Nieskazitelna płyta jest rzadkością w świecie reżyserii, a filmy takie jak Jackie Brown Quentina Tarantino , Mroczne cienie Tima Burtona, a ostatnio BFG Stevena Spielberga dowodzą, że nawet mistrzowie branży mogą mieć niezbyt doskonałe dzień w biurze. Pytanie brzmi: ile niedoskonałych dni może mieć wielki reżyser i wciąż ma nadzieję, że zostanie uznany za jednego z najlepszych? Najwyraźniej więcej niż parę.
Następujący reżyserzy osiągnęli świetność w pewnym momencie swojej kariery i wszyscy są poważani przez swoich oddanych fanów lub szerszą społeczność filmową. Inną wspólną cechą tych reżyserów jest to, że udało im się utrzymać ten status głównego reżysera, mimo że pomagał wielu flopom.
To, czy świadczy to o ich umiejętnościach, czy ich wprowadzaniu w błąd, jest kwestią opinii, ale jedno jest pewne - ci faceci znają się na bombach kasowych. Od przebojowych specjalistów po entuzjastów filmów B - oto 15 świetnych reżyserów z największą liczbą klap.
14 Wachowscy
Rodzeństwo, które przyniosło nam jeden z najbardziej wpływowych filmów science-fiction, ostatnio przeżywało ciężkie chwile, z szeregiem dużych budżetów, które źle wpłynęły na ich reputację, choć osoby w pewnym wieku zapamiętają ogromny wpływ, jaki Wachowscy wywarli na Hollywood na przełomie wieków. Matrix nie tylko przywrócił pewną bardzo potrzebną wiarygodność gatunku science fiction w miarę zbliżania się nowego tysiąclecia, ale zmienił sposób, w jaki filmowcy na zawsze podchodzili do sekwencji akcji, wprowadzając balet kulowy John Woo w świecie zachodnim.
Podczas gdy ich dwie kontynuacje Matrix okazały się opłacalne w kasie, krytycy byli w dużej mierze podzieleni nad nimi, obie podlegały mieszanym recenzjom. Nie doszło jednak do niezdecydowania, jeśli chodzi o ich kolejne trzy cechy, jednak ani wśród krytyków, ani widzów. W 2008 roku ból głowy wywołujący bałagan Speed Racer zwrócił mniej niż 94 miliony dolarów przy budżecie 120 milionów dolarów, awaria w 2012 r. Cloud Atlas zdołał przyciągnąć więcej niż szacowany budżet w wysokości 102 milionów dolarów, ale nadal stracił dziesiątki milionów na koszty marketingu. Tak samo było w przypadku Jupiter Ascending z 2015 r. , Który miał kolosalny budżet w wysokości 176 mln USD, ale zarządzał jedynie 183 mln USD w przychodach na całym świecie.
13 Robert Rodriguez
Robert Rodriguez pojawił się na scenie w 1992 r. Ze swoim krytycznym i komercyjnym debiutem El Mariachi, pierwszym filmem w tak zwanej „Meksykańskiej trylogii” i wciąż jednym z jego najlepszych filmów do tej pory. Obciął mainstreamowe kotlety zyskowną franczyzą Spy Kids , choć od tego czasu jego płyta była hitem. Wskoczył na modę 3D w 2005 r. Z poważnie błędnymi obliczeniami Przygody rekina i Lawy Girl, pompując ponad 50 milionów dolarów na projekt, który nie był nawet wystarczająco imponujący wizualnie, aby zrekompensować brak spójnej fabuły.
Wydanie Sin City w tym samym roku oznaczało, że Rodriguez został rozgrzeszony za wiele grzechów filmowych popełnianych przez Shark Boya i Lava Girl, choć jego następny projekt był bardzo stylowy i mało treściwy. Jego wspólne przedsięwzięcie z Quentinem Tarantino Grindhouse mogło zaspokoić niektóre problemy z filmem typu B, ale ledwo przekroczyło próg 25 milionów dolarów z budżetu 67 milionów dolarów. Odniósł pewne sukcesy w tym obszarze dzięki maczetom z 2010 roku , która czterokrotnie zwiększyła jej budżet 10, 5 miliona dolarów, ale jego kolejne trzy przedsięwzięcia ( Spy Kids: All The Time in the World, Machete Kills i Sin City: A Dame To Kill For) wszystko straciły pieniądze.
