15 Interesujących rzeczy, o których wiedzą prawdziwi fani Pulp Fiction

Pulp Fiction Quentina Tarantino to krótkie okno na dobrze zrealizowane życie ludzi z LA i oszustów. Rock and roll neo-noir. Komedia zalana słonecznym nihilizmem.

Był to film profesjonalnie wykonany i dopracowany z poszarpanych części zamiennych sztuki o niskiej brwi, takich jak przerażające komiczne magazyny i ponure zajęcia. Jest to jedyny w swoim rodzaju artefakt popkulturowy, który często był naśladowany i nigdy nie powielany. Jego cudowność rozciąga się na samotną rewitalizację niegdyś nieudanej kariery Johna Travolty i przedstawienie światu Samuela L. Jacksona. Pomimo gigantycznego czasu pracy trwającego 2 i pół godziny, jest pełen kultowych scen i niezapomnianych cytatów.

Czysta spryt i pomysłowość Pulp Fiction - jego natychmiast zapadające w pamięć występy, fragmentaryczne, powiązane ze sobą narracje, które nagradzają powtórne oglądanie i widzów o orlich oczach, eklektyczna ścieżka dźwiękowa i ciężkie motywy odkupienia i honoru - sprawiły, że wielu fanów zaparło dech w piersiach nad każdą klatką, aby znaleźć nowe znaczenia i oglądałem każdy dokument zakulisowy, aby zaspokoić niekończącą się ciekawość.

Ale mitologia filmu, zarówno jego treść, jak i konstrukcja, jest tak wielowarstwowa i gęsta, że ​​istnieje kilka faktów, o których nawet zagorzali fani nie są świadomi.

Oto 15 szalonych rzeczy, których nie wiedziałeś o Pulp Fiction.

15 Książka Vincenta Vegi

Jednym z wielu cudownych drobiazgów, które barwią Pulp Fiction, jest nawyk czytania Vincenta Vegi. Niekompetentny, uzależniony od substancji zabójca i pozornie nieprzystosowany intelektualnie głupek, czytający szczególnie gęstą książkę w miękkiej okładce, gdy jest w łazience, nie jest w filmie zauważany. Ale przykuwa twoją uwagę na powtórne oglądanie.

Ta książka, która tak zafascynowała Vince'a? Modesty Blaise, powieść akcji / szpiega z 1965 roku napisana przez Petera O'Donnella.

Postać Modesty Blaise, skrzyżowanie Wonder Woman i Jamesa Bonda, była także bohaterem wielu komiksów. Tarantino, konsekwentnie wyrażając swój niezachwiany entuzjazm dla niejasnych fragmentów efemeryki popkultury, jest dość wielkim fanem powieści. Chociaż nie napisał jeszcze ani nie wyreżyserował filmu Modesty Blaise, sponsorował w 2003 roku produkcję bezpośrednią wideo, Quentin Tarantino Presents: My Name Is Modesty.

14 Kamea Steve'a Buscemi

Steve Buscemi wyróżniał się swoją turą jako neurotyczny i łasicowy pan Pink w Reservoir Dogs.

Quentin Tarantino jest znany z bliskiej współpracy z tymi samymi aktorami przy wielu projektach - między innymi Uma Thurman, Samuel L. Jackson i Christoph Waltz. Tak więc w swoim drugim filmie Tarantino ponownie skorzystał ze znacznych talentów Buscemi, tylko tym razem jako lekko niezadowolony kelner Buddy Holly w Jack Rabbit Slims.

Na początku może nie być to takie oczywiste, biorąc pod uwagę, że Steve Buscemi jest w peruce Buddy Holly i nie podchodzi do niego z bliska. Ale spójrz na to nosowo „Nie”, kiedy Vince pyta, czy jest jakiś bourbon w koktajlu za pięć dolarów. Vintage Steve Buscemi właśnie tam.

13 Tajemnicza opaska Marsellusa Wallace'a

Tajemnica zawartości teczki Marsellusa Wallace'a pozostaje tajemnicza od 1994 roku. Prawie równie ciekawa jest opaska z tyłu głowy Wallace'a, przy szyi.

Niektórzy nadal twierdzą, że dusza Marsellusa Wallace'a jest zawarta w teczce. Band-pomoc ma na celu pokrycie rany, z której została wyciągnięta dusza. Całkiem dziwne i upiorne.

