Trespass nie byłby najgorszym sposobem na spędzenie półtorej godziny.
Imię Joel Schumacher niepokoi wielu fanów filmu. Termin „film z pojedynczym ustawieniem” jest równie niepewnym terminem, ponieważ film osadzony w jednym miejscu narażony jest na ryzyko stagnacji i / lub nadmiernego wymyślenia w miarę upływu czasu. Trespass, będący thrillerem z pojedynczym scenariuszem w reżyserii Joela Schumachera, jest podwójnie niepewną propozycją. Czy film potwierdza wątpliwości, które go otaczają, czy jest naprawdę przyjemnym, porywającym thrillerem?
Jak w przypadku większości rzeczy, odpowiedź leży gdzieś pośrodku.
Handlowiec diamentów Kyle Miller (Nic Cage) i jego żona Sarah (Nicole Kidman) próbują utrzymać małżeństwo na dobrej drodze, ich nastoletnia córka Avery (Liana Liberato) nie ma problemów - i walczą na obu frontach. Kwestie rodzinne stają się perspektywiczne, gdy gang bandytów atakuje dom Millera, szukając pieniędzy, które Kyle ma w sejfie. Ale Kyle jest sprytnym biznesmenem i wie, że po oddaniu dóbr życie jego rodziny przepada. Tak więc, z mieszanką odwagi i uporu, Kyle podejmuje śmiertelną negocjację z oszustami, mając nadzieję, że jego desperacka gra jakoś się opłaci.
Pojedynczy thrillery żyją lub umierają dzięki swojej zdolności do zainwestowania publiczności w tę chwilę i zapewniają, że fabuła rozgrywa się w jednym miejscu z logicznych, organicznych powodów. Trespass przynajmniej udaje się w tym zadaniu. Film rozgrywa się w domu Millera, ponieważ są zakładnikami, a Kyle ma uzasadnioną dźwignię, która utrzymuje grę.
Pisarz Karl Gajdusek (Dead Like Me) polega na kilku (wątłych) wątkach i wtórnych relacjach, aby skomplikować plany złych facetów - ale żaden z nich nie jest zbyt rozpraszający ani głupi. Ostatecznie rozwija się gra w kotka i myszkę, w której lojalność jest niepewna, pozostawiając miejsce na poczucie, że może się zdarzyć nieprzewidywalność … co jeszcze bardziej rozczarowuje, że wydarzenia rozgrywają się ostatecznie w przewidywalny sposób. Mimo całej klarowności, jaką otrzymał, Schumacher reżyseruje film z kompetentnym wyczuciem przestrzeni i tempa, a domy Millerów tworzą efektowną architekturę, która (o dziwo) nigdy nie męczy oczu.
Fani „szalonej Nic Cage” będą zachwyceni faktem, że aktor jest wyjątkowo intensywny w tym filmie; utrzymanie maniakalnego poziomu energii, ale Cage nim zarządza. Z drugiej strony Nicole Kidman otrzymała rolę, która wydawała się raczej niezrównoważona i niepewna. W jednej scenie jest przybraną żoną i matką; w innych scenach jest znaną uwodzicielką; w jednej dziwacznej scenie z głównym oszustem granym przez Bena Mendelsohna (Animal Kingdom), ona wychodzi jako zakładnik całkowicie wzięty przez zespół sztokholmski. Kidman przybija każdą scenę, o którą została poproszona, ale ogólnie jej postać nigdy nie czuje się w pełni uformowana ani pewna siebie. Zamiast tego jest tylko kolejnym elementem w grze - opisem, który właściwie dotyczy wszystkich bohaterów tego filmu. Są cienkie, mają jedną nutę, a nawet jeśli wydaje się, że mogą mieć pewną złożoność, przypominasz im równie szybko, że nie. Wystarczy, aby fabuła się poruszała i tak właśnie robią - nie więcej, nie mniej.
Schumacher stworzył solidny materiał filmowy B ze swojego thrillera z pojedynczą sceną z 2002 roku, Phone Booth, a wraz z Trespass po raz kolejny udowadnia płytką przesłankę jak największej głębi. Jasne, jest tak głęboki, jak może być film B w deszczowy dzień - ale, jeśli wypożyczysz go na wideo w domu (lub jeszcze lepiej, złapiesz go na kablu premium), Trespass nie byłby najgorszym sposobem na spędzenie godziny i pół. Czy warto kupić bilet do teatru? Nie, chyba że jesteś zagorzałym Nic Cage'em lub entuzjastą pojedynków, który naprawdę lubi ten gatunek. Wszystkie pozostałe nie muszą wchodzić.
Sprawdź zwiastun gry Trespass:
-
[głosowanie]
Trespass jest teraz dostępny na DVD / Blu-ray - lub możesz wypożyczyć go na Redbox, klikając TUTAJ.
