One Finger Death Punch 2 to zwodniczo prosta awantura o uroku i stylu do oszczędzenia. Łatwo jest zacząć, ale satysfakcjonująco trudny do opanowania.
Ogromna poprawa w stosunku do oryginału pod względem jakości, różnorodności i polerowania, One Finger Death Punch 2 Silver Dollar Games to wciągająca niezależna awantura, która nigdy nie bierze się zbyt poważnie. Działa w zwodniczo prostym założeniu swojego poprzednika, w którym gracz ma za zadanie zabijać mnóstwo figurek na ekranie za pomocą tylko dwóch danych wejściowych, aby połączyć kombinacje over-the-top sztuk walki. Jednak gdy tylko wciągnie graczy swoim urokiem i karykaturalnie nieuzasadnioną przemocą, prawdziwe wyzwanie i głębia gry powoli się ujawniają. Gra One Finger Death Punch 2, podobnie jak ukochana Mortal Kombat i arkadowe gry rytmiczne, jest tak samo uzależniająca, jak satysfakcjonująca.
Po dość krótkiej, ale skutecznej serii poziomów samouczków, One Finger Death Punch 2 traci graczy w stosunku do swoich głównych ofert, niezwykle długiej kampanii, która mierzy się z trudnością i różnorodnością oraz Survival, niekończącym się trybem, który zachęca graczy do wspinania się na liderów na górze zwłoki sylwetki. Używając lewego i prawego klawisza strzałki lub lewego i prawego przycisku myszy, kontrolowana przez gracza postać stick musi zabić wszystkich wrogich bojowników, gdy pojawiają się na ekranie, a kolor tych wrogów wskazuje, jakiego rodzaju są wrogami i jak potrzebują do wysyłki. Do czasu wprowadzenia wielu typów wrogów, broni i specjalnych umiejętności szybko staje się jasne, że One Finger Death Punch 2 ma dość wysoki pułap umiejętności, ale równoważy jego potencjalną trudność z przydatnym modyfikatorem prędkości, który może skalować tempo gry automatycznie lub ręcznie.
Kiedy wszystko się łączy - a gra zapewnia, że zdarza się to często - granie w One Finger Death Punch 2 sprawia wrażenie reanimacji żartu Chucka Norrisa w chwalebny sposób. Absurdy, takie jak naładowana broń nagle pojawiająca się w dłoni postaci gracza po złapaniu kuli gołymi rękami, dzierżeniu dużej sadzarki ogrodowej, takiej jak prowizoryczny klub, lub spontaniczne rzucanie się w ciągłe kopnięcie, stają się powszechne zaledwie kilka godzin w grze. Komiczne i samoświadome w swojej istocie, uruchamianie One Finger Death Punch 2 przypomina powrót do ery gier Flash zdominowanych przez Newgrounds i Kongregate. To powiedziawszy, niektóre wybory Srebrnego Dolara są przestarzałe, a nieszczęsna próba spikera z chińskim akcentem brzmi rażąco nie na miejscu. Dodatkowo, wyłącznie liniowy ruch przyznany na ekranie wyboru poziomu kampanii działa wystarczająco dobrze dla pierwszego przejścia, ale jest denerwująco restrykcyjny podczas cofania, a poziomy nie mają żadnej identyfikacji wizualnej ani tekstowej po ich początkowym zakończeniu.
Obejmując swoją tożsamość w policzek i łącząc go z silnym wpływem arkadowym, nawet główne menu gry zawiera dwie postacie drążące, czekające na wejście gracza, a po kilku sekundach bezczynności arkadowy „tryb demonstracyjny” pokazujący rozgrywkę rozpocznie się odtwarzanie nagrania. One Finger Death Punch 2 to wcielenie chaosu i nostalgii, a gracze będą musieli znaleźć inny tytuł, który pozwoli im płynnie przejść od uwolnienia ponadwymiarowej puszki kung fu na wrogach do rzezi większej ich liczby za pomocą inspirowanej Gwiezdnymi Wojnami „ miecz mocy ”niż Anakin Skywalker w świątyni pełnej młodych. Co więcej, fani retro zręcznościowych wojowników, takich jak oryginalne gry Street Fighter, pokochają ogromną i zróżnicowaną ścieżkę dźwiękową gry, która jest pełna szybkich melodii mocy, które mogą cofnąć się do czasów, w których spędzili upuszczanie kwater szafka między łykami Pepsi Clear.
