Recenzja „Pitch Perfect 2”

Pitch Perfect 2 zaspokoi potrzeby docelowej publiczności - choć może ona mieć problem z udostępnieniem filmu przypadkowym miłośnikom komedii.

Po trzech kolejnych wygranych mistrzostwach w cappella obywatelach USA, Uniwersytet Barden Bellas jest na szczycie swojej gry. Prowadzeni przez Becę Mitchell (Anna Kendrick), teraz w jej ostatnim roku, i Chloe Beale (Brittany Snow), teraz w jej czwartym roku seniorów, Bellas wstrzymali swoje życie, aby podróżować po całym kraju podczas zwycięskiej trasy koncertowej w Kennedy Center, gdzie grupa występuje dla prezydenta Baracka Obamy wraz z tłumem wpływowych miłośników a cappella.

Jednak gdy niefortunna awaria garderoby zmienia ukochaną Bellas w narodową hańbę (i wirusowe wideo), zespół zostaje pozbawiony prawa do konkurowania, zakazany przesłuchiwania nowych członków w Barden, a pozostałe przystanki podczas trasy koncertowej w USA są przekazywane rywalom śpiewającym zespół z Niemiec: Das Sound Machine. W obliczu dysonansu harmonicznego i niepewnej przyszłości po ukończeniu studiów Bellowie mają ostatnią szansę na odkupienie: odłóżcie swoje różnice i wygrajcie światowe mistrzostwa a cappella - gdzie Das Sound Machine jest bardzo uprzywilejowany, aby odebrać główną nagrodę.

Oryginalny Pitch Perfect, oparty na prawdziwej opowieści autora Mickey'a Rapkina o trzech kolegiach z grupy a cappella w Pitch Perfect: The Quest for Collegiate A Cappella Glory, był prowadzony przez dyrektora Broadwayu, Jasona Moore'a - i zaczął zdobywać szacunek fanów a cappella, krytyków i miłośników komedii. Film był hitem demograficznym, co spowodowało wysokie oczekiwania wobec kontynuacji z 2015 roku. Pitch Perfect 2, będący debiutem reżyserskim zmienionej aktorki Elizabeth Banks, oferuje większą liczbę utworów muzycznych i zaniechane komediowe rytmy - co czyni go obowiązkowym dla zagorzałych fanów oryginału. Niemniej jednak cienkie jak papier łuki powstrzymują główny wątek, zmieniając historię Pitch Perfect 2 w znany z klifu dramat przerywany elektryzującymi muzycznymi setami. Wynik? Filmowcy, którzy byli zaskoczeni czerpaniem radości z gry Pitch Perfect, prawdopodobnie mniej entuzjastycznie podchodzą do drugiego rozdziału.

Kay Cannon (30 Rock) powraca, aby napisać scenariusz - tworząc użyteczną fabułę kontynuacji, która znajduje sposób na przywrócenie głównej obsady oraz stawienie czoła zespołowi z nowym wyzwaniem do pokonania. Tam, gdzie oryginalny film łączył komedię romantyczną, muzyczne numery i opowieść o odkryciu samego siebie, Pitch Perfect 2 nie jest tak inspirowany - zapewniający rdzeńowi Bellas jedynie niewielki rozwój w tej rundzie (z czego wiele przerabia pomysły z jego poprzednika), jednocześnie polegając na tani śmiech, aby wypełnić czas między występami a cappella. Mimo to filmowcy zainwestowani w postacie znajdą przynajmniej urocze chwile w trwających przygodach Becy, Chloe i Grubej Amy - nawet jeśli nie ma aż tyle treści.

