Dlaczego filmy kobiecych superbohaterów zawiodły (jak dotąd)?

Cudowna kobieta Gal Gadot ma dużo zabawy na ramionach. Poza tym muszę ponosić odpowiedzialność za utrzymanie Warner Bros. ” ma nadzieję na żywe załamanie się rozszerzonego wszechświata DC, długo oczekiwany film jest niechętnym symbolem nie tylko dla gatunku, ale dla całej płci. W epoce, w której franczyzy superbohaterów są podstawą przemysłu filmowego, miejsca kobiet w nich odgrywały przede wszystkim mniej bohaterskie role - najczęściej jako zainteresowania miłosne dla głównego bohatera. Nawet superbohaterki z dużymi grupami fanów, takie jak Czarna Wdowa, muszą jeszcze przejść do solowego projektu, podczas gdy wiele filmów prowadzonych przez mężczyzn jest oświetlonych przez studia poszukujące kolejnego miliarda dolarów.

Wonder Woman jest prawdopodobnie najbardziej znaną i kultową superbohaterką w całym gatunku, ale do tej pory poprowadziła swój własny film, podczas gdy jej koledzy z DC Superman i Batman wielokrotnie prezentowali się na dużym ekranie. Jeśli Wonder Woman jest finansowym rozczarowaniem, istnieją obawy, że jej upadek może odbić się echem w branży, która już ma problemy z umieszczeniem kobiet na pierwszym planie w głównych właściwościach namiotowych. Istnieją również obawy o to, w jaki sposób taki niedostateczny występ wpłynie na gotowość studia do skorzystania z szans kobiet na reżyserki, biorąc pod uwagę, jak mało jest dla nich szans w tej dziedzinie (Patty Jenkins jest tylko drugą reżyserką w historii biorąc pod uwagę budżet ponad 100 mln USD).

Podczas gdy superbohaterowie dowodzeni przez mężczyzn mają całkiem przyzwoity wskaźnik sukcesu, szczególnie w obecnym odrodzeniu gatunku, rzadkie przypadki, w których Hollywood wykorzystało szansę na superbohaterkę lub adaptację komiksu kierowanego przez kobietę, jak dotąd były rozczarowujące lub wręcz okropne. Jest to szczególne zjawisko w branży, która odnosi sukcesy w najbardziej ambitny sposób i rodzi ważne pytanie: jak duże hollywoodzkie studia mogą być tak złe w czymś, co z pozoru jest tak proste?

Jedną z pierwszych prób filmu superbohatera prowadzonego przez kobietę była adaptacja Supergirl z 1984 roku, w której główną rolę zagrała Helen Slater. Film miał być początkiem serii Supermana, która uderzyła w krytyczny i finansowy blok trzecim filmem z serii. Chociaż został ponownie oceniony jako klasyk obozowy, jego najbardziej widoczny jest za każdym razem, gdy Peter O'Toole jest pijany ze swojego rozumu, Supergirl był krytycznym i komercyjnym klapem, krytykowanym przede wszystkim za długi czas trwania i niespójną charakterystykę. Supergirl miała niewiele do zdefiniowania jako poza kuzynką Supermana, a twórcy nie wydawali się wiedzieć, co z nią zrobić, wykorzystując ją jako dziwacznego odpowiednika bardziej kultowego męskiego bohatera. Po porażce Supergirl reszta serii Supermana zakończyła się nieporadnym zakończeniem Superman IV: The Quest for Peace, a gatunek jako całość utknął w telewizji, komiksie i podziemnej scenie.

