Seria Final Fantasy była kiedyś ograniczona przez ograniczenia sprzętowe, jeśli chodzi o projektowanie głównych bohaterów, ponieważ musiały one mieć określony rozmiar i musiały zawierać wiele duszków / póz, aby były funkcjonalne. Potwory z serii Final Fantasy nie podlegały takim ograniczeniom, co oznaczało, że mogły być znacznie większe i bardziej misternie zaprojektowane niż grywalne postacie pojawiające się w każdej grze.
To właśnie pragnienie stworzenia dziwacznych i interesujących wyglądów potworów doprowadziło wielu złoczyńców z Final Fantasy do przeprowadzenia potwornej transformacji w ostatniej chwili, aby wyglądali świetnie podczas ostatecznej bitwy.
Potrzeba, aby złoczyńcy z Final Fantasy robili wrażenie podczas ostatecznej bitwy, doprowadziła do frustrujących zwrotów z ostatniej chwili w historii, które zmniejszyły niektórych złoczyńców, a sprawiły, że inni wydają się bardziej imponujący. Nie możesz po prostu rzucić przerażającego wyglądającego potwora z anime na koniec gry Final Fantasy i nazwać to dniem, ponieważ gracz musi być wystarczająco zaangażowany, aby go pokonać.
Ostateczny boss również nie może być zbyt łatwy ani frustrująco twardy, co może być trudne do oszacowania ze względu na to, jak większość graczy porusza się we własnym tempie, a niektórzy będą bardziej przygotowani niż inni, gdy nadejdzie ostatnia bitwa.
Jesteśmy tu dzisiaj, aby ustalić, którzy złoczyńcy z Final Fantasy pomogli przekształcić ich gry w klasyczne tytuły, a które tylko obniżyły wyniki recenzji - od potwora, który ukradł reflektor z Kuja, do anioła, który chce zniszczyć świat.
Oto 10 głównych bossów Final Fantasy, którzy ranią gry (i 10, którzy je uratowali) !
20 Hurt: Necron
Era tytułów Final Fantasy na PlayStation miała niesamowitych złoczyńców, a Kuja plasuje się wśród nich wysoko. Kuja była odpowiedzialna za sprowadzenie większości świata na piętę, co zrobił, manipulując królową Brahne z cienia i oferując jej magiczną broń, która była poza zasięgiem tego, co każde inne królestwo w królestwie mogło przynieść.
Rywalizacja pomiędzy Zidane i Kuja dochodzi do końca pod koniec gry, wraz z ostatnią epicką bitwą … po której następuje kolejna bitwa z nowym złoczyńcą, o którym nigdy wcześniej nie wspomniano.
Nekron jest reprezentacją ciemności i zniszczenia, która pojawia się tylko dlatego, że jest wielkim potworem-bossem. Necron kradnie punkt uwagi Kuji w celu przedłużenia ostatecznej bitwy z bossem o kolejną fazę. Ostatnia konfrontacja w Final Fantasy IX powinna była obejmować Kuję, a nie jakiegoś nowego faceta, który istnieje tylko dlatego, żeby wyglądać fajnie.
19 Zapisano: Exdeath
Istnieje problem w serii Final Fantasy, w której niesamowity złoczyńca zostanie zbudowany jako główne zagrożenie, ale zostanie usunięty przez kosmiczną istotę na późnym etapie historii. Exdeath udało się przełamać ten trend, ponieważ został ustalony jako przyczyna zniszczenia kryształów na wczesnym etapie gry i pozostawał stałym zagrożeniem aż do ostatecznej walki z nim.
Exdeath zdobywa także punkty za dwie fazy swojej ostatecznej bitwy, z których pierwsza pokazuje go w swojej prawdziwej formie - kolosalne drzewo, które zostało zmutowane przez dusze złych istot, a druga pokazuje bardziej przypominającą człowieka Exdeath na stopionych ciałach swoich sług, w tym, co wciąż jest jednym z najbardziej niepokojących stworzeń w serii.
18 Hurt: Chmura ciemności
Chmura Ciemności ma zerową osobowość i jest jedynie reprezentacją pustki w kobiecej formie. Final Fantasy III to raczej seria mniejszych opowieści i zadań niż spójna całość, więc Cloud of Darkness nie odgrywa dużej roli do końca gry.
Problem z ostateczną bitwą z Chmurą Ciemności w oryginalnej wersji gry Famicom polega na tym, że ma tylko jeden atak - Flare Wave, która zadaje masę obrażeń za jednym trafieniem. Oryginalna wersja Final Fantasy III oferuje wiele opcji pracy, ale większość z nich jest bezużyteczna, chyba że zechcesz osiągnąć poziom 99, ponieważ twoja drużyna musi być zbudowana w taki sposób, aby mogła przetrwać nieskończoną falę Flare Wave ataki
17 Zapisane: Kefka
Kefka był wyjątkowy wśród złoczyńców Final Fantasy, kiedy po raz pierwszy pojawił się w Final Fantasy VI, ponieważ był trochę Jokerem serii. Kefka był szalonym psychopatą, który kochał tylko zniszczenie, ale mógł być zabawny w jego reakcjach, gdy ludzie go nie szanowali, a także w jego lekceważeniu ludzkiego życia.
Ostateczna bitwa z bossami przeciwko Kefce jest odpowiednim zakończeniem ery Super Nintendo z serii Final Fantasy.
Podczas walki tło przewija się w górę Statuy Bogów, gdy widzimy obrazy dojścia Kefki do boskości, zanim staniemy przed nim w całej okazałości, gdy nabiera obrazu, który kpi z anielskich istot. Jedyną prawdziwą skargą na ostateczną walkę z Kefką jest to, że jest to odrobinę zbyt łatwe, co wiąże się z tym, jak proste jest tworzenie zepsutych kombinacji umiejętności i przedmiotów w Final Fantasy VI.
16 Hurt: Zeromus
Final Fantasy IV miał świetnego złoczyńcę w postaci Golbeza, który był w dużej mierze klonem Dartha Vadera, ale został zastąpiony na późnym etapie gry przez stworzenie zwane Zemus, który był czarodziejem żyjącym na Księżycu i chciał użyć swoich mocy, aby przejąć kontrolę nad światem. Smutne jest to, że nie możesz nawet walczyć z Zemusem, ponieważ Golbez i FuSoYa radzą sobie z nim w bitwie przerywnikowej. Pozostajesz do walki ze stworzeniem zwanym Zeromus, który jest przejawem nienawiści Zemusa.
Zeromus przybiera postać bossa typu R i istnieje tylko jako bitwa z bossem końcowym. Nie ma powodu, dla którego Golbez (znacznie lepsza postać) nie powinien pozostać złoczyńcą przez całą grę. Nie ma również powodu, dla którego Zemus powinien był zostać tak szybko zwolniony.
15 Zapisane: Ultimecia
Final Fantasy VIII może być najłatwiejszą grą z tej serii, z uwagi na to, jak proste jest użycie Systemu Junction, aby stworzyć niepowstrzymanie potężne postacie we wczesnej fazie gry. Wszystkie hacki na świecie wychodzą z okna, gdy zmierzysz się z Ultimecią po raz ostatni, ponieważ zmusza cię do skorzystania z szeregu losowych członków drużyny, co oznacza, że będziesz musiał rozłożyć swoje zasoby w grupie, chyba że nie przejmuj się, że zostaną na zawsze usunięte z bitwy, gdy skrzekną.
Ultimecia ma również zdolność niszczenia twoich Sił Strażników, a także wszystkich ich połączonych zdolności i zaklęć. Ogranicza to twoje możliwości w miarę trwania bitwy. Ultimecia zostałaby znacznie ulepszona, gdyby okazało się, że jest Rinoą z przyszłości, ale Yoshinori Kitase zaprzeczyła tej wybitnej teorii fanów.
14 Hurt: Ultima The High Seraph
Final Fantasy Tactics miało niesamowity system bitew, który został wsparty niesamowitą historią średniowiecznej wojny w magicznym świecie. Ujawniono, że wiele wybitnych postaci politycznych jest manipulowanych przez demony znane jako Lucavi, ponieważ szukają odpowiedniego ciała gospodarza, którego można użyć do przywrócenia ich przywódcy - Ultimy, Wysokiego Serafina.
