Wywiad Douga Jonesa: Kształt wody

Nawet jeśli nie znasz twarzy, prawdopodobnie już kochasz Douga Jonesa. W gumowych kombinezonach do uchwycenia ruchu Andy Serkis przyniósł do życia niezliczoną liczbę uderzających stworzeń o różnych opisach, od potworów o ręcznie patrzących oczach po Silver Surfers. Wszechstronny, fizyczny i zdolny do wyciągania realistycznych emocji zza warstw makijażu, Jones jest mistrzem formy.

Prawdopodobnie najbardziej znany jest ze współpracy z Guillermo del Toro, związku sprzed dwudziestu lat i obejmującego pół tuzina filmów. Niedawno Jones zagrał główną rolę w tegorocznym zwycięzcy Najlepszego Obrazu, The Shape of Water, rybak / romantyczna postać, która stawiała przed aktorem nowe wyzwania - wyzwania, do których bardziej niż się wziął; podczas gdy wszystkie aspekty filmu spotkały się z ogromnym uznaniem, jego empatyczny, niszczący konwencje występ wyróżniał się.

Screen Rant ostatnio spotkał się z Jonesem w związku z wydaniem domowego filmu The Shape of Water, aby omówić kwestię zostania „zasobem”, a także jego przemyślenia na temat zbliżającego się ponownego uruchomienia Hellboya i tego, co czeka Saru w Star Trek Discovery.

Screen Rant: Chciałem wrócić od samego początku. Chcę opowiedzieć o konkretnym sposobie, w jaki zaangażowałeś się w The Shape of Water i co ewoluowało od pierwszego utworu, który dostałeś do ukończonego filmu - czy były jakieś zmiany w twojej roli lub filmie w ogóle?

Doug Jones: Cóż, został mi przedstawiony przez samego Guillermo del Toro, kiedy pracowaliśmy nad Crimson Peak. Byłem dwiema damami-widmami w tym filmie i jednego z moich wolnych dni chciał zobaczyć mnie w swoim biurze podczas przerwy na lunch. I tak zrobiłem, wtedy powiedział mi o następnym filmie, który chciał nakręcić. To było w styczniu 2014 roku, więc minęło trochę czasu, a on w pewien sposób opowiedział mi historię i powiedział, że chce, abym zagrał tę istotę. Nic mnie to nie zaskoczyło [śmiech], ponieważ do tej pory przeszliśmy wspólnie bardzo dużo. Spotkałem go na Mimic w 1997 roku, a teraz jesteśmy 20 lat później. Nakręciliśmy sześć filmów i serial telewizyjny, więc gra dla niego nie była niczym nowym, ale sposób, w jaki to przedstawił, był … podkreślił, że będziesz romantycznym wiodącym bohaterem tego filmu. I to mi dało … że miało to trochę grawitacji i pewną odpowiedzialność, że nie byłem przyzwyczajony w gumowych garniturach, prawda?

A jego troska o powiedzenie mi o tym polegała na tym, że będzie bardzo romantycznie i romantycznie na ekranie - czy dobry katolicki chłopiec we mnie by się z tym zgodził? I naprawdę chciał, żebym porozmawiał z moją uroczą żoną, panią Laurie Jones, i upewnił się, że wszystko będzie w porządku. I jest tak pobożnym człowiekiem rodzinnym, że te rzeczy są dla niego tak ważne, a kiedy dokłada starań, aby ci je w ten sposób przedstawić, jest to jeden z wielu powodów, dla których tak bardzo go kocha, zwłaszcza mnie. Uwielbiam to, że jest prawdziwą osobą, nie jest tylko jakimś reżyserem. Aby wziąć to wszystko pod uwagę, a następnie usłyszeć historię, którą zaplanował - jeszcze nie przeczytałem scenariusza, nie napisał jeszcze jednego, ale powiedział mi o tym - po prostu wiedziałem … Pomyślałem sobie wtedy: „To będzie jego podróż z powrotem do Oscarów po Labiryncie Pana”. Okazuje się, że miałem rację.

