Programy telewizyjne, które wydzielają się z filmów, mają raczej niski wskaźnik sukcesu i przez większość czasu, a to często dlatego, że ich koncepcje po prostu nie działają w formacie epizodycznym. Nie zawsze możesz złapać samodzielną historię i rozciągnąć ją na sezon 22 odcinków, ponieważ zawsze była zrobiona z filmu. Innym razem to po prostu obsada lub zdjęcia sprawiły, że film zadziałał, a te po prostu nie przenoszą się do telewizji. Nic dziwnego, że wiele z nich to komedie, udowadniające, że można wypchać film dowcipami, ale studnia szybko wysycha, gdy trzeba pisać co tydzień. Bez względu na powód, jest sporo seriali telewizyjnych, które zawiodły, mimo że wyskoczyły prosto z niektórych świetnych filmów.
W duchu ostatniego raportu mniejszości, który większość nie zgadza się z jakością filmu Stevena Spielberga z 2002 roku, oto lista Screen Rant z 10 najgorszych programów telewizyjnych adaptowanych z filmów.
10 PRZYJEDŹ DO AMERYKI (1988)
Być może nie będzie to ukoronowanie kariery Eddiego Murphy'ego, ale Przyjazd do Ameryki miał swoje zalety. W filmie pojawił się książę Akeem z fikcyjnego narodu Zamundy, który unika swojego królewskiego życia, kradnąc do Ameryki (jak w tytule!), Pracując w restauracji fast food McDonalda i próbując znaleźć niezależną kobietę, która może go pokochać bo kim on jest, zamiast bogactwa. Film mógł nie być idealny, ale przynajmniej miał kilka porządnych przekazów: małżeństwo powinno być równe, oparte na wzajemnym szacunku i wolne od zwariowanych oszustw.
Seria: Po raz kolejny pilot telewizyjny Coming to America przyjął założenie, że mogliby z łatwością usunąć Eddiego Murphy'ego z tytułowej roli, a całość nie upadłaby jak domek z kart w sztywnym wietrze. Potem tak się stało. Charyzma Murphy'ego na ekranie po prostu nie przeniosła się na serial, który przeniósł scenografię do domu w Queens i oparł większość humoru na obłędnych, nieporadnych nieporozumieniach z rybami.
Był też fakt, że większość żartów sięga od zwykłych, niepozornych, po wyjątkowo obraźliwe, do wszystkich ludzi afrykańskiego pochodzenia, wszędzie.
Możesz sprawdzić pilota - TUTAJ.
9 ZOMBIELAND (2009)
Zombieland z 2009 roku jest znacznie nowszy niż większość filmów z tej listy i zawiera obsadę osób, które prawdopodobnie poznasz (Jesse Eisenberg, Emma Stone itp.). Film był komediowym podejściem do apokalipsy zombie. Kolumb (Eisenberg) z college'u o pseudonimie wędruje po zarażonej zombie Ameryce w poszukiwaniu bezpiecznej przystani. Z jakiegoś powodu jest w nim także Bill Murray.
Film został bardzo dobrze przyjęty i wydawał się świetnym przygotowaniem do serialu, być może skupiającym się na innych ocalałych.
Seria: Pomimo tego, że był znacznie głośniejszy niż inne przykłady z tej listy, pilot Zombieland ostatecznie nie został zaakceptowany przez wystarczającą liczbę fanów i został zestrzelony. Stało się tak pomimo dość dużego szumu, gdy ogłoszono serial, a wielu fanów Zombieland spodziewało się kontynuacji filmu w formie kontynuacji lub serialu. Niepowodzenie programu telewizyjnego sprawiło, że Zombieland 2 ma niepewną przyszłość. Tymczasem pilot można obejrzeć - TUTAJ - i możesz zdecydować, czy jest to godna adaptacja, czy chodzenie po martwej serii.