Jednak często prawdą jest, że fikcja jest dziwniejsza i bardziej przerażająca niż fakt. Jak się okazuje, aktor Ving Rhames obciął głowę goleniem. Tarantino uważał, że pomoc zespołu była ekscytującym małym detalem wizualnym, który mógł tylko uatrakcyjnić sceny Wallace'a, biorąc pod uwagę, że spędzamy dobre kilka minut, gdy widzowie wpatrują się w tył głowy Ving Rhames.

12 Człowiek, który stworzył Malibu Vince'a

Zabawne jest spekulowanie na kilku zwisających wątkach Pulp Fiction: Co jest w teczce? Dokąd zaprowadzi go podróż Julesa „po ziemi”? Co naprawdę stało się z Tony Rocky Horror?

A kto, do cholery, stworzył Malibu Vince'a? Okazuje się, że na ostatnią odpowiedź jest odpowiedź.

Według Tarantino to Butch zbezcześcił cenny pojazd Vince'a.

Vincent i Bush, obaj w absolutnym szaleństwie, spotykają się przy barze i wymieniają krótki dialog. Butch pyta go, na co patrzy, a Vincent nazywa go imieniem. Zwróć uwagę na reakcję Butcha, gdy facet, który właśnie nadał mu imię, ściska najwyższego gangstera, który czerpał przyjemność z wycinania i szarpania za sznurki. Butch miał na świecie wszelkie powody, aby kluczować samochód Vince'a.

11 Fox Force Five

Chociaż nie dowiadujemy się zbyt wiele o Mii Wallace, wiemy, że zagrała w pilocie w programie o nazwie Fox Force Five.

Spektakl był kontynuacją przygód całkowicie kobiecej ekipy śmiertelnie tajnych agentów. Była też postać Mii, ekspertka od noża, dziewczyna, której „specjalnością było uprawianie miłości”, dziewczyna, która była ekspertem od rozbiórki, ekspertem od kung fu i tak dalej.

Jeśli to zadzwoni, dzieje się tak dlatego, że Tarantino wziął szablon złożony wyłącznie z kobiet i użył go do Kill Bill Vol. 1 i 2 w formie Oddziału Zabójczej Żmii. Podobieństwa są dość uderzające, gdy weźmie się pod uwagę, że Uma Thurman, która oczywiście gra Mię Wallace, byłaby również „ekspertem od noży” w tych filmach.

10 Uma Thurman Prawie nie była Mią

Nie można oddzielić postaci Mii Wallace i aktora Umy Thurman. Szczególna cecha Umy Thurman jako młodej aktorki - rzutująca zarówno naiwnością, jak i światowością - pomogła umocnić Mię Wallace jako jedną z najbardziej fascynujących postaci Pulp Fiction. To, że jest twarzą niemal każdego plakatu Pulp Fiction, wydaje się właściwe, ponieważ bez trudu emanuje tą wysublimowaną i nieco niebezpieczną jakością.

Jednak, jak się okazuje, Julia Louis-Dreyfus bardzo prawie zaczepiła tę rolę, podczas gdy Jennifer Aniston również miała jasną ścieżkę do Mii Wallace.

Powodem, dla którego go odrzucili, był napięty harmonogram bardzo popularnych seriali, odpowiednio Seinfeld i Friends. Biegł także Michelle Pfeiffer wraz z legendarną francuską aktorką Catherine Deneuve.

9 Matt Dillon był prawie Butch

Quentin Tarantino pierwotnie napisał Butch Coolidge, starzejącego się boksera, który stawia wszystko na linii wolności, mając na uwadze Matta Dillona.

Dillon, mający wówczas zaledwie 29 lat, bez wątpienia przyniósłby inną energię Butchowi Coolidge. Tarantino wysłał Dillonowi scenariusz, ale odpowiedź Dillona była nieco mniej niż zachwycona: Potrzebowałby czasu, aby się nad tym zastanowić. Tarantino ostatecznie przekonał Bruce'a Willisa, który był oczywiście znacznie większą gwiazdą filmową. Dzięki pamięci podręcznej gwiazdy filmowej Willisa Miramax był w stanie sprzedać międzynarodowe prawa do Pulp Fiction za 11 milionów dolarów, dzięki czemu Pulp Fiction był opłacalnym filmem, zanim zagrał dla jednego tłumu.

