Studia i reżyserzy nie zawsze widzą oko w oko. Czasami twórca filmowy ma wystarczająco wysoki rodowód, aby dostać się do niego niezależnie, ale w niektórych przypadkach finansowanie sił i umożliwienie rozpoczęcia produkcji odbiera kontrolę twórcy, drastycznie zmieniając ostateczne wyniki. Trochę smyczy dla twórcy nie zawsze jest złe, ale zwykle jest to czerwona flaga.
Poniższe dziesięć przykładów słynie z tego, że studio wprowadza i zmienia wizję reżysera. kilka z tych spraw rozwiązano w dalszej kolejności za pomocą cięć reżysera, podczas gdy inni nigdy nie znaleźli zbawienia.
10 Wyspa doktora Moreau
Dostosowanie do ekranu klasycznej powieści science fiction HG Wellsa było wymarzonym projektem Richarda Stanleya. Niestety problemy zaczęły się niemal natychmiast po wyjściu z bramki. Pierwotna gwiazda Bruce Willis odpadła z powodu zbliżającego się rozwodu, a Val Kilmer zastąpił go w ostatniej chwili. Podobno Kilmer był niewygodny z powodu własnych problemów małżeńskich. Już po kilku dniach filmowania Stanley został zwolniony przez studio i zastąpiony przez Johna Frankenheimera.
Od tego czasu Stanley nie wyreżyserował kolejnego filmu pełnometrażowego, ale ma się to zmienić wraz z adaptacją Color Out of Space HP Lovecrafta. Wczesne recenzje wskazują już na bardziej pozytywny odbiór.
9 Niesamowity Spider-Man 2
Pewnie, może Spider-Man 3 nie był najlepszym filmem wszechczasów, ale po co restartować serię, jeśli ma być równie mierna? Pierwszy Amazing Spider-Man był w porządku, ale nie warto wyrzucać starej osi czasu. Niesamowity Spider-Man 2 jest powszechnie uważany za najsłabszy z filmów internetowych slingerów i jeden z najgorszych filmów o superbohaterach dekady.
Przepełnienie złoczyńców z Spider-Mana 3 powraca z pełną siłą. Po wydaniu Andrew Garfield przypiął wiele złych decyzji do studia. Będąc wielkim fanem tej postaci, nikt nie był rozczarowany wynikiem filmu tak bardzo, jak Garfield.
8 Pewnego razu w Ameryce
Oryginalny odcinek Once Upon A Time In America Sergio Leone trwał aż cztery godziny. Po upływie pół godziny na rynku europejskim amerykańscy dystrybutorzy zabrali jeszcze większe kawałki i przestawili sceny, aby działały chronologicznie. W zaledwie dwie godziny i dwadzieścia minut ta wersja została zmieniona.
Dlaczego studio nie ufa reżyserowi ponadczasowych klasyków, takich jak Dobry, Zły, Brzydki i Pewnego razu na Zachodzie, by stworzyć fascynującą epopeję, jest dla nas niezrozumiałe, ale niektóre studia nie znałyby dobrej sztuki, gdyby uderzył ich w twarz. Rzeczywiście, remaster przywracający dużą część materiału opublikowanego w ostatniej dekadzie otrzymał znacznie cieplejszy odbiór. Oczywiście, dla niektórych cztery godziny to trochę za długo, ale dla pacjentów jest to satysfakcjonujące.
7 Brama Niebios
Michael Cimino to tajemnicza postać z Hollywood. Wszyscy zgodzili się co do jego talentu, ale niezwykle trudno było z nim pracować. Po powszechnie chwalonym The Deer Hunter jego kolejnym projektem była epicka western Heaven's Gate. Epos może być jednak niedopowiedzeniem w tym względzie, ponieważ jego planowane cięcie trwało pięć godzin.
Studio ostatecznie zmusiło go do uzyskania lekkostrawnych dwóch i pół godziny. Film ma spuściznę jako jedna z najbardziej dramatycznych porażek hollywoodzkich i trudno powiedzieć, czy zwiększenie kreatywnej kontroli Cimino zrobiłoby wszystko, aby temu zaradzić. Jednak ostatnie zmiany spotkały się z większym uznaniem niż początkowe wydanie.
