W 2015 r. Na duży ekran powrócił kilka czcigodnych, długoletnich serii filmowych, w tym Terminator: Genisys, Jurassic World i James Bond. Oczywiście wszystko to zakończy się długo oczekiwaną Gwiezdnymi wojnami: Odcinek VII - Przebudzenie mocy. Jest jednak jeszcze jedno wydanie, które pojawia się tuż przed Świętem Dziękczynienia i oznacza powrót Sylvester Stallone do jego przełomowej roli jako mistrza boksu Rocky Balboa: dyrektor stacji Fruitvale Ryan Coogler's Creed (przeczytaj naszą recenzję).
Creed, siódma odsłona serii Rocky, podąża za Adonisem Johnsonem (Michael B. Jordan), synem zmarłego przeciwnika, który został Rocky Balboa, Apollo Creed (Carl Weathers), który wyśledził starzejącego się brawlera (obecnie prowadzącego restaurację w Filadelfii) zwany Adrianem) i przekonuje go, by wyszkolił Johnsona, by podążał śladami ojca (i poza cieniem Apollina).
Podczas gdy seria Rocky słynie z boksowania, tym, co tak naprawdę wyróżnia pierwszy film, było to, w jaki sposób sformułowano i zrealizowano specyficzną narrację triumfu słabszych. Wyreżyserowany przez Johna G. Avildsena i napisany przez Stallone - nominowanego do Oscara za najlepszy scenariusz - opowieść Rocky'ego od szmat do bogactwa nie była nowa, ale została przepakowana jako szczególna formuła, która stała się wciągająca, odnosząca sukcesy szablon dla wielu innych podobnych historii: słabszy dostaje szansę na spełnienie swojego marzenia, napotyka przeszkody, sam siebie wątpi, znajduje pewność siebie, aby go zrealizować, i w końcu zdobywa chwałę.
Oto 10 najlepszych filmów inspirowanych Rocky.
11 Flashdance
Reżyser Fatal Attraction Adrian Lyne z 1983 roku Flashdance to jeden z najbardziej znanych popularnych filmów z początku lat 80-tych z przebojową ścieżką dźwiękową z piosenkami, które wciąż można usłyszeć podczas wieczoru karaoke. Flashdance był nieoczekiwanym hitem i pierwszą współpracą między przebojowym zespołem mega-producenta dekady Dona Simpsona i Jerry'ego Bruckheimera, który wykorzystał szablon Flashdance do jeszcze większego sukcesu w Top Gun.
Flashdance gra Jennifer Beals jako Alex Owens, spawacz w hucie w Pittsburghu, który marzy o byciu profesjonalnym tancerzem, ale zadowala się byciem tancerzem erotycznym w kabarecie. Film rzuca spodziewane przeszkody na swój sposób - trójkąt miłosny, kontuzję - ale prawdziwą przeszkodą jest samoocena Alexa. Zaczyna spotykać się z właścicielką klubu ze striptizem i niechętnie pracuje w jego klubie, zanim odzyskuje szacunek do siebie i wykonuje rutynowe pokazy taneczne, aby uzyskać dostęp do podstępnego Konserwatorium w Pittsburghu, wykorzystując wszystko, czego nauczyła się jako tancerka (w tym nowatorską rzecz zwaną „breakdance” „).
10 The Karate Kid
Seria Rocky umacniała się w latach 80., co jest jednym z powodów, dla których tak wiele filmów w tej formie zostało wydanych w ciągu tej dekady. The Karate Kid z 1984 roku jest wśród nich wyróżniający się, a fakt, że wyreżyserował go John G. Avildsen z Rocky'ego, jest niemałą niespodzianką. W filmie wystąpiły gwiazdy Ralpha Macchio (22 lata w chwili kręcenia) i Noriyuki „Pat” Morita, który został nominowany do Oscara za najlepszego aktora drugoplanowego za legendarną rolę mentora Daniela-san, pana Miyagi.
