W tym tygodniu dowiedzieliśmy się o śmierci Antona Yelchina, który zginął w tragicznym wypadku samochodowym. Mając zaledwie 27 lat, Yelchin dopiero zaczynał krążyć po karierze gwiazdy filmowej; fakt, że udało mu się zebrać prawdziwą kopalnię niezapomnianego występu w wielu różnych filmach, jest doskonałym świadectwem jego niesamowitego talentu.
Nigdy nie dowiemy się, jakie role wcieliłby się w Anton, gdyby dożył trzydziestki, czterdziestki i jeszcze więcej. Wszystko, co mamy, to to, co nam zostawił, ogrom pracy, która będzie rosła, nawet po śmierci. Pierwsza pośmiertna rola Yelchina pojawi się w lipcowym Star Trek Beyond, po czym będzie można go zobaczyć w Rememory, u boku Petera Dinklage'a z Game of Thrones. Yelchin zapewnił także głos głównej postaci w rodzinnej oryginalnej serii Guillermo Del Toro, Netflix, Trollhunters, w której pojawią się również głosy Kelsey Grammer i Rona Perlmana. Animowana seria przygód ma zadebiutować w serwisie streamingowym w grudniu.
Na cześć jego życia i kariery rzućmy okiem na niektóre z najważniejszych ról Antona Yelchina w porządku chronologicznym.
16 serc na Atlantydzie
Jedną z pierwszych ról Yelchina była często pomijana adaptacja Stephena Kinga Hearts in Atlantis w 2001 roku. To nie jest jedna z tych mrożących krew w żyłach adaptacji horroru Stephena Kinga, takich jak Cujo czy Carrie; nie, gra Kierki na Atlantydzie jest bardzo podobna do mniej znanych, szczerych dramatów, które napisał także King, takich jak Zielona Mila czy Odkupienie Shawshank.
W Hearts in Atlantis Yelchin gra młodego chłopca (granego jako dorosły przez Davida Morse'a), który zaprzyjaźnia się z mężczyzną (Anthony Hopkins) o specjalnych mocach. Film jest pięknie nakręcony, choć zbyt przesadny dla niektórych odbiorców. Filmowi nie udało się odzyskać budżetu w kasie i jest w większości ignorowany w panteonie adaptacji dzieła Kinga, co jest wstydem, ponieważ Yelchin, nawet w wieku zaledwie 12 lat, ma wiele możliwości zaprezentowania swojego wyczuwalnego dramatu dzielność.
Ciekawostka: film Hearts in Atlantis nie jest oparty na opowiadaniu o tym samym tytule, które pojawia się w antologii zatytułowanej Hearts of Atlantis. Opiera się on na historii Low Men in Yellow Coats, która pojawia się gdzie indziej w książce opowiadań Stephena Kinga.
15 Ogranicz swój entuzjazm
Gdy był jeszcze chłopcem, młody Anton Yelchin grał niewielkie role w różnych programach telewizyjnych, od legendarnego dramatu kryminalnego NYPD Blue, po post-CSI proceduralny Bez śladu i dramat prawny The Practice, między innymi. Jednak nasz ulubiony spot telewizyjny z jednodniowego A-listera pochodzi z jego małej roli w odcinku oburzającego serialu Larry'ego Davida „Curb Your Enthusiasm”.
W The Blind Date sezonu 4 Yelchin gra młodego chłopca, Stewarta, który imponuje Davidowi i jego żonie magiczną sztuczką, ale potem odmawia ujawnienia swojego „sekretu magika”. Oczywiście David bezskutecznie próbuje rozwiązać problem, zmieniając uroczą magiczną sztuczkę w zabawnie napiętą sytuację. W klasycznym stylu Curb sceny Yelchina są w większości przypadkowe w stosunku do reszty odcinka, ale Anton jest niezapomniany dzięki temu, że Stewart jest najsłodszym małym bachorem w historii serialu.
