[To przegląd Sons of Anarchy sezon 7, odcinek 1. Będą SPOILERY.]
-
Po Synach Anarchii wysłał zarówno Claya, jak i Tarę, aby spotkali się z panem Mayhem w zeszłym sezonie, program znalazł się bez dwóch najbardziej charyzmatycznych i ujmujących gwiazd. Stał także w obliczu ostatniego sezonu bez korzyści dwóch bardzo antagonistycznych relacji, które od samego początku podsycały dramat programu.
Być może nawet najbardziej zagorzali fani Sons zastanawiają się, czy w sezonie 7 - zwanym także Final Ride - pozostało wystarczająco dużo dramatycznego ładunku, aby ostatnie 13 (niewątpliwie przedłużone, wypełnione montażem) odcinki były tak dzikie i nieprzewidywalny, jak chciałby twórca serialu.
Trzeba przyznać, że trwający od nowa konflikt między Jax Tellerem a Clayem Morrowem groził wybuchem przemocy tyle razy w ciągu sezonów 1-6, że opóźniał się z tego powodu. gdy do czasu, gdy ich pokręcona i brutalna relacja ojciec-syn skończyła się cholernie blisko, uczucie, które wywołało, było ulgą bardziej niż prawdziwą satysfakcją.
Przez lata konflikt Gemma-Tara niewiele się różnił. Bitwa o matriarchalną supremację w życiu Jaxa, a także dom klubowy SAMCRO, doprowadziły do więcej niż uczciwej walki, kłótni i dziwnych fabuł, szczególnie w ostatnim sezonie, kiedy przekształciły się w szalenie ambitny, ale niefortunny plan, który obejmował fałszywa ciąża, równie fałszywe poronienie, a w końcu informacja, że Tara zezna ze klubem. Historia między nimi była tak skomplikowana i narysowana, że już dawno wyczerpała się jakikolwiek dramat; kroczył ścieżką pełną coraz bardziej skomplikowanych fabuł.
Tak więc, aby przygotować drogę do finałowej serii, trzeba było dokonać wyboru.
I chociaż zabójstwo Tary przez Gemmę pod koniec „Dzieła matki” wydawało się, że zaspokoiło potrzebę okropnej przemocy bardziej niż cokolwiek innego, trudno jest pozostać niezadowolonym, biorąc pod uwagę, że w końcu Synowie Anarchii w końcu podjęli decydujący wybór dotyczący jej postacie. Wraz ze śmiercią Claya na początku sezonu te decyzje, dobre lub złe, w dużej mierze determinowałyby przebieg gry w sezonie 7.
Co więcej, Freudowski koszmar, z którym zmaga się teraz Jax w „Czarnym wdowiu”, daje szansę na zabawę z czymś, co niekoniecznie miało miejsce podczas premiery sezonu: pojedynczą, stosunkowo prostą fabułą.
Pomimo nawiasów sekwensów tortur (i montaży, oczywiście), jest to dość niewielki początek sezonu. I pomimo dobrze udokumentowanej miłości do schematów, podwójnych krzyżyków i jedenastogodzinnych zapisów, premiera nie oferuje zbyt wiele przepełnienia fabuły, które obciążało narrację w przeszłości. Zamiast tego koncentruje się głównie na bagażu emocjonalnym swoich postaci.
Ze swojej strony Jax spędza większość czasu na premierowym paleniu jak człowiek, któremu niedawno postawiono ostateczną diagnozę. Nic, co zrobi, nie zmieni tego wniosku, więc po prostu je wypali, skoro je ma, dziękuję bardzo.
Nawet przed spotkaniem w więzieniu z Ronem Tully (granym przez Marilyn Manson ze 100 procent mniej smaru), trzecim najpotężniejszym graczem w zachodnim wybrzeżu rozdziału Aryan Brotherhood, widać wyraźnie, że Hunnam zmniejszył swoją charakterystykę Jaxa do nieco więcej niż głowa pełna tłustych włosów i nawiedzające, martwe oczy. Minęły mniej więcej dwa tygodnie od śmierci Tary, a Jax został prawie wydrążony. Przedstawienie Hunnam jest tak surowe, że opis Gemmy jej syna jako „smutnego” staje się naprawdę zabawnym momentem w tym odcinku.
W pozbawionej lub opróżnionej postaci Jax Tellera Sons of Anarchy znajduje prostotę, która może bardzo dobrze poprowadzić go przez pozostałe 12 odcinków.
Pomimo tendencji do przesadzania z oceną TV-MA, nie robiąc wiele powodów, aby te elementy faktycznie były wyświetlane na ekranie - nie mówiąc już o ciągłym komentowaniu przez Tiga - to, co orzeźwia w „Czarnym wdowcu”, to to, że Jax nie spiskuje zagraj w SAMCRO w jednym lub drugim kierunku. Owszem, zostaje uwikłany w rozmowę o broni z Neronem, Majami i Linem, ale w tej chwili tak naprawdę nie interesuje się biznesem; to zasłona dymna, by dostać to, czego naprawdę chce: zemstę za morderstwo Tary.
I chociaż Jax ma możliwość wykonania części zemsty na przyjęciu, które niesłusznie uważa za odpowiedzialne, możesz się założyć, że nie zrobił tego. Gra pod tym kątem zapewnia pokazowi wczesną trajektorię; coś, do czego Jax mógłby się budować, zwłaszcza teraz, gdy jest pozornie głównym bohaterem i jego pragnienia prawie na pewno dyktują przebieg sezonu.
Nie wiadomo, czy będzie to lepsze, ale relatywna prostota tego wszystkiego jest raczej kusząca. Biorąc pod uwagę, ile razy program płonął publiczność przez niepotrzebne knowania, sposób, w jaki przedstawia tę historię jako coś tak prostego i jednoznacznego jak załamany mężczyzna, który pragnie zemsty, wydaje się, że będzie całkiem dobrze służył serialowi.
Jasne, Synowie Anarchii prawdopodobnie nie będą w stanie oprzeć się rozegraniu trzech, czterech lub pięciu rozdań, nawet jeśli trzyma najlepsze możliwe karty - fakt ten jest już widoczny w każdej scenie z udziałem Juice i jego wyrzutów sumienia - ale na razie, nad każdym kochającym słowem, które Gemma wypowiada swojemu synowi, czuje się lęk i oczekiwanie.
I to wystarczy. Napięcie generowane przez te momenty zależy od tego, czy widownia posiada informacje, których nie zna wiele postaci. To oznacza nowe terytorium dla serialu, który lubi ukrywać rzeczy przed widzami, ponieważ ułatwia odwrócenie ich uwagi poprzez odwrócenie kursu w ostatniej chwili.
W końcu jednak „Czarny wdowiec” korzysta z tego nowego poziomu przejrzystości; sprawia, że każda akcja, którą podejmuje Jax, aby zemsta, jest znacząca dla niego i dla Gemmy.
Prawdopodobnie są to tylko opary związane z koncepcją Final Ride, ale w całym odcinku istnieje poczucie prawdziwej konsekwencji, co sprawia, że to, co czai się na zakręcie, wydaje się bardziej ekscytujące niż zwykle.
Sons of Anarchy kontynuuje w następny wtorek „Toil and Till” o 22:00 na FX.
Zdjęcia: Prashant Gupta / FX
