15 najwyżej ocenianych horrorów Rotten Tomatoes w historii

Zastanawiasz się nad zorganizowaniem własnego przerażenia w Halloween? Cóż, możesz zrobić coś gorszego niż sprawdzenie 15 najlepiej ocenianych horrorów w Rotten Tomatoes jako inspiracji dla twojego składu. Tutaj, według agregatora recenzji filmów, znajdziesz crème de la crème z tego gatunku, od wczesnych dni kina aż po dzień dzisiejszy, z wystarczającą różnorodnością, aby zaspokoić gusta każdego przerażającego miłośnika filmu.

Rzeczywiście, chociaż nie możesz znaleźć żadnych nastoletnich skrawków, festynów tortur ani filmów z materiałami filmowymi, lista zatwierdzonych przez krytyków nie jest tak mocno utrwalona na tych złotych przebojach, jak można się spodziewać. Oprócz przełomowych niemych filmów, które pomogły ukształtować horror, najlepszy agregat Hitchcocka, i nie tylko jeden, ale dwa starania z lat 60. w reżyserii Romana Polańskiego, pojawiło się kilka nowych wydań, w tym wkład z Australii i Danii, ulubionego amerykańskiego indie, i czarującą fantazję jednego z dzisiejszych prawdziwych mistrzów horroru. Weźmy się za to!

15 Labirynt Pana (95%)

Podczas gdy wyprawy Guillermo del Toro na bardziej popularne terytorium zostały powitane z mieszaną reakcją ( Pacific Rim, Blade II , seria Hellboy ), jego bardziej horror z lewej strony widział go okrzykniętego jednym z najbardziej wizjonerskich twórców tego gatunku. Rzeczywiście, tylko kreatura z 1997 roku, Mimic (61%), plami swój rekord Rotten Tomatoes, a Cronos (89%), The Devil's Backbone (92%) i Crimson Peak (71%) osiągają imponujące wyniki.

Ale to 2006 Labirynt Pana (95%), który najbardziej uważa się za ukoronowanie del Toro. Osadzona pięć lat po zakończeniu hiszpańskiej wojny domowej, Alicja w krainie czarów w bajce widzi nieśmiałą młodą dziewczynę (Ivana Baquero), która ucieka ze swojego niespokojnego otoczenia, wchodząc do fantastycznego świata, w którym jest przekonana, że ​​jest księżniczką. Sprawiając, że nawet najciemniejsza z baśni Grimms wygląda jak sacharyna, Pan Labyrinth bada moc wyobraźni na najbardziej urzekające i wręcz przerażające sposoby.

14 oczu bez twarzy (98%)

„Najgorszy film od kiedy zacząłem krytykę filmową”. To była tylko jedna z wielu dyskredytujących recenzji, które doceniły Georga Franjuise'a, pierwszego założyciela Cinematheque Francaise, który pojawił się w 1960 roku. Adaptacja powieści Jeana Redona o tym samym tytule podobno widziała, że ​​członkowie publiczności „padali jak muchy” podczas słynnej sceny heterograficznej, ale Eyes Without a Face ma o wiele więcej, niż sugerowałaby makabryczna i makabryczna reputacja.

Rzeczywiście, opowieść o szalonym chirurgu (granym przez Pierre'a Brasseura), który próbuje przywrócić naturalne piękno swojej zniekształconej córce (Edith Scob) w najbardziej nienaturalny sposób, jest niewątpliwie niepokojąca. Ale z lodowatymi czarno-białymi zdjęciami, nawiedzoną partyturą i poetycką naturą, na którą duży wpływ wywarł Jean Cocteau, jest również wciągająca, genialnie absurdalna i dziwnie pociągająca. Wczesne recenzje nieco obniżyły jego pozycję w rankingu, ale ponowne wydanie w 2003 r., W którym zasłużyło na ponowną ocenę, spowodowało, że jego ocena w Rotten Tomatoes wzrosła do 98%.

13 maniaków (94%)

Zaskakujący wgląd Tod Browninga w świat karnawałowego pokazu bocznego prawie zniszczył jego karierę w wydaniu z 1932 roku. Opowieść o sprawnej artystce trapezowej, która staje się celem mściwych tytułowych bohaterów, gdy dowiaduje się, że planuje poślubić, a następnie zamordować jednego z nich, Freaks spotkała się z odrazą większości prasy. Film stracił studio MGM w wysokości 164 000 USD i został uznany za tak szokujący, że prawie pół godziny jego oryginalnej wersji zostało odciętych, a ostatecznie całkowicie usunięte z historii filmu.

