Czarnobyl: Kluczowe szczegóły The Show Leaves Out

Większość ludzi nie spodziewałaby się, że mini serial o katastrofie lat 80. w Związku Radzieckim stałby się najwyżej ocenianym programem telewizyjnym na IMDb, ale miniseria HBO w Czarnobylu zdołała go zrealizować. I jest to jeden z rzadkich przypadków, gdy szum wokół niego jest całkowicie uzasadniony. Czarnobyl tworzy atmosferę, która bezbłędnie łączy banalną biurokrację sowieckiego życia z apokaliptycznym przerażeniem katastrofy w elektrowni jądrowej w Czarnobylu.

Napisanie pięcio odcinkowego serialu obejmującego wydarzenie, które dotknęło świat i zaangażowało tysiące ludzi, nie jest łatwym wyczynem, ale pisarz Craig Mazin (na wypadek, gdybyś nie wiedział, to on był facetem, który napisał Kaca i był współlokatorem Teda Cruz'a, co za CV!) wykonał spektakularną robotę, tworząc historię z tej góry doświadczeń. Jednak, podobnie jak większość programów telewizyjnych, które są fikcyjną wersją prawdziwych wydarzeń, istnieją pewne aspekty tej historii, które są dosłownie fikcją. Oto 10 najważniejszych szczegółów na temat prawdziwej katastrofy, którą program pomija.

10 Zgony na skutek prawdziwej ostrej radiacji trwały dłużej

Nic dziwnego, że serial i jego autorzy zmienili wrażenie, jak długo potrwa ostre zatrucie promieniowaniem, aby kogoś zabić, ponieważ oczywiście przyspieszenie go przyspiesza samą historię. Ale realia ostrego zatrucia promieniowaniem byłyby nieco inne. Program był poprawny, ponieważ wydawało się, że pacjent poprawiał się przez jakiś czas, zanim zaczął się pogarszać, ale pokaz wydawał się, że zdarzyło się to w ciągu kilku godzin lub dni. Prawdziwy strażak Wasilij Ignatenko potrzebował dwóch tygodni na zatrucie (które niestety było nieco inne, ale tak samo makabryczne, jak to pokazano).

9 Valery Legasov nie był tak naprawdę ekspertem od reaktorów RBMK

Prawdziwy Waleryj Legasow był zdecydowanie ekspertem w dziedzinie fizyki jądrowej i był jednym z najwyżej radzieckich naukowców w tej dziedzinie, jednak Legasow był właściwie dość niedoinformowany, jeśli chodzi o faktyczną budowę i funkcję reaktorów jądrowych RBMK.

Sama miniseria tak naprawdę podpowiada, że ​​Ulana Khomyuk informuje Legasowa, że ​​jego założenia są błędne, jednak ogólna historia przedstawia go jako najlepiej wykwalifikowaną i świadomą osobę do wykonania pracy. I tak jak w przypadku wielu innych kryzysów sowieckich, Legasow był ekspertem w swojej dziedzinie, ale niekoniecznie idealną osobą do tej konkretnej pracy.

8 Wielu strażaków w ogóle nie miało sprzętu

Program zdecydowanie przedstawia strażaków w Prypeci jako żałośnie nieprzygotowanych na okropności, z którymi mieli się zmierzyć, kiedy poszli ugasić pożar w reaktorze w Czarnobylu, ale rzeczywistość sytuacji była nawet gorsza. Nie żeby żaden odpowiedni sprzęt gaśniczy chroniłby ich przed brutalnością promieniowania zepsutego reaktora, ale w wielu przypadkach strażacy walczący z tym ogniem nawet tego nie mieli. Tak, niektórzy z nich byli odpowiednio wyposażeni w sprzęt gaśniczy, ale niektórzy musieli walczyć z ogniem we własnych ubraniach, niektórzy na scenie mieli na sobie tylko koszulki.

7 System propagandy był jeszcze lepszy niż się wydawało

Kontrola nad mediami i informacjami w Związku Radzieckim znacznie wykraczała poza to, co większość z nas może sobie nawet wyobrazić w naszym życiu. A politycy z wyższych szczebli rządu, którzy są przedstawiani w miniserialu w Czarnobylu, jasno pokazują, że informacje te należy kontrolować za wszelką cenę. I chociaż nie mogli uniknąć dosłownej katastrofy nuklearnej wydostającej się z kraju, wykonali świetną robotę zaciemniając wszystkie informacje o tym, co faktycznie się wydarzyło po wybuchu Czarnobyla, nawet teraz wielu byłych obywateli radzieckich nie jest pewnych, co dokładnie się stało.

