Od czasu pojawienia się na scenie komediowej ze swoją przełomową postacią z SNL, Stefanem, Bill Hader był „tym facetem” na długiej liście pranych przebojów. Dzięki arsenałowi bohaterów, wrażeniom i wyczuwalnemu momentowi komediowemu Hader z łatwością wpadł do obozu Judd Apatow, ale jego optymistyczny, everyman głos również przyniósł mu rolę w kilku głównych wydaniach animowanych, takich jak Cloudy with a Chance of Meatballs i Inside Out.
Wraz z wydaniem najnowszego reżyserskiego wysiłku Apatowa Trainwreck , Hader występuje u boku Amy Schumer jako przyziemnego lekarza zakochanego - zamierzonego przez punka - absolutnego wraku kobiety. Scenariusz Schumera i kierunek Apatowa w jakiś sposób sprawiają, że hetero Hadera jest równie zabawne jak obsada drugoplanowa.
Usiedliśmy z Haderem, aby porozmawiać o równowadze dramatu i komedii, a także o jego nadchodzącej serii IFC, Documentary Now.
W filmie jest oczywiście mnóstwo improwizacji. Jak te chwile różniły się między doświadczonymi improwizatorami, takimi jak Amy, a ludźmi takimi jak LeBron, którzy nie pochodzą z tego środowiska?
W ogóle nie ma różnicy! W ogóle sportowcy byli lepsi od nas! W pewien sposób z natury wiedzieli, jak improwizować i jak być zabawnym. Wiedzieli, że zabawniej byłoby grać prosto.
Jak Judd pracował z wami, kierując każdą sceną? Czy byłeś w stanie tworzyć, zmieniać i ewoluować sceny poprzez improwizację - czy może bardziej przypominało to riffowanie w ramach ustalonego szablonu?
Amy napisała wspaniały scenariusz. Zrobiłem wiele z tych filmów Judd, a skrypty są zazwyczaj dobre, ale zwykle bardziej przypominają sugestie. Scenariusz Amy był tak solidny, uczciwy i zabawny. Poruszał się również niesamowicie, więc prawie nie chcieliśmy za bardzo z tym bawić. Zaczęliśmy od tego naprawdę solidnego skryptu, więc nie mieliśmy dokąd pójść. Amy dała nam ten niesamowity panel startowy, a my już improwizowaliśmy na A +.
Jesteś znany głównie ze swojej komedii, ale pochodzisz również z dramatycznego tła. Jak przebiegał proces w takim filmie, balansując komedię i dramatyczne rytmy?
Wydaje mi się, że gram po prostu to, co wydaje się odpowiednie dla postaci i na chwilę. Nie myślę o tym w tych kategoriach. To po prostu nie działa, jeśli jestem „zabawny” w tym konkretnym filmie. Związek nie działa, jeśli jestem głupi jak w SNL. Musisz uwierzyć, że jestem zakochany w tej kobiecie i zobaczyć jej stronę, której ona nawet w sobie nie widzi. I akceptuję ją w pewien sposób i nie akceptuję jej w inny sposób. Jesteśmy w związku, więc musieliśmy znaleźć prawdziwy sposób na rozwiązanie naszych problemów, a wszystko to w solidnym skrypcie.
Gratulujemy sukcesu Inside Out! Bardzo ciężko pracowałeś z Pixarem i oczywiście masz prawdziwą pasję do animacji i obsługi głosu. Czy jako pisarz chciałbyś poznać animację?
Chyba nie wiem. To interesujące pytanie. Nigdy nie myślałem o napisaniu filmu animowanego. Pracowałem w South Park i Pixar, ale głównie po to, żeby nauczyć się pisać. Pisarze w tych miejscach są tak dobrzy w opowiadaniu historii, chciałem tylko nauczyć się, jak to robić. To nie było tak, jak ktoś powiedział: „Bill ma prawdziwe kotlety do pisania! Sprowadźmy go tutaj! To było bardziej błaganie: „Proszę, pozwól mi wejść do pokoju!”
Czy możesz teraz trochę porozmawiać o filmie dokumentalnym? Mockumentarna seria antologii to dość żyzny grunt. Jaki był proces decydujący o tym, jakie tematy i typy postaci chcesz rozwiązać?
Fred [Armisen], Seth [Myers] i ja nakręciliśmy krótki film zatytułowany The History of Punk, w którym Seth grał tę postać Iana Rubbisha. Rys Thomas i Alex Buono wykonali świetną robotę naśladując ten styl dokumentalny i po prostu świetnie się przy tym bawiliśmy. Byliśmy na imprezie po naszym ostatnim turnieju SNL - wszyscy wiedzieliśmy, że wyjeżdżamy - i pomyśleliśmy, że możemy zrobić cały program w tym stylu. Po prostu wybierz różne filmy dokumentalne. Niby amerykańscy mistrzowie. Potem chodziło o to, co ciekawego było sparaliżować. John Mulaney napisał odcinek będący parodią Thin Blue Line; zrobiliśmy taki, w którym jest dokumentalny rock z dnia dzisiejszego, w którym Fred i ja jesteśmy w zespole o nazwie The Blue Jean Committee. To był prawdziwy podmuch. Jesteśmy na etapie, w którym oglądamy odcinki serialu i fajnie jest zobaczyć, jak różnią się one od siebie. Myślę, że będzie to show, w którym ludzie pokochają odcinek i być może nie będą się tak dobrze czuć w następnym odcinku. Niby SNL, wszyscy mają inny charakter, jestem podekscytowany, że ludzie to zobaczą!
-
Trainwreck zostanie otwarty w kinach 17 lipca 2015 r.
