Minął tydzień później i najnowsza strzelanka wieloosobowa na konsolę Nintendo Switch, Morphies Law, niestety nie poprawiła się. Trudno nie być rozczarowanym, że tak odważny i wysoce kreatywny adres IP, taki jak ten, jest pogrążony w problemach, zarówno technicznych, jak i pochodzących z niektórych problemów z projektowaniem. To gra, która na papierze brzmi ekscytująco, ale jej bieżąca realizacja jest utrudniona.
Morphies Law to rywalizująca strzelanka skupiona wokół uroczych robotów ubranych w rodzaj meksykańskiego pastiszu z calavera. Wybitna mechanika polega na wymianie masy między graczami lub celami, przy czym głowa, ręce, nogi, klatka piersiowa i tyłek każdej postaci zmieniają się - zdobądź kilka strzałów w głowę przeciwnika, a twoja głowa będzie rosła, podczas gdy głowa kurczy się, i to samo idzie dla prawie każdej części ciała. To ciekawy i pomysłowy pomysł, który powoduje, że większość meczów kończy się emocjonalnymi postaciami i sprawia, że nieefektywni gracze są słabi i trudni do trafienia, przez pewien czas.
Niestety potencjał rozkwitu tego pomysłu staje się frustrujący z powodu wielu czynników. Mecze trwają maksymalnie cztery minuty, co oznacza, że czas spędzony na gapieniu się na ekran konfiguracji wydaje się być sprawiedliwy lub niezrównoważony w stosunku do rzeczywistego czasu w meczu. Chociaż prawdą jest, że ten podzielony na postępy postęp pozwala na konsekwentne gromadzenie punktów doświadczenia, oferując skrzynki z łupami (oczywiście pinaty), a także niektóre wynikające z tego opcje wyposażenia i tworzenia broni, wielokrotnie przerywa poczucie przepływu i zanurzenia. Dodaj kilka istotnych problemów z kodem sieciowym, tworząc sytuacje, w których wyszukiwanie w szybkich dopasowaniach nigdy się nie rozwiąże, lub w inny sposób wepchnij cię do opóźnionych meczów z graczami głównie międzynarodowymi, a perspektywa przedłużających się sesji Morphies Law stanie się ponura.
Gracze szukający wiedzy lub narracji nie znajdą tu nic satysfakcjonującego, by zatopić zęby, co wydaje się straconą szansą, biorąc pod uwagę przesadzone poczucie charakteru, teatralną ścieżkę dźwiękową i ogólną intencję uroku. Często pojawiają się odniesienia do „twojej Morphie” i mnóstwo zaskakująco dogłębnych funkcji dostosowywania postaci, ale wszystko to jest dość nieważne w wielkim schemacie konkurencyjnej koncepcji strzelanki z minimalnym zorientowaniem na postać. Istnieje samouczek, który rozpoczyna się, gdy załadujesz go po raz pierwszy, co niepoprawnie implikuje, że pewne poczucie budowania świata przeniknie rzeczywistą grę, ale ogranicza się wyłącznie do pomocy komunikatom w menu po tym pojedynczym scenariuszu. Solidny tryb przygodowy dla jednego gracza ogromnie pomógłby w grze, przyspieszając przyczepność do jej dziwnych pomysłów, ale przynajmniej oferuje pewne funkcjonalne i konfigurowalne boty, jeśli twój Switch jest poza zasięgiem łączności z Internetem. Te mecze oferują nawet punkty doświadczenia, choć przy zmniejszonym odsetku gry na żywo, z zastrzeżeniem dziennego limitu.
Po załadowaniu w meczu na żywo (i, miejmy nadzieję, lokalnym), kilka rzeczy staje się jasne: większość pistoletów działa bardziej jak węże wodne, żadna z opcji sterowania nie wydaje się być odpowiednio odpowiednia i niezwykle trudno jest ocenić, jak dobrze zespół wykonuje lub na czym wszyscy powinni się skupić. Jest mnóstwo wspaniałej pracy z foley, z dziwacznymi efektami dźwiękowymi, które wydają się brzękaniem i rąbaniem z pozoru bez powodu, i mało skutecznymi instrukcjami, jak grać w każdy tryb gry poza szybkim przewodnikiem przed mapą. Można śmiało powiedzieć, że najwcześniej dziesięć lub więcej gier zostanie poświęconych na naukę działania każdego trybu i mapy, a to zanim przejdziemy do bardziej szczegółowej mechaniki, takiej jak znalezienie tuneli, które mogą wykorzystać mali nieefektywni gracze do flankowania wrogów i infiltracji niewidzialnych hotspotów.
Jednak w tych pierwszych dziesięciu grach nierzadko dochodzi do najlepszych treści, jakie ma do zaoferowania prawo Morphies. Poziom Tanker Town skacze tam iz powrotem między Awatarem każdej drużyny (ogromne Morphy, które wpływają na stan wygranej każdego meczu i dramatycznie zbliżają się w widocznej odległości), i zawiera śliskie strefy wycieku oleju i sterowalne otwory wentylacyjne w podłodze. Członkowie drużyny mogą strzelać do siebie nawzajem, by leczyć, co oznacza, że niepewne Morphy mogą grać w linii bocznej i działać jako jednostki wsparcia ersatz, a nawet istnieje plecak odrzutowy do zmiany pozycji i uniknięcia niebezpieczeństwa. Liczne specjalne przedmioty wielokrotnego ładowania zwane Wtyczkami są uwzględniane w każdym meczu, oferując zdolności do odwracania pływów w czasie odnowienia, takie jak duże tarcze bąbelkowe, które mogą zakłócać walki drużynowe po obu stronach.
Wszystkie te inkluzje są inteligentnymi i unikatowymi składnikami strzelanki, ale elementy sterujące, czy to żyroskopowe, czy prosty analog, nigdy nie są w stanie sprostać zadaniu gry polegającemu na koncentrowaniu ognia na częściach ciała w walce. Przez większość czasu Morphy nieustannie strzelają z dystansu i liczą na zabójstwo, a brak precyzji zdaje się wpływać na jakość strzału, zapewniając graczom przynajmniej odrobinę wzajemne obrażenia od upadku. To wszystko jest zbyt nieprecyzyjne i luźne, i w najgorszy sposób współdziała z najczęściej słabymi problemami z siecią i opóźnieniami.
Na pewno jest tu coś do pracy, a słowo „potencjał” jest nieuniknione w podsumowaniu. Ostateczne uruchomienie na PC może zaoferować precyzję wymaganą przez centralną mechanikę, ale więcej map i rodzajów gier ma kluczowe znaczenie dla jej obecnego przetrwania jako strzelanka na konsole. Jeśli preferujesz filiżankę herbaty i / lub grę w sieci regionalnej, musisz zobaczyć największe sztuczki Morphies Law, ale jest coś niesmacznie „wczesnego dostępu” do gry w jej obecnym stanie.
Więcej: The Messenger Review: Blissful Retro Platformer
Morphies Law jest już dostępny w sklepie internetowym Nintendo Switch za 19, 99 USD. W celu przejrzenia udostępniono Screen Rant cyfrową kopię Switcha.
