Łagodne SPOILERY dla serii niefortunnych wydarzeń sezon 2, odcinki 1 i 2 przed nami!
-
Z naszymi najgłębszymi sympatiami musimy poinformować Cię o nowym sezonie Serii niefortunnych wydarzeń i że jest on równie zachwycająco absurdalny i dziwaczny jak pierwszy sezon. Z przykrością dzielimy się tymi wiadomościami, ponieważ z pewnością wielu z nich popędzi cały drugi sezon adaptacji Netflix mrocznych zabawnych książek dla dzieci Lemony'ego Snicketa na jednym posiedzeniu, być może nawet zlekceważąc jakiś obowiązek, aby to zrobić. (Obowiązek - słowo, które tutaj oznacza pewną aktywność, która jest prawdopodobnie ważniejsza niż oglądanie nowego sezonu Serii niefortunnych wydarzeń, ale prawdopodobnie nie jest tak przyjemna lub rozrywkowa.)
Podobnie jak w sezonie 1, seria niefortunnych wydarzeń w sezonie 2 oparta jest na powieściach o tym samym tytule autorstwa Lemony'ego Snicketa (pseudonim autora Daniela Handlera), a każda książka jest dostosowana do dwóch odcinków. Sezon 1 zawierał cztery pierwsze powieści, podczas gdy sezon 2 przedstawia kolejne pięć; seria zakończy się trzecim sezonem, który dostosowuje pozostałe cztery książki. I podczas gdy sezon 1 drażnił tylko większą tajemnicę, która otacza naprawdę niefortunny ciąg wydarzeń, jakich doświadczają Baudelaires, sezon 2 zaczyna od razu rzucać wskazówki.
Seria niefortunnych wydarzeń pierwsza para odcinków sezonu 2 adaptuje powieść The Austere Academy, w której dzieci Baudelaire - Violet, Klaus i nieco mniej dziecko, Sunny - są wysyłane do najbardziej cenionej, ale także okropnej szkoły z internatem, Prufrock Prepatory School. Tam, po tym, co wydaje się Violetowi „siedzeniem na tej ławce przez miesiące”, oprowadzają ich po szkole przez kolegę, uroczą, ale wstrętną Carmelitę Spats, i przedstawiają wiceprezesowi Nero - gra na skrzypcach egomaniaka, który ma żadna firma nie jest odpowiedzialna za dzieci. Ale nie wszystko jest ponure, ponieważ w Prufrock Baudelaires zaprzyjaźniają się z inną parą osieroconych dzieci - dwie z trzech trojaczków, Duncan i Isadora Quagmire, których rodzice i brat również zginęli w pożarze - a także szkolna bibliotekarz Olivia Caliban. Oczywiście hrabia Olaf pozostaje zawsze obecnym zagrożeniem, podczas gdy Lemony Snicket kontynuuje swoje ponure zadanie przekazania nam tej smutnej i niefortunnej historii.
„The Austere Academy: Part One” i „Part Two” przywracają ton i motywy z poprzedniego sezonu, ale przenoszą ustawienie z potencjalnych domów i tartaków do szkoły. Działa to bardzo dobrze, ponieważ nadal ma dorosłych, którzy są niekompetentni lub wredni (lub obaj), i pozwala Baudelaire'om wytrwać nie tylko zręcznie, ale z pomocą przyjaciół. Istnieje również duża możliwość podniesienia poziomu absurdu i mrocznego humoru. Na przykład motto szkoły, które dosłownie oznacza „pamiętaj, że umrzesz” lub posiadanie martwego konia dla maskotki. (Które jak wszyscy wiemy, nie da się pokonać).
Dodatkowo seria 2 niefortunnych zdarzeń wzmacnia tajemnicze elementy związane ze śmiercią zarówno rodziców Baudelaires, jak i Quagmires, i zaczyna bardziej otwarcie drażnić prawdę o tajnej organizacji, do której należało. Te dwa pierwsze odcinki wciąż podnoszą tylko więcej pytań niż odpowiedzi, ale sam fakt, że „The Austere Academy” wprost wprowadza książkę, która zawiera wszystkie odpowiedzi - Niekompletną historię tajnych organizacji - to oczywiste, że w tym sezonie oczekuje się głębszego zagłębienia się w to, co naprawdę się dzieje.
