Dramat kryminalny Netflix „ Niewiarygodne” oparty jest na prawdziwej historii Marie, dziewczyny, która zgłosiła gwałt na policji, ale zmuszona została do powtórzenia swojej historii. Marie została później oskarżona o fałszywe doniesienia, podczas gdy jej gwałciciel nadal dokonywał podobnych przestępstw w innych obszarach. Dopiero trzy lata później, kiedy mężczyzna został aresztowany, a detektywi znaleźli zdjęcia Marie zrobione podczas jej ataku, w końcu została oczyszczona z zarzutów.
Zanim stała się serialem Netflix, historia Marie była przedmiotem nagrodzonego nagrodą Pulitzera artykułu Niewiarygodna historia gwałtu autorstwa T. Christiana Millera i Kena Armstronga, który napisał także książkę o sprawie A False Report (książka ma od tego czasu został ponownie opublikowany pod tytułem Niewiarygodne, aby związać się z serialem). Odcinek programu radiowego This American Life, zatytułowany „Anatomy of Doubt”, również obejmował tę sprawę, w tym wywiady z Marie, jej byłymi matkami zastępczymi, jednym z detektywów, który początkowo badał roszczenia Marie i innymi związanymi ze sprawą.
Kontynuuj przewijanie, aby kontynuować czytanie Kliknij przycisk poniżej, aby rozpocząć ten artykuł w szybkim widoku.
Zacząć teraz
Niewiarygodne opiera się na szeroko zakrojonych badaniach przeprowadzonych przez Millera i Armstronga, w wyniku czego bardzo ściśle trzyma się faktycznych faktów. Oto podział tego, co naprawdę wydarzyło się w serialu, i co zostało zmienione.
Niewiarygodne zmienione nazwy i niektóre dane biograficzne
Ze wszystkich imion postaci w Niewiarygodne, tylko Marie pasuje do jej prawdziwego odpowiednika, a nawet wtedy było to tylko jej drugie imię. Prawdziwa Marie nie nazywa się Marie Adler, a ponieważ starała się odeprzeć atak, zarówno program, jak i artykuł Millera i Armstronga pozostawili jej pełne imię i nazwisko, aby udzielić jej anonimowości. Marie ma teraz 28 lat, jest żonaty, ma dwoje dzieci i pracuje jako długodystansowy kierowca ciężarówki. Armstrong, który był w kontakcie z Marie od czasu wydania Unbelievable na Netflix, podzielił się na Twitterze, że Marie oglądała program i pomyślała, że scena występowa Kaitlyn Dever, w której Marie jest zmuszona powiedzieć, że kłamała o zgwałceniu, jest „idealna” oddaje jej walkę.
Nazwiska i niektóre dane biograficzne innych ofiar zostały zmienione w celu ochrony ich anonimowości, chociaż jak pokazano w serialu, różniły się znacznie pod względem wieku i pochodzenia. Jedna z ofiar naprawdę wyskoczyła z okna, by uciec przed napastnikiem, łamiąc trzy żebra i nakłuwając płuco jesienią.
Prawdziwy Christopher McCarthy to człowiek o imieniu Marc Patrick O'Leary, a jego ostateczne zdjęcie zostało rzeczywiście zapieczętowane przez jego charakterystyczny pojazd: białą Mazdę z 1993 roku z uszkodzonym lusterkiem bocznym pasażera. Chociaż nazwisko O'Leary'ego zostało zmienione w programie, wszystko inne w nim jest dokładne, od budowy do koloru oczu po służbę wojskową. O'Leary mieszkał z bratem w chwili, gdy został złapany, a DNA jego brata, pobrane z filiżanki kawy po tym, jak detektywi poszli za nim do restauracji, pomogło go zweryfikować, gdy szukali go seryjni gwałciciele. Kolejnym szczegółem, który rozstrzygnął tę sprawę, zwłaszcza jeśli chodzi o odróżnienie O'Leary'ego od jego brata jako sprawcy, był charakterystyczny ślad na jego nodze.
Real-Life Duvall i Rasmussen
Merritt Wever i Toni Collette przedstawiają urzekające występy w niewiarygodne jako detektywi Karen Duvall i Grace Rasmussen. Te postacie są oparte na dwóch prawdziwych detektywach Det. Stacy Galbraith i Sgt. Edna Hendershot, która odkryła związek między atakami O'Leary'ego i ostatecznie go zatrzymała. Dochodzenie Duvall i Rasmussena w „Niewiarygodne” opiera się bardzo ściśle na śledztwie z prawdziwego życia, zaczynając od wywiadu Galbraitha z 26-letnim studentem inżynierii (granym przez Danielle McDonald w serialu), który stał się ostatnią ofiarą O'Leary'ego. Jak pokazano w serialu, Galbraith zasugerowała, aby usiedli w jej samochodzie, aby porozmawiać o ataku, i zdjęli wymaz z twarzy młodej kobiety w przypadku trwałych dowodów DNA.
Porównanie z oryginalnym artykułem Armstronga i Millera uwydatnia, jak wiele szczegółów z prawdziwej sprawy trafiło do serialu - aż do oficerów na miejscu z prośbą o przerwę w łazience, a Galbraith mówi im, aby kontynuowali pracę. Mąż Galbraitha (grany przez Austina Héberta w filmie Niewiarygodne) był również detektywem, ale pracował w departamencie policji w Westminster, a Stacy w Golden. To David Galbraith stworzył związek między sprawą Stacy a tą, nad którą Hendershot pracował nad Westminster. Niewiarygodna historia gwałtu opisuje relację roboczą między Galbraith i Hendershot, która odzwierciedla to, co pokazano w „Niewiarygodne”.
Obaj związali się naturalnie. Obaj byli towarzyscy. Szybko żartowali i uśmiechali się szybko. Galbraith był młodszy. Trzasnęła energią. Poruszałaby się „sto mil na godzinę w jednym kierunku”, powiedział kolega. Hendershot był bardziej doświadczony. W swojej karierze pracowała w ponad 100 przypadkach gwałtów. Ostrożna, pracowita, wymagająca - uzupełniła Galbraith. „Czasami jadąc sto mil na godzinę tęsknisz za bułką tartą” - zauważył ten sam kolega.
To Galbraith ostatecznie dokonał aresztowania O'Leary'ego po tym, jak DNA jego brata potwierdziło, że jeden z O'Learys był gwałcicielem. „Chciałem zobaczyć wyraz jego twarzy”, przypomniał sobie Galbraith. „I żeby wiedział, że cię rozgryźliśmy”. Poklepała go przed domem, a następnie podciągnęła nogawkę spodni, aby odsłonić znamię, które opisała jedna z ofiar. Jak pokazano w serialu, O'Leary został skazany na maksymalnie 327, 5 lat więzienia i pozostaje tam do dziś.
Co się stało z detektywami, którzy oskarżyli Marię o kłamstwo
Detektywi w Niewiarygodne, Parker (grany przez Erica Lange) i Pruitt (Bill Fagerbakke) opierają się na prawdziwych detektywach Jeffie Masonie i Jerry Rittgarnie. Chociaż relacja Marie z jej wywiadu i oficjalny raport różnią się od tego, kto pierwszy poruszył temat testu wykrywacza kłamstw, oba stwierdzają, że poligraf był używany do grożenia Marie. „Powiedział mi, że jeśli przejdę test wykrywacza kłamstw i wróci, że kłamię, to on sam zabierze mnie do więzienia”, wspominała Marie w „Anatomii wątpliwości”. Strach przed pójściem do więzienia lub utratą mieszkania przekonał ją do powtórzenia swojej historii.
Ani Rittgarn, ani Mason nie zostali formalnie ukarani za ich postępowanie w śledztwie, a Mason nadal służy z Lynnwood PD w dziale narkotyków (Rittgarn opuścił wydział, zanim O'Leary został złapany). Chociaż Mason osobiście nie przekazał wiadomości o przyłapaniu jej na gwałcicielu Marie, scena, w której idzie na komisariat policji, a on ją przeprasza, wydarzyła się w prawdziwym życiu. Niewiarygodna historia gwałtu opowiada:
Marie umówiła się na wizytę na posterunku policji w Lynnwood. Poszła do sali konferencyjnej i czekała. Rittgarn opuścił już oddział, ale wszedł Mason, wyglądając „jak zagubiony mały szczeniak” - mówi Marie. „Pocierał głowę i dosłownie wyglądał, jakby wstydził się tego, co zrobili”. Powiedział Marie, że jest jej przykro - „bardzo mi przykro” - mówi Marie. Marie wydawała się szczera.
Mason wziął pełną odpowiedzialność za to, co wydarzyło się w sprawie Marie i, jak pokazano w serialu, zmusił go do ponownego rozważenia swojej pracy w policji. „To było tak szokujące, że to była jedyna rzecz, w której poważnie się wycofuję i pytam, czy powinienem nadal robić to, co robię” - powiedział w This American Life. Niewiarygodne przedstawia odpowiednika Masona, Parkera, jako bardziej współczującego obu oficerów, a Armstrong zgodził się z tym przedstawieniem na Twitterze. „On jest gliną, który siedział ze mną i miał swoje błędy, choć były one przerażające” - napisał Armstrong. „[Lange] mógł uczynić swoją postać kreskówkowym złoczyńcą. Ale nie zrobił tego. Bo człowiek, w którym grał, nie był.”
Niewiarygodne podkreśla problem systemowy z przypadkami gwałtu
Historia Marie może być skrajnym przypadkiem, ale niestety nie jest odosobniona. W rzeczywistości jednym z najbardziej niezwykłych aspektów jest to, że jej gwałciciel został skazany. Według statystyk FBI i Departamentu Sprawiedliwości zebranych przez RAINN, na każde 1000 napaści seksualnych tylko 230 zostało zgłoszonych policji. Spośród zgłoszonych osób tylko 46 kończy się aresztowaniem, a tylko 4, 6 z nich kończy się wyrokiem skazującym. Oznacza to, że nawet jeśli ofiara napaści seksualnej trafi na policję, jest bardzo mało prawdopodobne, aby napastnik kiedykolwiek poniósł jakiekolwiek konsekwencje prawne. Jak pokazano w „Niewiarygodnym”, proces zgłaszania napaści na policję może być bolesny, upokarzający i wyczerpujący emocjonalnie, a ofiara musi kilkakrotnie powtórzyć swoją historię (przeżyć traumatyczne przeżycie), być sfotografowana nago i zebrać dowody z ich narząd płciowy.
Nawet jeśli zestaw gwałtu zostanie zrobiony bezpośrednio po ataku, istnieje duża szansa, że - tak jak w przypadku Marie - nigdy go nie przetestuje. Raport The Atlantic z 2019 r. Zatytułowany „Epidemia niewiary” opowiada historię asystenta prokuratora, który w 2009 r. Znalazł magazyn pełen dowodów zebranych przez Departament Policji w Detroit. W magazynie znajdowało się ponad 11 000 zestawów do rzepaku, niektóre z nich sięgają 30 lat wstecz i nigdy nie były testowane. Raport wykazał, że łączna liczba nieprzetestowanych zestawów rzepaku w Stanach Zjednoczonych wynosi co najmniej 200 000, ale w przypadku 15 stanów i kilku miast, które nie zaoferowały, liczy się setki tysięcy innych. Atlantyk opisuje te niesprawdzone zestawy gwałtu jako „pieprzyk na skórze, który wskazuje na wszechobecny nowotwór tuż pod powierzchnią” - ten rak jest „systemem sądownictwa karnego, w którym policjanci nadal odruchowo nie wierzą kobietom, które twierdzą, że zostały zgwałcone. ”
Od momentu, gdy kobieta dzwoni pod numer 911 (i prawie zawsze jest to kobieta; ofiary płci męskiej rzadko zgłaszają napaści na tle seksualnym), oskarżenie o gwałt staje się na każdym etapie bardziej prawdopodobne, że wpadnie w szczelinę śledczą. Policja może próbować zniechęcić ofiarę do złożenia raportu. Jeśli nalega na kontynuowanie sprawy, nie można jej powierzyć detektywowi. Jeśli jej sprawa zostanie przydzielona detektywowi, prawdopodobnie zakończy się ona niewielkim dochodzeniem i bez aresztowania. W przypadku aresztowania prokurator może odmówić postawienia zarzutów: bez procesu, bez wyroku, bez kary.
Problem ten wydaje się szczególnie wyraźny w Lynnwood, mieście, w którym Marie zgłosiła gwałt. Dochodzenie Millera i Armstronga wykazało, że w latach 2008–2012 Departament Policji w Lynnwood stwierdził, że 21, 3 procent przypadków zgłoszonego gwałtu jest „bezpodstawne” - pięciokrotnie średnia krajowa wynosząca 4, 3 procent. Steve Rider, obecny dowódca Departamentu Śledczego ds. Przestępczości Lynnwood, przyznał, że sprawa Marie była „poważną porażką” i powiedział, że od tego czasu wprowadzono zmiany mające na celu poprawę traktowania ofiar gwałtu. Wśród nich detektywi muszą teraz mieć „ostateczny dowód” kłamstwa, zanim zwątpią w raport o gwałcie.
Niewiarygodne zwróciło już uwagę na niedociągnięcia w postępowaniu ze sprawami o gwałt i możemy mieć tylko nadzieję, że serial będzie miał pewien wpływ na poprawę obecnego procesu - tak, że to, co stanie się z Marie, nigdy nie spotka innej ofiary.
