Baywatch w końcu zwolniło tempo do dużego ekranu, ale jak powiązana jest wersja The Rock z oryginalnym programem telewizyjnym? Zjawisko telewizji kierowanej przez Davida Hasselhoffa było dominującą siłą w latach 90. XX wieku, działając przez dekadę i dzięki międzynarodowemu syndykatowi publikującemu nieporównywalną liczbę oglądających. W tym czasie zjawisko to doprowadziło do powstania kilku filmów skierowanych bezpośrednio do VHS, ale Mitch Buchannon, CJ Parker i reszta LA Lifeguards nigdy nie udało się zostać gwiazdami filmowymi - do tej pory.
Wszystko to zmienia się wraz z Baywatch 2017. W rolach głównych Dwayne Johnson i Zac Efron, Seth Gordon wprowadził serię do nowej generacji z odpowiednio nowoczesnym akcentem. Jest większy skandal, niż na to pozwalałaby telewizja z pierwszoplanowych czasów - Johnson nie kłamał, gdy powiedział, że film z oceną R będzie „znacznie bardziej brudny” niż jego inspiracja - ale film wciąż czuje się na tym samym boisku. Ale ton jest tylko jego częścią - w krajobrazie starych quatów głównym pytaniem jest to, jak wszystko układa się kanonicznie w porównaniu do serialu, co jest nieco dwuznaczne, nawet po obejrzeniu filmu.
Zwiastuny, opierając się na dowcipach o tym, jak obalenie planu właściciela narkotyków, by zatankować ceny nieruchomości w zatoce, było zadaniem policji (lub ikony telewizyjnej „Equalizer” z lat 80.), sugerowały, że jesteśmy gotowi na coś podobnego do filmów Jump Street. Wskrzeszenie Phila Lorda i Chrisa Millera pamiętane tylko z tego, że dał Johnny'emu Deppowi swoją pierwszą główną rolę w meta-narracji; Wybryki Channinga Tatuma i Jonaha Hilla nie tylko odbywały się w tej samej ciągłości (Depp miał nawet niespodziewaną scenę), ale zostały wykonane z chytrą samoświadomością, przy czym wszyscy byli zaangażowani w komentowanie wrodzonego cynizmu ponownego uruchomienia. Zostało to wzmocnione w kontynuacji, która rażąco się powtórzyła.
Baywatch nie wybiera niczego tak ambitnego, a nawet spójnego. Na pierwszy rzut oka jesteśmy na czystym terytorium remake'u. Każdy z głównych aktorów gra kogoś z oryginalnej serii i pełni podobną rolę narracyjną: The Rock is The Hoff's Mitch Buchannon; Przygnębiony olimpijczyk Efron to Matt Brody, po raz pierwszy grany przez Davida Charveta w sezonie 3; Kelly Rohrbach jest CJ Parkerem Andersona; Alexandra Daddario zabiera Summer Quinn od Nicole Eggert; Ilfenesh Hadera to Stephanie Holden; nawet wspieranie graczy Sgt. Ellerbee i Captain Thorpe opierają się na oryginalnych powtarzających się częściach. Jedynym oryginalnym bohaterem jest Jon Bass „Ronnie”, a to prawdopodobnie tylko dlatego, że w początkowym odcinku brakowało bohatera ze schlubby.
Odwołują się nawet do wydarzeń z serialu w ramach swoich poprzednich przygód - kiedy grupa opowiada o swoich poprzednich eskapadach, wspominają o zatrzymaniu przemytnika diamentów, który ukrył skały w desce surfingowej, bezpośrednio odnosząc się do głównej fabuły odcinka trzeciego sezonu „Strangers Among Us” - poprawiając postrzeganie powtórzenia.
Kiedyś było to ustawienie domyślne dla adaptacji telewizyjnych (zobacz wszystko, od Starsky & Hutch do, tak, Equalizera) i nie jest złym posunięciem dla Baywatch. Większość docelowej grupy demograficznej filmu nie narodzi się, gdy rozpocznie się serial, więc rozpoznawalne punkty wywoławcze franczyzy są mniej namacalnymi momentami niż powtarzającymi się elementami - zwolnione tempo, dużo skóry, opalane słońcem plaże - i właśnie do tego naprawdę wiedzie Gordon.
Jednak w tym są także kamee. Od dawna wiemy, że zarówno Hasselhoff, jak i Anderson powrócą w jakiejś formie, i w przeciwieństwie do Ghostbusters 2016, w którym powróciła oryginalna obsada, ale w zupełnie nowych rolach, tutaj odtwarzają swoje oryginalne postacie. A kiedy masz jednocześnie na ekranie dwa Mitcha Buchannona, sprawy stają się interesujące.
Następna strona: David Hasselhoff i Pamela Anderson Cameos z Baywatch wyjaśnili
1 2