Daniel (Macchio) przenosi się z New Jersey do Reseda w Kalifornii, miażdży Ali (Elisabeth Shue) i jest zastraszany, nękany i bity przez Johnny'ego (Williama Zabkę) i bandytów w Cobra Kai. Pan Miyagi negocjuje z senseiem Cobra Kai (Martin Kove), aby jego chłopcy wycofali się wystarczająco długo, aby Daniel mógł odpowiednio trenować i rywalizować w All-Valley Karate Tournament. Po raz kolejny mamy sympatycznego bohatera Everymana, który zyskuje poczucie własnej wartości, którego potrzebuje, aby osiągnąć swoje cele (nawet jeśli jego przeszkody podczas turnieju są tak fizyczne, jak psychiczne), ale Karate Kid jest zastraszany przez wpływanie na tragedię, na przykład jak Miyagi stracił żonę i córkę, gdy byli w amerykańskim obozie dla internowanych, gdy walczył (o Stany Zjednoczone) podczas II wojny światowej.
9 Brudny taniec
Jak udowodnił Flashdance, ta słabsza historia może zadziałać w pułapkach dramatu romantycznego, a Dirty Dancing z 1987 r. Doprowadziło go do końca. Film wprowadził zmarłego Patricka Swayze'a w świat romantycznego gwiazdora ołowiu kilka lat po tym, jak Red Dawn przedstawił go jako potencjalnego twardego bohatera akcji. Jednak prawdziwym bohaterem Dirty Dancing jest Frances „Baby” Houseman (Jennifer Gray) i nikt nie stawia jej w kącie.
Jako nieśmiała nastolatka spędzająca wakacje z rodzicami w Catskills w 1963 r., Zanim wyjechała na studia i ostatecznie poszła do Korpusu Pokoju, Baby jest dość oddalona od bojownika klasy robotniczej z Philly. Gdy zakochuje się w instruktorze tańca złego chłopca Swayze, Baby stopniowo wychodzi ze swojej skorupy. Słynna scena końcowa filmu pokazuje, jak Baby pokonuje swoją samoświadomość i przeciwstawia się apodyktycznemu ojcu, seksownym wirtuozowskiemu tańczeniu, a Swayze przejmuje pokaz talentów kurortu z bardzo rockowym entuzjazmem.
8 Rudy
„Prawdziwa historia” tego, w jaki sposób Daniel „Rudy” Ruettiger (Sean Astin) pokonał oszałamiający wachlarz przeszkód, aby zrealizować swoje marzenie o końcu gry w piłkę nożną dla Notre Dame, Rudy z 1993 roku jest jedną z bardziej prostych, szczerych i nie cynicznych historii. kiedykolwiek nakręcony. Napisany i wyreżyserowany przez ten sam zespół kreatywny, który stoi za podobnymi tematami Hoosiers, Rudy to bezwstydnie sentymentalna, przełamująca wszelkie szanse historia.
Film gra trochę szybko i luźno z faktami z prawdziwej historii Rudy'ego Ruettigera, ale podstawowe fakty tej historii brzmią jak Rocky z Midwestern. Rudy marzy o grze w Fighting Irish, ale brakuje mu pieniędzy, stopni, wielkości i niezbędnego talentu do gry. Film nakłada się na przeszkody: odkrywa, że ma dysleksję; traci narzeczoną jednego ze swoich braci; jest ciągle wyśmiewany za spełnianie swojego marzenia. Dzięki wytrwałości i odwadze Rudy trafia na pole walki przeciwko Georgia Tech i podczas gdy słynny „Rudy! Rudy!” śpiewanie tłumu nigdy nie miało miejsca w prawdziwym życiu, słaba historia Rudy'ego pozostaje jedną z najbardziej skutecznych, jakie kiedykolwiek stworzono.
7 Polowanie na dobrą wolę
Reżyser Gus Van Sant ( Apteka Cowboy , My Own Private Idaho) nie był znany z filmów podnoszących na duchu, triumfujących nad przeciwnościami, zanim wziął udział w Good Will Hunting z 1997 roku, napisanym przez gwiazdy Matta Damona i Bena Afflecka. Przyjaciele z dzieciństwa udostępnili Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny za opowieść o niespokojnym Will Hunting (Damon), geniuszu matematycznym, który odkrywa, że pracuje jako woźny dla MIT i pod opieką profesora Lambeau (Stellan Skarsgård). Lambeau zdaje sobie sprawę, że dar woli matematyki jest podcięty przez stres emocjonalny i rekrutuje swojego starego przyjaciela / rywala, Seana Maguire'a (nieżyjącego, wielkiego Robina Williamsa w roli zdobywcy Oscara), aby mu doradził.
