Kiedy Bridget Jones's Diary ukazał się w 2001 roku, stał się ogromnym hitem - przede wszystkim z kobietami w wieku 20 lub 30 lat, ale także ze znacznie szerszą publicznością. Można śmiało powiedzieć, że autorka oryginalnej powieści Helen Fielding wymyśliła swoją książkę i postacie przede wszystkim z myślą o żeńskich odbiorcach. Dziennik Bridget Jones oparty jest na Dumie i uprzedzeniu, aż do imienia Marka Fitzwilliam Darcy, używanego do jednego z głównych zainteresowań miłosnych. W filmie udało się osiągnąć to, co potrafi niewiele adaptacji książek do filmów; to znaczy ożywiło literackie postacie na dużym ekranie w taki sposób, że niewielu mogło naprawdę znaleźć coś, o co mogliby się kłócić.
Renée Zellweger doskonale przedstawiła Bridget, angielską kobietę z klasy średniej po trzydziestce, która wydaje się być wiecznie samotna i zawsze na diecie. Chociaż jako Amerykanka początkowo rzucała brwi, zdobyła mocne recenzje, a nawet nominację do Oscara za swoją rolę. Colin Firth zgodził się przyjąć rolę Mark Darcy po tym, jak zagrał Mr. Darcy w adaptacji Pride and Prejudice BBC, a Hugh Grant grał Daniela Cleavera, gładkiego, smarmistycznego i niesamowicie czarującego szefa Bridget. Bridget Jones miała także silną obsadę drugoplanową, w tym Sally Phillips, Jim Broadbent i Gemma Jones. Wyreżyserowany przez Sharon Maguire na podstawie scenariusza Fieldinga, Andrew Daviesa i Richarda Curtisa, pamiętnik Bridget Jones był zabawny, sentymentalny, słodki, a jednocześnie nerwowy. Krótko mówiąc, był to rodzaj „pisklęcia”, na który czekała docelowa publiczność.
Bridget była wadliwa; paliła, piła, szukała miłości i starała się być szczupła, a jednocześnie była silna, pewna siebie, a kiedy została oszukana przez Daniela i zraniona przez Marka, nie bała się podnieść wysoko głowy i powiedz, że nie chciała żadnego z nich. Oczywiście jej serce zawsze należało do Marka Darcy'ego, a film zakończył się szczęśliwym zakończeniem, gdy para pocałowała się w pokrytej śniegiem londyńskiej ulicy.
Kolejna część została zamówiona na podstawie drugiej powieści Fieldinga, a Bridget Jones: The Edge of Reason miała swoją premierę w 2004 roku, łącząc oryginalną obsadę. Podobnie jak w przypadku wielu kontynuacji, The Edge of Reason nie sprostało standardowi pierwszego filmu. Mimo sukcesu komercyjnego, była to katastrofa krytyczna, a ci, którzy wybrali się na film, byli również rozczarowani filmem. Podczas gdy pierwszy film przedstawiał historię i postacie, z którymi wielu mogło się odnosić, The Edge of Reason stał się zbyt głupi, zbyt dziwaczny w swojej fabule i zbyt slapstickowy. Niewiele kobiet po trzydziestce może odnieść się do wysłania do Tajlandii do pracy, a następnie aresztowania za przemyt narkotyków, podczas gdy wiele osób może znaleźć wiele wspólnego z Bridget w pierwszym filmie - od niepokoju związanego z wagą, aż po głębokość miłość, którą ma dla swoich przyjaciół. Niestety wydawało się, że seria Bridget Jones zakończyła się raczej kiepskim akcentem.
Tyle że teraz wrócił. Ponad dziesięć lat od ostatniego występu na naszych ekranach Bridget Jones wciąż jest singielką, wciąż stara się dopasować do dżinsów i wciąż jest tak zakochana w Marku Darcy, jak zawsze. Ona również jest w ciąży. Dziecko Bridget Jones ponownie łączy Zellwegera i Firtha, a także obsadę drugoplanową, ale bez Granta, który tak bardzo nie lubił oryginalnego scenariusza, że opuścił projekt. Po tym, jak Beeban Kidron wyreżyserował Edge of Reason, Sharon Maguire powraca, aby wyreżyserować tę trzecią część, ze scenariuszem Fieldinga, Dana Mazera (Bruno, Borat) i Emmy Thompson (która przepisała scenariusz po tym, jak Grant opuścił projekt). Thompson dołącza również do obsady jako położnik Bridget, wraz z Patrickiem Dempsey jako Jack Qwant, jednonocny stojak Bridget i ewentualny ojciec wspomnianego dziecka. Mark Darcy jest drugą możliwą opcją dla ojca i, oczywiście, dwa kolory są powiązane z uczuciami Bridget. Spójrzmy prawdzie w oczy: to nie byłaby Bridget Jones, gdyby nie istniał trójkąt miłosny.
