Wojna w Wietnamie jest powszechnie pamiętana jako sprawa wyraźnie amerykańska, chociaż niektórzy ludzie mogą nie zdawać sobie sprawy z tego, ile narodów zostało uwikłanych w konflikt w kraju, który wcześniej był częścią francuskiej Indochin. Rzeczywiście, Australia wzięła udział w wojnie, a bitwa o Long Tan z 1966 r. Była punktem zwrotnym dla młodych żołnierzy, którzy zostali wysłani do obcego kraju, nie rozumiejąc, dlaczego tam byli, lub kim dokładnie zostali wysłani do walki.
Danger Close opowiada o prawdziwych wojownikach, młodych mężczyznach z Australii i Nowej Zelandii, którzy bez względu na tożsamość polityczną i sympatie społeczne walczyli o życie w dżungli Wietnamu. Zabili i zginęli, a ponieważ obie strony ogłosiły zwycięstwo po bitwie, zanim dym zniknął, wydawało się, że to nic na nic. Danger Close służy jako hołd dla poświęcenia tych ludzi, a także jako skruszony lament na temat życia, które mogliby przeżyć. W filmie występują Travis Fimmel, Luke Bracey i Daniel Webber.
Promując premierę Danger Close, Daniel Webber rozmawiał z Screenem Rantem o swojej pracy nad filmem, od przejścia przez obóz rekrutacyjny z innymi aktorami po wykorzystanie prawdziwych odniesień do poznania jego postaci, Paula Large, który miał zaledwie 21 lat kiedy walczył w Long Tan.
Danger Close wypuszcza 8 listopada w kinach, telewizji cyfrowej i VOD.
Widziałem ten film zeszłej nocy i pomyślałem, że był świetny, a ty w szczególności byłeś fantastyczny.
Dzięki, stary! To miłe, że tak mówisz. Jesteśmy bardzo dumni z tego filmu i opowiadania tej historii.
Opowiadając tę historię, opowiedz mi, jak się przygotowuje do gry w żołnierza? Czy masz rodzinę lub przyjaciół, którzy służyli?
Nie … Miałem dalekich krewnych w wojnie krymskiej, ale mój ojciec i mój dziadek przegapili wyjazd do Wietnamu. Nikt bezpośrednio. Ale było szkolenie i nauka. Mam teraz wielu przyjaciół, którzy służyli. Weterani Ale sam nie wiem, jak szkolić się na żołnierza. Ale przeprowadzili nas przez obóz szkoleniowy, który nauczył się wielu taktycznych rzeczy, jak poruszać się jak żołnierz, jak pracować jak żołnierz. Myślę, że bardzo ważne było rozwijanie ich mentalności, rozwijanie relacji, które musisz utrzymywać z braćmi, ponieważ walczysz z nimi, wypatrujesz ich i spędzasz z nimi dużo czasu poza domem. To były główne … Treningi z bronią i wszystkie te rzeczy.
Trochę budując na tym braterstwie, czy miałeś czas budować więzi na planie? Czy miałeś przedłużony proces prób?
Tak, oczywiście. Tak jak powiedziałem, przeprowadzili nas przez tydzień na obóz dla rekrutów, więc muszę się ze wszystkimi spotkać. Umieścili nas w hotelach, więc mieszkaliśmy razem. Strzelaliśmy także na miejscu, w kilku małych miasteczkach w północnym Queensland w Australii. Nie ma z kim rozmawiać. Byli to tylko miejscowi i kumple. A w mieście było tylko kilkaset osób. Spędzasz dużo czasu z facetami, z którymi jesteś, i łączysz się w ten sposób. I to wszyscy młodzi chłopcy, jesteśmy młodymi aktorami, a wielu z nich spotkałem w ciągu ostatnich dziesięciu lat pracy w Australii i Ameryce. I przyjaźnię się z wieloma z nich. Więc miałem już te przyjaźnie. Wszyscy ci aktorzy są absolutnie autentycznymi, wspaniałymi, bardzo utalentowanymi ludźmi. To było bardzo łatwe doświadczenie. Myślę, że wszyscy odeszli od tego filmu z wieloma przyjaciółmi na całe życie. Nadal mamy czaty grupowe. Nadal spędzamy wolny czas.
