Na początku - czyli w grze o tron HBO - byli czytelnicy książek i czytelnicy niebędący książkami. Nie-książkowi czytelnicy byli radosną grupą ludzi, którzy z niecierpliwością oczekiwali nadejścia każdego nowego odcinka, aby mogli rozkoszować się kolejnym rozdziałem jednej z największych przygód telewizyjnych. Czytelnicy książek doskonale wiedzieli, co zawierają te rozdziały, ponieważ czytali święte księgi poprzedzające nadejście Gry o tron znanej jako seria Pieśń Lodu i Ognia. Podczas gdy obie grupy cieszyły się grą o tron w HBO, starły się również o rzekomo lepszą wiedzę czytelników książek i ich zdolność do patrzenia w przyszłość.
Wkrótce jednak gra Game of Thrones zaczęła się, zanim czytelnicy zdali sobie sprawę, że serial nie jest powieścią w słowach. Fakt ten stał się bardziej oczywisty, gdy serial trwał, a duże odchylenia od książek stały się powszechne. Z tego powodu ostry kontyngent czytelników książek zaczął lamentować, że niektóre elementy książek nie stworzyły serialu. Podczas gdy niektóre z tych postaci, momentów i historii są pomijane, inne zostały słusznie pozostawione.
Oto 15 momentów, w których cieszymy się, że nie byliśmy w serialu o grze o tron.
15 Danny defekuje się po ucieczce smoka
Niektórzy nazwali George'a RR Martina najlepszym pisarzem w historii fantasy. To dziwne kwalifikacje, które przemawiają do niezaprzeczalnej błyskotliwości Martina jako twórcy przekonujących ogólnych narracji, a także jego wysiłków, aby stworzyć równie wspaniałe sekwencje od momentu do momentu. Martin ma tendencję do polegania na prawie dziecięcych opisach i technikach, aby przekazać swoją rację. Dotyczy to szczególnie jego niesławnych scen seksu.
Jeden z najbardziej wątpliwych przykładów tego konkretnego stylu ma miejsce pod koniec Tańca ze smokami, kiedy Daenerys ucieka Meereen na grzbiecie Drogona. Ten moment był równie spektakularny w książkach, jak w serialu, ale książka zawisła ciemna chmura nad przebiegiem, opisując szczegółowo, jak Matka Smoków gwałtownie wypróżniała się wkrótce po wylądowaniu. To dość dziwne, że coś takiego się wydarzyło, ale niepotrzebny poziom szczegółowości użyty do opisania jej wypróżnienia sprawia, że cieszymy się, że serial postanowił przeoczyć ten punkt fabuły.
14 Melisandre rodzi kolejnego zabójcę cienia
Jeden z najbardziej pamiętnych momentów sezonu Game of Thrones miał miejsce, gdy Melisandre urodziła dziecko-cień, które zabiło Renly Baratheon. Oprócz szokującej śmierci Renly, ten moment jest znaczący, ponieważ po raz pierwszy naprawdę widzimy potencjał mocy Czerwonej Kobiety. W rzeczywistości, jak niektórzy zauważyli, wydaje się dziwne, że Stannis nie użyłby tej mocy do zabicia wszystkich swoich wrogów i zaoszczędził sobie kłopotów.
Zarówno książka, jak i serial starają się wyjaśnić, że Stannis nie zrobiłby czegoś takiego, ponieważ ludzie powiedzieliby, że Melisandre wygrał bitwę, a nie on. W tym zwycięstwie nie byłoby honoru. Książka nieco osłabia ten pomysł, przedstawiając scenę, w której Melisandre rodzi drugiego zabójcę cienia, który zabierał Storm's End. Widzenie tej techniki dwa razy z rzędu sprawia, że wyjaśnienie jej nagłego zniknięcia wydaje się puste. Cieszymy się, że serial potraktował ten moment jak poddanie się urokowi złej magii, której nie należy lekceważyć.
13 Edric Storm zostaje zabrany do Dragonstone
Pamiętasz wpis z przeszłości, kiedy wspominaliśmy o zabójcy cieni, który zbierał Storm's End? Cóż, jednym z powodów, dla których się narodziło, było to, że ludzie chroniąc Kres Burzy odmówili oddania go Stannisowi, ze strachu przed tym, co stanie się z drańskim dzieckiem Roberta Baratheona, Edrichem Stormem. Dranie Roberta zyskują większą uwagę w książkach, ale Edric jest z pewnością najbardziej znaczącym dzieckiem drania wyciętym z serialu. W rzeczywistości to Edric, a nie Gendry, został zabrany do Dragonstone, aby zostać poświęcony, zgodnie z książkami.
