Mel Brooks na nowo zdefiniował i całkowicie zdominował gatunek parodii filmowej, konsekwentnie stawiając granicę między głupią zabawą a prawdziwym dreckiem. Ale nawet w swoich mniejszych pracach Brooks najwyraźniej wymyka się ogrodzeniom. Jego poziom kreatywności jest niezaprzeczalnie imponujący, nawet dla tych, którzy zwykle uważają, że gatunek podróbek jest niedostępny.
Z pewnością już od dawna nie żyje, pomimo tak mocnego początku w latach siedemdziesiątych. Filmy kalibru samolotu zostały ostatecznie zredukowane do śmieci, takich jak Disaster Movie. Ale Mel Brooks zawsze przynosi innowacje i wyraźne zrozumienie każdego docelowego gatunku. Oto, jak fani oceniali najlepsze z najlepszych na IMDb, od Universal Monsters po historię Ziemi.
10 Dracula: Dead and Loving It - 5.9
Był to ostatni film, który wyreżyseruje Mel Brooks, przynajmniej do tej pory. Jest to głównie parodia oryginalnego Draculi z 1931 roku, odwiedzającego terytorium Brooksa Young Frankenstein. To może być trudna decyzja, ponieważ publiczność niezmiennie porównywałaby oba. Ale w tej roli występuje Leslie Nielsen, która prawdopodobnie była bardziej sfałszowana niż ktokolwiek inny. Jego praca nad serią Naked Gun była absolutnie kultowa. Szkoda, że tego samego nie można powiedzieć o tym. Gagi po prostu nie mają tej samej iskry ambicji i pomysłowości, jakiej można się spodziewać po tak znakomitej karierze. Nie jest tak straszny, jak niektórzy mogą sądzić, ale z pewnością nie jest na równi.
9 Dwanaście krzeseł - 6.5
Ten dziwny dodatek do filmografii Brooksa naprawdę się wyróżnia. Tu i ówdzie ma jakiś slapstick, ale materiał źródłowy tak naprawdę nie pasuje do stylu Brooksa. To z pewnością komedia, ale o zupełnie innym charakterze. Fabuła zawiera wyścig, w którym skarb rodzinny ukryty jest na jednym z dwunastu zagubionych krzeseł. I nie, to nie dotyczy Nicholasa Cage'a, choć byłby wspaniałym współpracownikiem Brooksa. Ostatecznie ten film po prostu nie zadowoli osób poszukujących marki Brooks. To ciekawość dla każdego, kto interesuje się wcześniejszą karierą Brooksa. Mimo to film z pewnością pokazuje wiedzę i sprytną cześć dla znacznie starszego kina.
8 Cichy film - 6.7
Mel Brooks zawsze okazywał się wyjątkowo zestrojony z satysfakcjonującym slapstickem. Był więc być może jedynym człowiekiem wykwalifikowanym do nakręcenia niemego filmu dla współczesnej publiczności. Ten film nie ma serca osiągniętego przez Chaplina ani wielkich, ale nie ma na to celu. W rzeczywistości ma najbardziej meta humor z każdego filmu Brooks, chociaż naturalnie dochodzi do fałszerstw. Mel Brooks dosłownie gra reżysera o imieniu Mel, który próbuje nakręcić niemy film. Kamee od prawdziwych celebrytów są zabawne, komedia fizyczna ogólnie działa, a samoświadomość uzależnia. Wszystko jest lekkomyślne, co jest przytulne, ale brakuje mu ostrej jak brzytwa krawędzi, którą najlepiej wyróżnia się Brooks.
7 Wysoki lęk - 6, 7
Master of Suspens to z pewnością własny gatunek z licznymi kultowymi thrillerami. Brooks jest na tyle sprytny, by sfałszować każdą z najbardziej zapadających w pamięć scen Hitchcocka, zarówno ze smakiem, jak i kreatywnością. Fani któregokolwiek z reżyserów będą zadowoleni, choć zdecydowanie jest to niszowa kategoria niż większość występów Brooksa. To czyni go bardziej niedostępnym, chociaż sekwencje takie jak morderstwo pod prysznicem i „atak” ptaka powinny być dla większości wystarczająco oczywiste. Film jest zasadniczo serią winiet, przeglądających największe hity Hitchcocka. Dla niektórych może to być nudne. Ale z pewnością jest to wyjątkowy przypadek jednego autora wykazujący rażące, sprytne zrozumienie innego.
6 Robin Hood: Mężczyźni w rajstopach - 6.7
Było więcej filmów Robin Hooda, niż mogłoby się wydawać. Jednak ta gra przede wszystkim w Prince of Thieves, z Cary Elwes w tytułowej roli. Jest idealnie dopasowany, czerpiąc tę samą charyzmę z The Princess Bride. Jest dobra równowaga między historią, samoświadomym humorem i slapstickem. Niektóre powtarzające się dowcipy, takie jak wiecznie zmieniający się kret, są tylko powtórką z wcześniejszych pomysłów, ale większość z nich trafiła. Oczywiście jest też numer muzyczny, który jest całkowicie nieoczekiwany, ale cudownie dziwny. Uważaj też na wczesne wykonanie Dave'a Chappelle, co dowodzi, że Mel Brooks zawsze miał oko na talent.