12 John Carpenter
John Carpenter stał się znany jako jeden z najbardziej wpływowych twórców filmowych lat 70. i 80. XX wieku, zaliczony do tej samej kategorii co Spielberg, Lucas i Zemeckis przez tych, którzy potrafili spojrzeć wstecz na jego twórczość i docenić jego wartość. Carpenter otrzymał przydomek „Horror Master” po sukcesie Halloween w 1978 roku , The Thing w 1982 roku i adaptacji Christine Stephen King w 1983 roku , choć w rzeczywistości większość jego filmów na tym wczesnym etapie była zarówno krytyczna, jak i komercyjna.
Podczas gdy wiele z tych wczesnych bomb zostało uznanych za kultowe wśród fanów gatunku ( Big Trouble in Little China nawet nie zrzuciło połowy swojego 25-milionowego budżetu, ale dziś ma 82-procentową ocenę w Rotten Tomatoes), to samo nie jest prawdopodobnie przydarzy się późniejszy wysiłek Carpentera. Wydawało się, że mistrz stracił kontakt w latach 90., a Wspomnienia niewidzialnego człowieka (1992), In the Mouth of Madness (1995), Village of the Damned (1995) i Vampires (1998) padały płasko na pudło gabinet. Jeszcze gorzej było z Ghost of Mars z 2001 roku , któremu udało się zarobić na całym świecie jedynie 14 milionów dolarów przy budżecie 28 milionów dolarów.
11 Spike Lee
Nominowany do Oscara Spike Lee w swojej dotychczasowej karierze badał wiele różnych kwestii politycznych, od relacji rasowych po przestępczość i ubóstwo. W 1986 roku ogłosił, że jest ekscytującym reżyserem o wyjątkowym głosie z She's Gotta Have It, i stał się znany jako jeden z wielkich, jednak od czasu do czasu rodak z Gruzji całkowicie nie trafia w swój cel. Za każdym sukcesem, jaki Lee odniósł w kasie, jest flop, aby go dopasować, czy to komercyjnie, krytycznie, czy oba.
Na przykład w 1996 roku Lee został wyróżniony za opowiadanie Million Man March Get on the Bus, ale w tym samym roku stał za flopem Girl 6, filmem o wartości 12 milionów dolarów, który zarobił mniej niż 5 milionów dolarów . Udało mu się utrzymać swoją reputację, rutynowo powracając do swoich korzeni, chociaż kilka wysokich klap budżetowych w ostatnich latach ( Cud w St. Anna i Oldboy straciły odpowiednio 35 milionów i 25 milionów dolarów) skłoniło wielu do pytania, czy Spike Lee jest po prostu świetny reżyser filmów niezależnych i nic więcej.
10 Ridley Scott
Brytyjski reżyser Ridley Scott był uważany za jeden z najbardziej obiecujących talentów w Wielkiej Brytanii w latach po tym, jak po raz pierwszy pojawił się na scenie niczym kosmita przez jamy piersiowe w 1979 roku, po mistrzowsku łącząc elementy science fiction i horroru w swoim drugim filmie zatytułowanym Alien. W ciągu dziesięcioleci Scott dostarczył jedne z najbardziej pamiętnych hitów w historii Hollywood, choć zapis Anglika jest daleki od piskliwej czystości. GI Jane (1997), Matchstick Men (2003) i Dobry rok (2006) rozczarowały finansowo, a skala strat poniesionych przez filmy Scotta wzrosła wykładniczo z biegiem lat.
Robin Hood z 2010 r. Miał oszałamiający budżet w wysokości 200 mln USD i wysłał tylko 105 mln USD w kraju, a 2014 Exodus: Gods and Kings miał budżet w wysokości 140 mln USD i zwrócił zaledwie 65 mln USD w amerykańskiej kasie. Choć oba filmy odnosiły większe sukcesy na rynkach międzynarodowych, nadal przynosiły ogromne straty finansowe, biorąc pod uwagę koszt ich głośnych kampanii marketingowych, chociaż istnieje argument, że 20th Century Fox i Universal ponoszą tak samo odpowiedzialność jak reżyser za wydatki więcej pieniędzy niż to konieczne w trakcie produkcji.
Jako jeden z członków założycieli ruchu New Hollywood, Brian De Palma był zawsze szanowany w kręgach filmowych. De Palma zyskał sławę w Tinseltown po wydaniu swojej adaptacji Stephen King Carrie, po raz pierwszy w reżyserii sukcesu kasowego i popisie jego potencjału jako reżysera o dużym budżecie. Od tamtej pory kręci się między głównymi i niezależnymi projektami, zawsze robiąc wszystko, aby utrzymać swoją reputację jako mistrzowskiego reżysera określonej marki thrillera.