Problem z Edricem jest dwojaki. Po pierwsze, w tej chwili jest całkiem jasne, że fabuła baratheońskich bękartów skończyła się. W związku z tym wątek Storm jest w pewnym sensie bezcelowy. Co ważniejsze, bardzo trudno byłoby showrunnerom przedstawić tak późne dziecko Baratheona, a następnie natychmiast wysłać go, aby nigdy więcej go nie widział. Logicznym rozwiązaniem było zaangażowanie Gendry'ego w miejsce Storma.
12 Tyrion łapie skalę szarości
Oto zmiana książki do pokazu, która jest co prawda nieco dyskusyjna. W piątym sezonie Game of Thrones Jorah łapie przerażającą chorobę w skali szarości, próbując eskortować Tyriona do Daenerys. Chociaż skala szarości można teoretycznie wyleczyć - o czym świadczy Shireen Baratheon - mocno sugeruje, że choroba jest powolnym pocałunkiem śmierci dla każdej osoby, która ją złapie. Sytuacja wygląda inaczej w książkach. Tam Jorah nigdy nie porywa Tyriona i nigdy nie łapie skali szarości. Zamiast tego to bardzo popularny Tyrion łapie chorobę.
Teoretycznie nic nie jest tak źle z tym zwrotem akcji. Tyrion jest ukochaną postacią, a złe rzeczy ciągle przytrafiają się ukochanym bohaterom. Jednak fabuła Tyriona w książkach jest znacznie inna niż w serialu, a jego walka ze skalą szarości pomaga wpłynąć na jego decyzję w późniejszym odcinku w A Dance With Dragons. Jego historia w serialu nie przynosi aż tak dużych korzyści z infekcji. Poza tym Tyrion jest wystarczająco interesujący bez niego. To Jorah naprawdę potrzebował nowej fabuły do pracy.
11 Bezowocne przygody Brienne i Podricka
A Feast for Crows pozostaje najbardziej kontrowersyjną książką w sadze Song of Ice and Fire. Fani czwartej książki zwykle bronią jej na podstawie eksperymentów Martina z bardziej szczegółową budową świata i analizą postaci powolnego spalania. Ci, którzy nie znoszą tej książki, uważają ją za żmudną lekturę, podkreśloną bardzo nielicznymi momentami. Jedną rzeczą, którą obie strony zwykle się zgadzają, jest to, że fabuła Brienne i Podrick opisana w książce była wielką nieudaną próbą.
Oczywiste jest, że George RR Martin próbował przekształcić fabułę Brienne i Podricka w Westerosiowską wersję Odysei. To ciekawy pomysł, który ciągnie za sobą brak rozrywki. Wyobraź sobie fabułę Brienne i Podricka z pominięciem scen i wydarzeń, w których odkrywają dzieci Starka, ale z większą ilością scen przedstawiających jeżdżących po lesie. Co najgorsze, Brienne prawie nigdy nie będzie wielką wojowniczką w książkach, w których regularnie pojawia się w serialu.
10 Myląca zdrada Ramsaya Boltona
W drugim sezonie Gry o Tron Theon postanawia zwrócić się przeciwko Starkom, dołączając do Ironborn i zdobywając Winterfell. Dla Theona wszystko idzie dobrze, dopóki nie rozeszła się wiadomość o upadku Winterfell, a Boltonowie wysyłają armię, by odebrała go od szkieletowej załogi Theona. Młody Greyjoy zostaje schwytany przez tę armię, zabrany do Dreadfort i niesławnie torturowany przez Ramsaya Snowa. To dość prosta sekwencja wydarzeń.
Ta sama sytuacja wygląda inaczej w książkach. Na stronie Theonowi udaje się porozmawiać z Ramsayem Snowem i przekonuje go, by zdradził innych żołnierzy z północy próbujących odebrać Winterfell. Ramsay postanawia zdradzić innych żołnierzy z północy, ale potem porywa Theona, kiedy otwiera przed nim bramy Winterfell. Chodzi o to, że Boltonowie byli zdrajcami i wykorzystali tę okazję, aby zabić zwolenników Starka i oszukać Theona. Jednak w tym momencie nie ustalono, że Bolton się odwrócił, a cała zdrada po prostu działa jak tani podwójny zwrot akcji, który po prostu nie jest potrzebny.
9 Odkrycie Arstana Białobrodego
Ogólnie rzecz biorąc, postać Barristana Selmy'ego jest lepiej przedstawiona w książkach niż w serialu. To prawda, jest to spory argument, ale natura opowiadania książek pozwala Martinowi głębiej zbadać postać. Jest też drobna sprawa, że Selmy wciąż żyje w książce i jest zaangażowana w główną historię, którą należy rozważyć, rozważając ten argument. Jednak nie wszystko, co przydarzyło się Selmy w książkach, działałoby w serialu. Dotyczy to w szczególności historii jego alter-ego, Arstana Białobrodego.
