Party Down trwało tylko dwa sezony i trwało tylko dwadzieścia półgodzinnych odcinków, ale wyróżnia się jako być może najostrzejsza komedia z przełomu dekady. Sprytny, ugruntowany i dowcipny, Party Down zasługiwał na coś więcej niż to, co ostatecznie dał Starz, ale przynajmniej w każdym odcinku przynosi zdrowy cios.
Tym, co sprawia, że pismo lśni przede wszystkim, jest obsada. Każda główna postać jest dobrze zdefiniowana i zrozumiała. Postaci są współpracownikami i niekoniecznie przyjaciółmi, utrzymując realistycznie otwarte drzwi do napięcia, nie podnosząc stawki do granic możliwości. Oczywiście takie podejście nadaje się do bardzo inspirujących tekstów.
10 „Jedynym sposobem, w jaki szukam Cię w Google za dziesięć lat, jest to, że jesteś bardzo kreatywny w sposób, w jaki sam się zabijasz”.
Ron całkowicie nie radząc sobie z prowadzeniem Souper Crackers między sezonami, naprawdę pokazuje z perspektywy, jak źle wprowadził swoją pewność siebie w pierwszym sezonie. Pomyśleć, że nie tylko odniesie sukces, ale wystarczająco dobrze, gdy Roman będzie mógł swobodnie Google Rona. Nawet jeśli serial był kontynuowany, nie było mowy, by Ron odskoczył po tej stracie.
I chociaż jest zabawny, miejmy nadzieję, nie spełnia też proroctwa Romana. Choć okrutny traktowano Rona w trakcie serialu, sezon 2 zakończył się tym, że znalazł miłość w wyjątkowo zgodnym partnerze. Chociaż może nie odnieść sukcesu finansowego, przynajmniej kończy na wysokim poziomie.
9 „Wiesz, działanie jest jak przestępstwo. Ale zamiast broni lub trefli atakuję cię emocjami”.
Pomimo tego, że w obsadzie jest cały czas sześciu członków, Party Down naprawdę ma tylko trzech głównych bohaterów: Henry, Casey i Ron. Wszystkie postacie, takie jak Kyle, Roman, Constance, Bobbie i Lydia, mają swój wkład, ale w mniejszym stopniu. W każdym razie oznacza to, że muszą być zabawniejsze.
Kyle jest prawdopodobnie najmniej skoncentrowany na konsekwentnych pięciu firmach cateringowych, ale w rezultacie ma jedne z najśmieszniejszych linii. Pojawi się na krótko, dokona dziwnej, spiczastej obserwacji i zniknie na później. Jest w najlepszej formie, grając z postaciami jednorazowymi, ponieważ sytuacje te pozwalają na wydobycie jego najgorszych cech w bardziej naturalny sposób.
8 „Byłem kiedyś w miejscu pracy Romans. To trochę wymknęło się spod kontroli. To był wybuch seksualny”.
Constance nie jest stałą obecnością, ale mimo to jest obecnością. W swoich ośmiu odcinkach w sezonie 1 kończy serial jako jedna z najśmieszniejszych postaci serialu. Od jej dziwnych relacji międzyludzkich po wiecznie szaloną historię, nie ma czegoś takiego, jak dziwna scena, gdy Constance jest w pobliżu.
W szczególności historia seksualna Constance jest cudem do zobaczenia. To właśnie ten aspekt jej postaci kończy się jej wielką przerwą. Choć na początku postać może nie wydawać się najbardziej godna, ostatecznie kończy serial na osobistym haju.
7 „To nie kłamstwo, to gra. Spójrz, byłem aktorem, to proste. Po prostu używaj prawdziwych bitów, a bierzesz fałszywe kawałki”.
Henry Pollard jest jednym z najbardziej fascynujących bohaterów komedii wszechczasów. Bardziej dostosowany do dramatu egzystencjalnego, większość serii desperacko odmawia rozwoju, a jednocześnie stopniowo się rozwija. Jego łuk byłby trudny do zobaczenia, gdyby nie ostatnia scena serialu, w której ponownie zaczął działać.
To powiedziawszy, Party Down rzuca pewne wyraźne oznaki, że miłość Henry'ego do aktorstwa zaczyna odrastać, szczególnie za każdym razem, gdy omawia ten temat. Jego filozofia gry aktorskiej nie glansuje sztuki, ale też jej nie lekceważy. Uosabia istotę działania w prosty, ale dopracowany sposób.