8 LEGALLY BLONDE (2001)
Wesołość pojawia się, gdy okropna blondynka okazuje się potajemnie mądra i zapisuje się do szkoły prawniczej, by odzyskać swojego chłopaka. Legalnie Blondynka nie do końca strzelała do gwiazd ze swoim założeniem, ale mimo to przetrwała w świadomości publicznej. Reese Withspoon wciela się w postać Elle, która robi dokładnie to, co właśnie powiedziałem, ale z dużo większą ilością dziewczęcych shenaniganów. W końcu (spoilery) rozwiązuje głośną sprawę morderstwa, wykorzystując swoją wiedzę na temat produktów do pielęgnacji włosów i kończy na zupełnie innym facecie, który docenia ją za to, kim jest. Wszyscy dobrze się bawili.
Seria: Po raz kolejny pilot do Legalnej blondynki z 2003 roku nie był całkowicie nie do obejrzenia. Jednak Jennifer Hall jako Elle nie wyczarowała ujmującej jakości, którą Reese Witherspoon wniosła do tej roli. Odcinek próbuje również skompresować większość filmu do 23 minut i nie wychodzi zbyt dobrze. Mimo to całość działa jak kapsuła czasu dla kultury początku XX wieku, a kilka dziwacznych wskazówek muzycznych zabiera co kilka minut (w tym piosenka Vanessy Carlton - znasz tę).
Możesz sprawdzić pilot Legally Blonde - TUTAJ.
7 ZWROT NERDÓW (1984)
Mówiąc o przyjmowaniu stereotypów, oto film, który robi coś przeciwnego. Revenge of the Nerds to komedia z 1984 roku, w której udział (zgadłeś!) Nerdów próbuje utorować sobie drogę w środowisku alfa-męskiej uczelni. Film jest pełen zwariowanych przejawów college'u, zażywania narkotyków rekreacyjnych i bardzo ważnego wydarzenia, które główne postacie muszą wygrać pomimo tego, że są słabsze.
Wygrywają, na wypadek gdybyś się zastanawiał.
To było w czasach, gdy „kujon” rzeczywiście miał jakieś konkretne znaczenie, dlatego stereotypy zwiększonej inteligencji i ogólnego braku świadomości społecznej były odtwarzane dla śmiechu na każdym kroku. Film był dość udany i zrodził kilka kontynuacji, które absolutnie nie były.
Seria: bardzo podobna do filmu, bez humoru. Istnieje wiele fabuł, które mogłyby służyć nerdom w środowisku studenckim, coś w rodzaju społeczności spełniającej bardziej znośną wersję teorii wielkiego podrywu. Niestety pilot z 1991 roku był mocno przesadzony i nigdy nie przeszedł pierwszego odcinka. Łatwo zrozumieć, dlaczego; wszystkie dowcipy z filmu są kanibalizowane i przestarzałe, podczas gdy reszta czasu jest wypełniona nietkniętym humorem i słabymi wzrokowymi zadławieniami.
Możesz to sprawdzić sam - TUTAJ - jeśli masz ochotę przejść przez pierwsze kilka minut.
6 TURNER & HOOCH (1989)
Typowym scenariuszem dla kumpla-policjanta był Turner & Hooch, film z 1989 roku, w którym Tom Hanks gra jako detektyw policji naprzeciw śliniącego się psa, który może być kluczem do rozwiązania sprawy o morderstwo. To nie była najbardziej dostojna kinowa scena Hanksa, ale wciąż potrafiła być ujmującą opowieścią o przyjaźni i poświęceniu.
Seria: Ciekawostka - Turner i Hooch nadawana wraz z Poochinskim, innym nieudanym pilotem przedstawiającym psa pomagającego w rozwiązywaniu przestępstw, chociaż w przypadku Poochinskiego było to spowodowane tym, że pies był opętany przez ducha martwego policjanta. Turner i Hooch mogli nie przedstawiać upiornej wesołości polegającej na zamianie ciała, ale nie wywarły większego wpływu na odbiorców. Naprawdę jest coś, co można powiedzieć o sile gwiazd, a próba uruchomienia serii z przeciętnego filmu, bez głównej gwiazdy, nigdy nie odniesie sukcesu, niezależnie od liczby ujęć uroczych piesków. Fakt, że przedwcześnie pierwotna postać dziecka zajmuje więcej czasu na ekranie niż faktyczny pies, prawdopodobnie nie pomógł.