Stawki Good Will Hunting są bardziej emocjonalne i mniej namacalne niż wiele innych pozycji na tej liście, ale formuła Rocky'ego jest nadal widoczna, zręcznie i subtelnie stosowana. Zamiast mieć jasny sen, Will jest bezcelowy. Jest twardym dzieciakiem z Bostonu, ale nie ma odwagi, by podążać własną ścieżką. To Sean Maguire pomaga mu znaleźć siłę, by zmierzyć się z bólem i traumatyczną przeszłością, by żyć własnym życiem i otworzyć się na pozwolenie nowej miłości Skylar (kierowca Minnie) w swoim życiu.
6 8 mil
Na stronie zabrzmiało to jak nadęty projekt próżności i zgryźliwa gotówka: raper Eminem (znany również jako Marshall Mathers III) zagrałby jako niedoszły raper Jimmy „B-Rabbit” Smith, Jr. w filmie luźno opartym na jego własne doświadczenia. Jednak 8 Mile skorzystało z solidnego, ostrego kierunku Curtisa Hansona (LA Confidential, Wonder Boys) oraz scenariusza, który mądrze - i z dumą - trafia we wszystkie wskazówki Rocky.
Marzenie B-Rabbit o wygraniu lokalnej bitwy rapowej utknęło w martwej scenie, kiedy dusi się na scenie, zanim wypowie słowo. Film jest opowieścią o tym, jak odzyskuje pewność siebie, pomimo wszystkiego, co działa przeciwko niemu. Jest wyśmiewany za to, że jest białym człowiekiem ścigającym hip-hopowy sen w większości czarnego miasta, pochodzi ze złej strony 8 Mile Road w Detroit, linii podziału między klasami, a on i jego przyjaciele są nękani przez panującego biodra - załoga sklepu liderów Wolnego Świata. Odbudowuje swoją samoocenę po spotkaniu z Alexem (Brittany Murphy) i staje twarzą w twarz z Liderami jeden po drugim w końcowej sekwencji filmu, rapowanej bitwie nakręconej i wykonanej z taką ilością energii, że równie dobrze mógł mieć miejsce w ringu bokserskim.
5 School of Rock
Choć oryginalny Rocky miał swoje zabawne momenty, jest to zdecydowanie dramat. School of Rock reżysera Richarda Linklatera w 2003 r. Zamienia egzystencjalne kryzysy na komedię muzyczną, przyjmując formułę Rocky underdog, stanowiąc wizytówkę Jacka Blacka i potęgującą życie rock & roll. Po wyrzuceniu z zespołu rockowego, który założył i pod presją opłacenia czynszu, Black Dewey Finn udaje zastępcę swojego nauczyciela, współlokatora Neda Schneebly (scenarzysty filmu, Mike'a White'a), aby pracować w obskurnej szkole przygotowawczej.
Dewey odkrywa, że jego klasa to utalentowana grupa nastoletnich muzyków i trenuje ich w historii i sposobach rocka, aby zagrać jeden wielki program na nadchodzącą bitwę zespołów. Podczas gdy wybryki Blacka i utalentowani młodzi ludzie zwracają uwagę, wciąż jest to opowieść o tym, jak Dewey nazywa siebie „grubym, zmytym przegranym …”, ucząc się, jak pracować z dziećmi w zespole, a nawet pozwolić oni przejmują inicjatywę. Podczas gdy słabsi technicznie pod koniec przegrywają pojedynek, podbijają tłum - w tym hordę irytowanych rodziców - i stają się prawdziwym zespołem.
