Miles Ahead to nie tylko Twoja standardowa biografia o życiu legendarnego trębacza jazzowego Milesa Davisa. Don Cheadle, który nie tylko występuje jako Davis, ale jest także współautorem filmu, jest koproducentem i zadebiutował jako reżyser filmu fabularnego, chciał, aby film grał jak utwór jazzowy Milesa Davisa, koncentrując się na jednym z jego okresów życie i migotanie stamtąd, nadając filmowi impresjonistyczny, improwizacyjny charakter, zamiast przechodzić od punktu A do punktu B.
Zobaczymy, jak zareagują na to widzowie, ale nie ma wątpliwości, że jest to odważne podejście dla reżysera po raz pierwszy, zwłaszcza gdy zapewnia on znakomitą wydajność w każdej klatce filmu. Screen Rant rozmawiał z Cheadle w tym tygodniu w Los Angeles o reżyserii i graniu jednej z ikon muzyki XX wieku - i oczywiście zapytaliśmy go również o ponure perspektywy Jamesa Rhodesa / War Machine, superbohatera, w którym gra Captain America: Civil War, który nie wygląda na zbyt dobrze radzącego sobie w zwiastunach filmu.
Czytałem, że ludzie wspominali cię o tej roli przez lata, w tym członkowie rodziny Davis. Czy wyobrażałeś sobie, że to robisz?
Don Cheadle: To nie było nic, co próbowałem zrobić. Ludzie mówią: „Jaki film próbowałeś zrobić? Co chcesz robić dalej?" Nie było go na liście rzeczy do zrobienia: „W pewnym momencie muszę zagrać w Milesa Davisa”. Uwielbiałem jego muzykę i uwielbiałem ją, odkąd miałem 10 lub 11 lat, ale nie było to dla mnie tak naprawdę na horyzoncie.
Ale tak, jak powiedziałeś, ludzie wspominali mi o tym od wielu lat, nie tylko wtedy, gdy Vince (Davis, bratanek Milesa) powiedział to w Rock and Roll Hall of Fame, że zamierzam go zagrać. Ale inni wspominali mi o tym, mówiąc: „To jest to, co powinieneś zrobić”. I znam innych aktorów, którzy próbowali uruchomić projekty o Milesie Davisie. Po prostu nigdy się nie utrzymało, dopóki nie byliśmy w stanie tego zrobić w tej iteracji.
A kiedy to zrobiłeś, nie tylko grasz w filmie, ale jesteś w każdej scenie, współtworzyłeś go, wyreżyserowałeś
Za dużo, prawda?
To dużo na twoim talerzu. Jak sobie z tym radził, zwłaszcza reżyserując swoją pierwszą fabułę, występując w każdej klatce filmu?
Starałem się nie myśleć o żadnym z tych rzeczy i naprawdę po prostu postawiłem jeden dzień przed dniem następnym i podszedłem do niego, jakbym podszedł do każdego projektu, w którym miałem pracę do wykonania i wiem, że to były wszystkie prace, które musiałem wykonać i odrabiasz pracę domową poprzedniej nocy. Wiesz, co wieczór miałem spotkania, zanim współpracowaliśmy z Roberto (Schaefer), moim DP, Pam Hirsch i Lenore (Zerman), moimi dwoma producentami, i próbowaliśmy po prostu brać to każdego dnia.
Wszelkie porady, które kiedykolwiek otrzymałeś od jednego z twoich dyrektorów, które utknęły ci w głowie i że byłeś w stanie je wdrożyć, robiąc to?
Wiesz. Rozmawiałem z
. przez te wszystkie lata. Ludzie mówili mi, żebym coś robił wcześniej - Warren Beatty powiedział do mnie: „Kiedy zamierzasz reżyserować?” Powiedziałbym: „Nie wiem, nie jestem gotowy na reżyserię”. Mówił: „Nigdy nie jesteś gotowy na reżyserię. Po prostu idź." Denzel zapytał mnie o to samo, ilekroć z nim pracowałem, widziałem go, a on mówił: „Kiedy zamierzasz wyreżyserować swój film?” Mówił: „Człowieku, wynoś się i zrób to”. Więc był taki pomysł od wszystkich facetów, z którymi pracowałem, a) nadszedł czas, abym to zrobił i b) niewiele było, co mogliby mi powiedzieć poza zdrowiem, dobrym snem i pozwoleniem ludziom wokół ciebie, które umieściłeś w tych pozycjach, pomóż. To wspólny wysiłek - najlepsza odpowiedź wygrywa.
To nie jest standardowa biografia - „Urodził się, zrobił to, zrobił to
”
Dzięki Bogu.
Gra prawie muzycznie, jak kawałek Milesa. Czy to był efekt, który chciałeś?
Absolutnie 100 procent. Chciałem, żeby ten film dotyczył kreatywności, a nie instruktażu na temat którejkolwiek z tych dat w jego życiu lub próbowania wykreślenia geniuszu lub schematu tego daru, czego nie wiedziałem, jak zrobić z tego dramatycznego z natury dramatyzmu, a właściwie jak to zrobić. to. Wiem, jak rozmawiać o czyichś słabościach. Wiem, jak doświadczać strachu i żalu, straty i chęci posiadania własnej historii i czuję, że wszyscy ją gryzą, wybierają i rozdzierają na strzępy. Chciałem, żeby to było jak kawałek muzyki i coś, co przypominało doświadczenie Milesa Davisa, w przeciwieństwie do instrukcji obsługi o życiu Milesa Davisa.
Chciałbym zmienić bieg przed wyjazdem - do zobaczenia za kilka tygodni w Captain America: Civil War i wygląda na to, że War Machine jest w świecie bólu w przyczepach, które widzieliśmy. Co możesz mi powiedzieć o jego podróży i jego roli w historii?
Urazy wewnętrzne - to znaczy, kiedy krew płynie z uszu i nosa, to źle, tak. To mogę ci powiedzieć (śmiech).
Miles Ahead gra teraz w kinach.
