Finał sezonu 5 Amerykanów kończy doskonały sezon Slow-Burn

Amerykanie doprowadzają sezon 5 do emocjonującego wstrząsu, ponieważ powolna historia ujawnia nędzę pracy, która nigdy nie została wykonana.

Zanim jeszcze rozpoczął się przedostatni sezon Amerykanów, współprowadzący show Joe Weisberg i Joel Fields wydali oświadczenie dotyczące fabuły sezonu 5 i jego powolnego charakteru. Sugestia była jasna: program, który był już znany z celowego, kontemplacyjnego tempa, obniżyłby wskaźnik o dodatkowe miejsce w przygotowaniach do odcinka 6 sezonu, który przyniesie historię Jenningses i ich misji jako sowieckich śpiochów w USA do końca. Komentarze Fieldsa i Weisberga z pewnością okazały się prawdziwe; przedostatni sezon nieustannie stawał się kipiącym garnkiem napięcia, które się nie zagotowało ani nie spowodowało nieoczekiwanego zwrotu, ponieważ nie tylko zabrzmiałoby to fałszywie, ale podważyłoby całość tego, co twórcy spędzili budując przez ostatnie pięć sezonów: jeden z najbardziej niszczycielskich dramatów rodzinnych w historii telewizji udającej program szpiegowski. Amerykanie doprowadzają sezon 5 do emocjonującego wstrząsu, ponieważ powolna historia ujawnia nędzę pracy, która nigdy nie została wykonana.

Ostrzeżenie przed powolnym sezonem sezonu jest przykładem tego, jak dobrze twórcy znają swoją historię i czego potrzebuje, aby skutecznie ją wysłać. Zwolnienie tempa polega na tym, że Amerykanie dali sobie niezbędny pas startowy, aby przejść do tego rodzaju dramatycznego finiszu tylko pokazu, który jest tak dobrze zmierzony, jak ten. W rezultacie przedostatni sezon był prawdopodobnie serią w najlepszym wydaniu introspekcyjnym, co dało widowni wystarczającą okazję, aby doświadczyć niskich i

inni miniony szpiegów z czasów zimnej wojny walczyli silnie z równowagą między życiem zawodowym a prywatnym (mając na uwadze, że mają wszystko jedno i drugie), zdając sobie sprawę, że przez ten czas cofnęli się w piekło. Gdy sezon dobiega końca, Philip niechętnie informuje Elizabeth, że ojciec Kimmy Breland ma wkrótce stać się najważniejszym elementem ich długiej kampanii przeciwko interesom Stanów Zjednoczonych. Robi to z trzeźwym uświadomieniem sobie, że starając się zostaw świat intryg międzynarodowych, jest mało prawdopodobne, że para kiedykolwiek wróci do Ojczyzny, a tym bardziej wlecze Paige i Henry'ego razem z nimi.

Podobnie jak w przypadku wielu innych programów telewizyjnych (i Ameryki), Amerykanie pogrążyli się w toksyczności nostalgii i tym, jak tęsknota za czasem i miejscem, które były tak często, prowadzi do błędnej interpretacji czegoś, co nigdy nie było. Długoletnia fabuła Olega Burowa osadzona w Rosji od czasu do czasu czuła się oddzielona od intryg, z jakimi zmagają się Filip i Elżbieta. Chociaż Olegowi grozi oskarżenie o zdradę, historia radzieckiego łańcucha żywnościowego, podejrzanych pracowników sklepu spożywczego oraz oczywiste zepsucie urzędników państwowych wydawały się czasami niezgodne, powiązane jedynie stycznie z fabułą amerykańskiej super pszenicy, którą szpiedzy badali przez cały duża część sezonu. Dopiero kiedy Elżbieta powiedziała Filipowi: „Chcę się stąd wydostać. Powinniśmy po prostu iść” w końcowych momentach „Dyatkova”, mgła wisząca nad fabułą Olega uniosła się: to Rosja, do której Philip i Elizabeth są tak zdesperowani wracać. Nie jest podobny do tego, który zostawili za sobą, a tym bardziej do tego, który zbudowali w myślach przez ostatnie kilka dziesięcioleci.

