5 najlepszych i najgorszych odcinków strefy zmierzchu, według IMDb

The Twilight Zone to jeden z najtrwalszych, pobudzających do myślenia, twórczych filmów fabularnych, jakie kiedykolwiek powstały. Rod Serling, twórca serialu i charyzmatyczny narrator, był głęboko wnikliwy w społeczeństwo i kondycję ludzką. W związku z tym Serling postanowił zbadać moralną dwuznaczność, nieodłączne wady umysłu i wiele więcej. Włączenie kreatywnej, lekkostrawnej science-fiction sprawiło, że takie tematy nadają się do programowania czasu.

Z zadowoleniem przyjął masy do krytycznego myślenia przy równej rozrywce. Serling napisał wiele odcinków, co jest jednym z największych osiągnięć scenariusza. Każde nowe wcielenie Strefy Zmierzchu dowodzi wyższości oryginału. Przyjrzyjmy się, jak użytkownicy IMDb ocenili najlepsze i najgorsze z tego kultowego, pomysłowego i odkrywczego programu.

10 najgorszych: czarne skórzane kurtki

Jest całkiem zrozumiałe, że ten odcinek spowodował tak niską ocenę IMDb, biorąc pod uwagę głupi ton i pomysł. Historia dotyczy kosmitów w skórzanych kurtkach, którzy planują zaatakować Ziemię, używając śmiertelnych bakterii. Jeden z nich zakochuje się nawet w miejscowej dziewczynie. Zasadniczo ten spisek jest dokładnie takim rodzajem schlacka, który zyskał złą reputację science fiction. Grożenie w archetypu, takim jak odziani w skórę młodzi mężczyźni, jest niepotrzebnie tandetne. Z pewnością źle się datował. Jednak odcinek jest szczególnie dużym rozczarowaniem dla fanów ze względu na wcześniej ustaloną jakość, której się spodziewaliśmy. Dotyczy to każdego mniejszego rankingu. Słabsze historie zaprzeczają niezmiennie doskonałemu tonowi i inteligentnemu pisaniu.

9 Najlepsze: Potwory są na Maple Street

To prawdopodobnie ostateczny odcinek serialu, który zawiera wszystko, co fani cenią w jednym uporządkowanym pakiecie. Wykorzystując elementy science fiction i horroru, wspaniali aktorzy wnoszą do życia bezbłędny scenariusz, który bada naszą potrzebę kozłów ofiarnych. Szkoły często odtwarzają ten odcinek bez uzasadnionego powodu. W tej historii kosmici odkryli, że łatwiej jest ludziom pozwolić się zniszczyć.

Nie kiełkują naszego podejrzenia ani strachu, ale po prostu podżegają na powierzchnię. Ironia naszych autodestrukcyjnych nawyków jest, tragicznie, wszechobecnie rozumiana. A jednak się nie zmienia. Ale dzięki takim historiom jak ten klasyczny odcinek odbiorcy mieli również nauczyć się rozpoznawać koszty.

8 Najgorsze: The Mighty Casey

Fani niekoniecznie reagowali bardzo dobrze na bardziej beztroskie odcinki tego serialu. Ta historia dotyczyła robota-baseballisty, więc stawki są bardzo niskie. Jednak ton jest całkowicie zamierzony. W rezultacie nie eksploruje sztucznej inteligencji, lekkoatletyki, a nawet nie rozwija rzeczywistego punktu. Charakterystyczny ironiczny zwrot akcji jest po prostu zabawny, podobnie jak wszystko inne. Ostatecznie ten odcinek po prostu nie wydaje się być marką. Zwłaszcza, gdy program prawdopodobnie mógł wydobyć przesłankę bardziej intrygującej substancji. Jest to jednak jeden dla fanów baseballu i intrygujący eksperyment z lekkością.

7 Najlepsze: w końcu wystarczająco dużo czasu

To jeden z najbardziej bolesnych odcinków ze wszystkich. Historia rozwija tak sympatycznego, relatywnego, uległego bohatera, a następnie całkowicie go miażdży. W tym odcinku mężczyzna, któremu odmawia się pasji do czytania, przeżywa wojnę nuklearną. W końcu sam ze swoimi książkami, jego okulary pękają z bezlitosną ironią. Być może jest to studium na temat realizacji naszych marzeń i tego, jak codzienne obowiązki lub relacje mogą być uciążliwe. Być może w jaki sposób nie powinniśmy przykładać większej wagi do fantasy niż do prawdziwego świata. A może dosłownie chodzi o to, jak okrutna rzeczywistość z taką wojną konsekwentnie niszczy naszą niewinność i zdolność uczenia się. Tak czy inaczej, wszyscy mamy marzenia, a historia jest zdecydowanie wypełniona materiałem pobudzającym do myślenia.

6 Najgorsze: Bard

Po raz kolejny komedia rzuca zgubę na serial. Ta przesłanka dotyczy okropnego pisarza, który używa czarnej magii, aby przywołać Szekspira. W końcu przywołuje wiele znanych postaci historycznych. Ale Strefa Zmierzchu nigdy nie miała mieć takich samych pomysłów ani brzmienia jak Doskonała przygoda Billa i Teda.