Dbałość o szczegóły, która sprawiła, że pierwszy sezon stał się tak wizualną gratką, jest nadal obecna, przy czym wszystko, od klas Prufrocka po dosłowną sierocinię Baudelaire'a, ma odpowiednio surowy wygląd. Praktycznie nic w Prufrock nie jest tak przyjemne, co znajduje odzwierciedlenie we wszystkim, od szkoły w ruinie po świat w większości szarych. Istnieje jednak kilka szoków kolorów, ale wydają się one podkreślać tylko najstraszniejsze części - jak groteskowo różowa sukienka Carmelity lub rajd. Projekt kostiumów odzwierciedla także różnice w postaciach - ci, którzy są uczciwymi i przyzwoitymi ludźmi, jak Baudelaries lub Pani Caliban, ubrani w bardzo odpowiednie i skromne stroje; ci, którzy są ubrani bardziej dziwacznie lub są rozczochrani, podlegają zatem korupcji i arogancji.
Sezon 1 miał już absolutnie cudowną obsadę, od trzech młodych aktorów przedstawiających Baudelaires - Violet (Malina Wiessman), Klaus (Louis Hynes) i Sunny (Presley Smith) - po Rod Serling-esque Snicket Patricka Warburtona i oczywiście Over-the-top Count Olaf Neala Patricka Harrisa. Rdzeń obsady pozostaje tak samo silny, jak w sezonie 1, a Harris nadal regularnie kradnie sceny, niezależnie od tego, czy omyłkowo zaczepia niewłaściwe sieroty lub pali pod trybunami jak jakiś licealista. Baudelaires niestety czuje się nieco przyćmiony w tych dwóch pierwszych odcinkach, widząc, że jest tak wiele nowych postaci do przedstawienia, i mam nadzieję, że nie jest to problem przez cały sezon. Snicket Warburtona nadal stanowi doskonałą konwencję dla tej serii, oświetlając coraz bardziej tragiczne okoliczności jego suchym przekazem szczegółowego, ale sprytnie skonstruowanego dialogu.
K. Todd Freeman powrócił również jako gderliwy pan Poe, choć tym razem jego rola wydaje się mniej potrzebna. Sarah Canning i Patrick Breen powracają jako Jacquelyn i Larry, dwaj członkowie tajnej organizacji, którzy starają się pomóc Baudelaires. W szczególności Larry'ego Breena odgrywa większą rolę w „The Austere Academy” i tworzy zabawne momenty, które pomagają również rozwijać rolę organizacji w życiu dzieci.
Zdecydowanie jednak to nowi bohaterowie intrygują i śmieją się z otwarcia sezonu 2. Nero Rogera Barta jest okropną, ale przezabawną, wyróżniającą się osobą, która, grając rozsądnymi Baudelaires, zachowuje się nierozsądnie i okrutnie, ale gdy jest obok hrabiego Olafa, jest po prostu nieudolny i łatwo nim manipulować. Kitana Turnbull jest równie dobra jak wręcz okropna Carmelita, rzucając wyzwanie nawet samemu Harrisowi, jak bardzo rzuca się w tę postać. Pani Caliban, Dylan Kingwell i Avi Lake Sarah Rue jako dzieci Quagmire są świetnymi miejscami w ponurym świecie Prufrock, a ich występy są odpowiednio zaniżone. A w zaskakującym wyglądzie Nathan Fillion przedstawia Jacquesa Snicketa, bardziej odważnego i porywającego starszego brata Lemony. To idealna rola Filliona, która wskazuje na jeszcze większą melancholię w przeszłości rodziny Snicket.
„The Austere Academy Part One” i „Part Two” to doskonałe otwierające rozdziały na ten sezon serii niefortunnych wydarzeń. Spektakl pozostaje mrocznie zabawny i przywraca irytującą naturę autorytetów, którzy nie mają nic wspólnego z zarządzaniem. Drogi, słodki Baudelaires, czeka nas więcej niefortunnych wydarzeń, i chociaż istnieje ryzyko, że ta powtarzalna nędza może się zepsuć przez dłuższy sezon, te odcinki rozpoczynają sezon 2 w cudownie absurdalny sposób.
Seria niefortunnych zdarzeń w sezonach 1 i 2 jest teraz dostępna do przesyłania strumieniowego za pośrednictwem serwisu Netflix.