6 „Chwyć swoje przeznaczenie za kulki i mocno ściśnij. Założę się, że nigdy nie zrobiłeś tego w swojej karierze”.
Bobbie St. Brown ostatecznie zastępuje Constance po tym, jak Jane Lynch opuściła program, i chociaż Bobbie nie jest Constance, udaje jej się wnieść podobny poziom energii, aby ułatwić sobie porę roku. Bobbie jest również szalenie szalona na poziomie Constance, nie spędzając całego finału pierwszego sezonu wysoko na grzybach.
Służy także do wrzucenia Henry'ego pod koniec pierwszego sezonu. Rzuca wyzwanie jego ideałom i decyzjom, pobudzając go do ponownego połączenia się. Plus, mania Bobbiego jest tylko pocieszeniem w czasie programu, w którym historia powoli się rozwija po rozpadzie Henry'ego i Casey.
5 „Owad, zostaw nas!”
„Celebrate Ricky Sargulesh” to jeden z najważniejszych odcinków Party Down . Zrywa relacje między Casey i Henrykiem; wypycha każdą postać z ich strefy komfortu i służy jako ostatni odcinek Constance przed finałem serialu. Kiedy Constance jest uparta, Ronowi stało się jasne, że jest dziwnym człowiekiem.
Ten odcinek naprawdę pcha Rona na sam dół hierarchii i jest z tego szczerze przezabawny. Jednorazowa postać obrzucająca go bez końca, sprawia, że Constance jest zabawniejszy. Więzi motłochu Ricky prowadziły także niespokojną, ale zabawną warstwę nad każdą dynamiką w odcinku.
4 „Śmierć nie jest końcem, na pewno mogę powiedzieć, że jeden. Kiedy narzeczona mojego przyjaciela Peg dostała zastrzyk, nawiedził jej mieszkanie”.
Ponieważ ani Constance, ani Bobbie St. Brown nie powrócą na sezon 2, Lydia kończy swoją rolę do końca serii. Rozwiedziona, która również zarządza karierą swojej młodej córki, Lydia jest interesującą postacią. Jest o wiele bardziej zaniepokojona niż Constance i wyraźnie niechlujna. Nie czyni jej to wcale mniej zabawnym.
Skończyła jako jedna z najśmieszniejszych postaci w serialu, przypadkowo opowiadając o swojej przyjaciółce Peg, jej byłym mężu Edu i jej córce Escapade. Jest również znacznie bardziej zdystansowana od Konstancji, co prowadzi ją do interakcji z gośćmi w coraz bardziej niewłaściwy sposób. Jest jedną z lepszych postaci zastępczych w telewizji.
3 „4 Ps i 1 B. Uprzejmość, profesjonalizm, perfekcjonizm, proaktywność, punktualność”.
„Czego nie rozumiesz? Jest krystalicznie czysty. Ron Donald Do, dobrze? - Ronald Wayne Donald, 2010.
Jest to prawdopodobnie jedna z najbardziej szalonych rzeczy, które Ron mówi w całym programie. Cały system RDD zawodzi na poziomie koncepcyjnym, ale jego zaangażowanie w proces sprawia, że jest to mało prawdopodobne. Zdecydowanie najbardziej szalony plan Rona polega na kontrolowaniu drużyny, ale jest też najbardziej zabawny.
Tylko łańcuch 4 Ps, a następnie pojedynczy B sprzedaje, jak źle zaprojektowany jest system RDD Rona. Wszystkie jego Ps są również tak luźno powiązane. Nie ma prawdziwego rymu ani powodu do tego, co Ron próbuje osiągnąć dzięki Ronowi Donaldowi Do, ale inaczej nie byliby tak zabawni.
2 „Tutaj leży Ronald Wayne Donald. Powtórzony w pierwszej klasie, ponieważ nie mógł rozgryźć nożyczek”.
Henry może być główną postacią, ale Ron jest najlepszą postacią Party Down . Jego charakter postaci jest tak bardzo zachęcający do oglądania. Sposób, w jaki odpływa i przepływa między krótkim sukcesem a ekstremalną porażką, czyni go tak ujmującym. Szczególnie wyróżnia się sposób, w jaki zastanawia się nad sobą.
Jest tak poważny w swoich niedociągnięciach, że ciężko go nie kochać, nawet przy jego najbardziej szalonej. Ma to również sens, że Ron musiałby powtórzyć ocenę za coś tak prostego, jak niezrozumienie pojęcia nożyczek. To może naprawdę przydarzyć się Ronaldowi Wayne'owi Donaldowi.