6 Trzej nurkowie nie byli ochotnikami

Każda forma fikcji stara się znaleźć bohatera, który mógłby zainspirować innych, a publiczność była zaangażowana i zmuszona, a chociaż Czarnobyl opierał się na prawdziwych wydarzeniach, pisarze mylili się z rzeczywistością sytuacji, aby wyrazić uznanie dla osób zaangażowanych w sytuacja.

Bez wątpienia bohaterskim czynem dla tych trzech nurków było opróżnienie zbiorników pod reaktorem czwartym, nie zostali poproszeni o zgłoszenie się na ochotnika i nawet nie otrzymali żadnej nagrody za wykonanie tej pracy. Po prostu pracowali w fabryce i znali obszar, więc przydzielono im zadanie i wykonali je.

5 zagrożeń nie było konieczne, aby ludzie zrobili to, co powiedzieli

Prawdziwy Anatolij Dyatłow już teraz jest doskonałym złoczyńcą telewizyjnym i zasługuje na większą część winy za absolutny wrak pociągu, którym stał się Czarnobyl. Ale autorzy miniserialu w Czarnobylu pochylili się nad tą nikczemnością nawet bardziej niż to konieczne. Groźba zrobienia czegoś lub zastrzelenia jest w rzeczywistości trochę powtarzającym się motywem w Czarnobylu, ale w rzeczywistości sytuacja jest taka, że ​​tak naprawdę nie było to konieczne. Sam program przyznaje, że ludzie w Związku Radzieckim są uspołecznieni, aby robić wszystko, co im powiedziano, i to samo podejście dotyczyło całej katastrofy w Czarnobylu.

4 Komunizm wciąż miał swoje hierarchie

Czarnobyl został słusznie chwalony za wszystko, co robi dobrze, i robi wiele rzeczy dobrze. Ludzie, którzy żyli w Związku Radzieckim w tamtym okresie, byli zaskoczeni, widząc, jak dokładnie produkcja zdołała odtworzyć ustawienia i ogólny styl wizualny tego czasu. Istnieją jednak pewne szczegóły, że program się myli, a mianowicie, że każda osoba jest traktowana dokładnie tak samo. Tak, żyją pod rządami komunistycznymi, ale ktoś taki jak Valery Legasov miałby zupełnie inną przestrzeń życiową niż większość innych postaci, które widzimy w miniserialu.

3 Ulana Khomyuk nie była prawdziwa

Postać Ulany została całkowicie wymyślona przez pisarzy miniserialu i miała służyć jako zastępstwo dla tysięcy sowieckich naukowców, którzy faktycznie wykonali całą pracę, próbując naprawić Czarnobyl.

Jest to zrozumiały ruch, ponieważ włączenie każdej osoby, która grała rolę, byłoby niemożliwe, a bardziej narracyjnie wygodniej jest zawęzić sytuację. Jednak Ulana najwyraźniej ma również odgrywać bardziej heroiczną rolę w historii, co sprawia, że ​​opowieść jest bardziej satysfakcjonująca, ale niestety jest niedokładnym odzwierciedleniem tego, jak zachowywał się prawie każdy zaangażowany w kryzys.

2 Czarnobyl był w niektórych okolicznościach nieunikniony

W swojej dramatycznej (i fabularyzowanej) prezentacji na rozprawie pod koniec Czarnobyla Walery Legasow wyjaśnia, że ​​cały projekt reaktorów RBMK jest wadliwy i że tego rodzaju wynik musiał się kiedyś wydarzyć, co jest absolutną prawdą. Ale ogólna struktura sowieckiego społeczeństwa i rządu zapewniła również, że pewien poziom katastrofy był również prawie nieunikniony. System radziecki zawsze stawiał na pierwszym miejscu wydajność w stosunku do ludzkości, a w takim systemie jest to prawie gwarancja poważnej utraty życia w wyniku tych priorytetów.