Klasyczny thriller Reżysera Alfreda Hitchcocka z 1960 roku Psycho zawiera jedno z najlepszych i najbardziej znanych zakręconych zakończeń wszechczasów, które szczegółowo analizujemy. Życiorys Hitchcocka jest ułożony z niesamowitymi filmami, ale Psycho może być po prostu jego najsłynniejszym i prawdopodobnie ten, który nawet ludzie, którzy zazwyczaj nie oglądają starszych horrorów, najprawdopodobniej zobaczyli. Wynika to częściowo z tego, że Psycho odradza serię, a Anthony Perkins powraca do gry w Normana Batesa w trzech częściach. Psycho ma również bardziej popularną popkulturę dzięki uznanej serii Bates Motel A&E.
Psycho pod wieloma względami jest swego rodzaju prekursorem podgatunku filmowego slashera, skupiając się na serii morderstw popełnionych w motelu Bates przez napastnika nieznanego publiczności do końca filmu. Wielu wczesnych slasherów postanowiło utrzymać swoich zabójców w tajemnicy aż do ostatniego aktu filmu, takiego jak oryginalny piątek trzynastego, Sleepaway Camp i Happy Birthday to Me.
Kontynuuj przewijanie, aby kontynuować czytanie Kliknij przycisk poniżej, aby rozpocząć ten artykuł w szybkim widoku.
Zacząć teraz
Chociaż prawdą jest, że podstawy zakończenia Psycho są znane większości dzięki osmozie popkulturowej, nie można przecenić tego, jak rewolucyjne były niektóre z jej koncepcji w tamtym czasie. Hitchcock nawet słynnie nakazał teatrom, aby nie wpuszczały widzów po rozpoczęciu filmu, aby zachować jego zwroty akcji.
Wyjaśnienie zakończenia psychicznego: Norman Bates jest naprawdę zabójcą
Jedną ze zmian dokonanych przez Hitchcocka podczas adaptacji powieści Roberta Blocha Psycho w filmie było uczynienie Normana Batesa bardziej sympatycznym i atrakcyjnym. Hitchcock obsadził w roli młodego, obiecującego Anthony'ego Perkinsa, znanego z grania zdrowych, sympatycznych postaci. Perkins nasycił Normana ciepłem i nieśmiałością, która sprawiła, że publiczność w tym czasie nigdy nie podejrzewała go o zabójcę. Oczywiście, podczas gdy niestabilna „matka” Normana jest przedstawiana jako morderca, pod koniec ujawniono, że Norman sam jest zabójcą i tym, który zhakował Marion Crane (Janet Leigh) pod prysznicem podczas najsłynniejszej sceny Psycho, a także wysłał rannego detektywa Arbogasta po schodach. Cóż, Norman i tak zabił ich fizycznie, psychicznie to zupełnie inna historia.
Wyjaśnienie zakończenia psychologicznego: Norman Bates ma dwie odmienne osobowości
Podczas gdy ręka Normana Batesa ściskała narzędzie zbrodni podczas zabójstw Matki, o ile mu wiadomo, to nie jego wina. Jak wyjaśnił obszernie psychiatra we wniosku Psycho, Norman nie po prostu zakłada ubrania swojej zmarłej matki i zabija ludzi, ma całą drugą osobowość, w której naprawdę wierzy, że jest jego matką. Kiedyś określano to mianem „wielu osobowości”, ale dziś jest klinicznie znane jako zaburzenie tożsamości dysocjacyjnej. Niestety, tożsamość Matki z czasem staje się bardziej dominująca, do tego stopnia, że sam Norman wydaje się całkowicie zniknąć do końca. Jak ujawnią późniejsze filmy, było to spowodowane agresywnym emocjonalnie i fizycznie zachowaniem Normy Bates, która kultywowała quasi-kazirodczy związek z synem i sprawiała, że czuł się winny za przeżywanie uczuć seksualnych. Tak więc, gdy Norman zostaje włączony, nie może sobie poradzić, a Matka pojawia się, by zamordować obiekt swojego pożądania, taki jak Marion.