To jest naprawdę świetne. Czy miałeś jakieś podstawowe źródła na temat Paula? W filmie wszyscy grają prawdziwą osobę, więc wyobrażam sobie, że zwiększyło to twoją odpowiedzialność, prawda?
Tak. To zdecydowanie … Czułem się za to całkowicie odpowiedzialny. Muszę porozmawiać z członkami rodziny. To zdecydowanie wydaje się bardzo realne. Jeśli chodzi o główne źródła, miałem szczęście, że jeden z producentów dał mi … Nie ma dużo online na temat Paula, ale dał mi listy, które Paul napisał w Wietnamie, i niektóre, które zostały przekazane mu. Listy były takie cudowne. Możesz naprawdę zrobić film o nim. To taki kolorowy sposób patrzenia na rzeczy. Miał wyraźne poczucie humoru i punkt widzenia, na wynos z wojny. Był zdecydowanie buntownikiem. Miał własne myśli i trochę zrobił to, co chciał. Miał dość kłopotów (śmiech). Nie wiem, to po prostu fascynujący facet z piękną wrażliwością i prawdziwym Australijczykiem. Miał w sobie bardzo australijską jakość. Przypomniało mi to wielu młodych facetów, z którymi dorastałem, którzy pracowali na farmach. Miał bardzo ziemski charakter „domowy”. Chciałem to przynieść, wynieść wszystko, co przeczytałem w listach na ekran, aby pomóc mu popchnąć go na ekran tak bardzo, jak to możliwe.
O tym właśnie jest ten film. Słyszałem kilka rozmów, jakiś dyskurs online, że film jest „niewystarczająco polityczny”, ponieważ gdy bitwa się zaczyna, jest to po prostu ciągła zapora młodych ludzi zabijających i umierających w bitwie, której nikt nie wygrał. Nie rozumiem, jak możesz stać się bardziej polityczny niż to.
Tak.
Czy zwracasz uwagę na dyskurs otaczający twoje projekty, czy po prostu skupiasz się na swojej sztuce i pozostawiasz innym ludziom interpretację lub błędną interpretację?
To zawsze interesujące, zobaczyć, co ludzie robią na wynos z filmów. Nie są … Dla mnie, jako aktora, chodzi o opowiadanie historii. Dyskurs zawsze mnie zaskakuje. Z niektórymi się zgadzasz, z innymi nie. Ale robimy to i opowiadamy historię, przedstawiając ją tam. Co ludzie z tym robią, robią z tym. Myślę, że dobrą rzeczą jest to, że ludzie o tym mówią. Mamy ten dyskurs. Uwielbiam tę część. To zawsze jest fascynujące.
Myślałem, że jesteś niesamowity w The Punisher.
Och, na zdrowie!
Wcieliłeś się w inną generację żołnierza, kogoś, kto prześlizgnął się przez szczeliny i nie zwrócił uwagi na zdrowie psychiczne, którego tak bardzo potrzebował. Czy w tej roli nauczyłeś się czegoś, z czego czerpałeś?
Hmm, niezupełnie. Obie są wojnami, ale były różnymi wojnami. Facet, w którym grałem w The Punisher, to ktoś, kto wrócił z Wojny w Zatoce Perskiej i było to zupełnie inne doświadczenie. Chodzi o faceta wracającego z wojny i retrospektywnego. Ten jest bardzo natychmiastowy. Historia Paula Large'a jest teraz w ogniu bitwy. Zobaczysz, jakie rzeczy wpłyną na jego życie. Są bardzo różne. Punisher w bardzo głęboki sposób połączył mnie z kulturą weteranów. To może jedyne prawdziwe połączenie, które pomogło w jakikolwiek sposób. Mam dużo szacunku, dużo miłości do tych facetów.
Czy możesz opowiedzieć trochę o różnicy między pracą w Australii a tym, jak wypada ona w porównaniu z Hollywood? Czy wyróżnia Cię coś szczególnego?
Dla mnie uwielbiam wracać do domu i strzelać w Australii. Na planie jest inna wrażliwość. Prawdopodobnie dlatego, że dorastałem w Australii. Zręczność ręki jest po prostu inna, nasz sposób bycia. To bardzo wygodne. Zawsze jest tak wygodnie wracać do domu i pracować z ludźmi, z którymi mam takie pokrewieństwo. Ale nie wiem, czy jest jakaś różnica.
