Zakończenie Pierwszego Człowieka nie jest tym, czego oczekujesz. W rzeczywistości First Man jako film nie jest tym, czego oczekujesz. Ale jego ostatnie chwile - kultowe lądowanie Księżyca Neila Armstronga i jego słodko-gorzki powrót na Ziemię - z pewnością są jednymi z najbardziej kłopotliwych.
Najnowszy film reżysera Damiena Chazelle to oczywiście historia Neila Armstronga, dowódcy Apollo 11 i pierwszego człowieka na Księżycu. Śledzimy Ryana Goslinga jako Neil i Claire Foy jako żonę Janet od wczesnych lat jako pilot, dołączając do NASA, szkoląc się i poświęcając czas na program Gemini - w tym śmiertelną misję Gemini 8 - wszystko zbliża się ku nowej misji Apollo 11. Ale chociaż jest to film o Space Race, wszystko o podejściu Chazelle do opowiadania historii polega bardziej na znalezieniu mężczyzny w historycznym osiągnięciu agencji kosmicznej, Ameryki i całej ludzkości.
Powiązane: Przeczytaj pierwszą recenzję Screen Ranta
Właśnie dlatego zakończenie Pierwszego Człowieka jest tak zniewalające. Fabuła zbliża się do końca w oczekiwany sposób, ale historia jest o wiele bardziej wyspiarska. Oto, co naprawdę oznacza zakończenie Pierwszego Człowieka.
- Ta strona: Wyjaśnienie zakończenia pierwszego człowieka
- Strona 2: Co NAPRAWDĘ pierwszy człowiek NAPRAWDĘ oznacza
Co się dzieje na końcu pierwszego człowieka
Oczywiście ostatnim aktem Pierwszego Człowieka jest sam lądowanie na Księżycu, odtworzone całkowicie w aparacie, aby uzyskać oszałamiający efekt. Jak jednak wyraźnie powiedziano po premierze filmu, jest to nieco wypaczone ujęcie. Widzimy, jak Neil robi mały krok i ogłasza swój „gigantyczny skok”, ale oprócz zbierania próbek brudu, nie ma wiele oczekiwanych efemerów: niepotrzebnie kontrowersyjna, flaga USA nigdy nie jest pokazywana. Zamiast tego film koncentruje się na samotnym czasie Neila i całkowitym spokoju w Little West Crater. Tam podnosi swojego wezyra i przyjmuje izolację, zanim wrzuca krater Karen do krateru.
Po powrocie na Ziemię Neil i Buzz zostają poddani kwarantannie - jako pierwsi ludzie nie wiedzą, co mogliby przywrócić - a film wreszcie docenia znaczenie swoich wydarzeń: duet ogląda powtórkę słynnego ślubowania Johna F. Kennedy'ego udać się na Księżyc pod koniec lat 60., fantastyczny cel, który teraz osiągnęli.
Wreszcie, w ostatniej scenie, First Man powraca do Neila, łącząc go ponownie z Janet. Patrzą na siebie w milczeniu, zachwyceni wielkim i małym z tego, co się wydarzyło, i obejmują się najlepiej, jak potrafią: trzymając ręce za szklankę, która ich dzieli.
Pierwszy człowiek nie był o Księżycu, tylko o córce Neila Armstronga
Chociaż First Man jest pozornie biograficzny, jest o wiele bardziej intymnym i osobistym badaniem postaci niż większość uroczystości z prawdziwych postaci. Podobnie do tego, jak zrobił odę do musicali i Złotej Ery Hollywood tylko po to, aby rzucić okiem na współczesne relacje i sukces z La La Land, tutaj Damien Chazelle opowiada prawdziwą historię lądowania na Księżycu i doskonalenia ukryty żal za napędem Neila Armstronga.
Po odbiciu się atmosfery otwarcia film skupia się nie na upartym pilocie Armstronga, ale na związku Neila z jego umierającą córką, Karen. Znaczna część pierwszej połowy koncentruje się na tym, jak tłumi ten smutek, odcinając od siebie część siebie, czy to nowi koledzy, czy jego lojalna żona i kochający synowie. Głęboki wpływ śmierci Karena na Pierwszego Człowieka jest nieunikniony, nawet gdy jednostronnie koncentruje się na misji Apollo. Co więcej, First Man mocno sugeruje, że to ten aspekt kieruje Neilem, zmuszając go do przepychania się przez misje, które poszły nie tak i duszącego ciężaru oczekiwań - coś, co pozostaje głównie na tle jego i filmu. Wszystko w First Man koncentruje się na tym, od zinternalizowanego stylu strzelania do swobodnego opowiadania Tree of Life.
Mistrzowskim uderzeniem podejścia Chazelle jest sam lądowanie na Księżycu. Może to być cud techniki filmowej; ma on służyć jako gigantyczna reprezentacja puszczania; dosłownie z bransoletą, ale także na bardziej osobistym poziomie. Aby osiągnąć cel, którym posłużył się jako mechanizm radzenia sobie, Neil, bardziej niż ktokolwiek inny, w końcu otrzymał introspekcję i jest w stanie zaakceptować niewyobrażalną tragedię.
Co oznacza ostatnia scena Pierwszego Człowieka
Jednak fakt, że Chazelle wywraca tradycyjne tropy biologiczne, naprawdę znajduje się na pierwszym planie. Zamiast typowych kart tekstowych wyjaśniających, co Neil, Buzz i inni zrobili po ich misji, otrzymujemy samotną scenę ponownego połączenia Neila i Janet. Jest to zaniżone, bez słów, nakręcone w ujęciach z bliska - i tak kataralnie poruszające się. To człowiek, który poszedł dalej niż ktokolwiek inny, ryzykując życiem - wbity w dom przez niewykorzystany komunikat prasowy NASA - aby osiągnąć niesamowity wyczyn. W tej scenie łączą się ponownie po tak odległej odległości.
Ale nie chodzi tylko o odległość podróży. Podczas gdy podróż Neila została pokazana wraz z oszałamiającymi teatrami kosmicznymi, jego związek z Janet był miłością na ogromną metaforyczną odległość. Nigdy tak naprawdę nie otworzył się na śmierć Karena i choć nic tu nie zostało powiedziane, po raz pierwszy w filmie istnieje poczucie prawdziwego związku. Sięga do niego, a on chętnie przyjmuje.
