Stephena Amella otwiera się, a Helena Jessiki De Gouw pokazała duży potencjał. W „The Huntress Returns” cały potencjał Heleny jest zmarnowany.
Jakakolwiek głębokość znaleziona w pierwszym pojawieniu się Heleny została utracona. Skomplikowana kobieta z „Vendetty” została zastąpiona niesamowicie poprowadzoną, ale niesamowicie nudną postacią w „The Huntress Returns”. Szczerze mówiąc, to ona bardziej niż fabuła.
Arrow próbuje zainwestować publiczność w romantyczną przeszłość Olivera z Heleną, ale kończy się to niepowodzeniem. Łowczyni jest zbyt dzika i zbyt niebezpieczna, aby być sympatyczną - lub wiarygodną jako istota ludzka. Pomimo tego, że Helena ma ugruntowaną historię, Helena okazuje się niewiarygodnie jednowymiarowa. Odetchnęło z ulgą, gdy pojawiły się kredyty, ale tylko dlatego, że wydawało się, że ta historia się skończyła.
6 „To jest twój miecz” (3x22)
Przedostatni odcinek sezonu 3 zależy od zdziwienia, że Oliver naprawdę został poddany praniu mózgu przez Ligę Zabójców. Chociaż istnieją fajne sceny walki, w których Oliver całkowicie rozbija swoją drużynę, sekwencje te nie są wystarczające do zbudowania odcinka, a Oliver nie jest poddany praniu mózgu. Zdrada nigdy nie ma prawdziwego napięcia, głównie dlatego, że nie można uwierzyć, że Oliver naprawdę odwrócił ciemną stronę. W rezultacie publiczność jest po prostu traktowana z Team Arrow, głównie Felicity, płacząc i krzycząc na Olivera za zdradzenie ich przez cały odcinek.
„This is Your Sword” przedstawia także ogólny plan Ra's al Ghula. Ra's mówi Oliverowi, że aby zostać następnym szefem League of Assassins, musi zniszczyć swoje miasto rodzinne. To nie tylko kradnie ogromną stronę z Batman Begins, gdzie pomysł jest realizowany o wiele bardziej skutecznie, ale jest sprzeczny ze wszystkim, co wiedzieliśmy o postaci Ra do tego momentu na Arrow. Mądry, ale bezwzględny wojownik zostaje zastąpiony przez kolejnego złoczyńcę z planami zniszczenia miasta Olivera. Przygotowania do finału sezonu powinny ekscytować widza, ale „This is Your Sword” robi wszystko, aby zrujnować zainteresowanie i emocje.
5 „Zawroty głowy” (1x12)
Wspomniany „Burned” zabiera kampiego złoczyńcę i próbuje uczynić go szorstkim i realistycznym. „Zawroty głowy” idą dokładnie w przeciwnym kierunku, a wynik jest jeszcze bardziej przerażający. Odcinek przedstawia pierwszą wersję Arrow Count Countigo, graną przez Setha Gabela. Podczas gdy Gabel wyraźnie spędza czas na graniu hrabiego, prawdopodobnie jest to jedyny, który to lubi.
Ta wersja Vertigo jest tak przesadzona i głośna, że lepiej pasuje do wersji filmów Batmana Joela Schumachera, a nie Arrow. Vertigo jest czarnym charakterem, którego publiczność chce zobaczyć pokonanym, ale tylko dlatego, że jest bardzo denerwujący. Każda scena z jego drżącym, energicznym występem jest ćwiczeniem w cierpliwości. Na szczęście Oliver ostatecznie zabije Vertigo w sezonie 2, ale nie po tym, jak publiczność usiądzie w tym śmierdzącym odcinku odcinka.
4 „Wróg publiczny” (3x18)
Aby zmusić Olivera do przyjęcia obowiązku kierowania Ligą Zabójców, Ra's al Ghul próbował uczynić życie Olivera tak nieszczęśliwym, jak to możliwe, jak Strzałą. W „Public Enemy” Ra wrabia strażnika z kapturem za atakowanie i zabijanie burmistrza. To sprytny ruch, który szybko staje się niesamowicie głupi, gdy Quentin Lance, szef policji, całkowicie wpada w pułapkę. Po tym, jak był sprzymierzeńcem Olivera przez większą część sezonu 2 i 3, Lance ponownie łączy się z nienawiścią do Strzały.