W książkach Daenerys poznaje starca o imieniu Arstan Whitebeard, który ratuje ją przed zamachem. W końcu okazuje się, że Białobrody to tak naprawdę barristan Selmy. W serialu Selmy od razu ujawnia swoją tożsamość. Mimo że wydaje się to oczywiste, byłoby absolutnie bolesne, gdyby widzowie próbowali ukryć prawdziwy wygląd Selmy za warstwą makijażu i peruki. Historia Białobrodego mogła zadziałać tylko w książkach.
8 Róg zimy i Smoczy róg
W większości gra o tron jest cudownie pozbawiona wygodnych urządzeń fabularnych. Podczas okazjonalnego „Och, daj spokój!” chwila odwraca się od swojej brzydkiej głowy, większość odcinków Gry o Tron nie rozgrywa się tak, jak przeciętny odcinek Prawa i Porządku, w którym luźne włosy znalezione w pustej butelce Sunny Delight prowadzą do aresztowania seryjnego zabójcy. W przeważającej części jest to jakość, jaką serial podziela z powieściami, ale książki zawierają jeszcze kilka chwil uniesienia brwi na setkach stron.
Żadna z tych chwil nie jest bardziej myląca niż ujawnienie Rogu zimy i Rogu smoków. Róg zimy to róg, który posiadali dzicy, który rzekomo mógł zniszczyć Mur jednym ciosem. Ostatecznie sugeruje się, że róg jest fałszywy, ale nadal jest kwestia Smoczego Rogu. Smoczy Róg jest obecnie w posiadaniu Greyjoyów i najwyraźniej można go wykorzystać do przejęcia kontroli nad smokami Daenerys. Nie jest do końca jasne, czy ten róg to prawdziwy interes, ale sama obecność tych magicznych rogów jest po prostu absurdalna.
7 Patchface … Tylko Patchface
Ilekroć epicka seria książek jest dostosowywana do filmu lub telewizji, powszechnie przyjmuje się, że będą pewne postacie, które nie przetrwają przejścia. Fani książek Pieśń Lodu i Ognia byli szczególnie świadomi, że nie każda postać z książki zrobi serial. W książkach jest po prostu zbyt wielu ludzi, aby było to możliwe. Podczas gdy niektóre postacie cięte są słusznie tęsknione (zawsze będziemy cię kochać, Strong Belwas), inne po prostu nie byłyby warte wysiłku włożonego w ich włączenie.
Patchface jest doskonałym przykładem tego ostatniego. Patchface jest głupcem w służbie Stannisowi Baratheonowi, który stracił dużo rozumu, kiedy prawie utonął w młodym wieku. Sugeruje to, że to wydarzenie zapewniło mu pewien rodzaj dalekowzroczności, ale przede wszystkim Patchface śpiewa mylące rymy i tańce. W pewnym momencie zasugerowano również, że jest on prawdziwym ojcem Shireen Baratheon. Pomijając tę niefortunną możliwość, Patchface jest w zasadzie Tomem Bombadilem książek.
6 Olbrzymi Łańcuch Tyriona
W większości niesławna bitwa nad Blackwater rozgrywa się mniej więcej tak samo w książkach i serialu. Stannis i jego siły atakują Królewską Lądowisko, zostają odpędzeni przez obrońców zamku, a Lannisterowie królują. Tu i ówdzie jest kilka różnic, ale największa zmiana między wersją książki o wersji bitewnej a wersją serialu dotyczy gigantycznego łańcucha, który Tyrion stworzył przed bitwą, tak jak jest to przedstawione w Starcie królów. Łańcuch został zaprojektowany, aby zapobiec wycofaniu się sił Baratheona i, wraz z wybuchami pożarów, jest jednym z najbardziej znaczących momentów walki, jak pierwotnie napisano.
To tylko jedna z tych rzeczy, które działają lepiej w książkach niż w serialu. W serialu widok pożarów rozprzestrzeniających się w zatoce pozostaje jedną z wielkich wizualizacji w historii telewizji. Osiągnął ten status bez dodawania łańcucha. Łańcuch wymagałby od zespołu produkcyjnego stworzenia dodatkowego efektu CGI, który nie jest tak imponujący jak pożar, i wymagałoby od scenarzystów dopasowania dodatkowych scen wyjaśniających, jak powstał łańcuch. To jedna zmiana, na którą tak naprawdę nikt nie może narzekać.