Nagle najbardziej rezonujące wątki, takie jak wiara, rodzina i tożsamość, wróciły na pierwszy plan serialu, gdy przygotowuje się do finałowej serii i niesie ze sobą duży potencjał do zawrotnych wniosków. Ostatni odcinek sezonu „The Division Division” jest kolejnym przykładem poziomu rozgraniczenia, z którym Philip i Elizabeth mają do czynienia, gdy granice między ich życiem jako szpiegami a ich życiem, gdy Philip i Elizabeth Jennings zacierają się do tego stopnia, że przekonali się, że rodzinny wyjazd do Europy będzie niezbędną pierwszą częścią próby zsunięcia się za Żelazną Kurtyną. Ich dążeniom do powrotu do Związku Radzieckiego towarzyszy jedynie chęć utrzymania rodziny razem, wyjaśniając, dlaczego nie słuchają rad Pastora Tima z odcinka z zeszłego tygodnia, mówiąc im, aby poczekali kilka lat na Paige i Henry'ego dorośli ludzie.

Kilka lat nie jest wcale wyrokiem więziennym, ale kiedy Philip siedział, wpatrując się w nicość ze swoim zastępczym synem Tuanem, jasne jest, że zdając sobie z tego sprawę czy nie, Philip już zaczął tracić Henry'ego na rzecz Chrisa, matematyki i prywatnej szkoły, którą był właśnie zaakceptowałem. Kiedy więc odmawia synowi możliwości uczęszczania do nowej szkoły, ponieważ „Ta rodzina pozostaje razem”, przygotowuje się do planów, których Philip nigdy nie powinien był robić, i uświadamia sobie, że na wiele sposobów zegar jest tyka i ten ojciec nie może odzyskać czasu, który jego praca zabrała mu.

Dwie strony konfliktu Filipa i Elżbiety są odzwierciedlone w apelu Tuana, by Pasza spróbował popełnić samobójstwo w celu powrotu matki do Rosji, oraz w rosnącym rozczarowaniu Stana pracą w FBI, nie wspominając o rosnącej nieufności Filipa wobec Renee (Laurie Holden) jest tym, za kogo się podaje. Odległość między postaciami Amerykanów a szkodami towarzyszącymi ich przyczynom została znacznie zmniejszona. W finale jest to mniej więcej odległość od domu Brada i Dee do miejsca, w którym Pasha krwawi z powodu samookaleczeń. To oczywista skrajność, ale dzieje się tak również w tym, że Paige nakłada lód na popękaną wargę, ponieważ od samego początku serii więź z matką zawsze oznacza, że ​​będzie krew, u Paige. Tak jak poprzednio, te rany są obietnicą całego bólu, który jeszcze nie nadejdzie, a jednak serial znajduje nowy poziom bólu w ciągłym bólu wzruszającej odpowiedzi Paige, że to jest to, i jej rosnący podziw dla tego, co niewiele wie. o życiu jej rodziców jako szpiegów.

Ale to nie życie, które Filip chce dla swoich dzieci. A jednak, gdy stoi przed perspektywą zignorowania tego, czego dowiedział się o tym, że ojciec Kimmy został szefem radzieckiej dywizji CIA, przedstawia dowody swojej żonie i mówi jej prawdę, doskonale wiedząc, jaki będzie wynik. Praca (i kraj) zawsze była najważniejsza dla Elżbiety i na swój sposób, przynajmniej przez swoją żonę, Filip przyznaje, że to samo dotyczy go. Walka o znalezienie równowagi między pracą a życiem może wydawać się niewielka w kontekście zimnej wojny, ale gdy Amerykanie robią kroki w kierunku swojego ostatniego sezonu, zamieniając przytłaczające siły zewnętrzne w grę w siły wewnętrzne, w dużej mierze o popychaniu rodzimości i profesjonalna tożsamość, sprawia, że ​​konflikt uderza jeszcze bardziej w stronę domu.

Amerykanie zakończą sezon 6 w 2018 roku.

Zdjęcia: FX Networks