Możesz obejrzeć wersję pilota z licznymi problemami z dźwiękiem - TUTAJ.
5 PRZYGODÓW W BABYSITTINGU (1987)
Adventures in Babysitting to post-karate Kid Elisabeth Shue. Jest to jeden z tych filmów z lat 80., których nie można streścić bez tego, co brzmiałoby jak absurdalny szalony lib. Zasadniczo niektóre dzieci opiekują się dziećmi, jest tak wielu shenaniganów, a potem wszyscy wracają do domu, a rodzice nie są świadomi, jak wiele lekkomyślnego zagrożenia dla dzieci wydarzyło się pod ich nieobecność.
Seria: W przypadku większości tych filmów dość łatwo jest zobaczyć, dokąd poszliby, dostosowując film do telewizji. Nie jest tak w przypadku Adventures in Babysitting, która była samodzielną opowieścią, której po prostu nie da się przeciągnąć przez cały sezon. W trzecim odcinku zastanawialibyśmy się, dlaczego państwo Anderson byli najbardziej nieobecnymi i nieistotnymi rodzicami na świecie, co prawdopodobnie jest jednym z powodów, dla których serial nie został odebrany.
Pilot nie był straszny, ale bez rozbicia serca Elisabeth Shue z lat 80. i wyraźnego kierunku, był skazany na porażkę. Możesz to sprawdzić - TUTAJ.
4 LA CONFIDENTIAL (1997)
Wielokrotnie nagradzany kryminał neo-noir, LA Confidential, oparty jest na powieści o tej samej nazwie. W rolach głównych wystąpili Russell Crowe i Guy Pearce, którzy w tym momencie nie byli zbyt dobrze znani w Ameryce, i pomogli im rozpocząć karierę za granicą. Pomimo nominacji do dziewięciu nagród, miał nieszczęście zostać wydany w tym samym roku co Titanic i dlatego stracił większość z nich. Mimo to LA Confidential otrzymała entuzjastyczne recenzje i często jest uznawana za najlepszy przykład gatunku kryminalnego.
Seria: Pomimo roli Kiefera Sutherlanda 24 w roli głównej i nie jest aż tak źle, pilot planowanej serii Poufne Los Angeles nigdy nie został odebrany. Prawdopodobnie wynika to z tego, że serial powstał w 2003 roku, kiedy dramaty kryminalne zaczęły krążyć po każdym calu telewizji. Dla każdego NCIS lub Flashpoint są prawdopodobnie stosy pilotów kryminalnych, którzy nigdy nie ujrzeli światła dziennego. Połączenie LA Poufne z materiałem źródłowym wystarczyło, aby pokazać je w telewizji, ale tyle było do końca.
Możesz się przekonać - TUTAJ.
3 DARKMAN (1990)
Tak, filmy o superbohaterach w reżyserii Sama Raimiego istniały w latach 90. Musieli po prostu zrekompensować to, że są wyjątkowo szorstcy
.jak superbohaterowie z komiksów w tym czasie. W roli głównej z Liamem Neesonem Darkman był historią naukowca Peytona Westlake'a, który nie pozwala, by jego gwałtowna śmierć z rąk szefa mafii powstrzymała go przed powrotem do życia, by siać spustoszenie jako niestabilny psychicznie superbohater. Postać powstała, gdy Raimi nie był w stanie zrobić filmu z Batmana lub Cienia. Prawdopodobnie to, co wymyślił, było lepszą koncepcją, a Darkman został dobrze przyjęty przez krytyków, ostatecznie stając się kultowym klasykiem.