5 Związek Cersei i Taeny Merryweather
Sceny seksu w książkach Pieśń lodu i ognia są w zasadzie jednym z najgorszych aspektów powieści. George RR Martin bardzo lubi rozmawiać o seksie, ale kiedy to robi, ma tendencję do używania zbyt często takich zwrotów jak „męskość” i „różowy maszt”. To prawie jak najbardziej niewygodna seksualnie osoba, którą znasz, pisze powieść romantyczną w sklepie z pieniędzmi.
Chociaż serial ma naturalną zaletę, że jest w stanie pokazać te sceny, a nie je opisać, autorzy serialu podjęli również mądrą decyzję o wyeliminowaniu zbędnych kontaktów seksualnych z książki. Chociaż związek między Cersei i jej „partnerką” Taeną Merryweather nie jest całkowicie seksualny, jest to niepotrzebny rozwój fabuły, który wydaje się napisany jedną ręką i bez namysłu. Zasadniczo jest to fikcja fanów, która przyczynia się wyłącznie do seksu ze względu na seks, a tego już jest wystarczająco dużo w serialu.
4 Fałszywa śmierć Mance'a Raydera
Jednym z powodów, dla których HBO Game of Thrones odniosło tak wczesny sukces, mimo że jest tytułem fantasy z mieczem i czarów, jest to, że serial był wspaniale osadzony w elementach świata rzeczywistego, takich jak polityka i relacje. W miarę rozwoju serii pisarze zaczęli ostrożnie włączać do fabuły coraz więcej magicznych elementów. Sytuacja jest nieco inna w książkach, w których magia jest znacznie bardziej powszechna i obecnie jest ogólnie akceptowana jako część świata.
Różnica między traktowaniem magii przez dwa media polega na tym, że cieszymy się, że serial nie zawierał fałszywej śmierci Mance'a Raydera. W książkach Rayder nie został spalony żywcem. Zamiast tego Melisandre sprawił, że grzechotnik o imieniu Rattleshirt wyglądał jak Rayder i zamiast tego go spalił. Podobnie jak w przypadku dziecka-cienia, problem polega na tym, że wprowadzenie tego elementu do serialu tak naprawdę nie łączy się z konkretnym światem, który stara się stworzyć seria. Poza tym naprawdę trudno byłoby wcisnąć kolejne przygody Raydera w ramy narracji serialu.
3 Jeyne Poole pozuje jako Arya Stark
Wiesz, kiedy naprawdę na to patrzysz, George RR Martin uwielbia używać oszustów lub osób w przebraniu jako elementu fabuły. Ta szczególna technika nie jest tak powszechna w serialu, ale zdarza się dość często w książkach. Jednym z najbardziej znaczących zastosowań tego urządzenia fabularnego, które nie sprawiło, że serial jest udziałem Jeyne Poole. Podczas gdy Poole pojawia się krótko w pierwszym sezonie Game of Thrones, jest w dużej mierze postacią jednorazową.
Jej sytuacja jest zupełnie inna w książkach. Tam Poole jest przebrany za Aryę Stark i jest żonaty z Ramsay Bolton. Zasadniczo jej historia jest taka sama, którą Sansa była zmuszona znieść w serialu, ale Poole miał ją jeszcze gorzej niż Sansa. Była wykorzystywana jedynie jako zabawka dla Ramsaya i musiała znosić niektóre z najbardziej obrzydliwych momentów opisanych w książce. Prawdę mówiąc, ta historia po prostu nie działa w serialu. Publiczność nie zainwestowałaby emocjonalnie w postać Poole, co oznacza, że torturujące sekwencje pornograficzne z udziałem Ramsaya, które już wzbudziły kontrowersje, wydawałyby się jeszcze bardziej bezpodstawne.
2 Penny the Dwarf's Pig Jousting
Tyrion Lannister jest bez wątpienia jedną z największych postaci w całej rozrywce. Jednym z powodów, dla których Tyrion jest taki świetny, jest to, że jest tak magnetyczny, inteligentny i przekonujący jako postać, że często zapominasz, że jest krasnoludem, chyba że ktoś - zwykle on - to zauważy. Jest świetnym przykładem tego, jak fizyczne cechy są, ale powłoką pokrywającą to, kim naprawdę jesteśmy, i że powinieneś przypisywać wartość tym cechom na własne ryzyko.
Penny jest dokładnym przeciwieństwem. Podczas zupełnie innych przygód książkowych Tyriona spotyka karłowatego niewolnika o imieniu Penny, z którym bierze udział w udawanych potyczkach w ramach serialu komediowego. Wydaje się, że celem Penny w tej historii jest przeciwstawienie się Tyrionowi. Problem polega na tym, że jest dość kiepsko napisana, w wyniku czego często odpada jak bzdurna, jednobarwna kreacja, której kiepskie próby komediowe są płaskie.