Większość przypisuje długowieczności De Palmy fakt, że niektóre z jego lepszych filmów (w szczególności Scarface ) zostały całkowicie zakorzenione w popkulturze, choć należy również wziąć pod uwagę jego tempo pracy. Z 40 napisaniami do jego nazwiska, De Palma zawsze był zajęty, choć każdy, kto utrzymuje, że wiele filmów zawsze kończy się kilkoma klapami. W przypadku De Palmy jest ich więcej niż kilka.
Snake Eyes (1998), Mission to Mars (2000), Femme Fatale (2002), The Black Dahlia (2006), Redacted (2007), a ostatnio Passion (2012) - nie udało się osiągnąć celów finansowych. Jego największą katastrofą kasową był jednak „ The Bonfire of the Vanities” z 1990 roku , dramat komediowy, którego wyprodukowanie kosztowało 47 milionów dolarów i przyniósł jedynie 15 milionów dolarów.
9 Wes Craven
Podobnie jak John Carpenter, Wes Craven jest jednym z niewielu reżyserów, które w pewnym momencie zostały określone jako Mistrz Horroru, choć być może dokładniejszym opisem byłby Mistrz Slasherów. Weteran późnego horroru dał nam jednego z najbardziej kultowych kutrów tego gatunku we Freddie Kruger, kiedy porzucił kultową klasyczną A Nightmare On Elm Street w 1984 roku, i zwiększył naszą ostrożność w zakresie noży kuchennych dziesięciokrotnie w późnych latach 90. i na początku XX w. zyskowna seria krzyków . Jednak wśród naprawdę świetnych filmów znalazło się wiele często pomijanych rozczarowań.
Rok przed tym, jak Scream stał się kasowym sukcesem niespodzianki w 1996 roku, Craven odpierał pytania o słabą wydajność Vampire In Brooklyn (1995), która walczyła o odzyskanie szacunkowego budżetu w wysokości 20 milionów dolarów. Brwi uniosły się również na rachunkach za jedyną wyprawę Cravena w dramat; Music of the Heart (1999), komedia horror wilkołak Cursed (2005) i nadprzyrodzony 3D chiller My Soul To Take (2010), który stracił między nimi ponad 20 milionów dolarów. Patrząc wstecz na całą jego karierę, nie ma wątpliwości, że Craven wpłynie na ten gatunek. Chociaż był niezaprzeczalnie świetnym reżyserem, z pewnością miał trochę przerw.
8 Oliver Stone
Oliver Stone był siłą, z którą trzeba się liczyć pod koniec lat 80., zdobywając dwie Oscary dla najlepszego reżysera za pracę nad plutonem i urodził się 4 lipca, dwa pierwsze filmy z trylogii wojny w Wietnamie. Trzeci film, Niebo i Ziemia z 1993 roku, nie zakończył hat-tricka w kategorii Oscarów dla reżysera, jak mógł się spodziewać, otrzymując w najlepszym razie mieszane recenzje i bombardując w kasie. Skończyło się na tym, że zarobił nieco poniżej 6 milionów dolarów przy budżecie 33 milionów dolarów.
Stamtąd Stone zyskał reputację wspaniałego, choć niekoniecznie dochodowego reżysera. Chociaż pokazał, że jest w stanie uzyskać solidny zwrot z inwestycji dzięki takim filmom, jak World Trade Center 2006 , liczby te bledną w porównaniu do strat odnotowanych w filmach takich jak mega flop z 2004 roku Alexander, co prawie spowodowało, że irlandzka gwiazda Colin Farrell przestała grać. Podczas gdy jego polityczny biograf JFK dobrze trafił zarówno wśród publiczności, jak i krytyków, W. i Nixon zbombardowali, przy czym ten drugi zwrócił rozczarowujące 13, 5 miliona dolarów przy budżecie 44 milionów dolarów.
7 Michael Mann
Michael Mann nigdy nie był szczególnie modnym reżyserem, mimo że kierował takimi klasykami, jak The Last of the Mohicans, Heat i The Insider. Te filmy były jedynymi trzema, nad którymi pracował Mann w latach 90., bez wątpienia jego najbardziej udana dekada jako reżyser, jeśli chodzi o krytyków. W 2004 r. Mann potwierdził swoją pozycję przeboju na poziomie przeboju za pomocą zabezpieczenia , które przyniosło kwotę 215 milionów dolarów.