Wiadomości o trzecim filmie Bridget Jones spotkały się ze sceptycyzmem i naprawdę niezbyt podekscytowaniem. Po porażce drugiego filmu i tak długiej nieobecności wielu uważało, że nie ma już miejsca dla Bridget Jones w naszym życiu. Grupa docelowa pierwszych dwóch filmów ruszyła; wielu, którzy w 2001 roku mieli po dwadzieścia kilka lat, może być teraz małżeństwem z dziećmi lub osiedlić się w karierze, z hipotekami i innymi obowiązkami - lub wszystkimi powyższymi. Czy trzeci film Bridget Jones może naprawdę zadziałać, kiedy wrażenie, które pozostało po The Edge of Reason, było takie, że Bridget nigdy tak naprawdę nie zdoła dorosnąć?
Krótka odpowiedź brzmi: tak, działa i działa raczej dobrze. Okej, więc Bridget wciąż boryka się ze swoją wagą i nadal spędza urodziny w piżamie, jedząc ciasto i pijąc wino, ale dorastała, zmieniła się, a miłą rzeczą dziecka Bridget Jones jest to, że chociaż Bridget jest nieco bardziej stonowana i bardziej skupiona na karierze, wciąż jest tą samą kochaną kobietą, która nigdy nie wydaje się, żeby dobrze to zrobiła. Część humoru jest głupia; niektóre żarty są godne narzekania, a zakończenie filmu jest całkowicie przewidywalne, ale ogólnie rzecz biorąc, jest to ogromna frajda, a także, co nieco zaskakujące, przypomina, co sprawiło, że pokochaliśmy pierwszy film. Oznacza to, że wpisuje się w życie i przedstawia życie, z którym wszyscy możemy się identyfikować - zwłaszcza kobiety.
Nie popełnijcie błędu, jest to film bardzo skierowany do kobiet w wieku od 30 do 50 lat; kobiety, które muszą dokonać wyboru między karierą a dziećmi (i tak, naprawdę jest prawie niemożliwe, aby mieć jedno i drugie, gdy te dzieci są jeszcze małe). Kobiety, które patrzą, jak ich przyjaciele jeden po drugim pobierają się i mają dzieci, które są całkowicie niedowierzane, jeśli twierdzą, że nie chcą tego wszystkiego, które są bez końca poddane „po prostu jeszcze nie spotkały odpowiedniego mężczyzny?” odpowiedzi, gdy mówią, że są singlami. Jest to film stworzony dla tych z nas, którzy być może chcieliby mieć to wszystko, ale którzy nie chcą pójść na kompromis, sami, swoją karierę lub uczciwość, aby je zdobyć. Dla tych z nas, którzy czują się nieistotni w szybko zmieniającym się miejscu pracy, gdy nowi, świeżsi, młodsi pracownicy biorą udział w bitwie, lub dla tych z nas, którzy siedzą z naszymi dziećmi u naszych stóp i traktują naszych samotnych przyjaciół z zazdrością, zakładając, że ich życie jest jedno wielkie przyjęcie. Co najważniejsze, ten film jest dla tych z nas, którzy nie stracili ducha i zapału do życia, jakie mieliśmy, kiedy mieliśmy 21 lat. Światło może być nieco przyciemnione, ale wciąż tam jest, a Dziecko Bridget Jones je ponownie.
Film rodzi kilka interesujących pytań; czy 43 jest za stary na macierzyństwo po raz pierwszy? Czy Bridget to naprawdę hańba, że nie wiadomo, kto jest ojcem jej dziecka? A może jest kobietą cieszącą się życiem, przejmującą kontrolę nad własnym ciałem i wykazującą siłę i wytrwałość w determinacji do wychowania dziecka z tatą lub bez niego? Czy ktokolwiek z nas kiedykolwiek wyrosnie z potrzeby zgody naszego rodzica? (Sceny z Bridget, jej mamą i tatą są słodko poruszające się do oglądania.) Przynosi także serdeczne chwile między przyjaciółmi, choć obsada drugoplanowa jest bardzo niewykorzystana w tym filmie.
Dziecko Bridget Jones dokonało odważnego wyboru, aby odejść od wielkich zmian lokalizacji, które mieliśmy w drugim filmie, i próby dramatycznej fabuły, ale to działa. Ponieważ większość akcji koncentruje się na życiu Jonesa w Londynie, w połączeniu z krótkimi wycieczkami do wioski jej rodziców, pozwala nam skupić się na historii, która przestaje być zbyt przesadna. Dziecko Bridget Jones jest jak pokarm dla duszy; oferując ciepło i zażyłość, a także przekazując kobietom wiadomość, że wszyscy są zjednoczeni w swoich nadziejach, obawach, triumfach i niepowodzeniach, niezależnie od ścieżki, jaką podążą ich życie.
Dziecko Bridget Jones jest teraz w kinach.