5 Historia świata: część I - 6.9
To naprawdę dziwne, że ten film uzyskał wyższą ocenę niż inne. Oczywiście, mniej użytkowników faktycznie oceniło ten jeden niż Robin Hood: Mężczyźni w rajstopach, ustanawiając jego gorszą popularność. To podróbka filmów z epoki Mela Brooksa, która bierze tytuł dosłownie.
Na pewno tym razem nie ma żadnej historii, o ironio. Podobnie jak High Anxiety, jest to po prostu seria winiet. Jednak w gatunku docelowym nie ma aż tyle kreatywności. W rzeczywistości ustawienia wydają się prawie przypadkowe. Gagi są trafiane lub chybione, ale gdy powtarzające się dowcipy wydają się zbędne, nie jest to ta sama magia, którą zwykle potrafi wyczarować Brooks.
4 kule kosmiczne - 7.1
Ta parodia Gwiezdnych wojen ma niesamowitą obsadę zespołu, z charakterystyczną dla Brooksa młodą, ale niezwykle kreatywną komedią. Rick Moranis jest niezaprzeczalnym geniuszem komediowym, wszystko sam. Nawet jego niewielka postura stanowi wspaniały kontrast wizualny z Darthem Vaderem. Kilka żartów nie do końca ląduje i czasem może być przestarzałe. Ale jest mnóstwo stylu i ambicji, z kilkoma klejnotami tutaj. Tylko meta gagi są szczególnie niezapomniane, w tym podwójny wyczyn kaskaderski, natychmiastowe domowe wideo i gadżet reklamowy. Efekty wizualne były na razie przyzwoite, a wiedza Gwiezdnych Wojen nie jest nawet potrzebna, chociaż pomaga. Kosmiczne kule to sam w sobie klasyk i prawdopodobnie jego najbardziej dostępny film.
3 Producenci - 7.6
Pierwszy film Brooksa, który ustanowił ostry dowcip, ton i ostrą wyobraźnię, które grożą jego najsilniejszymi osiągnięciami. Samo założenie jest genialne, a Brooks wybiera jeszcze jedną doskonałą obsadę. Gene Wilder był absolutnym potężnym aktorem, który zawsze potrafił sprawić, że mania była zabawniejsza niż irytująca.
Jego całkowite załamanie na temat niebieskiego koca jest przezabawne i każdy mógł go łatwo zlekceważyć. Dychotomia między jego powściągliwym tonem a całkowitym szaleństwem jest zdumiewająca i dowodzi on albo wyświetlaniem się za grosze. Pisanie Brooksa jest inteligentne i odważne, z niezapomnianą „Wiosną dla Hitlera”. To najbardziej sprytne i skuteczne drwiny z Hitlera od czasów Chaplina.
2 płonące siodła - 7.7
To nie tylko idealny film Mela Brooksa, to po prostu jedna z najlepszych komedii wszechczasów. To samo można powiedzieć o następnej wzmiance, ale ta wyróżnia się. Tępo kpi z rasizmu w najczystszy, najbardziej bezczelny i ryzykowny sposób. A jeśli kiedykolwiek istniałby gatunek, który by to ułatwiał, z pewnością był to amerykański western. Po prostu ustawiając tę historię w innym czasie, oburzające byłoby nieuwzględnianie bezdusznego rasizmu i złego traktowania. Ale Mel Brooks gra także idiotycznego gubernatora, brutalnie obudowującego i walącego polityków. Każdy żart jest złoty, zapewniając równy udział inteligencji tematycznej, przezabawnych slapsticków i sprytnych boków. Oczywiście całe przedsięwzięcie jest wspierane przez niesamowitą obsadę, w tym ponownie Wildera.
1 Młody Frankenstein - 8, 0
Niewiele jest pochwał do zaoferowania tej klasycznej komedii, która całkowicie wykracza poza podszyfrowany podgatunek. Nawet najmniejsze dowcipy podważają oczekiwania i nie wymagają wiedzy o filmach Frankensteina. Zmieniające się garby Igora, sąsiednie konie i niezapomniany program muzyczny są całkowicie nieoczekiwane i sprytne. Tu i ówdzie pojawia się nieletnia, ale zabawna gra słów, takich jak „wilk tam” i „Abby Normal”. Mimo to film z pewnością dobrze rozumie kultowego potwora Universal, a nawet fałszuje Ślepca z Panny Młodej Frankensteina. Gene Hackman jest mile widzianą niespodzianką. Gene Wilder jest genialny jako tytułowy bohater, ale obsada drugoplanowa jest równie niezapomniana. Ślepe żarty są nisko wiszącymi owocami i mogą łatwo pójść nie tak, ale Brooks jest wystarczająco utalentowany, aby sobie z tym poradzić. To sztuczka w całej jego karierze.