Kiedy kobiety prowadzące adaptacje komiksów wróciły, po zmieniającym się sukcesie Batmana Tima Burtona w branży, bardziej pasowały do ​​formy przeciwbojowej i nie wywodziły się z głównych ówczesnych właściwości komiksu. Tank Girl z 1995 roku powstał w oparciu o kultowy postapokaliptyczny serial komiksowy Alana Martina i Jamie Hewlett, zaś Barb Wire w następnym roku powstał w oparciu o własność wydaną przez Dark Horse. Oba filmy są, delikatnie mówiąc, dziwaczne. Ten pierwszy to pseudo-punkowa przygoda z genetycznie zmodyfikowanymi ludzkimi kangurami, Iggy Pop jako pedofilem i masowe śpiewanie Cole Porter Let's Fall in Love w klubie erotycznym, a Barb Wire to ponowne wyobrażenie o roli Casablanki z udziałem Pamela Anderson jako gorsetowa łowczyni nagród pracująca w trakcie spustoszonej wojną Ameryki w 2017 roku. Żaden z tych filmów nie jest dobry i obaj trafili zarówno publiczność, jak i krytykę, ale pokazują niektóre sposoby, w jakie Hollywood walczyło o przekształcenie sukcesu Batmana w rzeczywistość w projektach prowadzonych przez kobiety.

Tank Girl i Barb Wire zdecydowanie nie są bohaterami w swoich opowiadaniach. Pasują bardziej komfortowo z archetypem antybohatera, chociaż nawet wtedy nie jest to łatwe dopasowanie. Żaden film tak naprawdę nie wie, jak traktować swoich bohaterów: Tank Girl jest maniakalna i mądra, ale ciągle kłóci się z tonem opowieści, podczas gdy Barb Wire jest uroczysty i ponury, ale zastrzelony jak seks-zabawka, z kamerą ociągającą się powoli z jej odsłaniającym skórzany strój (w komplecie buty na wysokości uda i głęboki dekolt).

Seksowny strój nie jest automatycznie złą rzeczą - chociaż wydaje się, że zdarza się częściej u kobiet niż mężczyzn, co jest dość zabawne - ale w przypadku Barb Wire, próby filmowców zmierzające do przekształcenia swojego seksualizowanego statusu w wzmacniającą jakość są śmieszne Najlepsza. W rzeczywistości jest to jedyna cecha, która ją definiuje: po spędzeniu czasu, który jest bardzo specyficzną formą cukierków dla mężczyzn, strzela do mężczyzn, którzy nazywają ją „babe”.

Stworzona przez Kate Beaton trasa „Silna kobieca postać” - czyli kobieta o niejasnych cechach, która wciąż pasuje do pożądanej przez mężczyzn koncepcji seksualności - jest powszechna w kilku filmach o superbohaterach prowadzonych przez kobiety. Adaptacja Aeon Flux z 2005 roku wpisuje się w wiele wyżej wspomnianych problemów z takimi kobiecymi opowieściami, ale najwybitniejsze finansowane przez studio gatunki, Elektra i Catwoman, uosabiają je na niepokojącym poziomie.

Elektra to dość dobrze nakręcony film, który jest utrudniony głównie przez nudną fabułę antybohatera, która marnuje swoją główną aktorkę, Jennifer Garner. To antybohaterowa opowieść o zabójcy walczącym o uratowanie młodej dziewczyny, ale nie idzie ona wystarczająco daleko ani z heroicznym, ani złowrogim kątem. Zbyt niepewne jest odkrywanie prawdziwych komplikacji Elektry, które sprawiły, że zmuszono ją do czytania w komiksach. Mimo wszystkich swoich wad jest to przynajmniej historia, której Elektra nie jest wyłącznie kobietą. Mężczyzna może zostać zamieniony na tę historię bez drobnych zmian w historii (chociaż musieliby porzucić stałe odniesienia złoczyńców do jej płci). Jego niepowodzenie nie jest związane z płcią.