14 Huff
Huff to mało pamiętany serial telewizyjny, który był emitowany przez dwa sezony w Showtime, gdzie zdobył dobre recenzje, ale nie był w stanie przyciągnąć silnej widowni poza fanatykami Hanka Azarii i został cicho anulowany. Azaria gra psychiatrę, który przechodzi kryzys wieku średniego po tym, jak nastoletni klient zabije się w swoim biurze. Zespół obsadził Olivera Platta jako tandetnego i zaradnego najlepszego przyjaciela, Blythe Danner jako skomplikowaną matkę Huffstodta, Paget Brewster jako jego kochającą żonę i Anton Yelchin jako jego syn Byrd.
Byrd był godną uwagi postacią, ponieważ był całkowicie normalnym dzieckiem, choć trochę drobnym. Otrzymał dobre stopnie w szkole i ogólnie nie był zaangażowany w psychoanalityczne wybryki swojej rodziny. Postać „normalne dziecko z obłąkaną rodziną” jest dość dobrze noszona w świecie telewizji, ale niepowtarzalna szczerość Yelchina i niezwykle urocza kręcona fryzura zawsze utrzymywała jego postać interesującą, a nie banalną.
13 Alpha Dog
Alpha Dog z 2006 roku był kontrowersyjny za pozorną stylizację prawdziwego morderstwa Nicka Markowitza, granego tu przez Anton Yelchin z jego imieniem zmienionym na Zack Mazursky. Jednak prawda tego filmu jest taka, że jest on pełen szacunku dla ofiary i jego rodziny, i jest w rzeczywistości podstępnym oskarżeniem o glamour życia przestępczego i o tym, jak grupa dzieci, które zaszły za daleko, skończyło się zobowiązaniem najbardziej haniebne przestępstwo.
Podczas gdy film miał być prawdopodobnie początkowym etapem kariery Justina Timberlake'a, jego niedoszła kariera filmowa szybko się wydarzyła. Zdobył dobre recenzje tu i tam, ale Timberlake nigdy nie był w stanie dostać się na listę A, a jego role w filmie są postrzegane jako bardziej ciekawość niż cokolwiek innego. Tymczasem Yelchin i Emile Hirsch, pozostałe dwie młode gwiazdy Alpha Dog, szybko staną się głównymi mężczyznami.
12 Charlie Bartlett
Pierwszą znaczącą rolą Yelchina była postać tytułowa w Charlie Bartlett w 2007 roku, w której zagrał jako samozwańczego psychiatry z liceum, który rozmyśla o radach i kradnie leki swoim kolegom, ku wielkiemu rozczarowaniu wydziału szkoły, szczególnie główny. Przepełniony intymnym dramatem, głośnymi śmiechami i mocną obsadą, w skład której wchodzili Kat Dennings i szybko rosnący Robert Downey Jr, Charlie Bartlett, jako druga połowa „podwójnego ciosu” z Alpha Dog, umocnił status Yelchin jako wschodzącej gwiazdy do obserwowania. Film zdobył mieszane recenzje i zbombardował w kasie, ale za nasze pieniądze jest to współczesny klasyk licealny, z którego mogą korzystać zarówno nastolatki, jak i dorośli.
Ciekawostka: Mamę Antona Yelchina w tym filmie gra Hope Davis, która grała także swoją matkę w Hearts of Atlantis, wydanym sześć lat wcześniej. Miej to na uwadze podczas wieczoru z ciekawostkami w lokalnym barze.
11 Nowy Jork, kocham cię
New York, I Love You, drugi wpis w obrzydliwie obezwładnionym serialu antologicznym „Cities of Love”, składa się z dziesięciu krótkich opowiadań osadzonych w Nowym Jorku, każdy innego reżysera, a każdy z nich przedstawia miłość jako główny motyw. W jednym z rozdziałów antologii Yelchin występuje jako niedawno porzucona licealistka, która kończy się na balu z Olivią Thirlby, niepełnosprawną kobietą przykutą do wózka inwalidzkiego. Powstają wybryki, wesołość i romans. Ich segment jest subtelny, słodki i szczery, a kończy ich zabawne zakończenie.