6 RoboCop (2014)
Każdy, kto oglądał filmy Elitarnego składu Jose Padilha, zobaczy brazylijski reżyser zajmujący się remake'em RoboCop. Niestety, doświadczenie reżysera w Hollywood nie było zbyt przyjemne, ponieważ studio odrzuciło wiele jego pomysłów. Jaki jest sens wprowadzenia tak wyjątkowej siły twórczej na pokład, jeśli nikt go nie wysłucha?
Film wyszedł z marnym przyjęciem i natychmiast został zapomniany. Reputacja Padilha odzyskała jednak od tamtej pory swoją pracę nad serią Netflix Narcos.
5 Kleopatra
Pomimo tego, że jest najbardziej dochodowym filmem z 1963 roku i zbiera więcej nominacji do nagród akademickich, niż można się na niego rzucić, Cleopatra jest często postrzegana z perspektywy czasu jako film mierny. Było też tak drogie, że studio straciło pieniądze na swojej inwestycji. ZA
po sześciogodzinnym pierwszym uruchomieniu i czterogodzinnej edycji premiery studio sprowadziło reżysera do trzech godzin. Spowodowało to, że w mało spójnej historii brakuje istotnych punktów fabuły. Jako jedna z ostatnich epopei ze złotej ery Hollywood, byłoby miło, gdyby epoka miała lepszy przekaz.
4 X-Men Origins: Wolverine
Od czego zacząć? Po pierwsze, studio zdecydowało się poważnie zlekceważyć PTSD postaci, ponieważ nie chciała robić wesołego filmu o superbohaterach, ponieważ najwyraźniej nigdy nie czytali streszczenia postaci.
Po drugie, sprawili, że Deadpool był cichym antagonistą i zmusili Ryana Reynoldsa do grania go, aby inny aktor nie wziął roli jego marzeń. Wynik był krytykowany zarówno przez krytyków, jak i fanów. Jednak pod koniec dnia warto było rzucić solidny żart na koniec Deadpool 2.
3 Złoty kompas
Jego Mroczne materiały zawierają kilka tematów krytycznych dla religii. Podczas gdy Chris Weltz grał w wierną adaptację powieści Philipa Pullmana, studio nie było tak entuzjastycznie nastawione do potencjalnego wzbudzania kontrowersji i wyobcowania całej grupy demograficznej. W związku z tym niektóre z postrzeganych antyreligijnych tematów zostały stonowane.
Mimo to Liga Katolicka zachęcała do bojkotowania produktu, ponieważ może to prowadzić dzieci do czytania książek. Sama natura pracy musiała denerwować niektórych ludzi, więc równie dobrze mogli pójść na całość.
2 The Magnificent Ambersons
Po powrocie słabej kasy Citizen Kane, Orson Welles stracił pełną kreatywną kontrolę nad swoim kolejnym projektem, The Magnificent Ambersons. Z tego powodu ponad dwugodzinny film został skrócony do zaledwie dziewięćdziesięciu minut. Aby pocierać sól w ranach, wycięty materiał został zniszczony i na zawsze utracony.
Notatki Wellesa oznaczają szokująco tragiczne zakończenie, nawet według dzisiejszych standardów. Mimo zmian film wciąż tracił pieniądze w kasie, choć spotkał się z ciepłym przyjęciem.
1 Pat Garret i Billy The Kid
Pod wieloma względami Sam Pekinpah był równie destrukcyjny i chaotyczny jak większość jego filmów, choć ta sama osobowość podsycała jedne z najlepszych filmów z lat 60. i 70., takich jak Dzikie psy i słomiane psy. Jego ambitne wizje filmów spotkały się często z oporem szefów studia, a jego alkoholizm i gorąca atmosfera nie pomogły.
Po tym, jak nakręcił niespokojną produkcję dla Pat Garret i Billy the Kid i zakończył trwającą 2 godziny edycję, MGM zabrał mu film i skrócił kolejne dwadzieścia minut. Dopiero dekadę później cięcie reżysera ujrzało światło dzienne i uratowało reputację filmu.