Oczywiście, podobnie jak wiele innych filmów wyprzedzających swój czas, Freaks został ponownie oceniony pozytywnie. Film stał się regularnym pokazem filmów o północy w latach 70. i 80., a krytycy, których dziadkowie nawet nie urodzili się podczas kręcenia filmu, okrzyknęli go niezapomnianym i zaskakująco delikatnym arcydziełem horroru, czego wynikiem jest ocena Rotten Tomatoes 94 %

12 kosmitów (98%)

Seria Alien jest niczym, jeśli nie niespójna, jeśli chodzi o oceny Rotten Tomatoes. Podczas gdy oryginał ma ocenę 97%, trzeci ( Alien 3 ) i czwarty ( Alien Resurrection ) we franczyzie mógł osiągnąć tylko rozczarowujące odpowiednio 44% i 54%, podczas gdy w 2012 r. Pół-prequel Prometheus wylądował gdzieś pomiędzy wynik 73%. Ale z oceną o jeden procent wyższą niż jego poprzednik, w rzeczywistości to kosmici, których można znaleźć na szczycie stosu.

Romans Jamesa Camerona unika powolnego napięcia Alien na rzecz bezlitosnego podejścia do emocji, ale imponująco nie poświęca jego inteligencji. Rezultatem jest jedna z tych rzadkich kontynuacji, która udoskonala oryginał. Sigourney Weaver zdobyła także pierwszą nominację do Oscara w swojej błyskotliwej karierze z kolejnym typowo nieustraszonym występem, umacniając pozycję Ellen Ripley jako najbardziej niegrzecznej bohaterki horroru science fiction.

11 Wpuść właściwego (98%)

Wydany w tym samym roku, co Twilight , Let the Right One In został nieuchronnie przyćmiony przez zaciekłą walkę pomiędzy drużyną Edwarda i drużyną Jacob, ale była to zdecydowanie bardziej przekonująca romantyczna nastolatka o wampirach z 2008 roku. Oparta na powieści Johna Ajvide Lindqvista z 2004 roku o tym samym tytule, szwedzkojęzyczna opowieść o prześladowanym 12-latku (granym przez Kare Hedebrant) zaprzyjaźnia się z jedynym dzieckiem na przedmieściach Sztokholmu w Blackeberg, które ma bardziej bladą twarz niż on; młody wampir Eli (Lina Leandersson).

Zaskakująco słodki film o dojrzewaniu, który akurat zawiera graficzne zniekształcenie twarzy, podcinanie gardła i obfite krwawienie, Let the Right In również otrzymał remake w języku angielskim zaledwie dwa lata później. Jednak w zaskakującym cyklu wydarzeń Chloe Grace Moretz, w której wystąpił Let Me In, jakoś zdołał zachować większość dziwnego uroku oryginału, zdobywając ocenę Zgniłych Pomidorów tylko o dziesięć procent mniej, czyli 88%.

10 następuje (97%)

Przybywając do kin mniej więcej w tym samym czasie, co We Are Still Here, Starry Eyes, oraz poniższy wpis, żeby wymienić tylko kilka, program Foll Follows pomógł nakierować coś na temat boomu niezależnego horroru w 2015 roku. Rozmyślająca nastrojowa opowieść, w której nastolatka jest prześladowany przez tajemniczą nadprzyrodzoną istotę po spaniu po raz pierwszy ze swoim chłopakiem, trzeci reżyserski wysiłek Davida Roberta Mitchella został zinterpretowany jako przypowieść o wszystkim - od AIDS po egzystencjalny strach.

Jest również z natury przerażający, głównie dzięki nastrojowej kinematografii Mike'a Goulakisa, niesamowitej elektronicznej partytury Disasterpiece i tajemniczego potwora, który udowodnił, że to, czego nie widzisz, jest często bardziej przerażające niż to, co możesz. Wrzuć gwiazdorską rolę Maiki Monroe, przerażające, dwuznaczne zakończenie i odświeżający scenariusz „play-it-straight”, i łatwo zrozumieć, dlaczego It Follows zdobył imponującą 97% ocenę w Rotten Tomatoes. Nie zdziw się, jeśli oglądanie It Follows wprawia Cię w szaleństwo po prostu idąc ulicą.

9 Babadook (98%)

Na podstawie filmu krótkometrażowego Monster z 2005 r . Babadook jest zasadniczo oburęczną wdowią i rozpaczliwą matką Amelią (Essie Davis) i jej koszmarnym, niespokojnym sześcioletnim synem Samuelem (Noah Wiseman). W Babadook koncepcja macierzyńskiej miłości zostaje zepchnięta na granice. Ten nisko budżetowy, klaustrofobiczny australijski obraz, podobnie jak It Follows , doskonale zaciera granice między rzeczywistością a fantazją, został zinterpretowany na wiele sposobów.

Ale niezależnie od tego, czy uważasz, że postać z bajki, która ucieka przed koszmarami Samuela, jest faktyczną istotą, czy po prostu przejawem cierpienia Amelii z powodu jej niemożliwej sytuacji, trudno jest zakwestionować ocenę zepsutych pomidorów Babadook na poziomie 98%. Co zaskakujące, australijscy widzowie prawie zignorowali ten film w 2014 roku, ale na szczęście miłośnicy kina i krytycy w innych krajach byli o wiele bardziej entuzjastyczni, w tym reżyser egzorcysta William Friedkin, który w możliwie najwyższej formie pochwały twierdził, że nigdy nie widział bardziej przerażającego film.

8 Frankenstein (100%)

Najsłynniejsze dzieło Mary Shelley miało ostatnio trudny czas na dużym ekranie, a fantastyczny horror z udziałem Aarona Eckharta , Frankenstein i Daniela Radcliffe / Jamesa McAvoya, Victor Frankenstein, bombardował zarówno krytyków, jak i publiczność. Jednak kultowe pojazdy Borisa Karloffa z lat 30. XX wieku cieszyły się znacznie większym sukcesem, a dwa takie filmy pojawiły się w najpopularniejszych horrorach Top Rotten Tomatoes.

Pierwszy portret Karloffa z 1931 roku autorstwa Monster Frankensteina jest pierwszym, z doskonałym wynikiem 100% na podstawie 44 recenzji, dzięki takim osobom jak Variety , który opisał występ swojej gwiazdy jako „fascynujący aktorski mesmeryzm” oraz The New York Times , który okrzyknął go „zdecydowanie najskuteczniejszą tego rodzaju rzeczą”. Reputacja Frankensteina została dodatkowo wzmocniona w 1991 r., Kiedy została wybrana do przechowywania w National Film Registry w Stanach Zjednoczonych ze względu na jej „znaczenie kulturowe, historyczne lub estetyczne”.

7 Rosemary's Baby

Jeden z tych rzadkich filmów grozy uznanych przez Oscara w kategoriach aktorskich, Dziecko Rosemary widział, jak Ruth Gordon wybiera Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej za przerażający obrót jako kultowej członkini Minnie Castevet. Mia Farrow i Sidney Blackmer również zdobyły uznanie w innych krajach jako tytułowa matka, która ma być nieświadomie zaimpregnowana zaszczepiaczem szatana, i równie sadystycznym mężem Minnie, odpowiednio Roman. Rodowód obsady tej klasyki z 1968 roku jest praktycznie nietykalny w gatunku horroru.

Oparty na diabelskim bestsellerze Iry Levin z poprzedniego roku, czwarta funkcja Romana Polańskiego w języku angielskim (również jego najwyżej oceniana w Rotten Tomatoes z prawie idealną liczbą 99%) również miała przerażającą przesłankę. Filmowi udało się przestraszyć widzów, nie okazując żadnej krwi ani krwi, dzięki surrealistycznym zdjęciom Williama A. Frakera, które wspaniale zwiększyły napięcie, i mrożącej krew w żyłach muzyki, która niestety okazała się jedną z ostatnich sławnego kompozytora Krzysztofa Komedy.

6 The Bride of Frankenstein (100%)

Cztery lata po pierwszym zachwyceniu publiczności adaptacją Frankensteina Mary Shelley reżyser James Whale i legenda horroru Boris Karloff połączyli się ponownie, by pomóc w osiągnięciu równie wspaniałych rezultatów. Rzeczywiście, podobnie jak jego słynny poprzednik, The Bride of Frankenstein ma również 100% ocenę Rotten Tomatoes z 41 recenzji, co czyni tę parę najwyżej ocenianymi filmami o potworach wszechczasów.

Panna młoda z Frankenstein opowiada historię o tym, jak Henry Frankenstein został zmuszony do zbudowania kobiety z gatunku przez swojego mentora Dr Pretoriusa i oryginalnego potwora. Ten obraz z 1935 roku jest tak samo trzymający w napięciu i fantastyczny jak jego poprzednik, a jednocześnie dodaje silniejszej emocjonalnej jakości i poczucia zabawy. Karloff powrócił do swojej charakterystycznej roli dla Son of Frankenstein (a później wcielił się w różne role w House of Frankenstein i Frankenstein 1970 ), ale być może wyczuwając, że nigdy nie poprawi perfekcji, Whale postanowił porzucić gatunek horroru po jego wydaniu.