Mann zarządzał budżetami w okolicach 100 milionów dolarów w latach 00., chociaż zwroty nie zawsze były tak wysokie, jak wtedy. Zaczął dekadę od Ali z 2001 roku , ale biografia boksu osiągnęła jedynie 87 milionów dolarów w światowej kasie, a reaktywacja Miami Vice w 2006 roku, której przeznaczono zbyt hojny budżet w wysokości 135 milionów dolarów, przyniosła tylko 63, 5 miliona dolarów w kraju. Najbardziej oczywisty jak dotąd flop Manna pojawił się całkiem niedawno w formie cyberprzestępczości Blackhat, uważanej za jedną z największych bomb 2015 roku po wciągnięciu na świecie mniej niż 20 milionów dolarów z budżetu 70 milionów dolarów.
6 Terry Gilliam
Terry Gilliam to niezwykły przypadek - reżyser uważany przez wielu za jednego z wielkich, ale który rzadko był opłacalny poza swoim czasem jako część Monty Pythona. Jego najwcześniejszym sukcesem kasowym był Monty Python i Święty Graal z 1975 r. , Choć reżyserował go Terry Jones. Podczas gdy w latach 80. zaczął zdobywać uznanie krytyków jako solowy aktor z przyszłymi kultowymi klasykami Time Bandits, Brazylia i The Adventures of Baron Munchausen, tylko pierwszy zarabiał pieniądze, a dwie ostatnie straciły między sobą dziesiątki milionów.
Od tego czasu Gilliam sterował niektórymi głośnymi klapami, a przede wszystkim jego adaptacją bajek The Brothers Grimm z 2005 roku, których wyprodukowanie kosztowało 88 milionów dolarów, ale zakończyło bieg w Ameryce Północnej tylko 38 milionami dolarów. Nawet filmy, z których jest najbardziej znany, były zawodami finansowymi, a Twelve Monkeys z 1995 roku ledwo osiągnęło zysk, a 1998 Fear and Loathing w Las Vegas stanowiło nieco ponad połowę jego budżetu.
Straty te bledną w porównaniu do niektórych jego bardziej niejasnych klap, takich jak jego fantastyka science-fiction z 2013 roku The Zero Theorem (który zarobił 219, 438 USD z budżetu 8, 5 miliona USD) lub jego fantasy horror Tideland z 2005 r. (Który zarobił niezwykle biedną 61 238 USD z budżet 19, 5 miliona USD).
5 Sam Raimi
Sam Raimi jest znany przypadkowemu fanowi kina jako facet, który nakręcił Evil Dead i wyreżyserował filmy Toby Maguire Spider-Man , chociaż rodak z Michigan wyreżyserował w sumie 16 filmów fabularnych. Być może powodem, dla którego tak naprawdę nie jest rozpoznawany, jest to, że żaden z jego innych projektów nie osiągnął statusu kultowego filmów o Złych Umarłych ani nie zbliżył się do trylogii Spider-Mana pod względem głównego nurtu, przy czym wiele z nich faktycznie tracąc duże sumy pieniędzy.
Lata 90. rozpoczęły się dość dobrze dla Raimi, który po nieudanej próbie nabycia praw zarówno do Cienia, jak i Batmana, stworzył własnego superbohatera w Darkman (1990) , jego pierwszym prawdziwym filmie z Hollywood. Zarówno ten, jak i jego następny film (1992's Army of Darkness ) podwoili swoje budżety w kasie, choć The Quick and the Dead (1995), A Simple Plan (1998) i For Love of the Game (1999) ponieśli straty, ten drugi ostro bombarduje kwotą 35 milionów dolarów z budżetu 80 milionów dolarów.
Kolejnym projektem Raimiego jest realizowany od kilku lat film oparty na filmie The Next 100 Years: A Forecast of the 21st Century autorstwa filozofa politycznego i prognozy geopolitycznej George'a Friedmana. Film, który będzie nosił nazwę World War 3, jest szansą Raimi, aby przypomnieć wszystkim, że zasługuje na duże wsparcie finansowe po tym, jak Oz The Great and Powerful nie wykorzystał swojego ogromnego budżetu.
4 Guillermo Del Toro
Kiedy mocno zatkany Karmazynowy Szczyt 2015 r. Mocno zbombardował w kasie, rozpoczęła się rozmowa o postrzeganej wielkości Guillermo Del Toro. Gotycki romans zarobił zaledwie 31 milionów dolarów z rynku północnoamerykańskiego, pomimo zdrowego budżetu produkcyjnego w wysokości 55 milionów dolarów. Podobnie jak w przypadku jego poprzedniej wyprawy na Pacyfik, szkody zostały zmniejszone dzięki wpływom z zagranicznych rynków, na których meksykański reżyser był tradycyjnie o wiele bardziej popularny niż w Stanach Zjednoczonych.