Jednak atrakcyjność gry nie ogranicza się do szaleństwa na ekranie i odniesień do popkultury. Pomimo pozornie surowego użycia figurek kijowych, One Finger Death Punch 2 jest dobrze dopracowanym bijatykiem, który emanuje stylem. Dzieje się tak przede wszystkim ze względu na sposób, w jaki niestrudzenie żongluje sporą kolekcją płynnych animacji, dzięki czemu wrażenia nie czują się stęchłe, nawet jeśli względnie jednowymiarowa rozgrywka powinna być w inny sposób nałożona na gracza. Animacje te włączane i wyłączane losowo umiejętnie tworzą iluzję, że postać gracza ma unikalną reakcję na każdego atakującego z kilkudziesięciu. W połączeniu z dobrze zsekwencjonowanymi konfiguracjami broni i typów wrogów, filmowymi finiszerami i pojedynkami itp., One Finger Death Punch 2 gwarantuje, że żaden z dwóch poziomów kampanii nie gra dokładnie tak samo, a wytrwali gracze, którzy osiągną nowy poziom wieży przetrwania, są zawsze w poszukiwaniu nowych niespodzianek.
One Finger Death Punch 2 lubi przypominać walczącym graczom, aby nie zgniatali guzików, ponieważ system walki wymaga od graczy priorytetowej precyzji nawet przy przytłaczających prędkościach, jeśli chcą ukończyć każdy poziom z pięcioma gwiazdkami lub przewyższyć rankingi przetrwania. Na szczęście gra może być tak relaksująca lub gorączkowa, jak chcą gracze, a nawet najbardziej swobodny gracz powinien być w stanie ukończyć kampanię. Jednak ci, którzy szukają wyzwania, powinni przygotować się na karę przy wyższych prędkościach, ale nagrodą za ukończenie trudnego etapu wielopoziomowego lub szczególnie trudnego segmentu przetrwania po powtarzającej się porażce jest czysta katharsis. Chybienie szybko stanie się zmorą kolektywnej egzystencji graczy One Finger Death Punch 2, co sprawia, że jest to nieco frustrujące, gdy niektóre chybiają się taniej z powodu sporadycznego rozszerzania zasięgu gracza, zbyt trudne do przewidzenia, a czasami znikają tak jak przycisk już został wciśnięty. Ogólnie rzecz biorąc, sukces prawie nigdy nie wydaje się być całkowicie poza zasięgiem w grze One Finger Death Punch 2, i ma godną pochwały pracę, sprawiając, że gracz czuje się sprytnie w swojej biegłości w walce, rzucając w niego zupełnie nowymi wrogami z pewnością, że będą być w stanie dostosować się w locie.
Wreszcie, grywalności towarzyszy szereg umiejętności, które można ulepszać, których gracze mogą używać bez dodatkowych kosztów oraz kilka dodatkowych trybów ukrytych w menu „Więcej”. Istnieje lokalna wieża przetrwania w trybie współpracy, zabawna wersja trybu przetrwania dla pojedynczego gracza z dodatkowym chwytem czarnego kota o imieniu Luca blokującym większą część ekranu, tryb szkolenia i rękawicę, które stają naprzeciw graczy z losowo uporządkowaną tablicą coraz trudniejsze poziomy i zapewnia im wybór, z którym należy się zmierzyć w następnej kolejności. Małe, osobiste akcenty, takie jak tak zwany No Luca No (a także strach przed ukrytym skokiem, który uruchamia się po zbyt długim siedzeniu w menu), przypominają o wielkości i uroku niezależnego Silver Dollar Games, ale ten status nie rozgrzesza twórca wszelkiej krytyki. Błędy przełomowe są bardzo rzadkie w grze One Finger Death Punch 2, ale zdarzają się raz na niebieskim księżycu. Ponadto niektóre typy wroga są zbyt zbliżone kolorami do innych, co można było obejść, wprowadzając unikalne elementy wizualne dla każdego typu poza kodowaniem kolorami - byłaby to ważna zmiana, którą należy wprowadzić również z punktu widzenia dostępności, ponieważ gracze niedowidzący prawdopodobnie zmagają się z grą bardziej niż zdolni.
One Finger Death Punch 2 to awanturnik z dużą ilością serca, doskonałym poczuciem humoru oraz zadziwiającą głębią i zawartością za stosunkowo niską cenę. Ci, którzy zdecydują się spróbować, prawdopodobnie od razu wciągnie ich fascynująca rozgrywka, która odkryje dziwne poczucie spokoju w stylowym oraniu się przez kij postaci, które chcą im zaszkodzić. Oczywiście nie jest to pozbawione wad, a rozgrywka może wydawać się płytka dla tych, którzy nie mogą lub nie chcą nurkować poza powierzchnią, ale gracze, którzy to zrobią, prawdopodobnie zgodzą się, że One Finger Death Punch 2 to przewaga nad resztą w Niezależna scena gier w 2019 roku.
One Finger Death Punch 2 będzie dostępny na PC 15 kwietnia. Screen Rant był kluczem Steam do recenzji.
Nasza ocena:
4.5 z 5 (obowiązkowa gra)