Aby odpowiedzieć na twoje pytanie dotyczące tego, jak to się potoczyło i czy były jakieś zmiany i różnice … wiesz z Guillermo, miałem takie same doświadczenia z Labiryntem Pana, kiedy czytałem, pisałem scenariusz i słyszałem historię i wiedziałem, że to będzie reżyserowanie go - powstało i ułożyło się dokładnie tak, jak to sobie wyobrażałem. I ten zrobił to samo. Nawiasem mówiąc, obrazuję rzeczy w bardzo wspaniałej formie, wiedząc, że to on. To nie tak, że mam niskie oczekiwania, mam bardzo duże, wysokie oczekiwania. I spełnia je, a nawet je przewyższa. Sposób, w jaki to się połączyło, od strony do projektu, i widzisz kolory, zestawy, kostiumy i makijaż, i możesz nosić najbardziej niesamowite stroje stworzeń, jakie kiedykolwiek miałeś w życiu - żył do moich oczekiwań, a nawet je przekroczyłem.

SR: Wspaniale. Mówiąc o projekcie i gumowych kombinezonach, jedną z rzeczy, które moim zdaniem były tak zabawne w związku z wydaniem tego filmu, wielu fanów porównywało go do Abe Sapiena. Nie wiem, czy to widziałeś, ale istnieje cała teoria, że był to prequel Hellboya, coś w tym rodzaju. Co oczywiście nie jest - a Guillermo wyszedł i powiedział, że tak nie jest - ale czy kiedykolwiek myślałeś o tym w trakcie opracowywania, czy może był to tylko przypadek fanów widzących dwa stworzenia rybne?

DJ: Racja? Będą tam porównania. Mamy tego samego reżysera i tego samego aktora, którzy przedstawiają ci człowieka-rybę. Nie ma mowy, żebyś nie mógł dokonać tego porównania. Ale kiedy pierwszy raz opowiedział mi o tej historii, od razu wiedziałem, że to nie jest tło Abe Sapiena, to wcale nie jest jego historia. Po pierwsze, sama oś czasu: Abe Sapien został odkryty w 1865 r. W zbiorniku w piwnicy budynku, a następnie w 1962 r. Ten rybak w Amazonii, proszę bardzo! Inne różnice polegają na tym, że masz Abe'a Sapiena, który był postacią z komiksu, więc sam gatunek - uczucie, klimat - jest bardziej ożywiony. Jest bardzo postawy, bardzo gestykulujący, bardzo dobrze mówiący, ma ogromne słownictwo, czyta trzy książki jednocześnie i jest jasnowidzem - może położyć na tobie rękę i zobaczyć, gdzie byłeś i wszystkie te rzeczy. Abe ma bardzo własny ekosystem.

Rybak, płaz, z Kształtu Wody jest dzikim zwierzęciem, o którym mówi się, że jest czymś w rodzaju boga rzeki dla mieszkańców, którzy czcili go w Amazonii. To go wyróżnia, już jest inny. I nie rozmawiał z wyraźnym, werbalnym dialogiem. Był bardziej zwierzęcy i być może miał w sobie jakieś nadprzyrodzone, mistyczne moce, ale na pewno bardzo różne od Abe Sapiena. I miał królewskość i naturalne, surowe piękno natury. To nie był styl komiksowy. Guillermo stworzył w człowieku płazów stworzenie, które faktycznie można było znaleźć na wolności gdzieś tutaj na Ziemi, i grał w scenariuszu z 1962 roku, który był możliwy.

SR: Na Abe Sapien, oczywiście, jestem pewien, że wiesz, że ponownie uruchamiają Hellboya z Davidem Harbour w roli głównej. Zastanawiałem się tylko, czy masz jakieś przemyślenia lub porady dla kogokolwiek, kto może przyjmować Abe Sapien w przyszłości - ponieważ taką rolę zdefiniowałeś w tych dwóch filmach?