Lance prowadzący polowanie na czarownice dla Olivera jest męczącym doświadczeniem. Quentin krzyczy prawie przez cały odcinek i odpada jak drobny kretyn. Quentin posuwa się nawet do obwiniania Ollie za wszystko, co złe w jego życiu, w tym śmierć Sary, co umniejsza Sarę jako własną osobę, która dokonywała własnych wyborów.
„Public Enemy” sprawia, że Quentin wygląda źle, ale z pewnością jest to straszny odcinek Arrow, ponieważ ignoruje prawie trzy sezony rozwoju postaci. „Public Enemy” zabiera Quentina z powrotem do mało prawdopodobnej i płaczliwej roli antagonistycznej, którą pełnił w pierwszym sezonie. To okropnie obniżka i całkowite wyrzeczenie.
3 „Odciągnij łuk” (3x07)
Łatwo jest rozpoznać, co próbował zrobić Arrow, wprowadzając do serii nikczemnego Kupidyna. Wierzcie lub nie, prawdopodobnie istnieje świat, w którym Kupidyn mógłby być śmiesznym (ale wciąż zabawnym) antagonistą dla Olivera i jego współpracowników. Strzała po prostu nie istnieje na tym świecie.
„Draw Back Your Bow” to pierwszy odcinek strzały Kupidyna i jest doozy na wszystkie niewłaściwe sposoby. Odcinek próbuje zbudować ją jako poważne zagrożenie, ale jest tak idiotyczna, że nic, co robi, nie może być traktowane poważnie. Amorek wygląda na strzelaninę dla obozowej zabawy, ale jest bardziej irytująca niż cokolwiek innego.
W tym odcinku jest jednak o wiele więcej złego niż główny złoczyńca, ponieważ „Draw Back Your Bow” przedstawia także zainteresowanie miłością Thei w tym sezonie, Chase. Chase jest palantem, z którym Thea w ogóle nie powinna się pogodzić, ale trzyma go przy sobie z powodów, których nie możemy zrozumieć. Tymczasem Ray nadal atakuje Felicity w najbardziej przerażający i najbardziej nieprofesjonalny sposób. Ale prawdziwa wiśnia na szczycie tego śmietnika pojawia się, gdy Oliver rzuca dziecięcą furię, gdy widzi Felicity i Ray pocałunki na końcu odcinka.
2 „Złamane serca” (4x16)
Kolejny odcinek, w którym Cupid jest mocno opisywany, i kolejny odcinek, który jest prawie kompletnym wrakiem pociągu - nie możemy sobie wyobrazić, że jesteś w tym momencie zbyt zszokowany. Chociaż zaangażowanie Kupidyna z pewnością nie pomaga w sytuacji w „Złamanych sercach”, tak naprawdę nie jest to problem odcinka. Ta wycieczka ma poradzić sobie z nagłym zerwaniem Olivera i Felicity z poprzedniego odcinka, ale kończy się niepowodzeniem na każdym poziomie.
Oliver i Felicity są zmuszeni zorganizować swój ślub, aby złapać Kupidyna. Zamiast prowadzić do znaczących rozmów, jest to po prostu definicja niezręczności. Felicity i Oliver albo robią sobie dziwne miny, albo opowiadają o sobie nieskończone monologi. Nic nie jest rozwiązane i och, hej, trwa godzina twojego życia!
Reszta zespołu też nie jest lepsza. Wszyscy są znacznie bardziej skoncentrowani na rozpadzie Olivera i Felcity niż na niebezpiecznym zabójcy, na którego polują. Ostatecznie „Broken Hearts” to mydlane, nielogiczne zamieszanie w odcinku. Jest to program najbardziej pobłażliwy i męczący.