Zaskakujące jest, że ten rozdział filmu jest reżyserowany przez Bretta Ratnera, którego filmy (Godzina szczytu, Wieża napadu, X-Men: Ostatni postój) nigdy nie popełniły błędu subtelności. Mimo to Thirlby cieszy się ze swojej roli i do tego momentu Yelchin dopracował swój „zakłopotany sfrustrowany nastolatek” w piękną sztukę. Segment zyskuje także prestiżowy impuls Jamesa Caana, który występuje jako starzec, który wprawia fabułę w ruch.
10 Star Trek
Prawdopodobnie najbardziej znaną rolą Yelchina była quasi-reboot Star Trek z 2009 roku. Pełnił rolę zapoczątkowaną przez Waltera Koeniga (który niedawno złożył hołd młodemu aktorowi) w drugim sezonie oryginalnego programu telewizyjnego Star Trek. Z powodu szaleństw związanych z podróżą w czasie, chorąży Yelchin, Pavel Chekov, jest jeszcze młodszy niż Koeniga, a dziecinne poczucie zdziwienia szybko sprawiło, że stał się ulubieńcem fanów.
Anton powrócił do roli w Star Trek Into Darkness w 2013 r., W której na krótko zastąpił Scotty Simona Pegga jako główny inżynier Enterprise i mógł wziąć udział w ekscytujących sekwencjach kaskaderskich, w pewnym momencie nawet bezpośrednio ratując samego kapitana Kirka przed pewną śmiercią. Pierwsza pośmiertna rola Yelchina pojawi się w trzecim filmie z serii „Star Trek Beyond”. Nie wiadomo, jaką rolę może odegrać ta postać, chociaż wolelibyśmy, aby postać została napisana niż przekształcona, z szacunku dla ukochanej roli Yelchin jako geniuszu rezydenta chłopca Enterprise.
9 Terminator Zbawienie
Niemal natychmiast po pojawieniu się w Star Trek, Anton mógł zagrać w kolejnym ożywieniu fantastyki naukowej - choć Terminator Salvation nie wyszedł tak dobrze, jak Star Trek. Wyreżyserowany z robotniczą bezczelnością przez McG (Anioły Charliego, To oznacza wojnę), Terminator 4 był pełen zaskakujących twórczych decyzji, od obsadzenia irytująco szorstkiego Christiana Bale'a jako Johna Connora po skupienie się na debiutancie serialu Marcus Wright (Sam Worthington).
Mimo wszystkich swoich wad występ Antoniego Yelchina jako młodego Kyle'a Reese'a jest rzadkim jasnym punktem w nieciekawym filmie. W przeciwieństwie do Bale'a, który zamienia Johna Connora w parodię Batmana, nie zwracając uwagi na jego charakterystykę we wcześniejszych filmach, Yelchin nasyca swoją młodą Reese odcieniami legendarnego występu Michaela Biehna z oryginalnego klasyka z 1984 roku.
Najbardziej szkoda, że dla Terminatora Genisys producenci postanowili zignorować pozytywne przyjęcie fanów przez Yelchin i zastąpili go Jai Courtney, który jest na szczycie listy „Najlepszego aktora”. Poważnie, Courtney mogłaby być świetnym Terminatorem, ale Kyle Reese? Nie ma mowy.
8 jak szalony
Filmy takie jak Charlie Bartlett sprawiły, że Yelchin stał się nastoletnim snem, a taryfy franczyzowe, takie jak Star Trek i Terminator, umożliwiły mu występowanie w rolach drugoplanowych, ale to właśnie dzięki Crazy umocnił swoje miejsce jako jednego z najlepszych młodych aktorów swojego pokolenia.
Przesłanka jest obarczona wadą, ale jest pomnikiem chemii między Yelchin i gwiazdą Felicity Jones, że film nie rozpada się w chaotyczny bałagan i można go oglądać i angażować od początku do końca. Felicity jest Brytyjką, a Yelchin jest Amerykanką i od razu się zakochują. Jednak jej wiza wygasa i zostaje deportowana. Stąd dramat romantyczny. Tak jak Crazy wyglądałby film Nicholas Sparks, gdyby nie wszystkie były okropnymi śmieciami.
