Przegląd premiery: mrocznie zabawne podejście do władzy, bogactwa i dysfunkcji rodziny

Adam McKay zwraca niemałą uwagę na reżyserię premiery nowego serialu HBO „ Sukcesja” , mrocznie komicznego spojrzenia na życie dysfunkcyjnej rodziny kierującej ogromnym fikcyjnym konglomeratem medialnym. McKay, niedawny zdobywca Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany w The Big Short , nagrodę, którą podzielił ze współautorem Charlesem Randolphem, jest chyba najbardziej znany z komedii Will Ferrell, takich jak Anchorman, Talladega Nights i The Other Guys . W przypadku takiego CV skupienie się na McKayu ma prawdopodobnie duży sens z punktu widzenia HBO. W końcu sieć ma za zadanie sprzedawać widzom zupełnie nową serię bardziej przesiąkniętą obecnymi wydarzeniami niż szabla i smoki czy robotowi kowboje.

Ze swojej strony Sukcesja dotyczy rodziny Roy, niezbyt cienko zawoalowanego klanu Murdoch lub Redstone odpowiedzialnego za Waystar-Royco, piąty co do wielkości konglomerat medialny na świecie. W spektaklu chodzi również o to, który członek rodziny przejmie kontrolę, gdy starzejący się patriarcha Logan Roy (Brian Cox) w końcu odejdzie na bok. Tematyka i ostrożne budowanie mrocznego komicznego tonu jest zgodne z niedawną zmianą McKaya z żywiołowej farsy na bardziej społecznie świadome opowiadanie historii, ale nie tylko on stoi za kamerą wkraczającą na nieco inne terytorium.

Więcej: Kontratak: Jamie Bamber z Battlestar Galactica dołącza do sezonu 6

Sukces jest tworzony i produkowany przez Jesse Armstronga, który ma także doświadczenie w farsowej komedii, takiej jak seria Fresh Meat z brytyjskiego college'u i nakręcany z pierwszej perspektywy sitcom Peep Show . Napisał także scenariusz do filmu In The Loop , satyry politycznej Armando Iannucciego, która wyskoczyła z filmu „Gruby to” i wystąpił w nim wulgarny Peter Capaldi. Armstrong napisał także scenariusze do Veepa Iannucciego, co czyni go de facto członkiem rodziny HBO, która sama w sobie jest częścią ogromnego konglomeratu medialnego, więc …

Być może daje to Armstrongowi szczególny wgląd w wydarzenia w biurach i salach konferencyjnych w Waystar-Royco, ale to tak naprawdę nie ma znaczenia. Czasami Sukcesja zręcznie manewruje się w coś, co przypomina zwariowane konto typu coś w rodzaju manewrowania i zawierania transakcji w korporacji wartej miliardy dolarów, ale nie na tym polega jego prawdziwy interes. Dotyczy to głównie dysfunkcji dzieci Roy. Pod tym względem sukcesja jest bardziej aresztowanym rozwojem niż miliardami, ale jest to także jego własna sprawa.

Po pierwsze, zainteresowanie klanem Roy nie wyklucza, że serial może od czasu do czasu zająć stanowisko prokuratorskie, jak widać w pracy McKaya nad The Big Short, a nawet, co dziwne, The Other Guys. W serialu nie jest tak rażący, choć seria nie stroni od odrażającego zachowania swoich ultra-bogatych postaci. Podczas premiery Roman Kieran Culkin, kwintesencja dzikiego dziecka, bawi się z młodym latynoskim chłopcem podczas przyjęcia urodzinowego ojca, obstawiając wygórowaną sumę pieniędzy na to, czy dziecko może trafić do domu. Kiedy chłopiec nieuchronnie upada, zrywa czek, który napisał, jako dowód swojej szczerości. Jego ojciec oferuje dziecku uścisk dłoni i puste „dobrze zrobione”. Jest tak samo prosto w twarz, jak premiera, jeśli chodzi o zilustrowanie problemów u podstaw tej rodziny.