Catwoman niestety jest katastrofą niekompetencji, zdefiniowaną przez jej mizoginiczne wyobrażenia o tym, jakie powinny być kobiety i bohaterki. Poza tym, że nie ma absolutnie żadnego związku ze światem Batmana, grający w roli Halle Berry zabiera jedną z najbardziej fascynujących postaci Gotham i sprowadza ją do źle ubranej machiny punkowej. Catwoman (lub Patience, jak tu jest znana) pracuje dla firmy kosmetycznej, w której czarny charakter Sharon Stone pomógł stworzyć krem ​​do twarzy, który spowoduje rozpad twarzy kobiet, jeśli przestaną go używać.

Po odkryciu tego, Cierpliwość zostaje zabita, a następnie wskrzeszona przez magiczne koty, które uznały ją za godną historycznego kociego daru, który obdarzy ją mocami kota, w tym chęcią zjedzenia tuńczyka z puszki i pocieranie kocimiętki po jej twarzy. Przez krótki czas staje się złodziejem, pozornie przywiązanym do komiksów, ale poza tym jej historia jest bezcelowa, nudna i obraźliwie zła. To film, który stara się być tak kobiecy, jak to tylko możliwe (w szerokim ujęciu kobiecości, które wciąż pozwalają Halle Berry na noszenie skąpego skórzanego stroju), że całkowicie nie trafia w sedno postaci, nie wspominając o samych widzach.

Założenie w Catwoman, podobnie jak wielu innych, o których rozmawialiśmy, jest takie, że główną publicznością będą mężczyźni, więc ich podstawowe instynkty muszą być zaspokojone. Kobiety często ubierają się w komiksy - strój Elektry jest bardziej komiksowy niż w filmie - ale to nie usprawiedliwia reżyserów filmowania ich wiodących kobiet, takich jak lalki erotyczne. Co więcej, obsesja na punkcie seksuowania kobiet-superbohaterów może być kluczowym powodem, dla którego te filmy walczyły o sukces; w metaanalizie 53 różnych badań z 2015 r. stwierdzono, że przynajmniej w odniesieniu do reklamy stare powiedzenie „seks sprzedaje” jest wyraźnie nieprawdziwe i może faktycznie obniżyć skuteczność reklam.

Wszystkie wspomniane wcześniej filmy nie przyniosły zysków i nie widzieliśmy kobiety prowadzącej film o superbohaterach, odkąd Catwoman trafiła do kin ponad dziesięć lat temu. To powiedziawszy, obecność żeńskich superbohaterów w filmach zespołowych wzrosła (choć w oszałamiająco szybkim tempie), a postępy w telewizji osiągnięto także dzięki sukcesom programów takich jak Supergirl CW. Kapitan Marvel również jest w drodze, chociaż nie ogłoszono żadnego reżysera, a projekt ten został odsunięty, aby zrobić miejsce dla kolejnego filmu o Spider-Manie. DC wstępnie ogłosił film Gotham City Sirens, który będzie kontynuacją formy antybohatera ustawionej przez drużynę samobójców wraz z zespołem zaludnionym przez kobiety, w tym Harley Quinn, Poison Ivy i Catwoman. Reprezentacja rośnie, ale kobiety-superbohaterki nadal stanowią zaledwie ułamek wszystkiego, co dzieje się w kalendarzach Marvela i DC Universe. Najwyraźniej strach wciąż istnieje.

Niewiele zrealizowanych do tej pory filmów o superbohaterach prowadzonych przez kobiety zakończyło się niepowodzeniem, ale każdy zawiódł na bardzo różne sposoby: Supergirl była festiwalem nudnym, który próbował oderwać się od skojarzeń z Supermanem; Tank Girl była zbyt popularna dla publiczności głównego nurtu, ale nie była wystarczająco konsekwentna dla kultowych tłumów; Barb Wire nie miał żadnej tożsamości poza hołdami z Casablanki i usiłował zdefiniować swojego bohatera; Elektra jest zbyt powściągliwa w badaniu swojej złożonej postaci; a Kobieta-Kot jest tak absurdalnie zła, że ​​jej wady nie mogą zostać ograniczone do jednego wyroku.