Reżyser Drake Doremus (reżyser nadchodzącego romantycznego dramatu science fiction Equals) powiedział, że większość dialogów w filmie została zaimprowizowana, ale naprawdę nie można powiedzieć, ponieważ Yelchin i Jones czują się tak naturalnie w swoich rolach jak para skrzyżowana w gwiazdach.
7 Fright Night
Ten remake komedii / horroru z 2011 roku z klasyki obozowej z 1985 roku był skazany na porażkę od samego początku, a wielu zdecydowało się zignorować jego istnienie i nie możemy ich winić za uprzedzenie wobec kolejnego remake'u horroru, podgatunku z okropne osiągnięcia. Jednak Fright Night 2011 naprawdę zaskoczył nas dowcipnym scenariuszem, doskonałymi efektami specjalnymi i świetną grą aktorską. Colin Farrell przeraża się jako nawiedzający hedonistyczny wampir, David Tennant wyrabia go w najlepszy sposób jako wytrzeszczony łowca wampirów, a Yelchin świeci jak zawsze zarozumiały i niezręczny nastolatek. Pomimo otaczającego go szaleństwa, determinacja naszego młodego bohatera zmusza go do dojścia do bitwy do samego końca.
Może to być kontrowersyjna postawa, ale mocno wierzymy, że Fright Night 2011 jest tak samo klasykiem, jak oryginał z 1985 roku, hejterzy niech będą przeklęci! Film został dość mocno zbombardowany w kasie, ale jesteśmy przekonani, że ostatecznie zostanie z miłością zapamiętany w nadchodzących latach.
6 Dziwny Thomas
Dziwny Thomas to jeden z tych dziwnych filmów, który pojawił się na Netflix kilka lat temu, a wiele osób zastanawia się, skąd się wzięło. W filmie występują Yelchin i Willem Dafoe, oparty na ukochanej powieści Deana Koontza i wyreżyserowany przez Stephena Sommersa. Film miał być szeroko rozpowszechniony, ale seria pozwów ostatecznie doprowadziła do tego, że film trafił prosto do wideo na wielu terytoriach.
Jest to niefortunne, ponieważ film jest świetną zabawą i najwyraźniej nie jest schlockiem, chociaż zachwyca się tym, że może być z założenia założeniem filmu B. Odd Thomas (Yelchin) to małomiasteczkowy nikt, który nie widzi martwych ludzi w stylu Szóstego Zmysłu. Jednak, jak głosi slogan filmu: „Na Boga, coś z tym robię”. Thomas szybko zostaje wciągnięty w bitwę zwycięzca-zwycięzca-wszystko między dobrem a złem. Stephen Sommers wie, jak zarobić pieniądze, a film ma imponujące efekty specjalne, zwłaszcza biorąc pod uwagę jego stosunkowo skromny budżet w wysokości 27 milionów dolarów.
Odd Thomas jest obecnie dostępny do streamowania na Netflix, więc jeśli jeszcze go nie masz, na co czekasz?
5 Zakopywanie ex
Świetna (choć zardzewiała) reżyserowana przez Joe Dante Burying the Ex, romantyczna komedia o zombie o dominującej młodej kobiecie, która nie pozwoli, by cokolwiek - nawet własna śmierć - przeszkodziło jej w utrzymaniu chłopaka. Yelchin wciela się w Maxa, dziobiącego kurę Evelyn Ashley Greene (znanej z Zmierzchu) i uwalnia się z uścisku dopiero wtedy, gdy zostaje zabita w wypadku samochodowym, co jest teraz znacznie mniej zabawne niż przed tym, jak Yelchin związała się z samochodem śmierć. Po tym, jak ostatecznie przeprowadziła się z nową i znacznie milszą dziewczyną (Alexandra Daddario), Evelyn wstaje z grobu, by odzyskać swojego mężczyznę.