Była to nie tylko dobra decyzja biznesowa, ale także działała w historii filmu. Rozpaczliwa oferta Butcha nie byłaby tak poruszająca, gdyby był młody, sprawny i miał głowę pełną włosów.

8 Robert Rodriguez Podał rękę reżyserską

Quentin Tarantino grał Jimmy'ego, biednego frajera, który ma za zadanie pomóc posprzątać bałagan Julesa i Vincenta Marvina.

Za kamerą, reżyserując sceny Tarantino jako Jimmy, był inny filmowiec Robert Rodriguez. Sam Robert Rodriguez był bardzo podekscytowany swoim pełnometrażowym debiutem fabularnym, niskobudżetowym filmem akcji El Mariachi.

Najwyraźniej Tarantino i Rodriguez rozwinęli całkiem spore relacje, ponieważ współpracowali przy kilku projektach w ciągu następnej dekady. Tarantino napisał scenariusz do filmu Rodrigueza „Od zmierzchu do świtu” i również w nim zagrał. Tarantino wyreżyserował sekwencję w adaptacji Sin City Franka Millera Sin City w 2005 roku. W 2007 roku współpracowali przy nieszczęsnym podwójnym filmie Grindhouse, Planet Terror and Death Proof.

7 Vince and Mia's Dancing Victory?

Pozostaje nam założyć, że Vincent i Mia wygrali konkurs tańca w restauracji Jack Rabbit Slims w latach 50. Jak mogliby nie mieć? Później dotarli do Mii, ściskając trofeum, nie wspominając już o tym, że ich taniec trwał cały czas.

Niemniej jednak jest całkiem prawdopodobne, że Vince i Mia nie wygrali i po prostu ukradli trofeum.

Jesteśmy wtajemniczeni w tę soczystą informację, gdy śledzimy historię Butcha Coolidge'a, gdy ten przemyka się po swoim bloku. Z telewizji słyszymy fragmenty, w tym reklamę Jacka Królika Slimsa i, bardzo słabo, głos w reklamie, który mówi, że trofeum zostało skradzione. Segment Vince'a i Mii rozgrywał się w noc przed Butchem. Sprawdza się.

6 Uma Thurman była wyjątkowo zdenerwowana przed sceną taneczną

Uma Thurman była bardzo zdenerwowana przed sceną taneczną z Johnem Travoltą. Był to ważny punkt zwrotny w filmie oraz ekscytująca i filmowa demonstracja ich związku. Prawidłowe wykonanie tej czynności było absolutnie niezbędne.

Bez wątpienia jej nerwowość spotęgowała legendarne ruchy Travolty, obserwowane w Saturday Night Fever and Grease. „Byłam taka zawstydzona, niezręczna i nieśmiała”, wyznała aktorka.

Aby złagodzić nerwowość, Tarantino sam zademonstrował kilka ruchów tanecznych przed rozpoczęciem zdjęć do sceny. Wtedy kliknęło Thurmana, że ​​niezależnie od tego, czy taniec jest dobry, zły czy obojętny, nie ma znaczenia. Ważne było to, że Mia i Vincent dobrze się bawili.

5 Moja Sharona była prawie na ścieżce dźwiękowej

Podczas sceny, w której przerażony gangster Marsellus Wallace zostaje zaatakowany przez wzgórze w piwnicy lombardu, rozbrzmiewa szczególny kawałek muzyki, gorączkowa i monotonna melodia, która dodaje surrealistycznej, intensywnej natury sceny. Piosenka The Revels nazywa się „Comanche”.

Jednak Tarantino początkowo postanowił zagrać inny utwór. W szczególności My Sharona autorstwa The Knack.

Z pewnością zmieniłoby to scenę w znaczący sposób, być może nadając jej bardziej nonszalancki ton. Żwawa piosenka zestawiająca się z ohydnym naruszeniem, wszystko ze względu na ironiczną ironię. Gdyby to możliwe, byłaby to okrutniejsza, bardziej nieprzyjemna scena. Na szczęście członek The Knack wcale nie był tym zaskoczony, powołując się na swoje nowo narodzone chrześcijańskie wierzenia.