Seria: Szkoda, że Darkman miał tylko pilota, ponieważ koncepcja mogła przejść długą drogę; w gangstera Roberta Duranta gra nawet oryginalny aktor, Larry Drake. Niestety, poprawianie historii pochodzenia nie podoba się pilotowi, a projekt został odrzucony. Fakt, że Darkman monologuje każdy ważny szczegół fabuły dla widza i prowadzi dziwaczną mini-krucjatę przeciwko krnąbrnym bezdomnym dzieciom, tak naprawdę nie pomógł; a ponadto Christopher Bowen nie był tak zabawny, jak Liam Neeson.
Możesz sprawdzić pilota - TUTAJ.
2 CLERKS (1994)
Clerks to kolejny film, który wymyka się spójnemu wytłumaczeniu, poza tym, że mówi o grupie ludzi pracujących w sklepie wielobranżowym. To prawie tak dobre, jak to możliwe bez oglądania filmu. Mógłbym przejść do tego, jak sceny się rozpadają, oznaczają dziewięć kręgów piekła, ale w tym momencie po prostu łatwiej to obejrzeć.
W każdym razie ludziom się podobało i zarabiało dużo pieniędzy.
Seria: Próba odtworzenia kultowego klasyka to trudna sprawa, prawie jak przewidywanie, który film stanie się wirusowy. Rzeczywiście, (pełnokolorowa) wersja telewizyjna nie wystartowała nigdzie w taki sam sposób jak film, być może ze względu na poświęcenie ujmującego, niskonakładowego klimatu oryginału dla typowej taryfy sitcomu. Opinie na temat jego rzeczywistej jakości wahają się od zabawnych po groteskowo pozbawione humoru, choć ogólnie można zgodzić się, że utwór śmiechu mógł być wykorzystywany oszczędniej. Albo to, albo mieli najbardziej zadowoloną publiczność studyjną na świecie.
Clerks stał się także podstawą ukochanego serialu animowanego, który trwał tylko jeden krótki sezon, ale mimo to rozwinął kultową publiczność.
Pilot można obejrzeć TUTAJ.
1 DRIVING MISS DAISY (1989)
„Miss Miss Daisy” to dramat komediowy, którego akcja rozgrywa się w Atlancie w stanie Georgia w 1948 roku. Historia koncentrowała się na związku między tytułową Daisy Werthan (Jessica Tandy), starszą pozostałością po białej południowej arystokracji, a jej czarnym kierowcą, Hoke Coleburn (Morgan) Obywatel). Film obejmuje elementy rasizmu, segregacji i prześladowań mniejszości oraz zawiera kilka znaczących wydarzeń z historii, takich jak przemówienia Martina Luthera Kinga.
Było to zabawne, cieplejsze i przejmujące spojrzenie na uprzedzenia z połowy XX wieku i zdobyło mnóstwo nagród, w tym dla najlepszego obrazu na rozdaniu Oscarów. Był w tym także Dan Akroyd, ponieważ był to koniec lat 80. i był umownie zobowiązany do stawienia się we wszystkim, co nawet przeczyłoby pojęciu komedii.
Seria: Biorąc pod uwagę, że Driving Miss Daisy ma miejsce przez wiele lat i ma stale rozwijający się związek, pomysł przekształcenia jej w cotygodniową serię nie brzmi tak źle. Pomysł, że powinien to być sitcom, jest jednak wątpliwy. Próbowano tego w 1992 roku, śmiech i tak dalej. Sam epizod nie był aż taki zły, a nawet Saul Rubinek na początku filmu, ale wydawałoby się, że szczera historia uprzedzeń i akceptacji nie działała tak dobrze z chichoczącą publicznością studyjną.
Możesz sprawdzić oryginalnego pilota - TUTAJ.
-
Znasz już nieudanych pilotów telewizyjnych? A może niektóre z nich zasługują na drugą szansę?