Problem z bitwą przeciwko Ultimie, High Seraph, polega na tym, że jest to zbyt łatwe.
Jest to część większego wydania drugiej połowy Final Fantasy Tactics, które jest o wiele łatwiejsze niż pierwsza połowa, ze względu na przytłoczone postacie fabularne, które otrzymujesz za darmo. Jedynym sposobem, aby ostateczna bitwa z Ultimą była interesująca, Wysokie Serafin jest celowe wejście ze słabą drużyną.
13 Zapisane: Chaos
Większość czasu spędzasz w oryginalnej Final Fantasy, mając do czynienia z Czterema Potworami, którzy zepsuli naturalne elementy świata i muszą zostać pokonani. Dopiero w ostatnim pokoju w grze zdajesz sobie sprawę, że Garland, pierwszy boss, z którym walczyłeś, jest prawdziwym zagrożeniem, ponieważ absorbuje moc Czterech Potworów i przekształca się w Chaos.
Chaosowi nie pozostawia wiele czasu na pozostawienie wrażenia, ale jego epicka bitwa stanowi ekscytujące zakończenie gry. Walka z Chaosem wymaga pewnego planowania w imieniu drużyny, ponieważ ma on dostęp do najpotężniejszych zaklęć żywiołów w grze i może wywoływać efekty statusu za pomocą ataków fizycznych i specjalnych umiejętności. Chaos miałby odgrywać większą rolę w multiwersie Final Fantasy, ale nic nie przebije oryginalnej ostatecznej bitwy przeciwko niemu.
12 Hurt: Yu Yevon
Final Fantasy X miało kilku niesamowitych złoczyńców, takich jak gigantyczny potwór wieloryba znany jako Sin i ekstrawagancko sadystyczny Seymour Guado. Seymour i Sin są niczym więcej niż przeszkodami dla prawdziwego złoczyńcy Spiry, który od stuleci manipuluje wydarzeniami z cienia, aby mógł kontynuować cykl przemocy, który utrzymuje go w nieśmiertelności.
Ten potwór jest znany jako Yu Yevon … i jest dużym błędem, z którym nie można przegrać, nie bardzo się starając, ponieważ drużyna ma Auto-Life przez całą bitwę. Ostatnia epicka walka w Final Fantasy X to niewiele więcej niż rozszerzona formalność, gdy niszczysz Yu Yevona i jego irytujące Pagody Yu, dopóki nie zostaną zniszczone. Jeśli programiści nie zamierzali zamieniać Yu Yevona w prawdziwe zagrożenie, to powinni go po prostu zepsuć w przerywniku filmowym i pozwolić Ostatecznemu Eonowi Braski być ostatnim szefem.
11 Zapisane: cesarz Mateus
Twórcy serii Final Fantasy wcześnie zdecydowali, że chcą, aby każda nowa iteracja głównej linii była własną historią i miała własny zestaw zasad dotyczących działania świata. Udowodnili to, osadzając Final Fantasy II w innym świecie i skupiając się bardziej na fabule, a także tworząc zupełnie nowy system walki.
Final Fantasy II to jedna z najmniej popularnych gier z tej serii, która częściowo wynika z jej mechaniki, ale ma niesamowitego złoczyńcę.
Cesarzowi Mateuszowi udaje się przejąć kontrolę nad większością świata za pomocą mocy czarnej magii, a nawet udaje mu się przekroczyć swój los po tym, jak został zabity przez drużynę. Plan Mateusa polegał na pokonaniu diabła i przejęciu życia pozagrobowego, aby mógł on osiągnąć boską moc, co oznacza, że partia musi zapuścić się w królestwo Pandemonium, aby ponownie zmierzyć się z Mateusem w ostatniej epickiej bitwie.
10 Hurt: Sierota
Seria Final Fantasy często musi wymyślić powód, dla którego złoczyńcy wielkości ludzkiej nagle zyskują moc przekształcania się w gigantyczne potwory na ostatnie spotkanie w grze. Final Fantasy XIII nie musiała tego robić, ponieważ głównym złoczyńcą w grze jest fal'Cie o imieniu Barthandelus (w postaci Galenth Dysley) i lubi przemieniać się w gigantycznego potwora, gdy staje twarzą w twarz z drużyną.