4 Mały budżet

Przy wszystkich funky zestawach Pulp Fiction, stylowych kostiumach i obsadzie gwiazdorskiej można by pomyśleć, że jego budżet byłby dość spory. Lub przynajmniej średni budżet. Co zaskakujące, wykonanie bardzo niewiele kosztowało.

Całkowity budżet wyniósł 8, 5 miliona dolarów, z czego 5 milionów przeznaczono na aktorów.

W latach 90. średni budżet filmu hollywoodzkiego wynosił około 50 milionów dolarów, co oznacza, że ​​budżet Pulp Fiction wciąż był dość zawrotny jak na swój czas.

Z powodu marketingu eksperckiego, który wydobył wyjątkowość filmu i sprawił, że stał się intrygujący dla całej publiczności, nie wspominając o szumie, Pulp Fiction była pierwszym filmem niezależnym, który zarobił ponad 100 milionów dolarów. Przekroczył nawet to i zarobił ponad 200 milionów dolarów.

3 Tajny konsultant Tarantino

Pulp Fiction ma skomplikowany związek z używaniem substancji filmowych, w jakiś sposób zarówno gloryfikując go, jak i pocierając nos w trudnej rzeczywistości. Vincent Vega, robiąc nielegalne akty przy fajnych utworach „Bullwinkle Part II”, jest niezaprzeczalnie pociągający, nawet jeśli wiesz, że tak naprawdę nigdy nie dotknąłbyś tego materiału 10-metrowym kijem. Ale Mia Wallace, która zemdlała z tych samych substancji, z pewnością nie jest dla osób o słabym sercu.

Doradca Quentina Tarantino, który oczywiście nie był obcy urokom i niebezpieczeństwom związanym z ulicznymi substancjami, służył jako konsultant. Jedną z niezapomnianych rad, które udzielił Travolcie, było to, że aby naśladować działanie substancji bez ich spożywania, powinien zanurzyć się w wannie z hydromasażem pod wpływem tequili.

2 Tarantino napisał skrypt w Amsterdamie

Po ogromnym sukcesie debiutu Reservoir Dogs Quentin Tarantino, z 50 000 $, które właśnie zarobił, udał się na zaimprowizowane trzymiesięczne wakacje do Amsterdamu.

Tarantino, uwięziony w jednopokojowym mieszkaniu bez faksu i telefonu, napisał pierwszy szkic Pulp Fiction. Jego dzień polegał na wstawaniu i natychmiastowym pisaniu w zeszycie, przechadzaniu się po kanale, wypijaniu ogromnych ilości kawy, a następnie wracaniu do swojego mieszkania, aby pisać. Pierwszy szkic wyniósł 500 stron. To około 8 i pół godziny filmu.

Bez wątpienia niektóre doświadczenia Tarantino w Amsterdamie informowały o scenariuszu, takie jak rozważania Vince'a na hashbarach i to, jak McDonald's w Europie różni się nieco od McDonald's w Ameryce.

1 Linda Chen pomogła Tarantino rozwiązać bałaganiarski skrypt

Zanim Tarantino poznała Lindę Chen, pracowała jako maszynistka i nieoficjalny konsultant scenariuszowy dla czcigodnego scenarzysty Roberta Towne'a.

Chociaż Chen nie mogła zaprzeczyć talentowi i geniuszowi Tarantino, nie mogła powstrzymać się od niekonwencjonalnej składni i gramatyki Tarantino. Wydawało się, że uśrednił 9 000 błędów na stronie. Gdy wzięto pod uwagę nieczytelne pismo, Chen nazwał pierwszy szkic Tarantino „pamiętnikiem szalonego człowieka”. Tarantino miała równie niekonwencjonalne relacje zawodowe z Chenem, często dzwoniąc, by zapytać, czy jest wolna o północy, aby spotkać się na obiedzie i skakać po kilka pomysłów. Chen miał później zostać fotografem jednostkowym.

Zapytana, czy wiedziała, że ​​pracuje nad nowoczesnym arcydziełem filmowym, odpowiedź Chena była zabawnie tępa: „Nie, wcale”.

-

Więc masz to. Jakieś fakty, za którymi tęskniliśmy za fikcją? Skomentuj i daj nam znać.