Czasami filmy te kończyły się niepowodzeniem, ponieważ reżyserzy lub scenarzyści zbyt mocno starali się podchodzić do tematu silnej niezależnej kobiety, ale innym razem płeć była nieistotna, a film był po prostu zły. Zdarzają się okropne filmy, ale nie są one na szkodę męskich bohaterów, ich gwiazd lub reżyserów. Batman i Robin od dawna są głupkiem, ale wciąż mamy Batman Początek osiem lat później. Niepowodzenie męskiego filmu nie jest używane jako kij do pokonania reszty gatunku. Nikt nie zdecydował, że flop Green Lantern zakończy wszystkie filmy o superbohaterach prowadzone przez mężczyzn. Do diabła, to nawet nie zakończyło kariery superbohatera Ryana Reynoldsa i nie powinno tak być, ale oczywiste jest, że w grę wchodzi podwójny standard.

W ostatnich pytaniach i odpowiedziach Patty Jenkins powiedziała, że ​​„prawdziwym wyzwaniem” nakręcenia filmu Wonder Woman było zakwestionowanie przekonania, że ​​historie kobiet można odnieść tylko dla kobiet, podczas gdy historie mężczyzn są uniwersalne. Reżyserka wyjaśniła, że ​​kiedy po raz pierwszy zobaczyła Supermana Richarda Donnera, miała wiele empatii wobec młodego Clarka Kenta. „Byłem Supermanem” - wspominał Jenkins. „Byłem tym małym chłopcem. Pojechałem tą jazdą i tą podróżą”. Więc kiedy w końcu miała szansę nakręcić film Wonder Woman, jej celem było stworzenie postaci, z którą mogłyby się odnosić zarówno dziewczęta, jak i chłopcy.

„W końcu jest zabawne, ponieważ ten seksizm wysuwa się na pierwszy plan, ponieważ wkracza w 1918 r. I jest całkowicie nieświadoma … I tak się dzieje, że przypadkowo komentuje to, ale ja też się w to zaangażowałem, nie robiąc filmu o kobiecie w ogóle. Robię film o Wonder Woman, którą kocham, która dla mnie jest jednym z wielkich superbohaterów. I dlatego traktuję ją jak uniwersalną postać. Myślę, że to kolejny krok, kiedy powinniśmy mogą zacząć robić to coraz bardziej, a studia mają na to pewność ”.

Myśl, że filmy kierowane przez kobiety mogą kiedykolwiek spodobać się kobietom, została obalona wiele razy. Od Igrzysk śmierci, przez Resident Evil, po Underworld, franczyzy akcji prowadzone przez kobiety przyniosły poważne pieniądze i utrzymały widownię wszystkich płci w kinach, podczas gdy aktorki takie jak Scarlett Johansson i Charlize Theron przygotowują nowe etapy kariery jako akcja szkolna bohaterki. Odrodzona seria Star Wars jest już dwa na dwa, jeśli chodzi o filmy kierowane przez kobiety, które osiągają sukces miliarda dolarów. Oczywiste jest, że jest to coś, czego chcą widzowie, a biorąc pod uwagę, że kobiety stanowią większość kinomanów w Ameryce, wydaje się, że stracona okazja nie oferuje więcej bohaterek w tych głównych obiektach. Poza polityką, to po prostu zły interes.

Sukces „Wonder Woman” wśród publiczności będzie w dużej mierze zależał od sukcesu w tworzeniu przekonującej centralnej postaci. Do tej pory zwiastuny były zachęcające, a reżyser i gwiazda zdają się dobrze rozumieć, co sprawia, że ​​Diana jest tak atrakcyjna i wyjątkowa. Jeśli nie spełni tych wzniosłych oczekiwań, istnieje realne ryzyko, że kobiety jako całość będą cierpieć z tego powodu w branży filmowej, ale nie powinien to być koniec takich historii. Czekaliśmy wystarczająco długo, aby kobiety uratowały dzień, a raz nie wystarczy.