Jednak Sukcesja nie jest napędzana potrzebą podkreślenia każdej interakcji między Royami i „plebami” wokół nich w tak oczywisty sposób. Serial nie spogląda z zewnątrz tak często, jak zapuszcza się daleko za zasłonę wewnętrznego sanktuarium Roya. To daje Armstrongowi niefiltrowaną, dowodową relację o konkretnej dynamice rodziny, która traktuje uczucia jako wymianę transakcyjną, czego właściwie można się spodziewać po grupie ludzi, którzy dorastali pod kciukiem mężczyzny takiego jak Logan.

Cykl rozpoczyna się od przebudzenia się Logana w środku nocy i oddania moczu na podłodze, ponieważ uważał się za miejsce, w którym zwykle dochodzi do tej konkretnej transakcji. Ma 80 lat i według wszystkich relacji jest gotowy na pozostawienie Waystar-Royco w rękach Kendalla Roya (Jeremy Strong), najstarszego syna Logana z drugiego małżeństwa. Kendall to uzależniony od rekonwalescencji, który lubi być podekscytowany przed spotkaniami, rapując do hip-hopu na słuchawkach redukujących hałas, nie przejmując się tym, jak wygląda lub brzmi. Jest tak głównie dlatego, że jedyna ważna dla niego aprobata to taka, której nigdy nie uzyska. To wszystko zostało wyjaśnione pod koniec pierwszej godziny, kiedy wstąpienie Kendalla na szefa firmy zostaje zawieszone, gdy jego ojciec opóźnia przejście na emeryturę, mianuje Romana na wysokie stanowisko i szybko doznaje udaru, pozostawiając część poważne pytania dotyczące tego, kto faktycznie odpowiada za firmę.

Na te pytania odpowiadają głównie inne dzieci Roya, w tym Alan Ruck jako Connor, najstarszy Roy z pierwszego małżeństwa Logana, który mieszka w Nowym Meksyku z powodów, które stają się oczywiste, im bardziej poznajemy tę postać. W jej skład wchodzi także Siobhan lub „Shiv” (Sarah Snook), doradca polityczny, który spotyka się z Tomem Matthew Macfaydenem, ambitnym wspinaczem w firmie rodzinnej, a także połową mrocznego komediowego serialu.

W dziale komedii do Macfaydena dołączył Nicholas Braun jako Greg, bratanek Logana. Greg z dumą zajmuje centralne miejsce w tym, co z pewnością jest najbardziej niepomyślnym wprowadzeniem postaci w serii. Naćpany, pracując jako maskotka w jednym z parków rozrywki firmy, Greg jest oblegany przez grupę nadgorliwych dzieci, a następnie zaczyna tracić lunch. Rezultatem jest (przypuszczalnie) ukochana postać rozrywki dla dzieci, wylewająca strumień wymiocin przez jego kreskówkowo duże oczy. Niedługo potem Greg schmoozuje ze swoimi miliarderami i jest krytykowany i nękany przez Toma (wykorzystując w pełni jedną dynamikę mocy, która nie znajduje go na samym dole łańcucha pokarmowego), zanim dostał pozycję początkową w Spółka. Jeśli nic więcej, Sukcesja ma świetny wpływ na zdolność niektórych mężczyzn do ciągłego upadku w górę.

Dzięki silnej obsadzie i zdolności dzikiego zmieniania się od mrocznego dramatu w okopach wojen o miliardy dolarów w sali konferencyjnej po niemal satyryczne spojrzenie na gorzkie zniechęcenie jednego procenta, Sukcesja to coś więcej niż obnażenie brudnych, bogatych i potężnych. W miarę postępu serii staje się jasne, że rodzina Royów łączy więcej niż pieniądze i ambicja oraz kapitalistyczna potrzeba powiększenia się, aby konsumować więcej; wiąże je wyraźna potrzeba zdobycia aprobaty i przywiązania ojca, który nie tylko powstrzymuje się od takich rzeczy, ale może po prostu nie być zainteresowany ich udzielaniem. To tworzy nurt smutku w serialu i dodaje kolejny wymiar dramatu i mrocznym komiksom. Prawdziwe pretensje do sławy mogą nie polegać na przedstawieniu bogatych, ale na czarnym przedstawieniu dysfunkcji rodziny.