Niektórzy widzowie z przyjemnością zobaczą, jak postacie wspierające mają więcej czasu na ekranie, ale zamiast skupiać się całkowicie na Becie, Pitch Perfect 2 widzi Annę Kendrick, która dzieli się w centrum uwagi z Hailee Steinfeld (True Grit), która gra Emily Junk, studentkę pierwszego roku i „starszą” Bellę, chętny do miejsca w grupie. Para oferuje wartościowe zestawienie, biorąc pod uwagę, że Beca była niechętnym rekrutem trzy lata temu - i teraz przygotowuje się do opuszczenia gniazda Bardenów. Chociaż przy tak dużej liczbie głównych członków zespołu Belli przygotowanych do ukończenia studiów, Emily okazuje się być kluczowym trójwartościowym ziarnem, a nie w pełni członkiem obecnej obsady - pomimo czarującego występu Steinfelda - i Beca spędza większość czasu na bieżnikowaniu filmu, wcześniej pokonała w pierwszym filmie.

To powiedziawszy, nawet jeśli postać Becy jest mniej zdefiniowana w tej rundzie, boczny łuk, w którym aspirujący muzyk internujący się w wytwórni płytowej, jest jednym z największych śmiechu tego filmu. Dzięki wręcz zabawnemu występowi Keegana-Michaela Keya (wcielając się w szefa Beci), a co za tym idzie, Shawna Cartera Petersona (jako nadużyty stażysta Dax). Energiczne przekomarzanie się Keya jest główną atrakcją, zwłaszcza że Kendrick pełni rolę komedii „heteroseksualisty”, wywołując kilka zabawnych wymian.

Reszta obsady to mieszanka hitów lub chybień. Banks wykazuje nieco mniej powściągliwości niż jej poprzednik, szczególnie w odniesieniu do Rebel Wilson jako Fat Amy. Fat Amy wyróżniała się w oryginalnym filmie, a Wilson wprowadza ostry komediowy timing i sprytną improwizację do kontynuacji - zwłaszcza, gdy współpracuje z Adamem DeVine (Zderzakiem) - ale postać jest redukowana przez znajome tłuste dowcipy, które są bardziej niezręczne niż zabawne. Lilly Onakuramara Hany Mae Lee powraca z kolejnym zestawem dziwacznych jedno-liniowych szeptanych pod nosem i dowcipów, ale nie można tego powiedzieć o Florencji „Flo” Fuentes (Chrissie Fit). Próba dwukrotnego złapania oświetlenia podobnego do Onakuramara, Fuentes to kolejna jednorazowa maszyna do żartów, ale alternatywnie nowa Bella wyrzuca z nosa (i niewiarygodne) łacińskie stereotypy.

Na szczęście jeszcze kilka powracających twarzy, Treblemakers Jesse Swanson (Skylar Astin) i Benji Applebaum (Ben Platt), nowi rywale Das Sound Machine prowadzeni przez Pietera Krämera (Flula Borg) i Kommissar (Birgitte Hjort Sørensen), a także kamee z Katey Sagal, David Cross, Snoop Dogg i członkowie [redacted] dostarczają gorliwych podżegaczy do głównej obsady Belli. W szczególności ekipie Das Sound Machine udało się pociągnąć podwójnie: jako lustro tematyczne dla Bellas i naprawdę zabawne dla wykonawców a cappella.

Pitch Perfect 2 zaspokoi potrzeby docelowej publiczności - choć może ona mieć problem z udostępnieniem filmu przypadkowym miłośnikom komedii. To solidna kontynuacja, która zaspokaja lojalną oglądalność serii, a także wielbicieli rockappella i debiut jakościowy dla Banksa jako reżysera. Jednak postacie, historie i komediowa konfiguracja / wypłata nie są tak wyrafinowane tym razem - poszczególne łuki mają tylko przelotny wpływ na nadrzędną historię - w wyniku czego film po prostu nie ma serca (ani dopracowanego humoru) swojego poprzednika.

Widzowie, którzy lubili Pitch Perfect ze względu na jego gryzący dowcip, bardziej niż zręczne muzyczne mash-upy, przekonają się, że kontynuacja oferuje mniej demograficzny urok; zamiast tego Pitcher Perfect 2 dąży do większego i bardziej oburzającego doświadczenia (z jeszcze lepszą ścieżką dźwiękową) dla uznanych grup Bella.