Nightmare on Elm Street 2: Freddy's Revenge zyskał kult przez lata, ale to nie znaczy, że fabuła ma jakikolwiek sens. Przez wiele lat A Nightmare on Elm Street 2 był uważany za dziwną kaczkę z serii. Podczas gdy wszystkie pozostałe filmy przedstawiają bohaterkę - lub w slasherowej „ostatecznej dziewczynie” - Zemsta Freddy'ego koncentruje się na męskim głównym celu Freddy'ego. W filmie znajduje się również wiele gejowskich podtekstów, co może nie było tak oczywiste dla masowej widowni w 1985 roku, ale z pewnością jest dzisiaj i jest tematem, na który tak naprawdę nie zwraca się uwagi w żadnym innym filmie Freddy'ego.
Kontynuuj przewijanie, aby kontynuować czytanie Kliknij przycisk poniżej, aby rozpocząć ten artykuł w szybkim widoku.
Zacząć teraz
Kolejną rzeczą, która wyróżnia A Nightmare na Elm Street 2, jest jego wynik kompozytora Hellraisera Christophera Younga, który nie brzmi jak żadna inna partytura słyszana w serii i nie zawiera kultowego motywu Nightmare on Elm Street Charlesa Bernsteina. Jest to jednak częściowo spowodowane tym, jak wyjątkowy A Nightmare na Elm Street 2 jest taki, że wielu fanów horrorów odkryło na nowo sequel i poparło go jako dziwny, ale zabawny wysiłek, który nie boi się odejść od ustalonej formuły.
Jedną z wielu zmian w normalnym ustawieniu A Nightmare on Elm Street 2 jest całkowita zmiana sposobu działania Freddy'ego. Ta zmiana nie ma absolutnie żadnego sensu w kontekście pierwszego filmu i jest prawdopodobnie jednym z wielu powodów, dla których zirytowany Wes Craven uznał za stosowne powrót i powrót na kurs dzięki powszechnie ukochanemu Koszmarowi z Elm Street 3: Dream Warriors.
Koszmar z ulicy Wiązów 2: Plan Freddy'ego nie ma sensu
Pomijając w dużej mierze bezsensowne zakończenie A Nightmare on Elm Street - które wydarzyło się z powodu żądań producenta ponad wszystko - klasyk Wesa Cravena z 1984 roku dowodzi, że Freddy Krueger jest prawie wszechmocny w świecie koszmarów, a jedynym prawdziwym sposobem na pokonanie go jest wciągnij go w rzeczywistość, budząc się z nim w szponach. W prawdziwym świecie Freddy jest bezbronny i nie powinien być w stanie manipulować rzeczywistością kaprysem, jak to możliwe w świecie snów.
A A Nightmare on Elm Street 2 widzi Freddy'ego (Robert Englund), który spędza kontynuację, próbując - i ostatecznie się to udaje - posiąść bohatera Jesse Walsha (Mark Patton). Jak sam Freddy wyjaśnia, jest to po to, aby mógł zabijać w prawdziwym świecie. Problem z tym pomysłem jest prosty: dlaczego, u licha, Freddy miałby zrezygnować z możliwości zabijania ludzi w snach na różne kreatywne, sadystyczne sposoby, aby ominąć ludzi nożami w fizycznej formie? Nie ma żadnej przewagi w prawdziwym świecie, która powinna pozwolić Freddy'emu, poza tym, że nie musi czekać, aż potencjalne ofiary zasną.
Jeszcze trudniejsze do naśladowania jest, podobnie jak wspomniane bezsensowne zakończenie A Nightmare on Elm Street, poziomy mocy Freddy'ego w prawdziwym świecie są całkowicie niespójne. W jednej chwili jest fizycznie walczony przez dziewczynę Jessego, Lisę, i fizycznie rzuca się na nastolatki na imprezie przy basenie, a w następnej widzi, jak przechodzi przez krzaki i grozi Lisie dziwnymi zjawami, które prawdopodobnie wyczarowuje. Podczas gdy Koszmar na Elm Street 2 to zabawny sposób na spędzenie około godziny, próba zrozumienia logiki fabuły może doprowadzić do szaleństwa fanów horrorów, i to bez wchodzenia w niezrozumiałą scenę, w której lunatycy Jesse spotyka swojego trenera na siłowni w klubie S&M, a następnie idzie za nim do szkoły, aby biegać na okrążeniach w środku nocy.