Film wprawdzie zajmuje zbyt dużo czasu, aby dostać się do dobrych rzeczy, ale kiedy to się stanie, druga połowa to czysty eskapizm Joe Dante, z wybuchami jego charakterystycznie przesadnej przemocy. Yelchin i Greene są świetnymi parami na ekranie, z owłosionym brakiem męskości Maxa i tendencjami maniaków Evelyn, które doskonale się uzupełniają dla efektu komediowego, szczególnie po tym, jak ten ostatni staje się zjadającym mięso zombie. Jest to bardzo nierównomierny ruch, ale Burying the Ex nadal zapewnia świetne oglądanie w nocy.
4 złamane konie
Ten współczesny western zyskał mieszane recenzje, gdy ukazał się w 2015 roku za meandrujące wątki fabularne i oskarżenia o over-the-top hammy aktorstwo, ale uwielbiamy go za szeroki dramat, wizualny rozmach i rezonujące tematy dotyczące przemocy i braterstwa.
Remake filmu z 1999 roku zatytułowanego Parinda, Broken Horses z 1999 roku opowiada historię Jacoba (Anton Yelchin), który próbuje wyrwać swojego starszego brata ze szponów złego gangstera Juliusa Hencha, granego przez Vincenta D'Onofrio. Choć termin jest tak często używany, nie ma innego sposobu na opisanie filmu niż „wizualna trasa”. Poza tym jest to film bardzo dzielący, w którym fani i przeciwnicy zdecydowanie chwalą go lub potępiają w równym stopniu. Czy aktorstwo jest zbyt hamujące? Czy dialog jest zbyt niewiarygodny, czy też pasuje do podwyższonego tonu opowieści? Zalecamy sami to sprawdzić i dokonać własnej oceny, być może w sekcji komentarzy.
3 Obszar bez driftu
Kinematografia jest przepełniona niekończącymi się dramatami kryminalnymi, z których kilka jest całkiem dobrych. Niektóre z tych filmów są słusznie promowane (Zimno w lipcu), ale inne są zagubione i szybko zapomniane, tylko co jakiś czas pojawiają się na kablu. The Driftless Area ma być jednym z tych filmów.
Anton występuje jako młody barman, który wraca do rodzinnego miasta i znajduje miłość i gwałtowny dramat. Miłość zapewnia bezpośredni punkt Zooey Deschenel, a brutalny dramat występuje w postaci Johna Hawkesa, który gra komicznie nieudolnego, ale niebezpiecznego przestępcę. Trzy postacie zbiegają się w tajemniczym thrillerze z delikatnym romansem i autentycznymi emocjami.
Film wypuszczony na żądanie wideo w tym samym tygodniu, co na pierwszym miejscu na liście, więc może minąć trochę czasu, zanim odkryje jego istnienie. Ale kiedy już to zrobią, jesteśmy pewni, że zostanie przyjęty jako thriller o szybkim tempie z elementami off-beat, które zapewniają nieprzewidywalną i satysfakcjonującą jazdę.
2 zielony pokój
Ostatni film Antona Yelchina, który ujrzał kinową premierę za jego życia, jest świetnym upamiętnieniem jego talentu aktorskiego. Nie zepsujemy żadnego z niezliczonych zwrotów akcji, ale fakt, że Yelchin dzieli ekran z wielkim Patrickiem Stewartem i świeci tak mocno, jak zawsze, jest kolejnym dowodem jego aktorskiej sprawności.
Green Room opowiada historię zespołu rockowego, kierowanego przez Yelchina, który gra w niewłaściwym klubie i kończy walkę z właścicielami klubu, grupą białych supremacji pod wodzą Patricka Stewarta. Film wyreżyserował Jeremy Saulnier (który wcześniej sterował fenomenalną Blue Ruin 2013) i wydaje się być pokazem rock and rollowego horroru i jest do pewnego stopnia. Jednak tak naprawdę chodzi o bitwę między punk rockową prawością przeciwko siłom nienawiści i zła.
Krótko mówiąc, Green Room jest prawdopodobnie najfajniejszym filmem 2016 roku. Sprawdź nasz niedawny wywiad z Yelchin o projekcie tutaj.