DJ: Cóż, dziękuję. Wiesz, ponowne uruchomienie oznacza oczywiście ponowne przetworzenie. Powiedziano mi, że Abe Sabien tak naprawdę nie pojawia się w tym pierwszym filmie z ponownym uruchomieniem, więc przez chwilę tutaj jestem trochę - zgadzam się z tym, że nie muszę patrzeć, jak ktoś inny wykonuje tę rolę jeszcze Chciałbym zobaczyć pierwszy film i zobaczyć, jak założyli Hellboy teraz z Davidem Harbour, który jest genialnym aktorem i ukochaną facetem - spotkaliśmy się na Comic-Con w zeszłym roku i przytuliliśmy się, naprawdę miło nawiąż z nim połączenie Hellboya. Jeśli i kiedy Abe Sapien wejdzie do fabuły w kolejnych filmach, szczerze mówiąc, nie będę miał żadnej rady dla nikogo oprócz cierpliwości do makijażu, ale inaczej uczynię tę postać własną. A także za każdym razem, gdy wcielasz się w postać z komiksu, musisz znać swój materiał źródłowy. Fani na tym polegają, fani będą chcieli cię o to zapytać. Jest to niesprawiedliwe dla fanów materiału źródłowego, jeśli nie wiesz, co się dzieje. Pomoże ci zainspirować cię do występów w filmie, jeśli znasz komiksy, z których pochodzisz.

SR: Myślę, że musi być całkiem miło po prostu to zobaczyć. Wracając do „Kształtu wody”, mam do ciebie pytanie, o którym rozmawiałem z kilkoma osobami po obejrzeniu filmów i to są blizny Elizy. Pod koniec filmu idą do wody, a moje czytanie było takie, że znaleziono ją w wodzie, prawda? Że była także jednym ze stworzeń, które zostały znalezione i stały się ludźmi poprzez życie na lądzie, i dlatego nie mogła mówić. Ale miałem innych ludzi, którzy myślą, że to coś więcej zrobiło ten atut na końcu - a on znajduje to w niej i wyciąga to. Obie są interesującymi interpretacjami. Zastanawiam się, jakie było twoje zdanie.

DJ: Cóż, czytając scenariusz i rozmawiając z Guillermo, zapytałem go o to konkretnie, ponieważ chciałem wiedzieć. Powiedział też, że celowo pozostawił tę dwuznaczność na końcu, aby każdy, kto ogląda ten film, bez względu na to, czego potrzebuje, aby wyciągnąć go z życia, niezależnie od tych dwóch cudów, których mogą potrzebować, mogą mieć. To piękny sposób na uhonorowanie w ten sposób odbiorców. Dla mnie osobiście lubię myśleć, że zawsze była syreną, że pochodzi z wody. Jak mówiłeś, w dialogu wspomniano, że znaleziono ją nad brzegiem rzeki i osierocono, i nikt nie wie dokładnie, skąd pochodzi, ale po prostu znaleziono ją z tymi bliznami na szyi. Lubię więc myśleć, że jakoś była trochę anomalią, która została wychowana jako człowiek i jakby zgubiła ten kawałek siebie, a kiedy widzi tego rybaka, a ja ją widzę, łączymy się i widzimy coś w sobie i rozpoznajemy coś w sobie. I to z pewnością gra w filmie, a na koniec, a ty myślisz, że wszystko jest stracone i wszystko się skończyło, w zasadzie pomaga jej obudzić się z przeznaczeniem, dla którego zawsze była przeznaczona.

Ale ja też potrafię docenić inne nastawienie na historię, inny kąt wszelkich wad i blizn, które mamy jako istoty ludzkie, można je przekształcić w coś pięknego, użytecznego i pomocnego dla innych oraz pomocnego … Nasze wady mogą bądź tam, gdzie leży nasze piękno, a to także wspaniałe przesłanie.