Jesse Custer pokazuje swoją przeszłość, gdy staje się wrogiem Herr Starr i Graala w wypchanym, ale satysfakcjonującym Kaznodziei.
Pytanie, jak wiele historii potrzebuje publiczność, jest interesujące i pojawia się podczas „Backdoors”. Kaznodzieja dość często drażnił historię swojego głównego trio, nie zagłębiając się zbytnio w przeszłość żadnej postaci. Oprócz ujawnienia Tulip ożenił się z gangsterem o imieniu Viktor, podczas gdy ona i Jesse mieli przerwę - i przedłużoną przerwę, ale nadal - serial głównie wybrał się na obrzeżach swojej przeszłości, ujawniając małe ciekawostki tu i tam, takie jak ona samotne dzieciństwo, które połączyło ją z Jesse i jego ojcem i sprawiło, że była naprawdę dobra w grach wideo. To samo dotyczy Cassidy'ego, ale ponieważ nie dzieli on tak długiej historii z Jessem czy Tulipanem, nie było okazji, aby dodać do jego historii poza niedawną retrospekcją, w której pozdrowił nowonarodzonego Denisa, zanim prawdopodobnie zniknął na następne około siedemdziesięciu lat.
Te retrospekcje i ujawnienia pomogły w pewnym stopniu pokolorować postacie Tulip i Cassidy, ale żadna z nich tak naprawdę nie posunęła się naprzód ani nie wywarła większego wpływu na nią poza usprawiedliwieniem grania „Dirty Little Secret” i żartowania o trudności w skutecznym porozumiewaniu się ze swoimi dziećmi znacznie później niż to, że jest zabawny lub szczególnie przydatny dla aktora, który jest tak chętny do wejścia, jak Joseph Gilgun, grając w irlandzkiego wampira z serii. Jako pozorny przywódca Kaznodziei ma więc uzasadnienie, że nurkowanie w historii Jessego zapewniło bohaterowi fascynującą głębię i pozwoliło uzyskać wgląd w motywację do znalezienia Boga, często kosztem jego relacji z ludźmi najbliższymi. mu. I chociaż z pewnością jest coś interesującego w pytaniu o to, jak Jesse wychował się po egzekucji ojca i jaki jest jego związek z Bogiem, biorąc pod uwagę, że jest kaznodzieją skłonnym do ekstremalnej przemocy, wydaje się, że nie czuje się szkoda, że skupienie się na swojej przeszłości w tym momencie sezonu rodzi kilka interesujących pytań na temat tempa, które zawiodły w tym sezonie po ekscytującym pojedynku z pierwszymi odcinkami.
Spojrzenie wstecz wydaje się podkreślać przyjętą prawdę o głównej bohaterce serialu: Jesse Custer jest złym człowiekiem. To nie do końca jego wina; mimo wszystko jego postać została napisana na długo przed tym, jak antybohater stał się zmęczonym stereotypem w telewizji (choć opinie mogą się różnić, jeśli chodzi o komiksy). I to nie do końca jego wina w kontekście tej historii. Jasne, każda postać jest definiowana przez ich wybory, a kiedy popycha się do popchnięcia, Jesse ma tendencję do robienia całkiem złych, ale w debacie o naturze kontra wychowaniu sceny z dzieciństwa dostarczone przez „Backdoor” sugerują, że jego rozwój nie jest całkowicie wina jego DNA, a raczej tych, którzy go z nim dzielą.
Ten odcinek świetnie odwzorowuje doświadczenie Jesse z babcią i jej szczególną karę za odmowę wyrzeczenia się imienia Custer, wraz z mrocznym więzieniem, na które skazał Świętego Zabójców na początku sezonu. Odwołanie do zamordowania starszego Custera i przypomnienie jego synowi, że „Custers nie płaczą; walczymy” jest dobrym sposobem na przywrócenie subtelniejszych cech osobowości Jessego, ale trudno powiedzieć, jak skuteczna jest tutaj poza od przekazania tym, którzy nie oglądali sezonu 1, informacji, które wszyscy już mieli. Interakcja Jessego z babcią zaprasza jednak pytania dotyczące wybranej przez niego metody radzenia sobie ze Świętym i rodzi pytania, czy zanurzenie zabójcy kowboja w bagnie było wynikiem właściwego miejsca, właściwego czasu, czy też Jesse był w zamian (a może nawet nieumyślnie) egzorcyzmowanie starych demonów.
Pozostaje jednak pytanie, co to wszystko ma wspólnego z danym zadaniem. Zadanie, które zostało odłożone na prawie dwa miesiące, po tym, jak pierwszy konkretny trop Jessego trafił na miejsce pobytu Wszechmogącego, postawił go i jego przyjaciół na klapsy w środku Big Easy. Gdyby Kaznodzieja był programem opartym głównie na wewnętrznych działaniach głównych bohaterów, to epizod taki jak „Backdoor” mógłby odnieść większy sukces w głębokim zanurzeniu się w przeszłość Jessego i podpowiedzi, jakie oferuje w związku z tym, dlaczego jest tak pochylony na tropieniu nieobecnego Boga.
W tej chwili odcinek odsuwa się od tych pytań, gdy wydają się być na skraju przełomu. Wysiłki Herr Starra, aby przekonać Jessego, aby zajął miejsce Boga, źle odtwarzając wszystkie jego poprzednie modlitwy, skutkują doskonale dosłowną karą dla głowy Graala, gdy tylko Jesse zdaje sobie sprawę, że widział Boga na samym początku i niechcący go odrzucił. W tym samym czasie „Backdoors” stawia jeszcze więcej pytań, kładąc Słowo na fritz, najwyraźniej zmuszając Jessego do wyjścia z Tulipanem i Cassidym (choć ten był już długo) i umieszczając kolejną potężną istotę na baranie jak się okazuje, Świętego Zabójców nie ma już tam, gdzie zostawił go Jesse.
Wydaje się, że kaznodzieja kończy przed końcem drugiego sezonu sezonu. Dzięki tak dużym zainteresowaniom bohaterów serial może zostać ponownie zainwestowany w kinetyczną historię, która zapoczątkowała sezon. Jeśli tak, wszystkie odcinki takie jak „Backdoors” prawdopodobnie okażą się opłacalne.
Dodatkowe przemyślenia:
Fabuła Eugene in Hell jest tak daleka od wszystkiego, co dzieje się w Kaznodziei, to prawie jak kolejny serial. Sekwencja przerw w więzieniu mogła być bardziej ekscytująca, ale z jakiegokolwiek powodu wszystko, co dzieje się w piekle, wydaje się mieć mniej więcej połowę energii z pozostałej części serii. Jest zaskakująco letargiczny, biorąc pod uwagę lokalizację i obsadę postaci do dyspozycji. Ponownie Preacher przypomina historię bohaterów, tym razem opowiadając o najgorszym dniu Hitlera, gdy Tyler i Eugene patrzą. Do pewnego stopnia przypomina to przeciąganie, więc teraz, gdy Hitler i Eugene są zbiegami z piekła, miejmy nadzieję, że da nitce potrzebną energię.
Kaznodzieja kontynuuje w przyszły poniedziałek utworem „Na kolanach” o godz.