Ten odcinek ma głupie występy i muzykę. Jeśli gra się z większą wrażliwością Wilde'a, być może przesłanka mogłaby zaoferować kilka meta-żartów na temat relacji Serlinga z siecią. Może nawet potrwać mniej uczęszczany kurs. Kultowa oryginalność tego programu jest w zasadzie nieobecna tutaj, a fani nie byliby zadowoleni. Na pewno nie po czterech sezonach, które zapewniły jedne z największych klejnotów, jakie telewizja miała do zaoferowania.

5 najlepiej: służyć człowiekowi

Biorąc pod uwagę dużą liczbę efektów specjalnych, ten odcinek z łatwością mógłby być zarazy w programie. Wizualna realizacja wówczas obcego przeważnie spowodowała głupotę. Nie było żadnej magii Stana Winstona, która uratowałaby ten dzień. Fabuła jest jednak bardzo sprytna. Grupa kosmitów odwiedza Ziemię i udaje globalną życzliwość. Niestety, arogancja ludzkości ogranicza nas do poznania prawdy o podstępnych zamiarach kosmitów. Pychą ludzi są nisko wiszące owoce. Ale za pomocą prostej gry słów ten odcinek udowodnił, jak dowcipna i przerażająca może być Strefa Zmierzchu.

4 najgorsze: dźwięki i cisze

Richard Donner jest bardzo utalentowanym reżyserem, znanym najlepiej z filmów The Omen, Superman i Lethal Weapon. Ale na długo przed tymi dzikimi sukcesami wyreżyserował sześć odcinków kultowego serialu Serlinga. Fascynujące jest to, że Donner wyreżyserował zarówno najlepiej oceniany odcinek serialu, jak i jedną z jego najsłabiej ocenianych historii. Ten dziwny odcinek opowiada o człowieku, który cieszy się głośnością, nawet kosztem innych. To po prostu niesamowicie niedorzeczna przesłanka. Ten program często zachwyca lekcjami zdobytymi na własnej skórze i mało prawdopodobnym, ale satysfakcjonującym pojawieniem się. Odcinek ma wysoką jakość wykonania i design, ale nie może pokonać słabej, kompromitującej fabuły.

3 Najlepsze: Eye of the Beholder

To naprawdę niewiarygodne, ile substancji zawiera ten odcinek. Jest to z pewnością wyraźna alegoria wypaczonych uprzedzeń społeczeństwa dotyczących piękna. Skręt tego odcinka, ukazujący konwencjonalnie atrakcyjną kobietę, jest dokładnie takim tępym uderzeniem, jakiego potrzebowała publiczność.

Jednocześnie skrupulatne, skuteczne działanie kamery zachowuje surrealistyczną aurę tajemniczości. Ale tematy opowieści najlepiej przetrawić z niuansami. Aspekty tu i tam również zagłębiają się w negatywne skutki segregacji i ucisku ze strony rządu. Ten odcinek doskonale łączy wartość rozrywkową z pouczającą, aktualną historią, która będzie na zawsze ponadczasowa.

2 Worst: Cavender Is Coming

Być może możemy winić za ten odcinek cel. W rzeczywistości miał być pilotem zupełnie nowego programu. Bardzo trudno jest wyobrazić sobie Strefę mroku jako agenta oddzielnej serii. Ale komiczny ton jest wyjątkowo niestosowny, biorąc pod uwagę inne dzieło Serlinga. W tej historii anioł próbuje zarobić na skrzydłach, pomagając trzmieli kobiecie uszczęśliwić się. Nie ma nic do powiedzenia i nie śmieje się. Nie jest więc dobrym dodatkiem do serii lub rozpoczęciem nowej. Ten odcinek jest właściwie przerobioną historią z pierwszego sezonu. To sugeruje, że Serling nawet nie był zainteresowany pisaniem tego na początek.

1 najlepszy: koszmar z 20 000 stóp

Gdyby tylko Superman był w pobliżu, aby zatrzymać Gremlina na tym skrzydle, w tym klasycznym odcinku Richarda Donnera. Został napisany przez słynnego autora Richarda Mathesona, który bezbłędnie izoluje i torturuje swojego bohatera. To horror na najwyższym poziomie. Mężczyzna, który niedawno wyzdrowiał po załamaniu nerwowym, jest uwięziony w samolocie z potworem na zewnątrz. To naprawdę koszmarna sytuacja, ponieważ przez cały czas wiemy o zbliżającym się losie. A przecież nie możemy nie kwestionować wiarygodności samego bohatera. Naszą naturą jest wątpić w takie rzeczy, ponieważ samozadowolenie i bezczynność są o wiele łatwiejsze. A zabawianie rzeczy niemożliwych rzuciłoby na nas i na nasze przekonania niewygodne wątpliwości. Fabuła doskonale eksploruje paranoję, ślepy sceptycyzm, zdrowie psychiczne i zjawiska paranormalne.