Recenzja „The Gray”

Gray może nie być kolejnym Żywym - ale nie ma wątpliwości, że podnosi poprzeczkę dla przyszłych thrillerów przeżywających charaktery.

Kiedy stylizowany reżyser akcji Joe Carnahan (Drużyna A i Smokin 'Aces) zaczął przygotowywać bezkresny film człowiek-natura w dziczy na Alasce, ponad kilka cinephiles podrapało się po głowach.

Potem, gdy rozeszło się wieść, że dramatyczny thriller Carnahan The Gray został ustawiony jako przynęta Oscara dla gwiazdy Liama Neesona, a jednocześnie obiecując intensywną i „przerażającą” historię przetrwania, potencjalni filmowcy zaczęli poważnie zauważać.

Łatwo jest zobaczyć, jak współpracownicy The Gray ostatecznie wpłynęli na ostateczny wynik na ekranie - ponieważ film wyróżnia się na wiele sposobów (napięte i porywające sceny życia lub śmierci, a także godne uwagi wykonanie Neeson), ale brakuje mu także kilku innych (takich jak jako rozwój postaci). Podczas gdy wielu miłośników kina podobało się Carnahan A-Team i Smokin 'Aces, nie ma wątpliwości, że przesadny ton tych filmów byłby nie na miejscu w The Gray. W rezultacie zachęcające jest to, że reżyser nieco rozszerza swoją strefę komfortu - nawet jeśli ostateczny wynik nie jest bezbłędny.

Gray opowiada historię Johna Ottway (Liam Neeson), głęboko przygnębionego myśliwego-strażnika w odizolowanej rafinerii ropy naftowej na Alasce. Ottway jest typem „szorstkim za brzegi”, który spędza swoje dni na wędrówce po obwodzie rafinerii, zabijając dzikie zwierzęta, które, jeśli nie zostaną zaznaczone, mogą zagrozić różnym pracownikom zakładu. Ten zwrot akcji pojawia się, gdy Ottway i cały samolot pełen pracowników rafinerii (w drodze do Anchorage na urlop) rozbijają się w środkowej części alaskańskiej dziczy. Podczas gdy większość pasażerów umiera natychmiast, kilku ocalałych wyłania się z wraku - tylko po to, aby odkryć, że nie tylko będą musieli walczyć z żywiołami, aby osiągnąć bezpieczeństwo, są również ścigani przez stado bezwzględnych i nieubłaganych wilków. Podczas gdy kilku mężczyzn początkowo jest sceptycznie nastawionych do Ottway, grupa ostatecznie zgadza się podążać za nim od wraku samolotu do żywiołów - w nadziei na przetrwanie.

W wyniku odizolowanych lokalizacji, Szarość jest kombinacją skupionych na postaci wymian, a także mrożących krew w żyłach i intensywnych spotkań z wilkami. Niestety, podobnie jak w przypadku innych projektów Carnahan, momenty postaci są nieco miszmaszem. Neeson i inni aktorzy mają wiele wyróżniających się możliwości, takich jak Frank Grillo (Diaz), ale oprócz kilku głównych bohaterów większość pozostałych ofiar ma cienkie (a nawet manipulacyjne) podkładki emocjonalne. Chociaż nie ma wątpliwości, że publiczność może „wytłumaczyć” niektóre próby twórcy filmu humanizacji innych osób, które przeżyły, oczywiste jest, że Carnahan miał szybkie i brudne rozwiązania w zakresie inwestowania widzów w każdą osobę - tj. Ta będzie miała dziecko itp. Chociaż dużo czasu spędzamy na tle postaci, z wyjątkiem Ottway i Diaza, bardzo niewielu ocalałych jest czymś więcej niż wersją „Czerwonych koszul” Szarego (bez spoilerów).

To powiedziawszy, wielu kinomanów prawdopodobnie przekona się, że pewne postacie i ich różne interakcje są ostatecznie wystarczające do przeniesienia filmu - przynajmniej od scenografii do akcji. Neeson oferuje swoją zwykłą subtelną, ale sympatyczną intensywność - bez względu na to, czy próbuje zmusić innych ocalałych do podboju żywiołów, czy też stłumić powstanie. Podczas gdy Ottway wciąż jest dość prostą postacią, portret Neesona - w połączeniu z pewnym przekonującym (ale nie przesadzonym) materiałem retrospekcji - czyni go wartościowym punktem centralnym dla rozwijających się wydarzeń.

Jednak to właśnie te rozwijające się wydarzenia naprawdę sprawiają, że Gray jest porywającym filmowym doświadczeniem. Podczas gdy eksperci od przetrwania (a zwłaszcza typy na zewnątrz) prawdopodobnie będą mogli wywiercić dziury w wielu scenariuszach człowiek kontra natura przedstawionych w filmie, wszelkie potencjalne nieścisłości prawdopodobnie nie wpłyną na zwykłych widzów. Może ignorancja to błogość?

Dla reszty z nas Szarość przedstawia szereg unikalnych i równie napiętych sytuacji, które mogą spotkać ocalałych - podtrzymując napięcie bez patrzenia, jak wilki pokonują jednego ocalałego po drugim. Wilki są zdecydowanie odpowiedzialne za wiele rzezi w filmie (samo kontrowersyjne przedstawienie); jednak ich nadrzędną funkcją w tej historii jest utrzymywanie ocalałych w ruchu - zmuszanie mniej zdolnych postaci do niebezpiecznych scenariuszy życia lub śmierci. Nie wymieniając (i nie psując) rzeczy, można śmiało powiedzieć, że Carnahan zdecydowanie wykorzystuje różnorodne potencjalne wyzwania, z którymi ocaleni musieliby się zmierzyć w dziczy Alaski - prowadząc do kilku naprawdę intensywnych chwil.

Pomiędzy (czasem cienkimi) interakcjami bohaterów a porywającymi uderzeniami akcji Carnahan wprowadza także wiele filozoficznych pomysłów (o śmierci, miłości i naturze), które mogą zachęcić niektórych filmowców, ale większość z nich nigdy nie jest całkowicie zamknięta w sposób, który sprawia, że dodatkowy wysiłek naprawdę śpiewa. W rezultacie koniec filmu może być nieco bolesnym miejscem dla widzów - ponieważ pewne elementy finału są zdobywane, podczas gdy inne aspekty są pomieszane bez żadnej realnej korzyści.

Gray ostatecznie kłóci się z sobą - a czasami zbytnio rozszerza swój zasięg. Na szczęście, nawet jeśli występują problemy, ambicje Carnahana pomagają Szaremu być lepszym filmem niż jego wcześniejsze wysiłki. Kolejny godny uwagi występ Liama Neesona sprawia, że większość momentów bohatera jest wciągająca (pomimo słabo ukształtowanych ról drugoplanowych), a scenariusze człowiek kontra natura oferują wiele niezapomnianych sekwencji (nawet jeśli reżyser zdecydował się od porywającej akcji nad bezkompromisową wiarygodnością) czas). Gray może nie być kolejnym Żywym - ale nie ma wątpliwości, że podnosi poprzeczkę dla przyszłych thrillerów przeżywających charaktery.

Jeśli nadal jesteś na ogrodzeniu o The Grey, sprawdź przyczepę poniżej:

[głosowanie]

Śledź mnie na Twitterze @benkendrick - i daj nam znać, co sądzisz o filmie poniżej:

Szary jest teraz w kinach.