4 Cud
Opierając się na kolejnej nieudanej historii, Cud z 2004 roku jest kroniką mocno przewyższonej męskiej drużyny hokejowej w 1980 roku w USA, która pod wodzą trenera Herb Brooksa (Kurt Russell) pokonała szanse na pokonanie Związku Radzieckiego i zdobyła złoty medal na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich. Podczas gdy filmy sportowe dobrze pasują do formuły Rocky na powierzchni, coraz bardziej złe kontynuacje podważają to założenie. Z drugiej strony inspirująca historia słynnego „Cudu na lodzie” wydawała się być dostosowana do obróbki filmu w formie Rocky.
Trener Brooks wykuwa drużynę z grupy niezdyscyplinowanych studentów, którzy stają w obliczu niemal precyzyjnej i dobrze wyszkolonej drużyny radzieckiej - która zdobyła złoto w poprzednich czterech meczach olimpijskich i była ciężką faworytką. Tutaj najsłabsi muszą ominąć problemy z pewnością siebie i wygrać ważne symboliczne zwycięstwo przeciwko Związkowi Radzieckiemu w szczytowym okresie zimnej wojny (odcienie Rocky IV), wspomagany przez ich ognistego trenera (odcienie mentora Rocky'ego, Mickey Burgess Meredith).
3 promienie
Komedia muzyczna, taka jak School of Rock, w zabawny sposób wpasowuje się w Rocky Mould, ale dramatyczna biografia muzyczna ma nieco trudniejszy czas. Reżyser Ray Taylor Hackford opowiada o 30 latach życia legendarnego Raya Charlesa (zdobywcy Oscara Jamie Foxx) - uderzając w narrację po drodze - ale koncentruje się na głównym wątku bohatera przez całe życie walki mężczyzny z uzależnieniem i nadużywaniem substancji.
Niewidomy od siódmego roku życia rtęciowy i bardzo niezależny Charles mimo wszystko wykorzystał swoje wspaniałe muzyczne talenty i odniósł wielki sukces, ale jak pokazano w Rayu, prawdziwa walka była w nim. Wychowany przez swoją zaciekłą matkę Arethę (Sharon Warren) i oślepiony wkrótce po tym, jak jego brat utopił się, Charles zyskał sławę i sukces, ale uzależnienie od heroiny prawie to wszystko zniszczyło. Kiedy jego matka pojawia się w halucynacji wywołanej przez narkotyki, aby go zganić za to, że uzależnienie czyni go „kaleką”, Ray w końcu walczy ze swoją uzależniającą passą. Słabe od samego początku, bliźniacze narracje walki Raya Charlesa o awans na szczyt i przełamanie uzależnienia od narkotyków są przykładami wznoszących się ponad to motywów Rocky.
2 W pogoni za szczęściem
Will Smith grał legendarnego boksera w Ali, ale to The Pursuit of Happyness z 2006 roku z powodzeniem stosuje szablon Rocky do innej prawdziwej historii. Jako nieudany sprzedawca Chris Gardner, Smith jest słabszym klasą robotniczą w San Francisco, który traci żonę i dom i jest zmuszony walczyć o wychowanie syna Christophera (prawdziwego syna Smitha Jaden), podczas gdy zasadniczo jest bezdomny.
Pościg szczęścia jest na swój sposób tak samo poważny i sentymentalny jak Rudy, ale ma o wiele trudniejszą przewagę (jeśli opiera się na podobnie usprawnionej „prawdziwej” historii), ponieważ Gardner czasami nie udaje się przebrnąć przez maklera papierów wartościowych dbającego o jego młody syn bez dokąd pójść, jego konto bankowe przyozdobione przez IRS, z dwadzieścia dwa dolary na jego nazwisko. Przez to wszystko Gardner nigdy nie traci poczucia optymizmu ani celu, a w przedostatniej scenie filmu - naprawdę, jego scenie walki - Gardner dostaje pracę na pełny etat po przejściu do wywiadu prosto z nocy spędzonej w więzieniu.
W końcu Chris - jak Rocky Balboa, jak Rudy, jak B-Królik, jak Alex Owens - musi znaleźć swoją wewnętrzną siłę, aby pokonać absurdalne szanse, jakie życie stawia mu przed sobą. Creed aktualizuje tę formułę i nadaje jej niezwykle istotną nowoczesną przewagę, ale ogólny zarys dotyczy wielu różnych rodzajów opowieści, a na pewno będziemy mieli wiele więcej.