5 psycho (96%)

Alfred Hitchcock nie musiał dokładnie uzasadniać tytułu Mistrza trzymania w napięciu około 1960 roku, ale jeśli byłby jeszcze ktoś sceptycznie nastawiony do zdolności reżysera do denerwowania, jego kultowy agregat natychmiast sprawiłby, że poczuliby się głupio. Oczywiście, wrzeszczące struny i mroczne postacie brutalnej sceny Psycho pod prysznicem stały się częścią horroru. Podobnie jak Drew Barrymore w Krzyku ponad trzy dekady później, nikt nie spodziewał się, że największa gwiazda filmu, Janet Leigh, spotka się z jej twórcą tak wcześnie. Hitchcock przeprowadził nawet kampanię reklamową, w której błagał widzów, aby nie ujawniali zaskoczenia.

Od genialnie złowieszczej partytury Bernarda Herrmanna do hipnotyzującej roli Anthony'ego Perkinsa jako właściciela motelu z piekła rodem, Psycho zawiera o wiele więcej niezatartych momentów, że nawet okropne kontynuacje i całkowicie bezcelowy remis Gus Van Santa nie mogą odwrócić jego uwagi geniusz. Pomimo przestarzałych efektów, odkręcanie fotela zachowuje swoją moc, nawet dzisiaj.

4 King Kong (98%)

Ok, więc efekty specjalne można teraz uznać za prymitywne w porównaniu zarówno z bardzo złośliwą przeróbką Jessiki Lange / Jeffa Bridgesa z 1976 r. (46%), jak i z wielkim budżetem Petera Jacksona z 2005 r. (88%), ale w tym czasie oryginał z 1933 r. King Kong, a zwłaszcza jego animacja poklatkowa, był pionierem horrorów. Film zachwycił i przestraszył widzów w równym stopniu.

Można śmiało powiedzieć, że wspinaczka kultowego potwora i późniejszy upadek z Empire State Building to o wiele bardziej niezapomniany obraz niż cokolwiek, co udało się bardziej zaawansowanemu technologicznie królowi Kongom. Oczywiście, mając gwiazdorską obsadę z udziałem Toma Hiddlestona, Brie Larsona, Samuela L. Jacksona, Toma Wilksona i Johna Goodmana, przyszłoroczny Kong: Skull Island z pewnością brzmi obiecująco. Ale nadal stoi przed olbrzymim zadaniem, jeśli ma pokonać 98% oceny, jaką Merian C. Cooper i Ernest B. Schoedsack mają obecnie do czynienia z Rotten Tomatoes.

3 odpychanie (100%)

Trzy lata przed Baby Rosemary Roman Polański po raz pierwszy zapuścił się na rynek anglojęzyczny z psychologicznym horrorem, który jest prawdopodobnie jeszcze bardziej niepokojący. Odraza opowiada historię nieczułej młodej kobiety (granej przez Catherine Deneuve), która powoli zaczyna szaleć po tym, jak jej siostra opuściła dom sama. Film miał swoją premierę w Cannes, zanim zdobył sławę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie i otrzymał pochlebne recenzje na całym świecie, co dało bardzo imponującą ocenę 100% w Rotten Tomatoes.

Czarno-biały obraz z 1968 roku, będący pierwszą częścią trylogii Polańskiego The Apartment , która zakończyła się wraz z The Tenant z 1976 roku, był jednym z pierwszych horrorów z zabójczą postacią kobiecą. Od tego czasu zainspirował wszystko, od teledysków The Cardigans i Metric po Pi Darrena Aronofsky'ego i Black Swan , a także mniej znane filmy, takie jak Scissors z 1991 roku i maj 2002.

2 Nosferatu (97%)

Historia Nosferatu: A Symphony of Horror (znana również jako Nosferatu, eine Symphonie des Grauens ) jest prawie tak intrygująca, jak sam przełomowy film niemy. Nakręcony w 1921 roku ekspresjonistyczny horror FW Murnau był nieautoryzowaną adaptacją Draculi Brama Stokera . Pomimo zmiany różnych nazw i szczegółów z oryginału, firma produkcyjna była nadal pozwana przez spadkobierców irlandzkiego autora, co ostatecznie doprowadziło do zniszczenia prawie każdej kopii.

Na szczęście garstka pozostała nienaruszona, a po wydaniu w Stanach Zjednoczonych siedem lat po niemieckiej premierze zyskała reputację przełomowego dzieła gatunku grozy. Przerażający występ Maxa Schrecka jako wampira hrabiego Orloka, charakterystyczne ujęcia z punktu widzenia Murnau i jego z natury przerażający styl wizualny wszystko to udowodniło, że był godny takiej wytwórni. Pomimo zbliżających się 100. urodzin, niewielu innych krwiopijców zbliżyło się do powtórzenia nadrzędnego przerażenia Nosferatu.