Oba jego filmy Hellboya , choć spotkały się z uznaniem krytyków, nie zdołały odzyskać swoich budżetów w kraju, podobnie jak jego horror science fiction z 1997 roku Mimic, z których każdy był bliski przebicia, ale upadł na ostatnią przeszkodę. Nawet film uważany za jedyny prawdziwy sukces kasowy Del Toro w Hollywood ma znaki zapytania, a 73 miliony dolarów światowego Blade II pochłaniają 155 milionów dolarów z zagranicy. Co zabawne, jedynym niekwestionowanym sukcesem reżysera na rynku amerykańskim jest jego hiszpańskojęzyczny Labirynt Pana, który pochłonął stosunkowo niewielki budżet w wysokości 19 milionów dolarów i zamienił go w 38 milionów dolarów.
3 Tarsem Singh
Kolejnym reżyserem, który wielokrotnie opierał się na międzynarodowych rynkach, by osiągnąć zysk, jest Tarsem, który zasłynął w świecie reklam telewizyjnych, zanim zajął się produkcją filmów fabularnych. Podczas gdy jego debiutancka Komórka (2000) prawie podwoiła budżet z 61 milionami wpływów z USA, krytyka zarzuciła mu krytykę za poleganie na stylu nad treścią, co zmusiło Tarsem do zupełnie innego podejścia do swojego następnego filmu. Takie podejście stworzyło jedną z najbardziej dyskusyjnych bomb w historii filmu.
Aby uzyskać całkowitą kontrolę nad kontynuacją The Fall, Tarsem postanowił sam sfinansować i sfilmować całość, wykorzystując pieniądze zgromadzone podczas pracy komercyjnej. Jego bogato ukształtowana praca miłości zarobiła nieco ponad 2, 5 miliona dolarów, kiedy została wydana w 2008 roku, i sądząc po tym, że Singh twierdzi, że może zarobić więcej w ciągu dnia na reklamach, niż jego ojciec zarobiłby za 30 lat jako inżynier lotniczy w Indiach, Wykonanie tej jesieni kosztowało znacznie więcej niż 2, 5 miliona dolarów.
Jego szczęście w Hollywood nie było dużo lepsze. Podczas gdy Immortals z 2011 roku osiągnęło drobne zyski w Ameryce Północnej (łącznie 83 miliony USD z budżetu 75 milionów USD), Mirror Mirror z 2012 roku i Self / Less z 2015 roku odnotowały straty w kraju, przy czym ten ostatni tylko cofnął się na tyle, aby pokryć wydatki z kasa światowa.
2 M. Noc Shyamalan
Szereg głośnych klap podważyło w ostatnich latach reputację M. Night Shyamalana, a ekscytujący i szanowany niegdyś filmowiec stał się przedmiotem ośmieszenia w niektórych kręgach. Po zabawie w komediach przez większość lat 90. Shyamalan postanowił pójść w innym kierunku w miarę zbliżania się przełomu wieków i postawić pióro na papierze, co ostatecznie stanie się sensacją kasową Szósty zmysł. Główny nadprzyrodzony thriller Bruce'a Willisa zarobił w 1999 roku zadziwiające 673 miliony dolarów, rozpoczynając serię udanych filmów dla Indian-American.
Unbreakable (2000) , Signs (2002) i The Village (2004) zarobili ponad 250 milionów dolarów każdy w kasie na całym świecie, co czyni Shyamalan jednym z największych hitów w Hollywood w tym czasie, choć reżyser wydawał się być na szczycie środek dekady. Jego kolejny film, The Lady in the Water z 2006 roku, okazał się szokiem, zwrócił tylko 3 miliony dolarów więcej niż budżet produkcyjny w wysokości 70 milionów dolarów i został skrytykowany przez krytykę.
Krytyczne i komercyjne rozczarowanie zaczęło być głównym tematem dla Shyamalan, a The Happening (2008) , The Last Airbender (2010) i After Earth (2013) wszystkie były bombardowane w kraju. Dalsze negatywne reakcje zmusiły reżysera do powrotu do tego, co robił tak dobrze, czyniąc The Visit (2015) za 5 milionów dolarów i oglądając, jak przynosi do domu zaledwie 100 milionów dolarów.