Barthandelus zostaje zrzucony pod koniec gry dla tajemniczego fal'Cie o imieniu Orphan, który jest podobnym gigantycznym potworem o tematyce religijnej, ale jest przedstawiany jako bardziej dziecinny i mniej świadomy konsekwencji swoich działań, co oznacza, że jest znacznie mniej satysfakcjonujący pokonać w bitwie. Nie pomaga również to, że Vanille może pokonać Sierota jednym zaklęciem, gdy jest ono rozłożone, co czyni walkę formalną dla tych, którzy są świadomi tej sztuczki.
9 Zapisane: Shuyin
Ci, którzy odeszli w świecie Spiry, mogą nadal żyć bez zgody, jeśli ich wola jest wystarczająco silna. Dotyczyło to zarówno Aurona, jak i Seymoura, choć oba zostały ostatecznie wysłane do zaświatów przed końcem Final Fantasy X. Shuyin był złoczyńcą w Final Fantasy X-2 i prawdopodobnie najpotężniejszy nieobecny pozostał w Spira. Jest w stanie przejąć kontrolę nad ciałami Nooj i Baralai, aby obudzić machinę zwaną Vegnagun.
W ostatecznej bitwie przeciwko Shuyinowi gracz jest zmuszony walczyć z postacią, która używa tych samych technik, które niegdyś władał, podczas gdy Shuyin walczy za pomocą uszkodzonych wersji ataków Overdrive Tidusa. Final Fantasy X-2 zdołało obalić zwykłą gigantyczną pułapkę potworów z bossami, z którymi seria się kojarzyła, co stanowiło o wiele bardziej angażujący konflikt z kimś, kto był wypaczony miłością, którą kiedyś stracili, a nie tylko wielkim owadem.
8 Hurt: Chaos
W serii Dissidia Chaos został przekształcony ze złego rycerza, który wchłonął duchy demonów w boską istotę o niemal nieskończonej mocy. Chaos był końcowym szefem oryginalnej Dissidia Final Fantasy. Walka z Chaosem rozgrywa się na małej arenie, a zasięg jego ataków pozwala mu trafić cię z dowolnego miejsca.
Ataki chaosu są nieprzewidywalne i trudne do zablokowania, zwłaszcza że kamera ma problemy z poruszaniem się po tak małej arenie.
Chaos musi zostać pokonany trzy razy z rzędu, co oznacza, że jeśli zostaniesz pokonany w ostatniej rundzie, musisz zacząć od nowa. Jest to tym bardziej frustrujące, że Chaos staje się znacznie silniejszy w trzeciej rundzie i może używać ataków Utter Chaos / Brink of Delusion, aby uderzyć prawie w każdą część areny.
7 Zapisane: Chmura ciemności
Stworzenie Final Fantasy XIV oznaczało, że świat Final Fantasy XI ostatecznie przestanie otrzymywać aktualizacje, ponieważ Square Enix chciał, aby gracze przenieśli się ze starszej gry MMO do nowej. Ostatnie rozszerzenie Final Fantasy XI nazywało się Rhapsodies of Vana'diel, które miało działać jako odesłanie do scenerii.
Ostatnim szefem Rhapsodies of Vana'diel jest wersja Final Fantasy XI Cloud of Darkness, której należy powstrzymać przed wciągnięciem świata w pustkę z powodu braku równowagi światła i ciemności. Cloud of Darkness jest notorycznie twardym szefem, ale walka z nim powinna być tak epicka, jak to tylko możliwe, ponieważ jej obecność ma zahamować ponad dekadę nowych treści fabularnych w świecie Vana'diel.
6 Hurt: Kryształ Ziarna
Końcowi bossowie z serii Final Fantasy zwykle mają ciekawy design, co jest co najmniej jedną pozytywną rzeczą, którą możesz o nich powiedzieć, nawet jeśli nie mają osobowości, a walka z nimi jest łatwa. Kryształ Ziarna, który jest zwalczany pod koniec rozszerzenia A Crystalline Prophecy w Final Fantasy XI, to tylko duża bryła kryształu, która unosi się w jednym miejscu. Oznacza to, że możesz uniknąć wielu jego ruchów, po prostu atakując go z dystansu.
