„Elementary”: Nie tylko praca

[To jest przegląd Podstawowego sezonu 3, odcinka 13. SPOILERY przed nami.]

Kiedy Lucy Liu po raz ostatni wystąpiła za kamerą, aby wyreżyserować odcinek Elementary, Joan padła ofiarą porwania, podczas gdy Sherlock spędził odcinek, aby zapewnić jej bezpieczny powrót. W „Samicy gatunku” Liu znów jest nieobecny przez większą część godziny, co pozwala na rzadkie połączenie sił między Sherlockiem a Det. Bell, który oferuje serii szansę na zbadanie jednego z bardziej interesujących związków poza pierwotną zarozumiałością. Różnica polega na tym, że chociaż Joan nie bierze udziału w głównej zbrodni tygodnia, nadal udaje jej się odegrać integralną rolę w rozwoju całej fabuły.

Po tym, jak niedługo były chłopak Joan, Andrew, padł ofiarą zatrucia hemalów pod koniec zeszłotygodniowego odcinka, oczekiwano, że wysiłki Watsona, aby zlokalizować zabójcę i postawić go przed wymiarem sprawiedliwości, pochłoną większość czasu i uwagi. Zamiast tego okazuje się, że w pierwszych momentach Joan nie tylko wie, kto tak naprawdę umieścił szalejca w filiżance kawy (był to francuski zabójca w niebieskiej skórzanej kurtce), ale wie także, kto zatrudnił niedoszłego zabójcę pierwsze miejsce. Enter, Elana March (Gina Gershon), szefowa zbrodni, którą odłożyła na całe życie podczas premiery sezonu.

Później izolacja Joan w jej mieszkaniu (będąc pod ochroną policji) daje odcinkowi przestrzeń do poruszania się, podczas gdy Sherlock i Bell badają przypadek dwóch ciężarnych zebry, które zostały skradzione z zoo.

Sprawa jest pełna zwrotów akcji, których normalnie można się spodziewać po serialu, ponieważ odzyskanie zebry prowadzi do szerszej, dziwniejszej tajemnicy obejmującej śmierć specjalisty od koni i odkrycie, że zebry nie rodziły dla małych zebry, ale zamiast tego narodziły się dwa kwagi - wymarły podgatunek zebry, który wymarł ponad sto lat temu. Jest to rodzaj zwrotów, które nie są zbyt dalekie od klonowania ultrarzadkiego kwiatu w trafnie zatytułowanym „Seed Money”. Ale jest to także element, który pozwala elementarnemu wcielać się w to, co niezwykłe, ale możliwe, nie wychodząc całkowicie poza rzeczywistość.

W tym sezonie testowano granice tego, co serial może uciec w ciekawy sposób, a często z równie interesującymi wynikami. Podczas gdy wprowadzenie (lub ponowne wprowadzenie, zależnie od przypadku) quaggi i sklonowanego kwiatu są urządzeniami fabularnymi przeznaczonymi na momenty „Nigdy nie widziałeś tych nadchodzących”, sezon poszedł nieco dalej na arenę spekulacyjnej fikcji z „Bella” - pozostawiając sprawy w niepokojącej, niejednoznacznej nucie, która pokazuje, ile miejsca ma seria, jeśli chodzi o szerokość i głębię tematów, na których może skupić się przestępstwo tygodnia.

Mądrze jednak odcinek nie spędza zbyt wiele czasu na quaggas lub winowajcy. Po tym, jak został początkowo zidentyfikowany, Ben Reynolds znika dzięki architektonicznej wygodzie w swoim apartamentowcu - i nie pojawia się ponownie, dopóki nie zostanie aresztowany przed kawiarnią, w której jadają Sherlock i Bell. Ograniczona interakcja z zabójcą daje więcej czasu osobowościom dwóch detektywów na połączenie się i wygenerowanie serii opóźnionych momentów postaci dla Jona Michaela Halla. Żadne z nich nie jest szczególnie odkrywcze - nie lubi swojej zupy tak ostrej jak Sherlock i nie je czerwonego mięsa - ale mimo to jego reakcje na dziwactwa i skłonności Sherlocka sprawiają, że zabawa jest świetna.

To, co ujawnia, to sposób, w jaki odcinek stale odwołuje się do życia Sherlocka jako detektywa - w ten sposób nigdy się nie kończy. W pewnym momencie Bell komentuje, że dzień pracy się skończył i nadszedł czas, aby wyłączyć tę część i żyć normalnym życiem, aż wszystko zacznie się od nowa. W przypadku Sherlocka przełącznik detekcyjny nie ma pozycji wyłączonej; po prostu pozostaje włączony cały czas. Dowodzi tego jego interakcja z Bellem, tak samo jak podczas kolacji z Joan, gdzie Sherlock wolałby kontynuować pracę nad skrzynką niż zrelaksować się na kanapie i oglądać telewizję.

W pewnym sensie ten nieodłączny aspekt dedukcyjnego mózgu Sherlocka należy postrzegać jako przedłużenie jego uzależniającej osobowości. Nie jest to prawie tak problematyczne, jak jego trudności z narkotykami - w rzeczywistości jest to coś z społecznie akceptowalnej i produktywnej alternatywy - ale istnieją dowody sugerujące ciemniejszą konotację. Więc kiedy Joan przyznaje się do Sherlocka, po otrzymaniu telegramu od Moriarty'ego, nawiązując do jej roli w śmierci Elany March (ponieważ nikt nie zadziera z zabawkami Moriarty'ego), że bycie detektywem jest czymś więcej niż pracą, jest tym, kim jest teraz, pod powierzchnią emocji związanych z powrotem Joanny do brązowego kamienia jest cień zmartwienia.

Dzięki tej konkluzji „samicy gatunku” udaje się pracować w fascynującym zmarszczce wobec dynamiki Holmesa-Watsona, która faktycznie przybliża ich (w żałobie i stracie, ale nadal), zapewniając jednocześnie ostrzejsze, bardziej absorbujące oferowanie „Joan jest wyraźnie poza kamerą”. Jest to coś, co oferuje bardziej znaczący wgląd w obie postacie, ujawniając potencjalnie problematyczny aspekt tego, co poza tym jest dużym plusem.

Elementary kontynuuje następny czwartek z „When Your Number's Up” @ 22:00 w CBS. Sprawdź podgląd poniżej: