[To przegląd The Walking Dead sezon 5, odcinek 10. Będą SPOILERY.]
-
Istnieje kilka podstawowych prawd o świecie The Walking Dead, które zostały dobrze ugruntowane od pierwszego odcinka. Po pierwsze, jest to niezwykle trudne; ilość walki wymagającej jedynie przetrwania jest poza planem. Po drugie, jest to dość przygnębiające miejsce. Biorąc pod uwagę liczbę zgonów, nawet w obrębie dobrze naoliwionej maszyny, takiej jak ta, którą stał się Rick i jego załoga, jest pewne, że poziom serotoniny u większości ludzi będzie nieco niższy niż przeciętnie funkcjonujący człowiek. Po trzecie, nieznajomi nigdy nie są tymi, za których się podają, i prawie zawsze są niebezpieczni. Są to aspekty świata, które każdy zna dość dobrze. Tak więc, aby odcinek pozornie spłonął godzinę, zagłębiając się w te elementy, aby dotrzeć do momentu, w którym można wprowadzić nową, tajemniczą postać, podejrzanie przypomina serię wracającą do złych nawyków.
Zwykle odkrycie ocalałego tymczasowego sanktuarium przez ocalałych pozostawia wrażenie, że serial nie ma niezbędnego poczucia pędu. W tym sensie „Oni” otwierają nowy grunt, czyniąc wyczerpującą podróż do Waszyngtonu tak wyczerpującą do oglądania, jak to prawdopodobnie byłoby dla bohaterów. Być może o to chodziło: sprawić, by trudności z podróży tłumaczyły się z ekranu w formie doświadczenia. Choć nie można przekazać publiczności głodu, bólu i duszącego ciepła, uczucie zmęczenia jest z pewnością wyczuwalne. A przy tak wielu postaciach, jak Maggie, Sasha i Daryl, co zrozumiałe, uwięzionych w sieci smutku, dająca się udowodnić natura wydaje się rosnąć wykładniczo.
Nie chodzi o to, że to, co „Oni” mają do zaprezentowania, nie jest charakterystyczne dla serii lub nie ma szansy na przyniesienie jakiejś dramatycznej wartości. Chodzi o to, że odcinek niekoniecznie przedstawia coś, co The Walking Dead nie raz po raz oddawało oddanej rzeszy fanów: obrazy bólu, cierpienia i żalu. Te elementy są częścią takiej serii, to jest dane. Po prostu, jak tu przedstawiono, pytanie „Jaki jest cel?” przytłacza całą rozmowę.
I to pomimo dramatycznie ciężkich i skutecznych momentów postaci, takich jak samotny dym Daryla, który kończy się dobrym płaczem. Norman Reedus jest aktorem, który wyróżnia się stoicyzmem, który sprawia, że Daryl jest tak atrakcyjny. I choć zdarzały się chwile, kiedy emocje wzbierały w nim i wytryskiwały na powierzchnię, zwykły męstwo, które okazuje, sprawia, że łzy Beth (i Tyreese, a być może cała sytuacja grupy) mają sens.
To samo dotyczy rozmowy po tornadzie, którą Daryl przeprowadziła z Maggie na temat Beth. W rzeczywistości kilka słów wypowiedzianych z miłością na temat zmarłych ma większą wagę niż wysiłki epizodu polegające na łączeniu zdjęć Ricka i spółki, które szamoczą się po autostradzie z paczką spacerowiczów za nimi. Wiadomość jest jasna na długo przed tym, jak Rick ją ujawnia: ocalali są chodzącymi trupami. Postacie mogą próbować powiedzieć „Nie jesteśmy nimi”, ale to prawda.
Problem w tym, że to prawda od dawna. A żeby serial spędził całą godzinę na demonstrowaniu sposobów, w jaki jest to oczywiste, bardziej przypomina bicie widzów nad głowę rzeczywistością, którą z całego serca zaakceptowali dawno temu, niż prezentowanie im nowych zmarszczek wartych tego rodzaju niewłaściwej alokacji czasu.
Następnie tornado ratuje wszystkich przed hordą spacerowiczów, które prawdopodobnie będą miały różny przebieg w zależności od tego, jak lubisz swoje pozorne działania Boga. Dewastacja, którą Maggie i Sasha przechodzą następnego ranka, jest imponująca i istnieje poczucie, że grupa i fabuła przeżywają przysłowiowy spokój po burzy, ale wciąż istnieją pytania dotyczące skuteczności, z jaką burza została wykonana i jak dobrze dostarczył komunikat odcinka, że „niektórzy ludzie się nie poddają”.
Jako odcinek „Them” jest wyraźnie pomostem do innej fabuły, która może przynieść pozytywne rezultaty (jak początek sezonu 5), lub może przerodzić się w kolejną próbę udowodnienia etosu serialu „każdy człowiek dla siebie”. Miejmy nadzieję, że okaże się być pierwszym, ale przybycie Aarona sprawia, że groźba kolejnej, zbyt dobrze znanej fabuły krąży o wiele bardziej złowieszczo niż chmury CGI, które wysłały ocalałych do stodoły.
Jest mnóstwo pytań; na przykład, skąd Aaron zna imię Ricka, skąd wzięli wodę i dlaczego tak bardzo chcą się zaprzyjaźnić? To wystarczy, aby wzbudzić zainteresowanie kolejnym odcinkiem, ale podobnie jak wszystkie postacie, zainteresowanie to pojawi się w oparach. Nadszedł czas, aby The Walking Dead nabrał paliwa i przyspieszył, aby mógł wrócić do zabawnej formy, którą miał na początku sezonu.
The Walking Dead będzie kontynuowany w przyszłą niedzielę „The Distance” o 21:00 w AMC. Sprawdź podgląd poniżej:
www.youtube.com/watch?v=b1J2Fd9pOBw
Zdjęcia: Gene Page / AMC