Seed Crystal może przywołać Seed Thralls, które wydają się być kopiami członków drużyny, ale nawet ci nie mogą zrekompensować jednej z najbardziej boleśnie nudnych bitew z bossami w serii Final Fantasy.
5 Zapisane: Ardyn
Ardyn Izunia zdołał zabrać księciu Noctisowi prawie wszystko, ponieważ był odpowiedzialny za upadek Lunafrei, był odpowiedzialny za zniszczenie królestwa Bezsenności i udało mu się pogrążyć świat w wiecznej ciemności, która pozwoliła potworom swobodnie wędrować. Gracz będzie prawdopodobnie chciał pokonać Ardyn podczas ostatniego spotkania z nim w Final Fantasy XV.
Łatwiej jednak powiedzieć, niż wziąć, że Ardyn ma taką moc, jak Noctis, co sprawia, że bitwa staje się lustrzanym pojedynkiem.
Ardyn posiada własną skorumpowaną formę królewskiej broni i może nawet latać w powietrzu za pomocą ruchu Armiger, co oznacza, że będziesz musiał nauczyć się, jak przeciwdziałać własnym technikom walki Noctisa, aby przetrwać.
4 Hurt: Stwórca
Final Fantasy IV otrzymało kontynuację w postaci After After, która podążyła za synem Cecila i Rosy, gdy rozpoczął swoją własną podróż, aby ocalić świat przed siłami pozaziemskimi. Złoczyńca Final Fantasy IV: After Years to boska istota znana jako Stwórca, który podróżuje po pływającym księżycu i sia kryształy, by pobudzić ich rozwój.
Twórca nie jest szczególnie interesującym złoczyńcą, a jego ostateczna postać wygląda tak, jakby została prześledzona z Neo Exdeath, ale głównym powodem, dla którego jest tak do niczego, jest to, że sugeruje, że zniszczył światy innych gier Final Fantasy, które pojawiły się na Famicom oraz Super Nintendo, ponieważ True Moon zawiera stworzenia wyłącznie dla tych gier, co sugeruje, że schwytał je, gdy odzyskał kryształy z tego świata i zniszczył każdą planetę.
3 Zapisane: Królowa Remedi / Li-Grim
Kiedy ogłoszono Final Fantasy Tactics Advance i ujawniono pierwsze zrzuty ekranu gry, wielu fanów wierzyło, że gra będzie znacznie jaśniejsza niż jej poprzedniczka. Historia Final Fantasy Tactics Advance okazała się znacznie mroczniejsza niż ktokolwiek sobie wyobrażał, gdy czworo dzieci weszło do krainy fantasy, która pozwoliła im uciec od przygnębiającego życia, jakie żyli w prawdziwym świecie.
Złotym bohaterem Final Fantasy Tactics Advance jest Li-Grim, który przybrał postać zmarłej matki Mewta, aby utrzymać go w świecie Ivalice. Gracz musi zmierzyć się z Li-Grimem w jednej z najtrudniejszych bitew w serii, ze względu na jej zdolność przywołania losowego Totema jednym ruchem i uwolnienia go na drużynie.
2 Hurt: Nieśmiertelny
Final Fantasy XII udało się utrzymać przy życiu ducha Ivalice, wprowadzając politykę w stylu Game of Thrones do świata fantasy. Szkoda tylko, że system walki nie sprostał potencjałowi tego ustawienia, ponieważ w końcu osiągnąłeś punkt, w którym gra się po prostu rozegrała. Final Fantasy XII miało wielu potężnych przeciwników wielkości człowieka, którzy często sprawiali drużynie więcej kłopotów niż gigantyczne potwory.
Vayne Solidor byłby świetnym szefem Final Fantasy XII, ponieważ był stałym cierniem w drużynie podczas gry, a jego ambicja zostania nowym Królem Dynastii dała mu znacznie lepszą motywację niż większość złoczyńców w serii.
Twórcy nie mogli się jednak powstrzymać, a Vayne połączyli się ze starożytnym duchem i zabrali w jego ciało kawałki sterowca, co zmieniło go w śmiesznie wyglądającego potwora, który wyglądał jak odrzucony projekt z Tetsuo: Iron Man.
